De finibus
   Liber, Par.
 1        I,    |        beatam aut ad miseram vitam afferre momenti quam eorum utrumvis,
 2       II,    |         esse videatur. hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere
 3       II,    |          ad beate vivendum aliquid afferre, nec minorem voluptatem
 4       II,    |    virtutis; negat enim summo bono afferre incrementum diem. qui autem
 5        V,  52|         suam quisque videro voluit afferre sententiam. ~


De inventione
   Liber, Caput
 6        I,  53|          propterea quod nihil ipse afferre ad persuadendum volebat,
 7       II,  52| iudicationem argumentationes omnes afferre oportebit. ~
 8       II, 124|       militum [suum], qui vim sibi afferre conaretur, occidit; tum
 9       II, 129|             nunc ipsum reum causam afferre, quare deliquerit. ~


De officiis
   Liber, Caput
10        I,  23|          incitatus, is quasi manus afferre videtur socio; qui autem
11       II, 215|     coeperunt, alienis bonis manus afferre coguntur. Ita, cum benivolentiae
12      III, 333|            amittas? Quid est, quod afferre tantum utilitas ista, quae


Philippicae
   Oratio, Caput
13        I,   8|           ii, qui boni quid volunt afferre, affingant aliquid, quo
14        I,  32|        quasi domum aliquod cotidie afferre rei publicae, maximum autem


Topica
   Caput
15  60          |     efficiendi necessariam errorem afferre non fere solet; hoc autem