Philippicae
   Oratio, Caput
 1       II,  79|    uterque vestrum perfidia in Dolabellam, quis ignorat? ille [induxit,
 2       II,  80|     priusquam proficisceretur, Dolabellam consulem esse iussurum (
 3       II,  99|   senatu, an inprobior, qui in Dolabellam, an inpurior, qui patruo
 4       XI,  15|   sententiam, iudicavit hostem Dolabellam, bona censuit publice possidenda.
 5       XI,  22|    referre animum aliquando ad Dolabellam persequendum et partem aliquam
 6       XI,  25|       adfert ista sententia ad Dolabellam persequendum? Quando enim
 7       XI,  26|        publicae profuturum, si Dolabellam persequatur, quam si in
 8       XI,  28|       est, ut prohiberet Syria Dolabellam? qua lege, quo iure? Eo,
 9       XI,  29|        sint, cumque senatus P. Dolabellam bello persequendum censuerit,
10       XI,  30|  praeterea paraverit, bello P. Dolabellam terra marique persequi.
11       XI,  35| conscripti, res publica contra Dolabellam, nec paratum solum, sed
12     XIII,  23| iudicatum hostem populi Romani Dolabellam eo, quod sicarium occiderit,
13     XIII,  23|    ingemiscis hostem iudicatum Dolabellam? quid? te non intellegis
14     XIII,  23|   scelerate, quod gemas hostem Dolabellam iudicatum a senatu? quem
15     XIII,  36|        qui iudicaverint hostem Dolabellam ob rectissimum facinus,
16     XIII,  36|      non posse eos, qui hostem Dolabellam iudicaverint 'ob rectissimum
17     XIII,  42|         quod inter Antonium et Dolabellam, impurissimos parricidas,