1-500 | 501-707
Brutus
Caput
1 7 | exclusum est aut errore hominum aut timore. ~
2 31 | bonis rebus et malis deque hominum vita et moribus disputatur,
3 74 | inflammavit studio inlustrium hominum aetates et tempora persequendi.
4 84 | 84] Sed est mos hominum, ut nolint eundem pluribus
5 124 | nondum tritis nostrorum hominum auribus nec erudita civitate
6 193 | res ulla plus apud animos hominum quam ordo et ornatus valet. ~
7 196 | disertorum scripta simplicium hominum pervertere? ~
8 201 | hos maxume iudicio illorum hominum et illius aetatis dixissem
9 236 | corpore erat infirmo et hominum ineptias ac stultitias,
10 278 | ista eloquentia alienorum hominum pericula defendere acerrume
11 317 | agentem et canorum concursus hominum forique strepitus desiderat. ~
12 321 | volgare orationis genus animos hominum ad me dicendi novitate converteram. ~
13 322 | exquisitius quam volgus hominum studuisse litteris, quibus
14 327 | astricta comprensio, summam hominum admirationem excitabat.
Commentariolum petitionis
Caput
15 I | adiuvare posse novum hominem, hominum nobilium voluntas et maxime
16 V | biennio quattuor sodalitates hominum ad ambitionem gratiosissimorum
17 VI | spe tenentur, quod genus hominum multo etiam est diligentius
18 VI | volunt facile possunt; his hominum generibus sic inserviendum
19 XII | esse dixeris aut amicorum hominum negotiis aut gravioribus
20 XIII | publicanorum et equestris ordinis, hominum nobilium voluntas, adulescentulorum
21 XIII | nemo quin idem splendidorum hominum voluntates haberet. Efficiendum
22 XIV | consili atque artis in tot hominum cuiusque modi vitiis tantisque
De consulatu suo
Caput
23 2 | petessit,~quae penitus sensus hominum vitasque retentant,~aetheris
De divinatione
Liber, Par.
