De finibus
   Liber, Par.
 1        I,     |             quos ego posse iudicare arbitrarer, plura suscepi veritus ne


De oratore
   Liber, Caput
 2        I,   I |          prope ab omnibus concessum arbitrarer, si infinitus forensium
 3        I, XVI |           quem fingo, me ipsum esse arbitrarer.
 4        I, XXII|             104] Quod si te, Cotta, arbitrarer aut te, Sulpici, de eis
 5        I, LIII|            a te divinitus ego dicta arbitrarer, P. Rutilius Rufus, homo
 6       II,  XI |           contra rem publicam facta arbitrarer, eui; diu retentus sum,
 7       II,   L |           te nihil aliud profecisse arbitrarer, nisi ut homines tibi civem


De provinciis consularibus
   Caput
 8  42           |           quo alienum mea dignitate arbitrarer, sed quod tantum rei publicae


De re publica
   Liber
 9        I      |         denique non recusare, tamen arbitrarer hanc rerum civilium minime


Orator
   Caput
10 103           |      selegissem, nisi vel nota esse arbitrarer vel ipsi possent legere


Post reditum in senatu
   Caput
11  34           |            esse aerumnam propositam arbitrarer, morte me ipse potius quam


Pro Caecina
   Caput
12 101           |        causa defensionem desiderare arbitrarer, sed ut omnes intellegerent


Pro Cluentio
   Caput
13   5           |       tantum ac tam manifestum esse arbitrarer – sicut ne illi quidem ipsi


Pro Deiotaro
   Caput
14  24           |          culpam regis nullam fuisse arbitrarer. IX. Alieno autem a te animo


Pro Milone
   Caput
15   2           | dimicationibus meis me esse ausurum arbitrarer? Quae mulier sceleratum


Pro Rabirio
   Caput
16  19           |           facinus pulcherrimum esse arbitrarer; sed, quoniam id facere


Pro Sulla
   Caput
17  85           |    defenderem Sullam, si coniurasse arbitrarer.' Ego, iudices, de tantis


Topica
   Caput
18   2           |          quam quia tua id interesse arbitrarer, vel ut eos per te ipse