1-500 | 501-722
Academica
Liber, Caput
1 I, 6 | putant plerique Peripateticos dicere. id quidem non falso; est
2 I, 8 | nos recte speciem possumus dicere). ~Sensus autem omnis hebetes
3 II | liniamenta sint potesne dicere [ne] cuius et nascentis
Brutus
Caput
4 10 | velis aut ego pro certo dicere audeam. ~
5 23 | tam studiosum et * * * . dicere enim bene nemo potest nisi
6 35 | audeas oratorem perfectum dicere. nam plane quidem perfectum
7 42 | in historiis, ut aliquid dicere possint argutius. ut enim
8 46 | tamen et descripte plerosque dicere —; scriptasque fuisse et
9 70 | quae non dubites pulchra dicere; pulchriora Polycliti et
10 92 | alios, quod melius putent dicere se posse quam scribere,
11 93 | utens eodem modo possit et dicere et scribere; ardor animi
12 107 | poeta sum audire solitus, et dicere non inculte solebat et erat
13 110 | et Rutilio breviter licet dicere, quorum neuter summi oratoris
14 110 | queas solute et suaviter dicere; ne id quidem satis est,
15 111 | causam sed ut testimonium dicere putares, cum pro reo diceret. ~
16 119 | illis petendum fuit; sed dicere didicit a dicendi magistris
17 151 | Et ego: de me, inquam, dicere nihil est necesse; de Servio
18 153 | Dialecticam mihi videris dicere, inquit. Recte, inquam,
19 182 | propositis omnes cupisse dicere, non plurumos ausos esse,
20 191 | posset idem Demosthenes dicere, quod dixisse Antimachum
21 192 | relictus sim, non queam dicere. ~Ita se, inquam, res habet.
22 209 | non aliquando aliquid ita dicere, ut sibi ipse non conve
23 209 | totam causam quam partem dicere et quia plures ineuntur
24 212 | bene et loqui videtur et dicere. ~Recte, inquam, iudicas,
25 215 | vero Su lpicio neque Cottae dicere possumus neque cuiquam bono
26 221 | abiectus et quem plane oratorem dicere auderes Cn. Pomponius lateribus
27 230 | si quidem et Crasso vivo dicere solebat et magis iam etiam
28 231 | iis qui vivunt nihil velis dicere. ~Quaenam igitur, inquam,
29 244 | conquisitis, qui in multitudine dicere ausi sint, memoria quidem
30 248 | oratoribus qui hodie sunt tibi dicere luberet; et si de aliis
31 251 | nunc sint nihil velis ipse dicere; et hercule si sic ageres,
32 251 | de Caesare tamen potuisti dicere, praesertim cum et tuum
33 253 | me de illo maluit quam se dicere, laudem singularem; nam
34 270 | oratores, quos colligo, dicere; sed his commemorandis etiam
35 270 | uam non multi ausi sint dicere, deinde ex iis ipsis quam
36 272 | plura quam fuerint in illo dicere; quod non ita est: alia
37 276 | si est optumum suaviter dicere, nihil est quod melius hoc
38 280 | Licinium Calvum arbitror dicere. ~Recte, inquam, arbitraris;
39 284 | nec putide, Attice putat dicere, is recte nisi Atticum probat
40 287 | scribere, non si causas dicere cogitatis. Thucydides enim
41 289 | quare si anguste et exiliter dicere est Atticorum, sint sane
42 290 | contingant, eum scito Attice dicere, ut de Pericle audimus,
43 294 | esset copiose et ornate dicere. ~
44 295 | Brutum velle te illo modo dicere. probas Lepidi orationes.
45 301 | adulescens orsus esset in foro dicere, celeriter ad maiores causas
46 314 | vitare posse et temperatius dicere, ut consuetudinem dicendi
47 319 | Hortensio breviter licet dicere. ~
Commentariolum petitionis
Caput
48 II | petunt ut nemo sit qui audeat dicere plus illis nobilitatem quam
49 XI | committere ut quisquam possit dicere, quod eius consequi possis,
50 XII | XII. Audivi hoc dicere quendam de quibusdam oratoribus,
51 XII | Cotta, in ambitione artifex, dicere solebat se operam suam,
De divinatione
Liber, Par.