24 I, 8 | argumenta confutet quam hominum deleat religionem." Tum
25 I, 15 | certa, cognitioni autem hominum obscurior. ~"Mollipedesque
26 I, 17 | petessit,~quae penitus sensus hominum vitasque retentat,~aetheris
27 I, 70 | noster uti solet, animos hominum quadam ex parte extrinsecus
28 I, 79 | cavernis includunt, tum hominum naturis implicant. Nam terrae
29 I, 82 | existumant nihil interesse hominum scire quid sit futurum,
30 I, 82 | enim benefici generique hominum amici), neque ignorant ea
31 I, 84 | bestiae loquantur exspectamus, hominum consentiente auctoritate
32 I, 92 | tanta propter tenuitatem hominum a religionis auctoritate
33 I, 93 | oriebantur, quaedam etiam ex hominum pecudumve conceptu et satu,
34 I, 102 | observitaverunt, sed etiam hominum, quae vocant omina. Quae
35 I, 118 | esse quandam vim divinam hominum vitam continentem, non difficile
36 I, 129 | illud exaudiant), sic animi hominum, cum aut somno soluti vacant
37 I, 131 | eaque communis, cumque animi hominum semper fuerint futurique
38 II, 154 | videamus. Clarissimorum hominum nostrae civitatis gravissimos
39 II, 175 | est ex prima admiratione hominum, quod tonitrua iactusque
40 II | nititur divinatio, ingeniis hominum in multas aut diversas aut
41 II | astrologia iudicio doctissimorum hominum facile princeps, sic opinatur,
42 II, 227 | perturbatio caeli, estne sanorum hominum hoc ad nascentium ortus
43 II, 233 | censent esse in mentibus hominum tamquam oraclum aliquod,
44 II, 234 | existumant nihil interesse hominum scire quid sit futurum,
45 II, 235 | enim benefici generique hominum amici), neque ignorant ea
46 II, 238 | pugna est doctissumorum hominum negantium esse haec a dis
47 II, 243 | interpres nuper falsa quadam hominum fama dicturus in senatu
48 II, 243 | accidisset, praedictum videretur, hominum et temporum definitione
49 II, 266 | sanguine cassam", ~potius quam hominum more "cocleam" diceret.
50 II, 271 | habeamus, oppidorum situs, hominum figuras?
51 II, 278 | significant nisi acumen hominum ex similitudine aliqua coniecturam
52 II, 281 | omnium fere animos atque hominum imbecillitatem occupavit.
53 II, 281 | suspiciendam admirandamque hominum generi pulchritudo mundi
De fato
Caput
54 8 | enim, quoniam in naturis hominum dissimilitudines sunt, ut
55 10 | physiognomon, qui se profitebatur hominum mores naturasque ex corpore,
56 Fr | August. C.D. 5.8: Tales sunt hominum mentes, quali pater ipse
57 Fr | acupenser iste paucorum hominum est.' ~
De finibus
Liber, Par.
58 I, | suscepi veritus ne movere hominum studia viderer, retinere
59 I, | centurionum,~praeclarorum hominum ac primorum signiferumque,~
60 I, | maximisque erroribus animos hominum liberavisse et omnia tradidisse,
61 I, | 37] Sed de clarorum hominum factis illustribus et gloriosis
62 I, | bonarum et malarum maxime hominum vita vexetur, ob eumque
63 I, | quodsi qui satis sibi contra hominum conscientiam saepti esse
64 I, | animos conficiuntque curis hominum non intellegentium nihil
65 I, | adamare solemus, quanto id in hominum consuetudine facilius fieri
66 II, | haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec
67 II, | interdum versatur angustiis, ut hominum conscientia remota nihil
68 II, | eademque ratio fecit hominem hominum adpetentem cumque iis natura
69 II, | quod offenderet animos hominum, aut quicquam, e quo oriretur
70 II, | Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis
71 II, | modum agatis et in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis,
72 II, | Alexandri, lege nostrorum hominum, lege vestrae familiae;
73 III, | nascitur ut etiam communis hominum inter homines naturalis
74 III, | communem urbem et civitatem hominum et deorum, et unum quemque
75 III, | coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem
76 III, | accepimus, ad servandum genus hominum natura incitantur. Atque
77 III, | intellegi volumus, salutem hominum in eius esse tutela. minime
78 III, | 67] Et quo modo hominum inter homines iuris esse
79 III, | Chrysippus, cetera nata esse hominum causa et deorum, eos autem
80 IV, 2 | natosque esse ad congregationem hominum et ad societatem communitatemque
81 IV, 3 | temperantia, de fortitudine] hominum non spinas vellentium, ut
82 IV, 7 | appetensque coniunctiorum hominum ad societatem animadvertentesque
83 V, 39 | 33] De hominum genere aut omnino de animalium
84 V, 40 | motus, quales protervorum hominum aut mollium esse solent,
85 V, 46 | dubitare possit quin ad eas res hominum natura nullo emolumento
86 V, 51 | coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas
87 V, 51 | quoniam unam societatem hominum esse volumus—propter se
De haruspicum responso
Caput
88 5 | stipitem illum qui quorum hominum esset nesciremus, nisi se
89 15 | vero referentibus, o post hominum memoriam fortissimi atque
90 17 | in refutandis maledictis hominum improborum animi quidam
91 20 | ipsis dis immortalibus, ut hominum fama est, Etruriae traditam
92 21 | violatis expiatio debeatur, sed hominum quae ob delicta quaero.
