Philippicae
   Oratio, Caput
 1        V,   3|       suscepissent, deinde milites veteranos, qui cum ab Antonio in colonias
 2        V,  23|            colonias patrias adiit, veteranos milites convocavit, paucis
 3        V,  28|       Galliam avertit; tum milites veteranos, qui primi Caesarem secuti
 4        V,  44|           autem annis multis minor veteranos cupientis iam requiescere
 5        V,  46|           publicae tempore milites veteranos ad libertatem populi Romani
 6        X,  18|          rumpere impediet, si quis veteranos nolle dixerit? Non sunt
 7        X,  18|          capiant; nemo est praeter veteranos milites vir, qui ad servitutem
 8       XI,  37|             37] 'Vide', inquit 'ne veteranos offendas'; hoc enim vel
 9       XI,  37|          maxime exaudio. Ego autem veteranos tueri debeo + quod iis quos
10       XI,  37|         timere non debeo. Eos vero veteranos, qui pro re publica arma
11       XI,  39|   conscripti, quod sentio) non tam veteranos intuendos nobis arbitror,
12      XII,  29|            esse certo scio); quid? veteranos non veremur (nam timeri
13     XIII,  31|        latam sanximus? Vide, ne tu veteranos tamen eos, qui erant perditi,
14     XIII,  33| respondebit. 'Milites aut meos aut veteranos contraxistis tamquam ad
15     XIII,  42|          quas Pompeius odivit, nec veteranos sedibus suis moveri pati