Brutus
   Caput
 1  22             |  mihi, Brute, in te intuenti crebro in mentem venit vereri,


De divinatione
   Liber, Par.
 2       II        |    faciat, ignorat. Sed quod crebro videt non miratur, etiamsi


De finibus
   Liber, Par.
 3       II,       |     in eo nutare eumque, qui crebro dicat diligenter oportere


De legibus
   Liber, Caput
 4        I,  15   |     et spatiis siluestribus, crebro insistens, interdum adquiescens,


De oratore
   Liber, Caput
 5       II, XIX   |      explano; attentum vero [crebro] tota actione excitandis
 6       II, XLVII |   adiuvaret cumque ego illum crebro appellans conlegam mendarem
 7       II, LII   |     timeat, ut intuens alium crebro ad se ipsum revertatur;
 8       II, LXXXII|    mores civitatis, qui quia crebro mutantur, genus quoque orationis
 9      III, LVIII |    sumat, acutum, incitatum, crebro incidens: ipsus hortatur


In Vatinium
   Caput
10  27             |               27] et quoniam crebro usurpas legem te de alternis


Orator
   Caput
11  38             |     et paria respondeant, ut crebro conferantur pugnantia comparenturque


Philippicae
   Oratio, Caput
12       II,  70   |                  70] At quam crebro usurpat: 'Et consul et Antonius'!


Pro Caelio
   Caput
13  59             |   Catulo fuerat ei communis, crebro Catulum, saepe me, saepissime


Pro Marcello
   Caput
14   2             |     meas te idem istud nimis crebro dicere, tibi satis te vixisse.


Pro Milone
   Caput
15   2             |   viri silebatur, eadem nunc crebro usurpatur, postea quam latronis
16   1             | communium temporum, qui quam crebro accidat experti scire debemus—