93 34 | sentio, ius legatorum, cum hominum praesidio munitum sit, tum
94 38 | diligenter attendes, intelleges hominum poenas deesse adhuc, non
95 38 | invictum civem dederunt, hominum beneficia prorsus concedo
96 39 | eas poenas quae solae sunt hominum sceleri a dis immortalibus
97 55 | penitus et inustum animis hominum amplissimorum; dissident
98 55 | vigiliis, etiam coitione hominum, iustitium illud concoctum
99 62 | delapsus de caelo coetus hominum adeat, versetur in terris,
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
100 27 | Pompeius, qui non modo eorum hominum qui nunc sunt gloriam, sed
101 59 | quod, quo minus certa est hominum ac minus diuturna vita,
102 62 | omnibus hominibus nova post hominum memoriam constituta sunt,
103 63 | dignitatis amplissimorum hominum auctoritate. Qua re videant
104 64 | multitudinem cupidiorum hominum nemo arbitratur. ~
De inventione
Liber, Caput
105 I, 2 | opportunitas in animis inesset hominum, si quis eam posset elicere
106 I, 3 | pacis et belli cum summis hominum utilitatibus esse versata;
107 I, 3 | pervertere urbes et vitas hominum labefactare assuevit. ~Atque
108 I, 35 | Mortalium autem pars in hominum, pars in bestiarum genere
109 I, 35 | genere numerantur. Atque hominum genus et in sexu consideratur,
110 I, 106 | fortunae vis in omnes et hominum infirmitas ostenditur; qua
111 I, 106 | maxime demittitur animus hominum et ad misericordiam conparatur,
112 II, 9 | propterea quod alterum communi hominum infirmitati, alterum singulari
113 II, 42 | aut usus aut exercitatio, hominum aut adprobatio aut offensio;
114 II, 53 | et aperta et ex opinione hominum definitio, hoc modo: Maiestatem
115 II, 54 | demonstrabitur. Hoc ex opinione hominum sumetur, cum, quemadmodum
116 II, 55 | et aperta et ex opinione hominum descriptio, hoc modo: Maiestatem
117 II, 101 | culpa; suo nomine communem hominum infirmitatem posse damnari.
118 II, 102 | de fortunae potestate et hominum infirmitate et, uti suum
119 II, 176 | aut administratione aut hominum studio commutatio rerum,
De lege agraria
Oratio, Caput
120 I, 5 | aliqua religione ad aeternam hominum memoriam consecravit.
121 I, 16 | coloniae.' Quot? quorum hominum? in quae loca? Quis enim
122 II, 7 | ut, cum me intellegam non hominum potentium studio, non excellentibus
123 II, 50 | comparari, et resistam consiliis hominum et perficiam profecto, quod
124 II, 57 | quem ego excipi et propter hominum necessitudinem et propter <
125 II, 63 | intellegatis ad certorum hominum importunam avaritiam hoc
126 II, 77 | fert, conivebo. Sed si v hominum milibus ad vim, facinus
127 II, 79 | constipari quidem tantum numerum hominum posse in agrum Campanum
128 II, 84 | a plebe atque a cultura hominum liberorum esse non oportere.
129 II, 84 | modestissima; quod genus hominum optime moratum, optimorum
130 II, 87 | Deleta Carthago est, quod cum hominum copiis, tum ipsa natura
131 II, 89 | consilia et inter istorum hominum dementiam. Illi Capuam receptaculum
132 III, 16 | est? Nemo. Atqui ei generi hominum, mihi credite, Campanus
133 III, 16 | Capua, contra vos manus hominum audacissimorum, contra Cn.
De legibus
Liber, Caput
134 I, 16 | simus, quae sit coniunctio hominum, quae naturalis societas
135 I, 23 | ciuitas communis deorum atque hominum existimanda. Et quod in
136 I, 25 | certiorue cognatio? Itaque ad hominum commoditates et usus tantam
137 I, 25 | plerasque> esse ad usum hominum, partim ad fructum, partim
138 I, 28 | attinguntur. Sed omnium quae in hominum doctorum disputatione uersantur,
