De finibus
   Liber, Par.
 1      III,     |       facile intellegitur nos ad coniunctionem congregationemque hominum


De officiis
   Liber, Caput
 2        I, 158 |      Ergo omne officium, quod ad coniunctionem hominum et ad societatem
 3      III, 274 |    volunt, incolumem esse civium coniunctionem; quam qui dirimunt, eos
 4      III, 370 | copulavissent. Non recipit istam coniunctionem honestas, aspernatur, repellit.


De oratore
   Liber, Caput
 5      III, XLIV|         vitium est, et tamen eam coniunctionem sicuti versum numerose cadere


De provinciis consularibus
   Caput
 6  45           |         quorum auctoritate illam coniunctionem Caesaris defugi, iulias


De re publica
   Liber
 7        I      |   manuque saepsissent, eius modi coniunctionem tectorum oppidum vel urbem


Cato Maior de senectute
   Caput
 8   3           |    epularem amicorum, quia vitae coniunctionem haberet, convivium nominaverunt,


In Catilinam
   Oratio, Caput
 9       IV,  15 |         causa coniungit. Quam si coniunctionem in consulatu confirmatam
10       IV,  22 |       tanta vis reperietur, quae coniunctionem vestram equitumque Romanorum


In L. Calpurnium Pisonem
   Caput
11   XXXIII      |       quidem tu, qui bene nosses coniunctionem meam et Caesaris, eludebas,


Laelius de amicitia
   Caput
12  23           |       rerum natura benevolentiae coniunctionem, nec domus ulla nec urbs


Philippicae
   Oratio, Caput
13     VIII,  20 |        quin mecum habeat aliquam coniunctionem gratiae, alii maximam, alii


Pro Cluentio
   Caput
14   2           |    constitueretur propter causae coniunctionem impetravit. Hic tum Fabricius
15               |          inimicitias adfinitatis coniunctionem pignori fore putavit.


Timaeus
   Caput
16 <LIV2         |  consumpserat. Hanc igitur omnem coniunctionem duplicem in longitudinem