52 I, 22 | disputantur de divinatione, dicere, qui et gesseris ea, quae
53 I, 53 | quiete egregia facie iuvenem dicere fore ut perbrevi convalesceret,
54 I, 56 | Tiberium fratrem visum esse dicere, quam vellet cunctaretur,
55 I, 93 | quidem vim, ut tu soles dicere, verba ipsa prudenter a
56 I, 100 | transfugam ausum esse senatui dicere: in isdem enim fatis scriptum
57 I, 111 | Quos prudentes possumus dicere, id est providentes, divinos
58 II, 141 | quae alba sint, quae nigra dicere, aut, si surdus sit, varietates
59 II, 154 | sine lacrimis non possumus dicere?
60 II, 159 | De quo primum hoc libet dicere: hoc ego philosophi non
61 II, 164 | quod, cum factus est motus, dicere audent quae vis id effecerit;
62 II, 166 | Nonne pudet physicos haec dicere? Ut enim iam sit aliqua
63 II, 190 | mentem venit Callistheni dicere deos gallis signum dedisse
64 II, 208 | divinatione coniectura poterant dicere. Deinde fortasse casu qui
65 II, 215 | bona sint, sinistra nos dicere, etiamsi dextra sint; sed
66 II, 220 | Carneadem Clitomachus scribit dicere solitum, nusquam se fortunatiorem
67 II | Cum dicunt, id quod iis dicere necesse est, omnis omnium
68 II, 227 | nascentium ortus pertinere non dicere (quod non certe pertinet),
69 II, 227 | sideribus caeli temperatio fiat, dicere ad puerorum ortus pertinere?
70 II, 229 | scribit Phalereus, cum "rho" dicere nequiret, exercitatione
71 II | XLVII Videsne, me non ea dicere, quae Carneades, sed ea,
72 II, 234 | alio principio sum exorsus dicere. "Non ignoro," inquam, "
73 II | Epicurum, quem hebetem et rudem dicere solent Stoici, quem ad modum
74 II, 237 | subicit; sed nihil est necesse dicere quae sequuntur; tantum sat
75 II, 254 | fieri malumus quam casu dicere? Quodsi ceteris temporibus
76 II | LXII Iam vero quis dicere audeat vera omnia esse somnia? "
77 II, 266 | a principio, citharista, dicere?~
78 II | radiculam ore ferre et simul dicere, quo illa loci nasceretur (
79 II, 269 | nostris somniis quid habemus dicere? Tu de emerso me et equo
De fato
Caput
80 3 | inquam, vel audire vel dicere; nec enim, id quod recte
81 16 | inter se dividuntur'; possum dicere: 'Si in sphaera maximi orbes
82 16 | maximi orbes erunt', possum dicere: 'Quia in sphaera maximi
83 32 | velit idem referre atque ita dicere: 'Si omne futurum ex aeternitate
84 32 | Apollinem quidem futura posse dicere nisi ea, quorum causas natura
85 47 | efficeret, tamen aliquid sibi dicere videtur, cum id dicat, quod
De finibus
Liber, Par.
