1-500 | 501-759
Academica
Liber, Caput
1 I, 1 | molestia possumus quaeso' inquit 'et quaere potius ecquid
2 I, 1 | existimo.' 'Minime vero' inquit ille; 'intemperantis enim
3 I, 4 | sed de te ipso quid est' inquit 'quod audio?' ~'Quanam'
4 I, 4 | a te veterem Academiam' inquit,'tractari autem novam.' ~'
5 I, 4 | putarent coarquit.' ~Va. 'Est' inquit 'ut dicis; sed ignorare
6 I, 4 | Va. 'Sane istuc quidem' inquit, 'sum enim admodum infirmus.
7 I, 5 | 5] Sed quid ago' inquit 'aut sumne sanus qui haec
8 I, 5 | Tum Atticus 'Tu vero' inquit 'perge Varro; valde enim
9 I, 5 | Va. 'Pergamus igitur' inquit, 'quoniam placet. Fuit ergo
10 I, 7 | 7] 'Nos vero' inquit Atticus; 'quin etiam Graecis
11 I, 7 | verborum.' VA. 'Audebimus ergo' inquit 'novis verbis uti te auctore,
12 I, 8 | Att. 'Et recte quidem' inquit 'respondes; pracclare enim
13 I, 11 | feretis haec?' Att. 'nos vero' inquit; 'quonam enim alio modo
14 I, 12 | Tuae sunt nunc partes' inquit qui ab antiquorum ratione
Brutus
Caput
15 10 | tandem novi? Nihil sane, inquit Brutus, quod quidem aut
16 11 | 11] Tum Atticus: eo, inquit, ad te animo venimus, ut
17 11 | revocavi. Tum ille: legi, inquit, perlubenter epistulam,
18 13 | salutem adtulerunt. Salutem? inquit ille. quodnam tandem genus
19 14 | Tum ille: nempe eum dicis, inquit, quo iste omnem rerum memoriam
20 17 | si solveris. Mihi quoque, inquit Brutus, [et] exspectanda
21 18 | petiturum. Non mehercule, inquit, tibi repromittere istuc
22 18 | Tum Pomponius: ego vero, inquit, Brutum nihil mentiri puto.
23 19 | id? inquam. Ut scribas, inquit, aliquid; iam pridem enim
24 20 | 20] Nunc vero, inquit, si es animo vacuo, expone
25 21 | faciam vobis satis. Poteris, inquit: relaxa modo paulum animum
26 21 | audisse defensam. Scio, inquit, ab isto initio tractum
27 23 | ceterarum rerum causa, inquit, istuc et doleo et dolendum
28 42 | At ille ridens: tuo vero, inquit, arbitratu; quoniam quidem
29 52 | Tum Brutus: ista vero, inquit, quam necessaria fuerint
30 74 | tempora persequendi. Ego vero, inquit Brutus, et delector ista
31 76 | cur id faciat. 'scripsere' inquit 'alii rem vorsibus'; et
32 91 | interquievissem: quid igitur, inquit, est causae, Brutus, si
33 122 | persequamur. Nobis vero, inquit Atticus, et vehementer quidem,
34 123 | 123] Praeclare, inquit Brutus, teneo qui istam
35 123 | sunt desitae. Me numera, inquit, in plerisque; quamquam
36 125 | fuisse. Et ille: sic prorsus, inquit, existumo atque istum de
37 133 | Tum Brutus: mihi quidem, inquit, nec iste notus est nec
38 147 | Tum Brutus: etsi satis, inquit, mihi videbar habere cognitum
39 150 | tua oratione mihi videor, inquit, bene Crassum et Scaevolam
40 150 | Quia mihi et tu videris, inquit, tantum iuris civilis scire
41 152 | 152] Hic Brutus: ain tu? inquit: etiamne Q. Scaevolae Servium
42 153 | Dialecticam mihi videris dicere, inquit. Recte, inquam, intellegis;
43 156 | Tum Brutus: ita prorsus, inquit, et antea putabam—audivi
44 157 | devenerint. Hic Atticus: dixeram, inquit, a principio, de re publica
45 161 | 161] Ita prorsus, inquit Brutus; sed ne de Scaevolae
46 162 | 162] Erit, inquit [M.] Brutus, aut iam est
47 163 | quidem tu istos oratores, inquit, tanto opere laudas, vellem
48 170 | Brutus: quid tu igitur, inquit, tribuis istis externis
49 171 | 171] Et Brutus: qui est, inquit, iste tandem urbanitatis
50 172 | dicacitate certare. ~Eon', inquit Brutus, de quo multa Lucilius? ~
51 176 | oratores revortamur. ~Censeo, inquit Atticus; eloquentis enim
52 183 | Atticus: quo modo istuc dicis, inquit, cum tuo iudicio tum omnium?
