Brutus
   Caput
 1  42           |          ridens: tuo vero, inquit, arbitratu; quoniam quidem concessum


De finibus
   Liber, Par.
 2        I,     |            vero id quidem, inquam, arbitratu. Sic faciam igitur, inquit:
 3        I,     |        mihi ea facultas, ut id meo arbitratu facerem, ante hoc tempus
 4       IV,   1 |     quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. ~Ut placet, inquit,
 5        V,  57 |         res maneant, verba fingant arbitratu suo. ~


De inventione
   Liber, Caput
 6        I,  35 |          quem et quo more et cuius arbitratu sit educatus, quos habuerit


De legibus
   Liber, Caput
 7      III, 133 |          volunt, concedunt, ut eum arbitratu meo diligam. ~Marcus: Bene


De oratore
   Liber, Caput
 8        I, XXII|             inquit Crassus "vestro arbitratu percontemini."
 9        I, XXII|         quaestiunculam, de qua meo arbitratu loquar, ponitis? Quando


De re publica
   Liber
10       II      |            qua civitatem extrueret arbitratu suo, praeclaram ille quidem


Laelius de amicitia
   Caput
11   3           |             quas hoc libro exposui arbitratu meo; quasi enim ipsos induxi


Philippicae
   Oratio, Caput
12       XI,  38 |     sententias dicemus veteranorum arbitratu? Quod eorum tantum fastidium


Pro Plancio
   Caput
13   2           |        exaggero. quasi vero me tuo arbitratu et non meo gratum esse oporteat. '


Pro Quinctio
   Caput
14     XXXI      |         potuit, atque adeo ne unde arbitratu quidem suo postularet, sed


Pro Roscio Comoedo
   Caput
15   2           |       profert suas in suam rem suo arbitratu scriptas, quo minus secundum
16  19           | existimabas, praedicabas, Chaereae arbitratu causam agebas. ~Fraudavit