86 I, | fieri quicquam sine causa dicere, -- et illum motum naturalem
87 I, | arguerent, causam apud se dicere iuberet reque ex utraque
88 I, | Ut placet, inquam. Tum dicere exorsus est. Primum igitur,
89 I, | magis expetendum possimus dicere? inesse enim necesse est
90 I, | quid est cur dubitemus dicere et sapientiam propter voluptates
91 II, | quaestionem, id est iubere dicere, qua de re quis vellet audire.
92 II, | molestia vivere, cur mavult dicere voluptatem quam vacuitatem
93 II, | laudat locis plurimis, audet dicere ne suspicari quidem se ullum
94 II, | 23] quid ergo attinet dicere: 'Nihil haberem, quod reprehenderem,
95 II, | cupiditates haberent'? hoc est dicere: 'Non reprehenderem asotos,
96 II, | ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem
97 II, | convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia
98 II, | tu me de L. Tubulo putas dicere? qui cum praetor quaestionem
99 II, | suas utilitates— malo enim dicere quam voluptates, in tanto
100 II, | est habitus iudex durior, dicere consessori solebat, cum
101 II, | 63] At quam pulchre dicere videbare, cum ex altera
102 II, | huic anteponam non audeo dicere; dicet pro me ipsa virtus
103 II, | ponat, consentaneum sit dicere. quid affers, cur Thorius,
104 II, | enim? fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?—
105 II, | iudices non audere in conventu dicere? quid enim mereri velis,
106 II, | pudeat sentire, quod pudeat dicere. ~
107 II, | oratio. atque ut ceteri dicere existimantur melius quam
108 II, | videntur facere melius quam dicere. ~
109 II, | 83] Posuisti etiam dicere alios foedus quoddam inter
110 II, | rationi et sententiae suae dicere. 'Utilitatis causa amicitia
111 II, | virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione
112 II, | audio nec eum, quod sentiat, dicere existimo. ~
113 II, | ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non
114 II, | 102] haec ego non possum dicere non esse hominis quamvis
115 III, | dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem
116 III, | praeposita recte et reiecta dicere licebit. ~
117 III, | videtur. istius modi autem res dicere ornate velle puerile est,
118 III, | tšlow Graeci dicant, id dicere tum extremum, tum ultimum,
119 III, | finem pro extremo aut ultimo dicere—, cum igitur hoc sit extremum,
120 III, | iracundiam morbum solet dicere? at illi dicunt pãyow. sit
121 III, | facere, quod nobis non licet dicere, qui crescere bonorum finem
122 III, | copiosiorem etiam soles dicere. Sed non alienum est, quo
123 III, | placuit, pluribus verbis dicere, quod uno non poterimus,
124 IV, 1 | nam nondum id quidem audeo dicere - , sed tamen accurate non
125 IV, 3 | vellent, enucleate minora dicere. Itaque quae sunt eorum
126 IV, 9 | aut 'felicitate' posset dicere, si neque virtus in ullo
127 IV, 14 | existimes contra Stoicos solum dicere - eas sententias afferunt,
128 IV, 16 | nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam
129 IV, 20 | quoque aliud, non solum dicere is videretur. Quid? de ipsa
130 IV, 23 | illud non dubitant bonum dicere -; hoc vero te ferre non
131 IV, 23 | ut nos de nostris solemus dicere, crediderint, eius, qui
132 IV, 25 | ullo modo posse vivi; se dicere inter honestum et turpe
133 IV, 28 | tam repugnans quam eundem dicere, quod honestum sit, solum
134 V, 31 | illam vocare, in qua, ut dicere Antiochum audiebas, non
135 V, 33 | reliquerunt, non semper idem dicere videntur, nec in summa tamen
136 V, 37 | complecti non dubitantemque dicere omnem naturam esse servatricem
137 V, 38 | sic, ut, contra si quis dicere velit, non audiatur —, tamen,
138 V, 39 | Atque etiam illud si qui dicere velit, perabsurdum sit,
139 V, 39 | naturam hominis dicam, hominem dicere me; nihil enim hoc differt.
140 V, 52 | violentum est nulla esse dicere; qui enim sic disputant,
141 V, 53 | Peripateticum, aliquanto ista secus dicere solitumi assentientem iis,
142 V, 55 | Contra hoc attende me nihil dicere, [illud dicere], si ista
143 V, 55 | me nihil dicere, [illud dicere], si ista mala sunt, in
144 V, 56 | Socratica, Platonis etiam. Audeo dicere, inquit. Non potes, nisi
145 V, 56 | modo, sed etiam divitem dicere ausus est. dolere malum
146 V, 59 | hoc cadere in sapientem dicere audeat, ut, si fieri possit,
147 V, 59 | Stoici aspera dicunt, mala dicere, melius esse turpiter aliquid
148 V, 60 | possit molestia, non dubitem dicere omnes sapientes esse semper
De haruspicum responso
Caput
149 14 | potissimum videntur haruspices dicere, qui locus solus ex privatis
150 30 | impudentiam miram! de mea domo dicere audes? Committe vel consulibus
151 30 | de locis religiosis velim dicere.
152 31 | sit de aliis etiam aliquid dicere. Putant enim ad me non nulli
153 48 | et hic et in contionibus dicere, in quibus legibus inerat
154 55 | qui in contione ausus est dicere iustitium edici oportere,
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
155 56 | erant in eadem sententia, dicere existimavit ea quae sentiebatis:
