Brutus
   Caput
 1 315            |       nobilissumo et prudentissumo philosopho fui studiumque philosophiae


De finibus
   Liber, Par.
 2        I,      |         intellegam; et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam,
 3       II,      |        luxuriose viverent, a summo philosopho non reprehenderentur eo
 4       II,      |      quidem. quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda
 5      III,      |       notavit novis. quo magis hoc philosopho faciendum est. ars est enim
 6        V,  33  |          quae desideratur, a magno philosopho, gravitas, in eo non fuit;


De officiis
   Liber, Caput
 7       II, 247  |         pecuniae; quas res a summo philosopho praeteritas arbitror, quod


De oratore
   Liber, Caput
 8       II, XVIII|    Hannibale, quidnam ipse de illo philosopho iudicaret: hic Poenus non
 9      III, XXIII|            et prudentia videbamus, philosopho cum operam daret, Q. Tuberonem;
10      III, XXXII|          patrono, ut Plato voluit, philosopho succubuit orator, qui aut
11      III, XLVII|             sonipedes"; atque illi philosopho ordiri placet a superiore


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
12   XXVIII       |         atque audivit voluptatem a philosopho tanto opere laudari, nihil
13     XXIX       |    consuetudinem scribendi induxit philosopho valde indignam, si quidem


Tusculanae
   Liber, Caput
14     Tusc,   0  |       dolorem? quo dedecus maius a philosopho nullum expecto. Quare satis
15     Tusc, XVI  |           aliquid, et magno quidem philosopho dignum, si ea bona esse
16     Tusc,  XX  |      sapiens non beatus sit: omnia philosopho digna, sed cum voluptate
17     Tusc, XXII | calamitatis praesentis adhibetur a philosopho medicina, quanta inveteratae
18     Tusc,  IX  |         sapientia.'~Negant ab ullo philosopho quicquam dictum esse languidius.