Brutus
   Caput
 1 251           |       audire quid tandem Atticus iudicet. ~Et ille: praeclare, inquit,


De finibus
   Liber, Par.
 2      III,     |          accidant, infra se esse iudicet, quod idem ceteris artibus
 3        V,  45 | animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quem ad modum quis ambulet,


De lege agraria
   Oratio, Caput
 4       II,  40 |    impelli non poterit ut falsum iudicet? an, si condemnare Asiam


De legibus
   Liber, Caput
 5        I,  41 |     negabit quod id natura turpe iudicet, sed quod metuat ne emanet,
 6        I,  45 |         sed ex aliqua re externa iudicet? Est enim uirtus <boni alicuius>
 7       II, 100 |       foedas damnet atque inpiam iudicet. ~
 8      III, 140 |         disceptator, qui privata iudicet iudicarive iubeat, praetor


De officiis
   Liber, Caput
 9      III, 263 |       sit is, qui id solum bonum iudicet, quod honestum sit, quae
10      III, 301 |     Rhodios non sit, si id turpe iudicet, sed dubitet, an turpe non


Laelius de amicitia
   Caput
11  30           |          omnia in se ipso posita iudicet, ita in amicitiis expetendis


Paradoxa Stoicorum
   Parad., Caput
12        V,  38 |          hunc hominem ita servum iudicet, ut ne in familia quidem
13       VI,  43 |           Animus oportet tuus se iudicet divitem, non hominum sermo


Philippicae
   Oratio, Caput
14        I,  20 |         Quicumque ordinem duxit, iudicet'. At si ferretis, quicumque


Pro Sestio
   Caput
15 114           |   adversantur honore dignissimos iudicet.~


Tusculanae
   Liber, Caput
16     Tusc,   I |         ut animus de se ipse tum iudicet, cum id ipsum, quo iudicatur,
17     Tusc, XXXI|          careat, nihil ad nos id iudicet pertinere. Item <in> dolore