De inventione
Liber, Caput
156 I, 6 | facultatis videtur esse dicere adposite ad persuasionem;
157 I, 7 | rebus oratorem optime posse dicere existimavit; hic infinitam
158 I, 8 | fecit, multo maximum ex arte dicere, quod eum minime potuisse
159 I, 12 | et deliberativum. Nullum dicere causae esse genus, cum causas
160 I, 19 | iudicationem; ut si velit Orestes dicere eiusmodi animum matris suae
161 I, 24 | pedetemptim in defensionem et dicere ea, quae indignentur adversarii,
162 I, 25 | animo firmissimo contra dicere paratum, plerumque se potius
163 I, 28 | satis est, quid factum sit, dicere, ut ne narres, quemadmodum
164 I, 28 | plerisque breviter videtur dicere, qui ita dicit: "Accessi
165 I, 28 | tot res brevius non potuit dicere, tamen, quia satis fuit
166 I, 57 | ut alteri prorsus nihil dicere putentur, et locus hic nobis
167 I, 74 | argumentationem, poterunt dicere saepe satis esse hoc modo
168 I, 98 | id quod difficilius est, dicere, quas partes exposueris
169 I, 99 | dubitetis, quid possitis dicere, cum vobis hoc et hoc sit
170 II, 4 | praeclarissime quisquam dicere nobis videbatur. Quapropter
171 II, 49 | conceditur commune quiddam dicere, cum diligenter aliqui proprius
172 II, 76 | deliberationis praeceptis dicere. Sit enim haec iudicatio,
173 II, 120 | quaeritur, possit mulier dicere nihil adtinuisse adscribi "
174 II, 125 | utrum negare ausus sit, se dicere desiturum. ~
175 II, 167 | qui nos de omni amicitia dicere existimant, reprehendere
176 II, 171 | et absolutas. Nam aliter dicere solemus: "Necesse est Casilinenses
177 II, 174 | consulere, vere poterimus dicere nos honestatis rationem
De lege agraria
Oratio, Caput
178 II, 2 | adrogantis sit apud vos dicere, ingrati tacere. Nam et
179 II, 13 | nescio quid voluisse eum dicere suspicabantur. Aliquando
180 II, 34 | eis petere licebit, causam dicere non licebit; emere agros
181 II, 39 | sit quem non possint xviri dicere publicum populi Romani esse
182 II, 39 | quid est quod non liceat ei dicere cui liceat eidem iudicare?
183 II, 39 | populi Romani factam esse dicere;
184 II, 64 | videor mihi verissime posse dicere: tum cum haberet haec res
185 II, 76 | ornatissimam. Quid ad haec possumus dicere? De commodo prius vestro
186 II, 83 | de hoc vectigali potest dicere quod ille de suo fundo dixisse
De legibus
Liber, Caput
187 I, 39 | in hortulis suis iubeamus dicere, atque etiam ab omni societate
188 I, 51 | arcentur infamiae metu, pudicos dicere, quom ipsa infamia propter
189 I, 54 | magistro enim non audeo dicere), quocum uixi et qui me
190 II, 68 | id enim ego te accipio dicere Arpinum — germanam patriam
191 II, 79 | rationis expertia, nefasque sit dicere ullam rem praestare naturae
192 II, 80 | prope verbis isdem conversa dicere? ~Quintus: Prorsus adsentior.
193 II, 87 | ut ei tu rogas' possim dicere. ~Marcus: Ain tandem Attice?
194 III, 181 | nat<ur>ae cogitare per nos atque dicere debemus, de iure populi
De officiis
Liber, Caput
195 I, 2 | apte, distincte, ornate dicere, quoniam in eo studio aetatem
196 I, 4 | et copiosissime potuisse dicere et Demosthenem si illa,
197 I, 5 | tradendis philosophum se audeat dicere? Sed sunt non nullae disciplinae,
198 I, 6 | de officio nihil queant dicere, neque ulla officii praecepta
199 I, 76 | de Pausania Lysandroque dicere, quorum rebus gestis quamquam
200 I, 84 | invidiae metu non audeant dicere. ~
201 I, 90 | familiarem suum solitum ait dicere, "ut equos propter crebras
202 I, 124 | de peregrinorum officiis dicere. Est igitur proprium munus
203 I, 124 | et sentire bonum civem et dicere. ~
204 I, 127 | non est, modo occulte, id dicere obscenum est. Itaque nec
205 I, 139 | temporibus in multis licet dicere. ~
206 I, 158 | vellet, tum audire, tum dicere. Ergo omne officium, quod
207 II, 162 | maxime utile]. De quibus dicere adgrediar, si pauca prius
208 II, 167 | quam eas assequamur. Nullam dicere maximarum rerum artem esse,
209 II, 188 | victoria. Est enim ausus dicere hasta posita, cum bona in
210 III, 252 | Africanus appellatus est, dicere solitum scripsit Cato, qui
211 III, 252 | Vellem nobis hoc idem vere dicere liceret, sed si minus imitatione
212 III, 261 | epistola, P. Rutilium Rufum dicere solere, qui Panaetium audierat,
213 III, 263 | indolentia metiuntur, liceret ei dicere utilitatem aliquando cum
214 III, 302 | civili constitutum sit, dicere vitia oportere, cetera sine
215 III, 303 | audire utile est, idem mihi dicere necesse est." ~
216 III, 309 | Syracusas otiandi, ut ipse dicere solebat, non negotiandi
217 III, 314 | officio scripsit Q. Tuberoni, dicere, sapientis esse nihil contra
218 III, 338 | igitur.' Quousque audebunt dicere quicquam utile, quod non
219 III, 342 | vendat sciens, debeatne dicere. Non necesse putat Diogenes,
220 III, 354 | utilia, quae non sint, sic se dicere videri quaedam honesta,
221 III, 357 | disserunt, solum audent malum dicere id, quod turpe sit, qui
222 III, 357 | non dubitant summum malum dicere. Nam illud quidem "Neque
223 III, 368 | quid consentaneum sit ei dicere, qui bona voluptate terminaverit,
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