53 184 | 184] An tu, inquit, id laboras, si huic modo
54 190 | 190] Tum Brutus: quid tu, inquit, quaeris alios? de te ipso
55 191 | Platonem reliquissent, 'legam' inquit 'nihilo min us: Plato enim
56 192 | reliquisset? ~Ego vero, inquit ille, ut me tibi indicem,
57 204 | 204] O magnam, inquit, artem, Brutus: si quidem
58 211 | vero ac lubenter quidem, inquit Brutus; et eo lubentius,
59 212 | dicitur ingenio fuisse, inquit; et vero hic Scipio conlega
60 213 | C. Laeli!. ~O generosam, inquit, stirpem et tamquam in unam
61 217 | artuum delibutus, 'numquam, inquit, Octavi, conlegae tuo gratiam
62 219 | tantamne fuisse oblivionem, inquit, in scripto praesertim,
63 231 | nominabo. ~Tum Brutus: non est, inquit, ista causa quam dicis,
64 231 | inquam, est? ~Vereri te, inquit, arbitror ne per nos hic
65 231 | poteritis? ~Nos quidem, inquit, facillime; sed tamen te
66 232 | pervenerim. ~Interpone igitur, inquit, si quos videtur; deinde
67 232 | qui volent. Minime vero, inquit. nam etsi me facile omni
68 244 | Atticus: tu quidem de faece, inquit, hauris idque iam dudum,
69 248 | loco Brutus: quam vellem, inquit, de his etiam oratoribus
70 248 | ac mihi? ~Mihi mehercule, inquit, Marcellus satis est notus,
71 249 | saepe audisti? ~Quid censes, inquit, nisi id quod habiturus
72 249 | maxume. ~Atqui et ita est, inquit, et vementer placet; nec
73 251 | iudicet. ~Et ille: praeclare, inquit, tibi constas, ut de iis
74 252 | 252] Sed tamen, Brute, inquit Atticus, de Caesare et ipse
75 253 | occupationibus ad te ipsum, inquit in me intuens, de ratione
76 254 | Tum Brutus: amice hercule, inquit, et magnifice te laudatum
77 255 | 255] Hanc autem, inquit, gloriam testimoniumque
78 258 | restant. ~Solum quidem, inquit ille, et quasi fundamentum
79 260 | 260] Quidnam istuc est? inquit Brutus, aut quis est iste
80 260 | Et ille: fuit accusator, inquit, vetus, quo accusante C.
81 260 | Rusius: 'circumvenior, inquit, iudices, nisi subvenitis.
82 266 | admodum dilexerat —: ne ego, inquit, ut omittam cetera quae
83 269 | loco Atticus: putarem te, inquit, ambitiosum esse, si, ut
84 279 | Brutus: atque dubitamus, inquit, utrum ista sanitas fuerit
85 280 | 280] C. Curionem te, inquit Brutus, et C. Licinium Calvum
86 280 | maluisset. ~Quidnam est, inquit, istuc? et quem ad modum
87 284 | Tum Brutus: Atticum se, inquit, Calvus noster dici oratorem
88 285 | varietatem Atticorum. 'Atticos', inquit, 'volo imitari.' quos? nec
89 287 | et aliorum? 'Thucydidem' inquit 'imitamur.' optume, si historiam
90 292 | 292] Sane quidem, inquit Brutus; quamquam ista mihi
91 292 | Atticus: aliquotiens sum, inquit, conatus, sed interpellare
92 292 | inquam, Tite. ~Tum ille: ego, inquit, ironiam illam quam in Socrate
93 292 | exponeres, vide quaeso, inquit, ne tam reprehendenda sit
94 293 | intellego. ~Quia primum, inquit, ita laudavisti quosdam
95 299 | existumari velim. ~Ut voles, inquit Atticus. ego enim non alienum
96 300 | de isto postea; sed tu, inquit me intuens, orationes nobis
97 328 | 328] Tum Brutus: ego vero, inquit, et ista, quae dicis, video
98 328 | Melius, quaeso, ominare, inquit Brutus. ~
De divinatione
Liber, Par.
99 I, 8 | nomen est), "Perlegi," ille inquit, "tuum paulo ante tertium
100 I, 8 | Dicitur quidem istuc," inquit, "a Cotta, et vero saepius,
101 I, 10 | Atque ille: "Mihi vero," inquit, "satis est argomenti et
102 I, 11 | quid sentias." "Nihil," inquit, "equidem novi, nec quod
103 I, 47 | O praeclarum discessum," inquit, "e vita, cum, ut Herculi
104 I, 47 | ut diceret, " Optume, " inquit; " propediem te videbo. "
105 I | tristiculam. "Quid est," inquit, "mea Tertia? quid tristis
106 I | tristis es?" "Mi pater," inquit, "Persa periit." Tum ille
107 I | puellam complexus: 'Accipio," inquit, "mea filia, omen. Erat
108 I, 122 | videbantur, "Et nostrum quidem," inquit, "humanum est consilium;
109 I, 131 | non possint? Haec babui," inquit, "de divinatione quae dicerem. ~
110 II, 185 | prohiberent. " Ain tu?" inquit, " carunculae vitulinae
111 II, 195 | circumiectus fuisset: "Tum esset" inquit "ostentum, si anguem vectis
112 II, 205 | aves? Aut ubi? Attulit, inquit, in cavea pullos is, qui
113 II, 233 | disseramus." "Mihi vero," inquit, "placet; his enim quae
114 II | concluserit? "Quod finitum est" inquit "habet extremum." Quis hoc
115 II, 240 | Cratippum. "Si sine oculis" inquit "non potest exstare officium
116 II, 241 | 108 "Si" inquit "aliquando oculi peccent,
117 II, 242 | perspicuum? "Multa vera" inquit "evadere." Quid quod multo
118 II | Aliquot somnia vera," inquit Ennius, " sed omnia non
119 II, 267 | argento. Tum ille "Nihilne" inquit "de vitello?" Id enim ei
120 II, 270 | Mari corpus erat? "Ex eo," inquit, "quod fuerat." Ista igitur
121 II, 277 | coniectorem. At ille "Vinces" inquit; "id enim celeritas significat
122 II, 277 | Antiphontem. Is autem "Vincare" inquit "necesse est; an non intellegis
123 II, 277 | Huic eidem Antipho "Baro," inquit, "victum te esse non vides?
124 II, 283 | saepissime utemur." "Mihi vero", inquit ille, "nihil potest esse
De fato
Caput
125 3 | Quibus actis, Quid ergo? inquit ille, quoniam oratorias
126 3 | Tum Hirtius: Gratissumum, inquit, et tuorum omnium simile;
127 4 | studia repetentem. Ita, inquit, audiam te disputantem,
128 8 | abhorreant, -- quoniam igitur, inquit, tantum natura a natura
129 26 | fiant? Quia futura vera, inquit, non possunt esse ea, quae
130 30 | reprehenditur. Quaedam enim sunt, inquit, in rebus simplicia, quaedam
131 41 | fatum. 'Causarum enim', inquit, 'aliae sunt perfectae et
132 43 | 43] 'Ut igitur', inquit, 'qui protrusit cylindrum,
133 46 | praesidium. 'Declinat', inquit, 'atomus'. Primum cur? aliam
134 Fr | aurem Pontius: 'Scipio', inquit, 'vide, quid agas; acupenser
De finibus
Liber, Par.
