De finibus
   Liber, Par.
 1       II,       |         res aperta. Non igitur de improbo, sed <de> callido improbo
 2       II,       |         improbo, sed <de> callido improbo quaerimus, qualis Q. Pompeius


De oratore
   Liber, Caput
 3       II, XXXVII|       euisse: ego ista studia non improbo, moderata modo sint: opinionem
 4      III, XVIII |        Stoicos autem, quos minime improbo, dimitto tamen nec eos iratos


In Vatinium
   Caput
 5  39             |            strumae denique ab ore improbo demigrarunt et aliis iam


Orator
   Caput
 6  74             |          probi orationem adfingit improbo stultove sapientis; si denique


Pro Caecina
   Caput
 7  23             |        secundo loco ut ne cum tam improbo homine, tertio ut cum tam
 8  71             |          viro iudici error obici, improbo facultas dari ut, cum sciens


Pro Caelio
   Caput
 9  10             |          illi homini nequam atque improbo studuerunt), tum existimetur


Pro Cluentio
   Caput
10   4             |     cogitarat: ex petulanti atque improbo scurra in discordiis civitatis
11   4             | deprehensa re, non illa ut a viro improbo discessisset, sed ut a crudelissimo


Pro Quinctio
   Caput
12   XXVIII        |         aliquo calumniatore atque improbo, sed ab equite Romano, propinquo


Pro Roscio Comoedo
   Caput
13  30             |       posset; nemo enim, sicut ex improbo patre probum filium nasci,


Pro Sulla
   Caput
14  81             |         Catilinae fuit advocatus, improbo homini, at supplici, fortasse