224 I, 2 | dicitur quod est. Itaque licet dicere et Ennium summum epicum
225 IV, 10 | Demosthenes certe possit summisse dicere, elate Lysias fortasse non
226 IV, 11 | partim se ipsos Attice dicere, partim neminem nostrum
227 IV, 11 | partim neminem nostrum dicere, alteros neglegamus; satis
228 IV, 12 | contemnere; id vero desinant dicere, qui subtiliter dicant,
229 IV, 12 | dicant, eos solos Attice dicere, id est quasi sicce et integre.
230 IV, 12 | Attice, sed quid sit optime dicere.
231 IV, 13 | sunt ad imitandum, bene dicere id sit Attice dicere. ~
232 IV, 13 | bene dicere id sit Attice dicere. ~
233 VII, 23 | orationes qui Attice volent dicere. Sed de nobis satis. Aliquando
De oratore
Liber, Caput
234 I, X | stultis etiam vere videare dicere. Hoc amplius si quid poteris,
235 I, XIII | possit copiose varieque dicere. ~
236 I, XIV | non dubitabo, quod sentio, dicere: physica ista ipsa et mathematica
237 I, XIV | tamen verum, quod Socrates dicere solebat, omnis in eo, quod
238 I, XIV | ipsum, de quo sciat, posse dicere. ~
239 I, XVI | solebat C. Lucilius saepe dicere, homo tibi subiratus, mihi
240 I, XVII | orationis adiunxerit, non possum dicere eum non egregium quendam
241 I, XX | aut callide aut copiose dicere; in quibus Charmadas solebat
242 I, XXI | quadam opinione hominum dicere, eloquentem vero, qui mirabilius
243 I, XXII | et consuevit, ut te audio dicere: nam me quidem [fateor semper]
244 I, XXII | magna hominum frequentia dicere iuberent, si quis quid quaereret?
245 I, XXIII | quid quaque de re sentiam, dicere. Ac primum illud - quoniam
246 I, XXIV | ineptius quam de dicendo dicere, cum ipsum dicere numquam
247 I, XXIV | dicendo dicere, cum ipsum dicere numquam sit non ineptum,
248 I, XXIX | dixi, quam solent Graeci dicere, in te, Sulpici, divina
249 I, XXIX | Roscio, quem saepe audio dicere caput esse artis decere,
250 I, XXXI | primum oratoris officium esse dicere ad persuadendum accommodate;
251 I, XXXIII | illud dicitur, perverse dicere homines perverse dicendo
252 I, XXXIII | utile est etiam subito saepe dicere, tamen illud utilius, sumpto
253 I, XXXIII | paratius atque accuratius dicere. Caput autem est, quod,
254 I, XXXV | fuit; itaque nec hoc possum dicere, me omnino ignorare, quid
255 I, XXXVII | solitus est ei persaepe dicere neque illum in iure civili
256 I, XXXVIII| subtilis atque, ut ego soleo dicere, iuris peritorum eloquentissimus,
257 I, XLI | audiente Scaevola, nisi ipse dicere soleret nullius artis sibi
258 I, XLI | video, dum breviter voluerim dicere, dictum a me esse paulo
259 I, XLIV | in sermonibus cotidianis dicere, cum hominum nostrorum prudentiam
260 I, XLV | perfunctum senem posse suo iure dicere idem, quod apud Ennium dicat
261 I, XLVII | Socratem illum solitum aiunt dicere perfectum sibi opus esse,
262 I, L | atque a se possideri volunt, dicere audent, geometriam aut musicam
263 I, L | tolerabilius est sic potius dicere, ut, quoniam dicendi facultas
264 I, LI | motibus animorum et scire et dicere quae non abhorrent ab hominum
265 I, LII | causam agebas, ausus es dicere?
266 I, LIII | more, sed tuo licuisset dicere, quamvis scelerati illi
267 I, LVI | pro aequitate contra ius dicere; atque illum, cum disserendo
268 I, LX | sumimus, solet idem Roscius dicere se, quo plus sibi aetatis
269 I, LXI | accommodate ad persuadendum possit dicere; is autem concludatur in
270 I, LXI | primam litteram non posset dicere, perfecit meditando, ut
271 I, LXII | partem solent copiosissime dicere.
272 II, II | se tuentur singulae; bene dicere autem, quod est scienter
273 II, II | scienter et perite et ornate dicere, non habet definitam aliquam
274 II, III | Sed sive iudicio, ut soles dicere, sive, ut ille pater eloquentiae
275 II, III | venirem; etenim Scaevolam ita dicere aiebat, bonam partem sermonis
276 II, VI | evolavissent. Non audeo dicere de talibus viris, sed tamen
277 II, VI | homo doctus et perurbanus, dicere solebat ea, quae scriberet
278 II, VII | alterutri necesse sit falsum dicere, sed etiam ut uterque nostrum
279 II, VIII | magnam quandam artem esse dicere, non repugnabo; etenim cum
280 II, IX | Crassus dicebat, optime potest dicere, sic ceterarum artium homines
281 II, X | vestrum esse hoc totum diserte dicere, idque si quis in alia arte
282 II, X | tecum quam quid ipse sentiam dicere.
283 II, X | Infinitum mihi videbatur id dicere, in quo aliquid generatim
284 II, XV | historiae legem, ne quid falsi dicere audeat? Deinde ne quid veri
285 II, XV | posita sit, de ea posse dicere, dicendum erit ei, quanta
286 II, XV | infinitis quaestionibus dicere, nullum potest esse genus
287 II, XVII | quam de hominum litibus dicere." "Non est ita," inquit
288 II, XIX | sponte viderit, neminem posse dicere, nisi et quid diceret et
289 II, XXI | imitatione intendisset atque ita dicere consuesset, ut tota mente
290 II, XXIII | in herbis rustici solent dicere in summa ubertate, inest
291 II, XXIV | non novit, non turpissime dicere: ita dum inertiae vituperationem,
292 II, XXVII | eiusdem generis vel separatim dicere solemus de genere universo
