De finibus
   Liber, Par.
 1       II,    |           dicto protervo aut facto nocere vereturque quicquam aut
 2      III,    |            cui facere, verum etiam nocere. nec vero rectum est cum


De officiis
   Liber, Caput
 3        I,  24|        proficiscuntur, cum is, qui nocere alteri cogitat, timet, ne,
 4       II, 173|         divisio est. Sed quia deos nocere non putant, iis exceptis
 5       II, 179| propulsemus ulciscamurque eos, qui nocere nobis conati sint, tantaque
 6      III, 274|           liceat sui commodi causa nocere alteri. Hoc enim spectant
 7      III, 276|         naturae oboedientem homini nocere non posse. ~
 8      III, 353|        numquam nec irasci deum nec nocere. Quid autem iratus Juppiter
 9      III, 353|         autem iratus Juppiter plus nocere potuisset, quam nocuit sibi
10      III, 355|         qui neque irasci solet nec nocere. Haec quidem ratio non magis


De re publica
   Liber
11      III     |          animal. scelus est igitur nocere bestiae, quod scelus qui


In Catilinam
   Oratio, Caput
12      III,  27|    sceleratae ac nefariae ne vobis nocere possent, ego providi, ne


Laelius de amicitia
   Caput
13  97          |            quamvis perniciosa sit, nocere tamen nemini potest nisi


Pro Cluentio
   Caput
14   3          |    occultae quidem matris insidiae nocere potuissent. Larinum postquam


Pro Fonteio
   Caput
15  47          |     nostris hominibus istae gentes nocere possint.


Pro Rabirio
   Caput
16  29          |           ista C. Mario,' inquit, 'nocere possunt, quoniam sensu et


Pro Roscio Amerino
   Caput
17  57          |           qui tantum modo clamant, nocere non possunt, alii canes,


Tusculanae
   Liber, Caput
18     Tusc, XLI|         suscenseam, nisi quod mihi nocere se crediderunt.' et haec