135 I, | oderit? ~Synephebos ego, inquit, potius Caecilii aut Andriam
136 I, | Torquatus: Quoniam nacti te, inquit, sumus aliquando otiosum,
137 I, | possumus. ~Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? te enim
138 I, | 17] Quid igitur est? inquit; audire enim cupio, quid
139 I, | leniter arridens: Tu quidem, inquit, totum Epicurum paene e
140 I, | Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; neque enim disputari
141 I, | arbitratu. Sic faciam igitur, inquit: unam rem explicabo, eamque
142 I, | libenter assentiar. Probabo, inquit, modo ista sis aequitate,
143 I, | exorsus est. Primum igitur, inquit, sic agam, ut ipsi auctori
144 I, | his paene verbis: 'Eadem', inquit, 'scientia confirmavit animum,
145 I, | cum dixisset, Explicavi, inquit, sententiam meam, et eo
146 II, | 6] Quis, quaeso, inquit, est, qui quid sit voluptas
147 II, | Tum ille ridens: Hoc vero, inquit, optimum, ut is, qui finem
148 II, | sunt, nesciunt. Quonam, inquit, modo? Quia voluptatem hanc
149 II, | ergo? istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Non semper,
150 II, | dicuntur? Quasi vero me pudeat, inquit, istorum, aut non possim
151 II, | vocant. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Dicam, inquam,
152 II, | reprehensum velim. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si
153 II, | referri oportere? Teneo, inquit, finem illi videri nihil
154 II, | 9] Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
155 II, | aliud non dolere. Et quidem, inquit, vehementer errat; nam,
156 II, | necesse est. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
157 II, | voluptas? Quis istud possit, inquit, negare? Eademne, quae restincta
158 II, | stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius
159 II, | 10] Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi,
160 II, | 11] An potest, inquit ille, quicquam esse suavius
161 II, | indolentia? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri
162 II, | 17] Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore
163 II, | bibat? Tum ille: Finem, inquit, interrogandi, si videtur,
164 II, | dialectice disputare? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum
165 II, | Triarius non potuit. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus?
166 II, | Istis quidem ipsis verbis, inquit; sed quid sentiat, non videtis.
167 II, | Galloni! es homo miser, inquit. Cenasti in vita numquam
168 II, | voluptas. 'Non laboro', inquit, 'de nomine'. Quid, quod
169 II, | fama gloriosum. 'Quod', inquit, 'quamquam voluptatibus
170 II, | 52] 'Oculorum', inquit Plato, 'est in nobis sensus
171 II, | 59] si scieris, inquit Carneades, aspidem occulte
172 II, | nihil redundet? 'Prodest', inquit, 'mihi eo esse animo.' Immo
173 II, | aestimaretis. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex
174 II, | 93] Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi
175 II, | ratio est? Maximus dolor, inquit, brevis est. Primum quid
176 II, | torquet timor? 'Moriatur', inquit. Fortasse id optimum, sed
177 II, | salutem. Cum ageremus', inquit, 'vitae beatum et eundem
178 II, | ipsum: 'Compensabatur', inquit, 'tamen cum his omnibus
179 II, | magna laus. 'Compensabatur', inquit, 'cum summis doloribus laetitia.' ~
180 II, | nec dolere. 'Praeteritis', inquit, 'gaudeo.' Quibusnam praeteritis?
181 II, | polliceretur, 'Oblivionis', inquit, 'mallem. Nam memini etiam
182 II, | Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat,
183 II, | Quae cum dixissem, Habeo, inquit Torquatus, ad quos ista
184 II, | homines doctissimos. Recte, inquit, intellegis. Age sane, inquam.
185 II, | nostra iudicare. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem
186 II, | Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. nam haec ipsa
187 III, | congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? a villa enim, credo,
188 III, | 9] Praeclare, inquit, facis, cum et eorum memoriam
189 III, | communiter. sed residamus, inquit, si placet. Itaque fecimus. ~
190 III, | contingit. ~Quam vellem, inquit, te ad Stoicos inclinavisses!
191 III, | pugnat oratio. ~Minime vero, inquit ille, consentit. quicquid
192 III, | sentias. ~Egone quaeris, inquit, quid sentiam? quos bonos
193 III, | Minime vero istorum quidem, inquit. cum enim virtutis hoc proprium
194 III, | omne tollenti. ~Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. ~
195 III, | fugiendum? ~Non ignoranti tibi, inquit, quid sim dicturus, sed
196 III, | 15] Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum
197 III, | 16] Bene facis, inquit, quod me adiuvas, et istis
198 III, | agere divinius? ~Placet his, inquit, quorum ratio mihi probatur,
199 III, | Progrediamur igitur, quoniam, inquit, ab his principiis naturae
200 III, | His igitur ita positis, inquit, sequitur magna contentio,
201 III, | 52] Ut enim, inquit, nemo dicit in regia regem
202 IV, 1 | Tum ille: Ain tandem? inquit, cum ego te hac nova lege
203 IV, 1 | vix intellegam. ~Obscura, inquit, quaedam esse confiteor,
204 IV, 1 | intellegatur? ~Easdemne res? inquit, an parum disserui non verbis
205 IV, 1 | Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Quare ad ea
206 IV, 1 | arbitratu meo. ~Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius,
207 IV, 10 | disseramus.~Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et,
208 IV, 16 | longiores sumus. ~Neutrum vero, inquit ille. Nam et a te perfici
209 IV, 22 | 62] Rogarem te, inquit, ut diceres pro me tu idem,
210 IV, 24 | est considerare. quarum, inquit, artium summae crescere
211 IV, 25 | possimus necne possimus. Vives, inquit Aristo, magnifice atque
212 IV, 25 | contine, si potes: Media illa, inquit, inter quae nihil interest,
213 IV, 26 | verum audiamus. - Ista, inquit, quae dixisti, valere, locupletem
214 IV, 27 | sint paria peccata. - Ut, inquit, in fidibus pluribus, nisi
215 IV, 27 | 76] Ut enim, inquit, gubernator aeque peccat,
216 IV, 28 | 80] Nos vero, inquit ille; nam quid possumus
217 V, 29 | Piso: Naturane nobis hoc, inquit, datum dicam an errore quodam,
218 V, 29 | Est plane, Piso, ut dicis, inquit. nam me ipsum huc modo venientem
219 V, 30 | omnes, quid Lucius noster? inquit. An eum locum libenter invisit,
220 V, 30 | ille, cum erubuisset: Noli, inquit, ex me quaerere, qui in
221 V, 30 | Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos
222 V, 30 | amicissime, ut solebat: Nos vero, inquit, omnes omnia ad huius adolescentiam
223 V, 30 | hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus
224 V, 30 | potius verecunde: Facio, inquit. equidem, sed audistine
225 V, 31 | 7] Tum Piso: Etsi hoc, inquit, fortasse non poterit sic
226 V, 31 | Et ille ridens: Age, age, inquit,—satis enim scite me nostri
227 V, 38 | X. Exposita igitur, inquit, terminatione rerum expetendarum
228 V, 39 | extimescunt. quin etiam 'ferae', inquit Pacuvius, 'quíbus abest,
229 V, 53 | paulumque institisset, Quid est? inquit; satisne vobis videor pro
230 V, 53 | ponerent.~ Est, ut dicis, inquit; sed haec ab Antiocho, familiari
231 V, 54 | Tum mihi Piso: Quid ergo? inquit, dasne adolescenti veniam?
232 V, 54 | probare?~ An vero, inquit, quisquam potest probare,
233 V, 54 | igitur tibi non placet, inquit, virtutisne tantam esse
234 V, 54 | 78] Atqui, inquit, si Stoicis concedis ut
235 V, 54 | perspicis.~ Istic sum, inquit. expectoque quid ad id,
236 V, 55 | dissentiat.~ Quo igitur, inquit, modo?~ Quia, cum a
237 V, 55 | contenta est', <et> Quare? inquit, respondet: 'Quia, nisi
238 V, 55 | satis.~ Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum
239 V, 55 | 82] Ergo, inquit, tibi Q.Metellus, qui tris
240 V, 56 | roga.~ Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?~
241 V, 56 | Regulum.~ Inde igitur, inquit, ordiendum est.~ Tamen
242 V, 56 | Platonis etiam. Audeo dicere, inquit. Non potes, nisi retexueris
243 V, 56 | appellas, Zeno? Beatum, inquit. Etiam beatissimum? Quippe,
244 V, 56 | Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet
245 V, 56 | Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?~ Id quaeris,
246 V, 56 | Quo tandem modo? inquit.~ Quia, si mala sunt,
247 V, 56 | Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; ne discipulum
248 V, 57 | XXIX. Audi igitur, inquit, Luci; tecum enim mihi instituenda
249 V, 59 | tristis exiret, Mane, quaeso, inquit, Charmide noster; nihil
250 V, 60 | Tum Quintus: Mihi quidem, inquit, satis hoc confirmatum videtur,
251 V, 60 | Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; sed mehercule
De inventione
Liber, Caput
252 I, 18 | exposuimus: "Illa enim meum," inquit, "patrem occiderat"; "At
253 I, 51 | an tuum malis?" "Illud", inquit. "Quid, si vestem et ceterum
254 I, 51 | Illius vero." "Age sis," inquit, "quid? Si virum illa meliorem
255 I, 52 | Xenophonte instituit. "Quaeso," inquit, "Xenophon, si vicinus tuus
256 I, 52 | malis an illius?" "Illius," inquit. "Quid, si fundum meliorem
257 I, 52 | habere malis?" "Illum," inquit, "meliorem scilicet." "Quid,
258 I, 52 | Quoniam uterque vestrum," inquit, "id mihi solum non respondit,
