De divinatione
   Liber, Par.
 1        I, 13 |   morsus bestiarum, ad oculorum morbos, ad vulnera, quorum vini
 2       II     |       advenientis et crescentis morbos intellegunt, nonnullas etiam


De finibus
   Liber, Par.
 3        I,    |      possent sine dolore tum in morbos gravis, tum in damna, tum
 4      III,    |       verbum ipsum interpretans morbos appellare, sed non conveniret
 5       IV,   8|         agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. ~


De inventione
   Liber, Caput
 6        I,   7|      medicinae materiam dicamus morbos ac vulnera, quod in his


Cato Maior de senectute
   Caput
 7   1          |       mortis habet; facilius in morbos incidunt adulescentes, gravius


Timaeus
   Caput
 8 <LIV2        | labefactatur et frangitur et ad morbos senectutemque conpellitur.


Tusculanae
   Liber, Caput
 9     Tusc,   0|     aspicere non possunt, eidem morbos toleranter atque humane
10     Tusc,  IV|         appellant; ego poteram 'morbos', et id verbum esset e verbo,
11     Tusc,  IV|    gestire, laetari, haec omnia morbos Graeci appellant, motus
12     Tusc,  IV|       perturbationes dixerimus, morbos autem non satis usitate,
13     Tusc,  IV|      autem perturbationes animi morbos, philosophi appellant negantque
14     Tusc,   V|     enim animus in aliquo morbo—morbos autem hos perturbatos motus,
15     Tusc,   V|     appellari magis placet quam morbos, in his explicandis veterem
16     Tusc, XII|   Stoici: ut sunt alii ad alios morbos procliviores - itaque dicimus
17     Tusc, XII|     Atque haec aliorum ad alios morbos proclivitas late patet;
18     Tusc,   I|       infirma dedisset isque et morbos insanabilis et dolores intolerabilis