Brutus
   Caput
 1  99            |    significat valde doctum esse Lucilius; alii multos nobilis, quod
 2 160            |     idque nobis bis narravisset Lucilius, tribunum plebis nesciremus
 3 172            |     inquit Brutus, de quo multa Lucilius? ~Isto ipso; sed Tincam
 4 274            |   vermiculato emblemate, ut ait Lucilius, structum verbum videres;


De finibus
   Liber, Par.
 5        I,      |     mihi legendam putem, de quo Lucilius: 'ferreum scriptorem', verum,
 6        I,      |      solet. Nec vero, ut noster Lucilius, recusabo, quo minus omnes
 7        I,      |     venustate et omni sale idem Lucilius, apud quem praeclare Scaevola: ~
 8       II,      |     pleno sit chrysizon, ut ait Lucilius, cui nihildum situlus et
 9       II,      |  Laelius bene. quid bene? dicet Lucilius: 'cocto, condito', sed cedo
10        V,  58  |       semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re


De optimo genere oratorum
   Pars, Caput
11       VI,  17  |      tamquam Aeserninus, ut ait Lucilius, non spurcus homo, sed acer


De oratore
   Liber, Caput
12        I, XVI  |          72] Sed, ut solebat C. Lucilius saepe dicere, homo tibi
13       II,  VI  |       etiam deterret. Nam ut C. Lucilius, homo doctus et perurbanus,
14      III, XLIII| elegantissime id facere potuit, Lucilius: quam lepide lexeis compostae!


Tusculanae
   Liber, Caput
15     Tusc,  XV  |        ait in omni vita risisse Lucilius, sed tranquilla et serena;
16     Tusc, XXI  |    aliquis hoc animo, ut narrat Lucilius: ~'Occidam illum equidem