259 II, 2 | Praebete igitur mihi, quaeso," inquit, "ex istis virginibus formonsissimas,
De lege agraria
Oratio, Caput
260 I, 3 | acutus excogitet. 'Veneat,' inquit, 'silva Scantia.' Vtrum
261 I, 16 | descriptio? 'Deducentur,' inquit, 'coloniae.' Quot? quorum
262 I, 16 | possitis? 'Non faciemus,' inquit. Primum nescio, deinde timeo,
263 II, 18 | 18] 'Item,' inquit, 'eodemqve modo,' capite
264 II, 29 | ingenium. 'Tvm ei xviri,' inquit, 'eodem ivre sint qvo qvi
265 II, 31 | pullarios<que>, 'eodem ivre,' inquit, 'qvo habvervnt iiiviri
266 II, 66 | committendum putet? 'Definio,' inquit, 'Italiam.' Satis certa
267 II, 67 | quid? naturam agri? 'Vero,' inquit, 'qvi arari avt coli possit.' '
268 II, 67 | possit.' 'Qui possit arari,' inquit, 'aut coli,' non qui aratus
269 II, 67 | non elaboret? 'Idcirco,' inquit, 'agros nominare non possum
270 II, 72 | non habebitis. 'Facile,' inquit, 'adducentur pecuniae magnitudine
271 III, 14 | Habet agros non nullos,' inquit, 'socer meus desertos atque
De legibus
Liber, Caput
272 II, 110 | iuris peritissimi! 'Sae<pe>' inquit Publi filius 'ex patre audivi,
273 II, 121 | sepulcrorum. 'Hominem mortuum' inquit lex in XII ' in urbe ne
274 II, 122 | fere legibus. 'Hoc plus' inquit 'ne facito. Rogum ascea
275 II, 123 | XII sustulerulit. 'Homini' inquit 'mortuo ne ossa legito quoi
276 II, 127 | mbon— 'aut monimentum' inquit 'aut columnam violarit deiecerit
277 III, 168 | Scaurus consul: 'Utinam' inquit 'M. Cicero isto animo atque
De officiis
Liber, Caput
278 I, 63 | igitur illud Platonis: "Non," inquit, "solum scientia, quae est
279 II, 214 | consectetur: 'Quae te, malum!' inquit, 'ratio in istam spem induxit,
280 II, 232 | filiam collocaret 'Ego vero, inquit, malo virum, qui pecunia
281 II, 236 | minima suspicio. 'Utinam', inquit C. Pontius Samnis, 'ad illa
282 II, 250 | tum Cato: "Quid hominem," inquit, "occidere?" Ex quo et multis
283 III, 293 | ut multa, "qui stadium, inquit, currit, eniti et contendere
284 III, 305 | improbe fecerit? "Ille vero" inquit Antipater. "Quid est enim
285 III, 310 | 59] Tum Canius "quaeso", inquit, "quid est hoc, Pythi? tantumne
286 III, 310 | Et ille: "Quid mirum?" inquit, "hoc loco est Syracusis
287 III, 335 | infideles regno, pauci benivoli' inquit Accius. At cui regno? quod
De oratore
Liber, Caput
288 I, VIII | neque vero mihi quicquam" inquit "praestabilius videtur,
289 I, IX | comiter, ut solebat, "cetera" inquit "adsentior Crasso, ne aut
290 I, XI | 45] Tum ille "non sum" inquit "nescius, Scaevola, ista
291 I, XVII | Scaevola "non luctabor tecum," inquit "Crasse, amplius; id enim
292 I, XVII | 78] Hic Crassus "memento" inquit "me non de mea, sed de oratoris
293 I, XVIII | Tum Antonius "probas mihi" inquit "ista, Crasse, quae dicis,
294 I, XXI | loco Sulpicius "insperanti" inquit "mihi et Cottae, sed valde
295 I, XXII | 99] Tum ille "immo vero," inquit "Sulpici, rogemus Antonium,
296 I, XXII | De eis, credo, rebus," inquit Crassus "ut in cretionibus
297 I, XXII | nescire quod nesciam, licet" inquit Crassus "vestro arbitratu
298 I, XXII | 102] "Atqui" inquit [Sulpicius] "hoc ex te,
299 I, XXII | Quid? mihi vos nunc" inquit Crassus "tamquam alicui
300 I, XXIII | 105] "Quem tu mihi" inquit Mucius "Staseam, quem Peripateticum
301 I, XXIII | 107] "Ego vero" inquit "istis obsequi studeo neque
302 I, XXIV | repudiaret. "Sed existimo" inquit "gratum te his, Crasse,
303 I, XXIV | institui, petamque a vobis," inquit "ne has meas ineptias efferatis;
304 I, XXIV | 113] "Perge vero," inquit "Crasse," Mucius; "istam
305 I, XXV | XXV] "Sic igitur" inquit "sentio," Crassus "naturam
306 I, XXVII | Antonius "saepe, ut dicis," inquit "animadverti, Crasse, et
307 I, XXVIII | Tum Crassus "atqui vide" inquit "in artificio perquam tenui
308 I, XXIX | 131] "Num tu igitur" inquit Sulpicius "me aut hunc Cottam
309 I, XXIX | pervenire?" Tum ille "ego vero," inquit "quod in vobis egregiam
310 I, XXIX | loquamur." "Minime vero," inquit Cotta; "nunc enim te iam
311 I, XXX | adridens "quid censes," inquit "Cotta, nisi studium et
312 I, XXX | Sulpicius "o diem, Cotta, nobis" inquit "optatum! Quod enim neque
313 I, XXXII | 148] "Hanc ipsam" inquit Sulpicius "nosse volumus;
314 I, XXXIII | Equidem probo ista," Crassus inquit "quae vos facere soletis,
315 I, XXXV | Scaevola "quid est, Cotta?" inquit "quid tacetis? Nihilne vobis
316 I, XXXV | 161] "Id me hercule" inquit "ipsum attendo: tantus enim
317 I, XXXV | Quin tu igitur facis idem," inquit Scaevola" quod faceres,