293 II, XXVII | ornate, copiose varieque dicere. ~
294 II, XXXIII | discedere; sed, ut ipsi soleo dicere, non licebit; neque enim
295 II, XLII | conlocatione rerum aliquid dicere; sed cum tria sint a me
296 II, XLVI | traditus, flens ac lugens dicere videbatur; quae si ille
297 II, L | pernecessario, quaestore tuo, dicere! Quam tibi primum munisti
298 II, LIV | 222] dicere enim aiunt Ennium, flammam
299 II, LV | enim, ut audivi Scaevolam dicere, sunt veri Bruti libri - "
300 II, LX | dictum dici, necesse habeamus dicere.
301 II, LXI | ipso; salsum hunc possum dicere atque ita, non ut eius modi
302 II, LXVII | videtur, C. Publicium solitum dicere "P. Mummium cuiusvis temporis
303 II, LXXI | est is, qui iocose volet dicere, quasi natura quadam apta
304 II, LXXIII | isto ipso quiddam velle dicere videbatur." "Me vero libente"
305 II, LXXIII | esse hominis et perfidiosi, dicere quod alienum esset et noceret
306 II, LXXIV | quod contra se ipsum sit, dicere; sed ego non de praestanti
307 II, LXXVII | esse, ita eum primum volunt dicere: res enim hoc postulat,
308 II, LXXX | semel si obscurius dixeris, dicere alio loco planius, narrationis
309 II, LXXXV | paulo plura quam ostenderam dicere, non tam propter usum forensem,
310 II, LXXXVII| quanta vis, quid me attinet dicere? Tenere, quae didiceris
311 II, LXXXIX | vel invitius, nolo enim dicere de tam suavi homine fastidiosius,
312 II, LXXXIX | accedere. Quid enim poterit dicere? Consularem se [esse] hominem
313 II, LXXXIX | aut eodem modo se posse dicere; Crasso dicente nemo tam
314 II, XC | est visus de utraque re dicere." "Ille vero" inquit Cotta "
315 III, IX | quale sit, non est meum dicere, propterea quod minime sibi
316 III, X | enim conamur docere eum dicere, qui loqui nesciat; nec
317 III, X | hunc posse quod admiremur dicere. Linquamus igitur haec,
318 III, XIII | intellegatur, quid patronus velit dicere, quam si ipse ille, qui
319 III, XVI | ut alii nos sapere, alii dicere docerent. Nam cum essent
320 III, XX | memet ipso, sed de oratore dicere putetis. Ego enim sum is,
321 III, XX | detulissem, non possim dicere me haec, quae nunc complector,
322 III, XXI | virtute hominum Stoici possint dicere, qua in disputatione ego
323 III, XXI | in utramque partem possit dicere et in omni causa duas contrarias
324 III, XXII | quidem antea natura rebar ita dicere, ut mihi non solum orator
325 III, XXII | potueris, posse isto modo dicere."
326 III, XXIV | de me, non de re putare dicere? Sed iam, si placet, ad
327 III, XXIV | non quo, ut nescio quos dicere aiebant, acui ingenia adulescentium
328 III, XXIX | proprium exquiritur, ut ornate dicere propriumne sit oratoris
329 III, XXXIII | dicebat? Aut quia poterat dicere, iuris scientiam neglegebat?
330 III, XXXV | cum Isocratem pateretur dicere; itaque ornavit et inlustravit
331 III, XXXVIII| Neque enim illud fugerim dicere, ut Caelius "qua tempestate
332 III, LIX | actorem aversum solitum esse dicere, qui in agendo contuens
De partitione oratoria
Caput
333 10 | Quid habes igitur de causa dicere? C.P. Auditorum eam genere
334 27 | de orationis praeceptis dicere? C.P. Quattuor esse eius
De provinciis consularibus
Caput
335 7 | contra legem generi tui dicere liceret. Id emptum ita vendidisti,
336 10 | perseverarit, ius publicano non dicere; pactiones sine ulla iniuria
337 31 | de omni genere hostium dicere. Nulla gens est quae non
338 45 | Nam, si illud iure rogatum dicere ausi sunt, quod nullo exemplo
De re publica
Liber
339 I | fluctibus. isti enim palam dicere atque in eo multum etiam
340 I | apud imperitos audebat haec dicere?' (Scipio) 'ille vero, et
341 I | scribit Cato solitum esse dicere, possit idem de se praedicare,
342 I | inquit 'ad ista Scipio dicere, neque tam te aut Philum
343 I | potissimum principem rei publicae dicere, sed etiam quod memineram
344 I | Scipio): 'non possum equidem dicere me ulla in cogitatione acrius
345 I | aequa potest esse—omitto dicere in regno, ubi ne obscura
346 I | Aratum, qui magnis de rebus dicere exordiens a Iove incipiendum
347 II | admodum congruens. (2) is dicere solebat ob hanc causam praestare
348 II | cuncta Graecia verissime dicere; nam et ipsa Peloponnesus
349 II | usus iussu Tarquinii se ius dicere probavisset, non commisit
350 II | primus demitti iussit, cum dicere in contione coepisset, et
351 III | alia solitus sit adulescens dicere nondum Voconia lege lata;
352 VI | vita, ut Africanum audio dicere, quid moror in terris? Quin
353 VI | appellari potest; in quo vix dicere audeo, quam multa hominum
Cato Maior de senectute
Caput
354 2 | dividenti; augurque cum esset, dicere ausus est optimis auspiciis
355 4 | faciendum, non dubitavit dicere illa, quae versibus persecutus
356 4 | necesse est mihi de me ipso dicere, quamquam est id quidem
357 2 | Cyrus, sed tamen hoc queo dicere, non me quidem eis esse
358 1 | sapientem profiteretur, eumque dicere omnia, quae faceremus, ad
359 2 | cuius modo feci mentionem, dicere aiunt solitum Lacedaemonem
360 1 | morte, non audeam vobis dicere, quod eo cernere mihi melius
In Catilinam
Oratio, Caput
