De finibus
   Liber, Par.
 1       II,    |        plane diu. quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere
 2      III,    |     traxit ordo; quem, per deos inmortales! nonne miraris? quid enim


De inventione
   Liber, Caput
 3        I,  23|   inlustres homines aut ad deos inmortales aut ad summam rem publicam


De legibus
   Liber, Caput
 4        I,  61|         cognitione naturae, dii inmortales, qua<le>m se ipse noscet! [


De re publica
   Liber
 5       II     |      dubitatione versatum.' 'di inmortales' inquit Manilius, 'quantus


Cato Maior de senectute
   Caput
 6   1          |        ita se haberet, ut animi inmortales essent, haud optimi cuiusque
 7   4          |    irrideant. Quod si non sumus inmortales futuri, tamen exstingui


In Catilinam
   Oratio, Caput
 8        I,   9|                         9] O di inmortales! ubinam gentium sumus? in
 9        I,  22|     Utinam tibi istam mentem di inmortales duint! tametsi video, si
10       II,  25|       studia deficiant, di ipsi inmortales cogant ab his praeclarissimis
11      III,  18|      quae nunc fiunt, canere di inmortales viderentur, hoe certe, quod
12      III,  19| adpropinquare dixerunt, nisi di inmortales omni ratione placati suo
13       IV,   1|     voluntas, sed eam, per deos inmortales, deponite atque obliti salutis
14       IV,   2|        exitum consulatus mei di inmortales esse voluerunt, ut vos populumque
15       IV,  15|  habendos puto. Ceteri vero, di inmortales! qua frequentia, quo studio,


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
16       Fr     |       Quint. IX. 4, 76,: Pro di inmortales! qui hic inluxit dies mihi


Philippicae
   Oratio, Caput
17      XII,   7|      Quid enim potest, per deos inmortales! rei publicae prodesse nostra


Timaeus
   Caput
18 <LIV2        |         Sed quoniam estis orti, inmortales vos quidem esse et indissolubiles


Tusculanae
   Liber, Caput
19     Tusc, XLI|     utrum autem sit melius, dii inmortales sciunt, hominem quidem scire