318 I, XXXV | 163] "Ego vero" inquit Cotta "a te peto, Scaevola: -
319 I, XXXV | 164] "Ego me hercule" inquit Mucius "antea vestra magis
320 I, XXXVI | 165] "Enimvero" inquit Crassus" mirari satis non
321 I, XXXVI | tuis auribus." "Ain tu?" inquit ille: "si de istis communibus
322 I, XXXVI | 166] "Potes igitur, "inquit Crassus" ut alia omittam
323 I, XXXVI | 167] "Ego vero istos," inquit -"memini enim mihi narrare
324 I, XXXVI | non defuit illis patronis" inquit Crassus "eloquentia neque
325 I, XLVII | 204] "Mihi vero" inquit Mucius "satis superque abs
326 I, XLVII | 205] "Nobis vero" inquit Sulpicius "ista sunt pergrata
327 I, XLVII | 206] "Quid si," inquit Crassus "quoniam ego, quo
328 I, XLVII | enuntiet?" "Vt videtur," inquit Sulpicius; "nam Antonio
329 I, XLVII | 207] "Peto igitur" inquit Crassus "a te, quoniam id
330 I, XLVIII | Deprehensum equidem me" inquit Antonius "plane video atque
331 I, XLVIII | Tum Crassus "perge modo," inquit "Antoni; nullum est enim
332 I, XLVIII | impulisse." ~"Ego vero," inquit, "pergam et id faciam, quod
333 I, LIV | scriptam esse dixit; "sed" inquit "ut, si mihi calceos Sicyonios
334 I, LVI | 240] "suspenso" inquit "animo et occupato Crassum
335 I, LVI | prehendit et "heus tu," inquit "quid tibi in mentem venit
336 I, LXII | omnibus. Tum Scaevola "sane" inquit "vellem non constituissem <
337 I, LXII | simul adridens "neque enim" inquit "tam mihi molestus fuit,
338 II, III | Crassus "num quidnam" inquit "novi?" "Nihil sane," inquit
339 II, III | inquit "novi?" "Nihil sane," inquit Catulus "etenim vides esse
340 II, III | vel tu nos ineptos licet" inquit "vel molestos putes - cum
341 II, III | cum ad me in Tusculanum" inquit "heri vesperi venisset Caesar
342 II, IV | 16] Tum Caesar "equidem," inquit "Crasse, ita sum cupidus
343 II, IV | Tum ille "ego me hercule" inquit, "Caesar, ex omnibus Latinis
344 II, V | Catulus "ne Graeci quidem," inquit "Crasse, qui in civitatibus
345 II, V | 21] "Omnia ista" inquit Crassus "ego alio modo interpretor,
346 II, VII | 26] Tum Caesar "equidem," inquit "Catule, iam mihi videor
347 II, VII | 27] "Ego vero" inquit Crassus "neque Antonium
348 II, VII | impetraro" - "Quidnam?" inquit Catulus. "Vt hic sitis hodie."
349 II, VII | fratrem promiserat, "ego" inquit Iulius "pro utroque respondeo:
350 II, VII | adrisit et simul, "praecisa" inquit "mihi quidem est dubitatio,
351 II, VII | ille "audite vero, audite," inquit "hominem enim audietis de
352 II, VII | res mihi videtur esse" inquit "facultate praeclara, arte
353 II, VIII | et valde quidem" Catulus inquit "putamus atque eo magis,
354 II, VIII | ipso genere sum confessus," inquit Antonius "artem esse non
355 II, X | 39] Tum Catulus "etsi," inquit "Antoni, minime impediendus
356 II, X | 40] Et Crassus "nox te" inquit "nobis, Antoni, expolivit
357 II, X | Tum Antonius "heri enim" inquit "hoc mihi proposueram, ut,
358 II, X | necessarium." "Quidnam?" inquit Catulus; "an laudationes? ~
359 II, XI | poni genus tertium." "Ita," inquit Antonius "et in eo quidem
360 II, XI | 47] "Cur igitur dubitas," inquit Catulus, "facere hoc tertium
361 II, XI | excerpendum." "Quia nolo," inquit, "omnia, quae cadunt aliquando
362 II, XI | arte tradere?" "Nihil sane" inquit Catulus "necesse est." ~
363 II, XII | instruenda?" "Minime vero," inquit Catulus; "non enim deerit
364 II, XII | 50] "Ergo item" inquit "illa, quae saepe diserte
365 II, XII | praecepta non quaerunt." "Plane" inquit Catulus "adsentior."
366 II, XII | 51] "Age vero," inquit Antonius "qualis oratoris
367 II, XII | Graeci scripserunt, summi," inquit Catulus; "si, ut nostri,
368 II, XII | ne nostros contemnas," inquit Antonius, "Graeci quoque
369 II, XIII | XIII] "Est," inquit Catulus "ut dicis; sed iste
370 II, XIII | 55] "Minime mirum," inquit Antonius "si ista res adhuc
371 II, XIV | ille dixisset, "quid est," inquit "Catule?" Caesar; "ubi sunt,
372 II, XIV | dixit!" "Id me hercule" inquit Catulus "admirans illud
373 II, XIV | tantum." "Atqui, Catule," inquit Antonius "non ego utilitatem
374 II, XVII | videris, Antoni, posuisse" inquit "ante oculos, quid discere
375 II, XVII | dicere." "Non est ita," inquit Antonius;
376 II, XIX | 77] "Erras, Catule," inquit Antonius "nam egomet in
377 II, XXIII | Hic Sulpicius "me quidem" inquit "recte mones, idque mihi
378 II, XXIII | Tum ille "quasi vero" inquit "non ea praecipiam aliis,
379 II, XXVIII | Tum Crassus, "tu vero," inquit "Antoni, perge, ut instituisti;
