Brutus
   Caput
 1 292          |       sentio. ~Tu vero, inquam, Tite. ~Tum ille: ego, inquit,


De finibus
   Liber, Par.
 2        I,    |      saluto:~'chaere,' inquam, 'Tite!' lictores, turma omnis
 3        I,    |       omnis chorusque:~'chaere, Tite!' hinc hostis mi Albucius,


De legibus
   Liber, Caput
 4        I,   4|        sed tamen nonnulli isti, Tite noster, faciunt imperite,
 5        I,   5|  omittam. ~Marcvs: Quam tandem, Tite? ~Atticvs: Postulatur a
 6        I,  37|         37] Marcvs: Non semper, Tite, sed iter huius sermonis
 7       II,  66|  delectat, quae te non attingit Tite. ~Atticus: Quae tandem ista
 8       II,  97|         reprehendam sane quaero Tite. ~Atticus: Quid tandem id
 9       II, 121|    legibus. ~Marcus: Pauca sane Tite, et ut arbitror non ignota
10       II, 121|      clari viri? ~Marcus: Credo Tite fuisse aut eos quibus hoc
11      III, 151|             19] Marcus: At vero Tite si parebunt his legibus,
12      III, 165|         vellent. ~Marcus: Dicam Tite et versabor in re difficili


Cato Maior de senectute
   Caput
13   1          |                               O Tite, si quid ego adiuero curamve
14   1          |                 Sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque; ~


Pro Sestio
   Caput
15 118          | imminens contionata est: ~huic, Tite,tua post principia atque