De divinatione
   Liber, Par.
 1        I     |             II Nec unum genus est divinationis publice privatimque celebratum.
 2        I     |  adhibebant, ne genus esset ullum divinationis quod neglectum ab iis videretur.
 3        I, 5  |  Dicaearchus Peripateticus cetera divinationis genera sustulit, somniorum
 4        I, 5  |      rebus fidem tribuit, reliqua divinationis genera reiecit.
 5        I, 10 |           esse clara et perspicua divinationis genera iudico. De quibus
 6        I, 71 |       potest et officium et munus divinationis exstare, potest autem quis,
 7        I, 85 |       dictu videtur quae cuiusque divinationis ratio, quae causa sit. Quid
 8        I, 130|    fortasse traducere ad id genus divinationis, quod ex arte profectum
 9       II, 151|      fataliter, muta definitionem divinationis, quam dicebas praesensionem
10       II     |    libatos haberemus. Artificiosa divinationis illa fere genera ponebas:
11       II, 179|          te causas unius cuiusque divinationis exquirerem, multa verba
12       II, 194|      Chrysippo quaeram, ipse ille divinationis auctor numquam illa dicet
13       II, 208|     existimoque ius augurum, etsi divinationis opinione principio constitutum
14       II, 219|   crederent! Sed hoc quidem genus divinationis vita iam communis explosit;
15       II, 220|       vidisse Fortunam. ~Ergo hoc divinationis genus omittamus, (
16       II, 240|          potest officium et munus divinationis exstare, potest autem, cum


De fato
   Caput
17  11          |          si vis et natura fati ex divinationis ratione firmabitur. Etenim


Pro Cluentio
   Caput
18   2          | condemnaret. Iam id ipsum quantae divinationis est scire innocentem fuisse