139 I, 28 | ius. Id iam patebit, si hominum inter ipsos societatem coniunctionemque
140 I, 32 | ex rebus cum omne genus hominum sociatum inter se esse intellegatur,
141 I, 35 | secundo autem loco unam esse hominum inter ipsos uiuendi parem
142 I, 42 | unum ius quo deuincta est hominum societas et quod lex constituit
143 I, 49 | colenda est, societas quoque hominum et aequalitas et iustitia
144 I, 58 | florentius, nihil praestabilius hominum uitae datum est. Haec enim
145 II, 71 | sententiam, legem neque hominum ingeniis excogitatam, nec
146 II, 74 | civitatumque incolumitatem vitamque hominum quietam et beatam inventas
147 II, 76 | expressa naturam, ad quam leges hominum diriguntur, quae supplicio
148 II, 78 | eosdemque optime de genere hominum mereri, et qualis quisque
149 II, 90 | religionem tueri. Quod autem ex hominum genere consecratos, sicut
150 II, 95 | mente mundum regi, et eosdem hominum consulere generi, et posse
151 II, 99 | peperisse atque in vitam hominum attulisse, tum nihil meilus
152 II, 106 | animi aut offensione iudicii hominum miserias ponderamus, quae
153 II, 106 | corrupta ab isdem <corrupta> — hominum, non deorum. ~
154 II, 108 | restricte praefinio, vel hominum <di>vitiis vel subsidiis
155 II, 128 | auget enim luctum concursus hominum. ~
156 III, 135 | nec civitas nec gens nec hominum universum genus stare, nec
157 III, 135 | oboediunt maria terraeque, et hominum vita iussis supremae legis
158 III, 178 | erat —, sed etiam facta hominum observabant ad legesque
De officiis
Liber, Caput
159 I, 12 | procreati sunt impellitque, ut hominum coetus et celebrationes
160 I, 15 | sollertiaque versatur aut in hominum societate tuenda tribuendoque
161 I, 17 | continetur, ut et societas hominum coniunctioque servetur et
162 I, 20 | patet ea ratio, qua societas hominum inter ipsos et vitae quasi
163 I, 22 | terris gignantur, ad usum hominum omnia creari, homines autem
164 I, 22 | omnia creari, homines autem hominum causa esse generatos, ut
165 I, 22 | tum facultatibus devincire hominum inter homines societatem. ~
166 I, 29 | tuendae aut odio quodam hominum suum se negotium agere dicant
167 I, 50 | 50] Optime autem societas hominum coniunctioque servabitur,
168 I, 51 | rerum, quas ad communem hominum usum natura genuit, est
169 I, 51 | omnia. Omnium autem communia hominum videntur ea, quae sunt generis
170 I, 53 | autem plures sunt societatis hominum. Ut enim ab illa infinita
171 I, 67 | quae multa et varia in hominum vita fortunaque versantur,
172 I, 70 | otiosorum, fructuosior autem hominum generi et ad claritatem
173 I, 92 | simpliciter, fideliter, + vere hominum amice. ~
174 I, 99 | est autem quod differat in hominum ratione habenda inter iustitiam
175 I, 100 | natura est, et id, quod ad hominum consociationem accommodatum,
176 I, 127 | diligentem fabricam imitata est hominum verecundia. Quae enim natura
177 I, 139 | recipiendi et admittenda hominum cuiusque modi multitudo,
178 I, 149 | singulis, totius generis hominum conciliationem et consociationem
179 I, 150 | ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum,
180 I, 153 | qua continetur deorum et hominum communitas et societas inter
181 I, 153 | consequatur. Ea autem actio in hominum commodis tuendis maxime
182 I, 155 | iustitiae, quae pertinent ad hominum utilitatem, qua nihil homini
183 I, 155 | versata est, tamen ab augendis hominum utilitatibus et commodis
184 I, 156 | et sapientiae dediti ad hominum utilitatem suam intelligentiam
185 I, 157 | cognitionis studium consociatio hominum atque communitas. ~
