Brutus
   Caput
 1  11           |         ut de re publica esset silentium et aliquid audiremus potius
 2 290           |     sit, significetur a corona silentium, deinde crebrae adsensiones,


De divinatione
   Liber, Par.
 3        I, 59  |  quamquam iter instaret, tamen silentium fieri iussisse [se] neque
 4       II      |      esse necesse est eum qui, silentium quid sit, intellegat; id
 5       II      |       sit, intellegat; id enim silentium dicimus in auspiciis, quod
 6       II, 205 |       qui auspicatur: "Dicito, silentium esse videbitur", nec suspicit
 7       II, 205 | circumspicit; statim respondet silentium esse videri. Tum ille: "


De oratore
   Liber, Caput
 8        I, XXXV|     Haec cum Crassus dixisset, silentium est consecutum, sed quamquam
 9       II, XIX |     altera parte dicendi mirum silentium est.
10      III, XXXV|    ipse conticuit et a ceteris silentium fuit. ~


In Catilinam
   Oratio, Caput
11        I,  20 |      ecquid animadvertis horum silentium? Patiuntur, tacent. Quid


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
12      XIV      |      taciturnitatem annuam, tu silentium perpetuum iudiciorum ac


Paradoxa Stoicorum
   Parad., Caput
13       VI,  46 | sententiam, forum domum, vocem silentium: quis hunc non putet confiteri


Pro Caelio
   Caput
14  29           |    conflare; itaque omne illud silentium, quod est orationi tributum


Pro Milone
   Caput
15   3           |   defensioni meae, verum etiam silentium pollicentur. Reliqua vero


Tusculanae
   Liber, Caput
16     Tusc, XXVI|      aeternum, credo, in luctu silentium, Hecubam autem putant propter