380 II, XXIX | Tum Catulus "ego vero" inquit "in vobis hoc maxime admirari
381 II, XXIX | Hic Crassus "quin tu," inquit "Antoni, omittis ista, quae
382 II, XXIX | 128] "Depromam equidem," inquit "et quo facilius id a te
383 II, XXXIII | 143] "Et quidem " inquit Catulus "haudquaquam id
384 II, XXXIII | inlustrare possit." "Ergo " inquit "ista" Antonius "tum a Crasso
385 II, XXXIII | 144] "Iam id quidem saepe" inquit Catulus "ex eo audivi, cum
386 II, XXXIII | putabit." "Nam hercle," inquit Antonius "si haec vere a
387 II, XXXIII | leniter et "pertexe modo," inquit "Antoni, quod exorsus es;
388 II, XXXIV | exorsus, hic est finis," inquit Antonius; "quoniam intellegeretur
389 II, XXXVI | 152] Tum Catulus "est," inquit "ut dicis, Antoni, ut plerique
390 II, XXXVI | 153] Tum ille "verum" inquit "ex me audies, Catule: semper
391 II, XXXVII | 154] "Valde hercule" inquit Catulus "timide tamquam
392 II, XXXVII | 156] "Minime," inquit Antonius; "ac sic decrevi
393 II, XLII | illa pergamus. "Paulum" inquit Catulus "etiam nunc deesse
394 II, XLII | dicis intendere." "Quidnam?" inquit. "Qui ordo tibi placeat"
395 II, XLII | Qui ordo tibi placeat" inquit Catulus "et quae dispositio
396 II, XLII | 180] "Vide quam sim" inquit "deus in isto genere, Catule:
397 II, L | Sulpicius, "vere hercle," inquit "Antoni, ista commemoras;
398 II, L | Atqui, si ita placet," inquit [Antonius] "trademus etiam,
399 II, LIV | 217] "Ego vero," inquit "omni de re facilius puto
400 II, LV | sine causa sudare, "minime" inquit "modo enim existi de balneis."
401 II, LV | reliquit? Quod nisi puberem te, inquit, iam haberet, quartum librum
402 II, LVI | ego vero ita fecissem," inquit "nisi interdum in hoc Crasso
403 II, LVI | ipse Crassus, "ac tamen," inquit Antonius "cum artem esse
404 II, LVII | quid igitur? Patiemur" inquit "Caesarem, qui quamquam [
405 II, LVII | esse fateatur?" "Quid, si" inquit Iulius "adsentior Antonio
406 II, LVII | reticuisset, "quasi vero" inquit Crassus "horum ipsorum,
407 II, LVII | esse videatur." "Ego vero," inquit ille "quoniam conlectam
408 II, LVII | 234] Tum ille "iocabatur" inquit "Catulus, praesertim cum
409 II, LVII | perpauca quidem mihi restant," inquit "sed tamen defessus iam
410 II, LVIII | LVIII] "Atqui" inquit Iulius "non nimis liberale
411 II, LIX | ego, Antipho, has sero", inquit; seniumst, quom audio. Atqui
412 II, LX | testis processit. "Licet" inquit "rogare?" Philippus. Tum
413 II, LX | scurrile delabitur. "Cenabo" inquit "apud te," huic lusco familiari
414 II, LX | ex tempore "manus lava" inquit "et cena."
415 II, LXI | Licinius Varus "noli mirari," inquit "si non convenit, caput
416 II, LXII | an confixum vis facere? Inquit: ut tuus amicus, Crasse,
417 II, LXIII | opus fuit de?" "Immo vero" inquit "quid opus fuit te?" Aut
418 II, LXIV | eris." "Iubebis igitur te" inquit "suscitari?" Et tu "certe
419 II, LXIV | Manlio": "virum bonum" inquit "egregiumque civem esse
420 II, LXIV | uxorem habes?" "Non hercule" inquit "ex mei animi sententia."
421 II, LXV | M. Servilius "dic mihi," inquit "M. Pinari, num, si contra
422 II, LXV | sementem feceris, ita metes" inquit.
423 II, LXV | interpellaret odiose, "audiamus" inquit "pulchellum puerum" Crassus;
424 II, LXV | arrisum, non potui mihi" inquit Lamia "formam ipse fingere,
425 II, LXV | potui"; tum hic "audiamus" inquit "disertum": multo etiam
426 II, LXV | triclinio tuo exibis? " "Cum tu" inquit "de cubiculo alieno." A
427 II, LXVI | Cassandram esse diceret, "multos" inquit Antonius "possum tuos Aiaces
428 II, LXVI | Magi redargueret,"erras," inquit "Scaure; ego enim Magium
429 II, LXVI | quod mihi gratias agas," inquit "si malui compilari quam
430 II, LXVI | lustrum illud infelix, "noli" inquit "mirari; is enim, qui te
431 II, LXVII | duceret "quid tibi vis," inquit "insane? Tanta malorum est
432 II, LXVII | eo notaretur, "non amo" inquit "nimium diligentis."
433 II, LXVII | Tarentum recepisse, "quidni" inquit "meminerim? Numquam enim
434 II, LXVIII | postulatum, "aliquando" inquit "tibi tuum negotium agere
435 II, LXVIII | Ego non cognosco vocem" inquit "tuam?" Hic Nasica "homo
436 II, LXVIII | colu et lana?" "Non pol" inquit "audeo, nam me ad famosas
437 II, LXIX | se de ficu, "amabo te," inquit "da mihi ex ista arbore
438 II, LXIX | movisse, "ac magnam quidem," inquit "neminem enim puto esse
439 II, LXIX | admodum stultum, "quaeso," inquit "praetor, adversario meo
440 II, LXIX | declarari: "quid ergo?" inquit Scaurus; "Aemilius fecit,
441 II, LXX | domum redisset, "perdam" inquit "vocem, si id fecero": "