361 I, 7 | diem XII Kalendas Novembris dicere in senatu fore in armis
362 III, 10 | litterae. Si quid de his rebus dicere vellet, feci potestatem.
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
363 II | campi. Magnificentius est dicere quem ad modum gesserimus
364 III | contione abiens magistratu dicere a tribuno pl. prohiberer
365 IV | Aude nunc, o furia, de tuo dicere! cuius fuit initium ludi
366 VI | meo, propinquo tuo quae dicere ausus es? Egere sordidissime
367 VI | consulere oportere. Atque haec dicere vix audeo; vereor ne qui
368 X | ferebatur; in quo nemo potest dicere utrum iste plus biberit
369 X | te fuisse Romae consulem dicere audebis? Quid? tu in lictoribus
370 X | vestro, quod vere licet dicere, sed certe silentio: tum
371 XV | litteris non, ut tu Insuber dicere ausus es, orbatum patria
372 XV | accepta sit quid me attinet dicere? Ex vobis audio nemini civi
373 XXVIII | velle, Epicurum diserte dicere existimare. Dicit autem,
374 XL | quibus in locis quidem fueris dicere audes. Ex illo fonte et
375 XL | esse gestam neque praesens dicere ausus es? ~
In Vatinium
Caput
376 13 | per tuum latus, quod soles dicere, saucietur; in tuis pulmonibus
377 14 | qui te Pythagoreum soles dicere et hominis doctissimi nomen
378 33 | admisisti, in quo certe iam tibi dicere non licebit cum clarissimis
379 34 | liceret, dictitaris causam dicere maluisse, qui consentaneum
Laelius de amicitia
Caput
380 1 | iustitia praestantissimum audeo dicere. Sed de hoc alias; nunc
381 12 | videtis; hoc vere tamen licet dicere, P. Scipioni ex multis diebus,
382 22 | opportunitates habet quantas vix queo dicere. Principio qui potest esse
383 24 | amicitia quid sentirem potuisse dicere; si quae praeterea sunt (
384 39 | talibus viris quid attinet dicere, si contendisset, impetraturum
385 41 | sine lacrimis non queo dicere. Nam Carbonem, quocumque
386 46 | 46] Alios autem dicere aiunt multo etiam inhumanius (
387 62 | oves quot quisque haberet, dicere posse, amicos quot haberet,
388 62 | quot haberet, non posse dicere et in illis quidem parandis
389 65 | quem eundem sapientem licet dicere, haec duo tenere in amicitia:
390 71 | aliquo suo factum queant dicere. Odiosum sane genus hominum
391 76 | eluendae et, ut Catonem dicere audivi, dissuendae magis
392 90 | videantur; illos verum saepe dicere, hos numquam.' Atque illud
Orator
Caput
393 12 | et me saepe nova videri dicere intellego, cum pervetera
394 12 | causas, quas, ut illi ipsi dicere solebant, agrestioribus
395 14 | philosophia potest quisquam dicere;—
396 19 | debeat poterimus fortasse dicere. ~
397 23 | Atticos aut ipsi Attice volunt dicere, ut mirentur hunc maxime,
398 26 | Demosthenes quidem videatur Attice dicere.
399 28 | sunt existimandi Attice dicere. Quorum genera plura sunt;
400 28 | faciat, eum solum Attice dicere. Errant, quod solum; quod
401 29 | vero et graviter et copiose dicere aut Atticorum sit aut ne
402 37 | molimur aliquid exquisitius dicere. ~
403 39 | quam superiores et ornatius dicere. ~
404 41 | quid de illo augurer libet dicere. Quid tandem? Inquit ille.
405 42 | oratoris quasi incunabulis dicere. Verum haec ludorum atque
406 51 | enim, quod Carneades noster dicere solebat, Clitomachum eadem
407 51 | solebat, Clitomachum eadem dicere, Charmadam autem eodem etiam
408 51 | Charmadam autem eodem etiam modo dicere. Quod si in philosophia
409 56 | contenta voce atrociter dicere et summissa leniter et inclinata
410 70 | quocumque modo postulabit causa dicere. Sed est eloquentiae sicut
411 76 | modo confidunt se posse dicere. Nam orationis subtilitas
412 99 | definite distincte facete dicere, praesertim cum causae partim
413 | mediocria temperate potest dicere. Nemo is, inquies, umquam
414 101 | temperate, magna graviter dicere.
415 105 | quocumque modo causa postulet dicere. Nam ille magnus et successit
416 113 | nec idem loqui esse quod dicere, ac tamen utrumque in disserendo
417 133 | rem publicam adgressus est dicere. Ea profecto oratio in eam
418 136 | nec quicquam est aliud dicere nisi omnis aut certe plerasque
419 142 | vituperetur? Nam si vitiosum est dicere ornate, pellatur omnino
420 143 | quam doctrina; itaque illi dicere melius quam praecipere,
421 156 | tabulae loquuntur, audeo dicere, non fabrorum aut procorum;
422 158 | ignotos, ignavos, ignaros dicere quam ut veritas postulabat.
423 171 | licuit vetera contemnenti dicere: ~versibus, quos olim Fauni
424 207 | respondentem de universo genere sic dicere, ut etiam singulis satis
425 208 | vel ambitus, si ita licet dicere, nemo, qui aliquo esset
426 213 | incisim; dein membratim: Tu dicere solebas sacram esse rem
427 222 | coniungimus. Sin membratim volumus dicere, insistimus atque, cum opus
428 227 | ignoras, pulchre et oratorie dicere nisi optimis sententiis
429 227 | sententiis verbisque lectissimis dicere. Et nec sententia ulla est
430 228 | necesse est, si ornate velis dicere, non solum, quod ait Aristoteles
431 229 | non sunt adsecuti solent dicere—enervetur oratio compositione
432 232 | Quantum autem sit apte dicere, experiri licet, si aut
