Brutus
   Caput
 1 199            |      nam illud quod populo non probatur, ne intellegenti quidem


De divinatione
   Liber, Par.
 2       II, 187  |       enim praedictio mali tum probatur, cum ad praedictionem cautio


De finibus
   Liber, Par.
 3      III,      |      inquit, quorum ratio mihi probatur, simulatque natum sit animal—
 4      III,      |      sibi adsumat. minime vero probatur huic disciplinae, de qua


De inventione
   Liber, Caput
 5        I,  24  |    offenditur, aliam rem, quae probatur; aut pro re hominem aut
 6        I,  88  |        positum vitium pro vero probatur, cum aut parum memineris,
 7       II,  19  |      nihil factum esse cuiquam probatur, nisi aliquid, quare factum
 8       II,  94  |      per quam non factum ipsum probatur ab reo, sed ut ignoscatur,


De oratore
   Liber, Caput
 9        I,  LX  |    illa summa vis et contentio probatur: multique oratores fuerunt,
10       II, LXII | maiorem. Ambiguum per se ipsum probatur id quidem, ut ante dixi,
11      III, XLVII|                           183] Probatur autem ab eodem illo maxime


Orator
   Caput
12                |      tamen eadem res saepe aut probatur aut reicitur alio atque
13  80            |    alter conlocatorum. Simplex probatur in propriis usitatisque
14 171            |      quadringenti sunt cum hoc probatur; nos nuper agnovimus. Ergo
15 230            |     necessitatis excusatio non probatur; nihil est enim necesse


Tusculanae
   Liber, Caput
16     Tusc, XXXI |      eam rationem, quae maxume probatur de bonis et malis, negare
17     Tusc,  XI  |     ostendere—quod mihi quidem probatur—inter Zenonem et Peripateticos