442 II, LXX | id fecero": "melius est" inquit "quam reum."
443 II, LXX | accusator C. Memmius "vide," inquit "Scaure, mortuus rapitur,
444 II, LXX | publicos dicerent, "non est" inquit "Luculli pecus illud; erratis"; -
445 II, LXX | iudicem tulisset; "eiero," inquit "iniquus est"; cum esset
446 II, LXX | esset admurmuratum, "ah," inquit "P. C., non ego mihi illum
447 II, LXX | dixisset, "potest fieri," inquit "Sile, ut is, unde te audisse
448 II, LXX | daret. "Potest etiam fieri," inquit "ut omnino, quod te audisse
449 II, LXXI | maioribus, "at hercule" inquit "tu tuis dignus." Saepe
450 II, LXXI | quaesisset, "Vt emas," inquit "Gai, si uti velis."
451 II, LXXI | recubuisset, "vellem hoc esset," inquit "laborare." Salsum est etiam
452 II, LXXI | frugalissimus esset "me istorum" inquit "nihil credere."
453 II, LXXI | hilare quidem a te acceptus," inquit "et cum doctior per te,
454 II, LXXIII | contemnitis?" "Minime" inquit ille "sed Caesar de isto
455 II, LXXIII | videbatur." "Me vero libente" inquit Antonius "dixerit sive refellendi
456 II, LXXIII | Iulius "ego me hercule," inquit "Antoni, semper is fui,
457 II, LXXIV | Dicam equidem, Caesar," inquit "quid intellegam, sed et
458 II, LXXIV | et tu et vos hoc omnes," inquit, "mementote, non me de perfecti
459 II, LXXXVI | LXXXVI] "Perge vero," inquit Crassus "libenter enim te
460 II, LXXXVI | quantum tibi ego reliquerim," inquit Antonius "erit in tua potestate;
461 II, LXXXVI | redeam, non sum tanto ego" inquit "ingenio, quanto Themistocles
462 II, LXXXIX | 362] "Nos vero," inquit Catulus "etenim pro me hoc
463 II, LXXXIX | 364] Tum ille "adimere" inquit "omnem recusationem Crasso
464 II, XC | ita ista esse concedam," inquit "Antoni, quae sunt valde
465 II, XC | Tum Sulpicius "an ergo" inquit "oblitus es, Crasse, Antonium
466 II, XC | quis Antonio permisit," inquit "ut et partis faceret et
467 II, XC | re dicere." "Ille vero" inquit Cotta "ornamenta orationis
468 II, XC | invenit." "Verba igitur" inquit Crassus "mihi reliquit Antonius,
469 II, XC | tibi reliquit, est nobis" inquit "causa, cur te audire cupiamus;
470 II, XC | Catulus "quid, quod dixisti," inquit "Crasse, si [hic] hodie
471 II, XC | Cotta ridens "possem tibi," inquit "Crasse, concedere: sed
472 II, XC | conveniat." "Agite vero" [ille] inquit "ut vultis. Sed nunc quidem,
473 III, V | Crassum, "quid est, Crasse," inquit Iulius "imusne sessum? Etsi
474 III, V | debere?" "Quinam igitur" inquit "ille locus? An in media
475 III, V | opacus et frigidus." "Sane," inquit Crassus "etenim est in eo
476 III, V | Antoni facilitas eripuit" inquit "mihi in optima mea causa
477 III, XII | Sulpicius, "sic agam vobiscum" inquit Crassus "ut quoniam me loqui
478 III, XII | audiatis." "Vtinam quidem!" inquit ille "id enim ipsum volumus,
479 III, XII | sine meo periculo" Crassus inquit "possum, Sulpici, te reprehendere,
480 III, XII | forte, motum." "Ergo ista," inquit Crassus "quae habes a me,
481 III, XIV | XIV] "Atqui vides" inquit Antonius "quam alias res
482 III, XIV | 52] "Faciles enim," inquit "Antoni, partes eae fuerunt
483 III, XXII | Catulus "haudquaquam hercule" inquit "Crasse, mirandum est esse
484 III, XXII | Hic Crassus "hoc tibi" inquit "Catule, primum persuadeas
485 III, XXIV | 90] "Iam, iam," inquit Catulus "intellego, Crasse,
486 III, XXIV | fuisse temporis." "Pergisne" inquit Crassus "me, quae dicam,
487 III, XXIV | redeamus." "Mihi vero" Catulus inquit "placet." ~
488 III, XXIV | quorsum igitur haec spectat" inquit "tam longa et tam alte repetita
489 III, XXXII | Catulus "di immortales," inquit "quantam rerum varietatem,
490 III, XXXIII | Tum Crassus "non in hac" inquit "una, Catule, re, sed in
491 III, XXXVI | 144] Tum Cotta "equidem," inquit "Crasse, non possum queri,
492 III, XXXVI | 146] Tum Caesar "unum" inquit "me ex tuo sermone maxime,
493 III, XXXVI | Hic Sulpicius "ego vero," inquit "Crasse, neque Aristotelem
494 III, XXXVII | pervulgatas res requiris" inquit "et tibi non incognitas,
495 III, XLIX | effugiam." "Quarum tandem?" inquit Catulus "aut quid disputatione
496 III, XLIX | 188] "At enim vereor," inquit Crassus "ne haec aut difficiliora
497 III, XLIX | videamur." Tum Catulus "erras," inquit "Crasse, si aut me aut horum
498 III, XLIX | 189] "Ego vero" inquit Antonius "inveni iam, quem
499 III, XLIX | 190] "Hanc igitur" Crassus inquit "ad legem cum exercitatione
500 III, LV | quidem te, Crasse, video," inquit Cotta "quod nota esse nobis
1-500 | 501-759 |