433 234 | 234] Hoc modo dicere nemo umquam noluit nemoque
434 236 | et apte sine sententiis dicere insania est, sententiose
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
435 Ded, 3 | oratoriis ornamentis adhibitis dicere, ego tibi illa ipsa, quae
Phaenomena Aratea
Pars
436 Engon | hanc nemo certo tibi dicere possit,~~~~ ~~~~ ~~~~~~aut
437 Deltot | Andromedae, signum, Deltoton dicere Graii~~~~ ~~~~240~~~~~~quod
438 Pisces | Veteres soliti caelestem dicere Nodum.~~~~ ~~~~ ~~~~~~ ~~~~ ~~~~ ~~~~~~
439 Piscis | Exinde, Australem soliti quem dicere Piscem,~~~~ ~~~~ ~~~~~~volvitur
Philippicae
Oratio, Caput
440 I, 11 | priusquam de re publica dicere incipio, pauca querar de
441 I, 12 | tanta ista poena est, ut dicere in hoc ordine auderet se
442 I, 14 | rei publicae malis licetne dicere? Mihi vero licet et semper
443 I, 26 | quod est amicorum ante dicere ea, quae vitari possint;
444 II, 2 | pro me et contra Antonium dicere? Illud profecto [est]: non
445 II, 6 | potuit; in quo potes me dicere ingratum? An de interitu
446 II, 15 | perdidisti, ut hoc in eo templo dicere ausus sis, in quo ego senatum
447 II, 16 | audeas?) clivum Capitolinum dicere me consule plenum servorum
448 II, 23 | 23] Quod vero dicere ausus es, idque multis verbis,
449 II, 42 | facilis in te et in tuos dicta dicere. Vide autem, quid intersit
450 II, 45 | de rebus mihi notissimis dicere? Recordare tempus illud,
451 II, 47 | quae honeste non possum dicere; tu autem eo liberior, quod
452 II, 49 | quaesturam petendam. Aude dicere te prius ad parentem tuam
453 II, 51 | patres conscriptos contra me dicere ausus es, cum ab hoc ordine
454 II, 70 | consul et Antonius'! hoc est dicere: et consul et impudicissimus,
455 II, 73 | auctionaretur, posset suum dicere! Auctionis vero miserabilis
456 II, 77 | magis proprie nihil possum dicere. Ergo, ut te Catamitum,
457 II, 99 | cum Dolabella causam odi dicere ausus es, quod ab eo sorori
458 II, 111 | Caesaris defendis, quid potes dicere, cur alia defendas, alia
459 III, 5 | quae sentiremus, libere dicere) tribuenda est auctoritas,
460 III, 15 | Trallianam aut Ephesiam putes dicere. Videte, quam despiciamur
461 III, 17 | Quae porro amentia est eum dicere aliquid de uxorum ignobilitate,
462 III, 21 | notandus non fuit, quid potest dicere, quin, cum de illo tacuerit,
463 III, 21 | senatu ne improbum quidem dicere audet. [IX] At in rebus
464 III, 21 | qui intellegeret, quid dicere vellet, adhuc neminem inveni.~
465 III, 22 | quam, quod nemo intellegat, dicere? En, cur magister eius ex
466 V, 6 | Cupio videre, qui id audeat dicere. Quid autem agatur, cum
467 V, 7 | 7] Hoc ne Cotyla quidem dicere auderet. Quid enim in eum
468 V, 13 | consilium illud pro reo dicere!), Cydam Cretensem, portentum
469 V, 18 | patres conscriptos sententias dicere.~
470 V, 21 | Quid vero? quod in contione dicere ausus est se, cum magistratu
471 V, 46 | sententiamque loco quaestorio dicere, eiusque rationem, quemcumque
472 VI, 8 | magistratum iniret, sententiam dicere? quid negoti fuit?~
473 VI, 12 | omnium gentium patronum dicere auderet?~
474 VI, 15 | essent, non possem sine risu dicere: 'L. ANTONIO A IANO MEDIO
475 VII, 15 | quantum dedecus, quanta labes, dicere in hoc ordine sententiam
476 VIII, 5 | quis potest bellum esse dicere, quo consulem, fortissimum
477 VIII, 7 | proximo bello civili non libet dicere; ignoro causam, detestor
478 VIII, 30 | cogitare aut facere aut dicere.~
479 XI, 8 | sed laboriosos solemus dicere. 'Longus fuit dolor'. Bidui;
480 XI, 34 | quid omnino rectius fuerit, dicere non est necesse, praesertim
481 XII, 4 | fortasse; quamquam—sed hoc malo dicere 'audirem'; stanti resistendum
482 XII, 17 | reditum legatorum ausus sum dicere, pacem ipsam si adferrent,
483 XII, 21 | quid adrogantius videar dicere.~
484 XIII, 26 | 26] Putes Censorinum dicere aut Ventidium aut etiam
485 XIII, 41 | Deceptum autem a me Caesarem dicere audes? Tu, tu, inquam, illum
486 XIV, 9 | patres conscripti, eaque dicere reformidat, quae L. Antonius
487 XIV, 17 | publica campus, ut sapienter dicere Crassus solebat, multis
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
488 17 | omnes praetorios eadem dicere, ut omnium testimonio per
489 20 | 20] Quem egomet dicere audivi tum se fuisse miserum,
Post reditum in senatu
Caput
490 4 | esset orbata, sententias dicere prohiberemini, caput meae
491 8 | se et re publica dignam dicere. cum a tribuno plebis vetaretur,
492 9 | semper fore firmissimam dicere solebat, dum vel unus in
493 12 | vir Catilina revixisset, dicere non esset ausus, se Nonarum
494 16 | supercilio, non enim possum dicere tantis rebus gestis, cum
495 17 | productus cum tuo illo pari dicere te semper misericordem fuisse?
Pro Archia
Caput
496 9 | ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere quae habere non
497 20 | rebus quae tum agerentur dicere ex tempore! Quotiens revocatum
498 20 | Quotiens revocatum eandem rem dicere, commutatis verbis atque
Pro Balbo
Caput
499 | quasi quiddam incredibile dicere putabantur, ei qui omnis
500 | neglexisse violasse rupisse dicere audebit? ~[ETMLS:capitolo][
1-500 | 501-722 |