186 I, 158 | officium, quod ad coniunctionem hominum et ad societatem tuendam
187 I, 160 | excellere, quod teneatur hominum societate. [Etenim cognitionem
188 II, 167 | minimarum sine arte nulla sit, hominum est parum considerate loquentium
189 II, 170 | qua nulla pernicies maior hominum vitae potuit afferri. ~
190 II, 172 | 11] Quae ergo ad vitam hominum tuendam pertinent, partim
191 II, 172 | efficitur aliquid ad usum hominum atque vitam. Ratione autem
192 II, 172 | ponunt, deorum unum, alterum hominum. Deos placatos pietas efficiet
193 II, 173 | inanima diximus, pleraque sunt hominum operis effecta, quae nec
194 II, 173 | accessisset, nec iis sine hominum administratione uteremur.
195 II, 173 | perceptio et conservatio sine hominum opera ulla esse potuisset. ~
196 II, 174 | effoderetur penitus abditum sine hominum labore et manu. Tecta vero,
197 II, 175 | manu factos, quae unde sine hominum opere habere possemus? Ex
198 II, 175 | eas nos nullo modo sine hominum manu atque opera capere
199 II, 175 | fuerunt, nec hoc tempore sine hominum opera aut pascere eas aut
200 II, 176 | ministrarent quibus rebus exculta hominum vita tantum distat a victu
201 II, 176 | bestiarum. Urbes vero sine hominum coetu non potuissent nec
202 II, 177 | magnas res et salutares sine hominum studiis gerere potuisse.
203 II, 177 | quos negat sine adiumentis hominum tantas res efficere potuisse.
204 II, 177 | adipiscimur conspiratione hominum atque consensu, sic nulla
205 II, 177 | Dicaearchi liber de interitu hominum, Peripatetici magni et copiosi,
206 II, 177 | quarum impetu docet quaedam hominum genera esse consumpta, deinde
207 II, 177 | plures deleti sint homines hominum impetu, id est bellis aut
208 II, 178 | virtutis, conciliare animos hominum et ad usus suos adiungere.
209 II, 178 | beluarum fiunt utiliter ad hominum vitam, artibus ea tribuuntur
210 II, 178 | ea tribuuntur operosis, hominum autem studia, ad amplificationem
211 II, 180 | facultatem assequi possimus, ut hominum studia complectamur eaque
212 II, 181 | fortuita sunt, tamen sine hominum opibus et studiis neutram
213 II, 181 | dicendum est, quonam modo hominum studia ad utilitates nostras
214 II, 184 | declarat, quantum odium hominum valeat ad pestem, sed reliquorum
215 II, 197 | tertium, ut cum admiratione hominum honore ab iis digni iudicaremur.
216 II, 200 | institutio vitae adiumenta hominum desiderat, in primisque,
217 II, 206 | humilitatem et obscuritatem in hominum ignoratione versatur, ii,
218 II, 212 | eloquentiam a natura ad salutem hominum et ad conservationem datam
219 II, 218 | post L. Crassus cum omnium hominum moderatissimo Q. Mucio magnificentissima
220 II, 224 | antepono; haec est gravium hominum atque magnorum, illa quasi
221 II, 225 | valde decorum patere domos hominum inlustrium hospitibus inlustribus
222 II, 230 | beneficiis collocandis mores hominum, non fortunam sequi. Honesta
223 II, 234 | esse in civitate duo milia hominum, qui rem haberent'. Capitalis
224 II, 245 | temptata res est ab omni genere hominum et ordine; quibus ita restiti,
225 II, 246 | vectigalibus. Haec magnorum hominum sunt, haec apud maiores
226 III, 253 | sumebat aliquando et coetu hominum frequentiaque interdum tamquam
227 III, 266 | modo propria, sed cum omni hominum genere communia. ~
228 III, 273 | emolumenti sui gratia, societas hominum et communitas evertatur
229 III, 276 | imitantem Herculem illum, quem hominum fama beneficiorum memor
230 III, 281 | utilitatem rei publicae atque hominum societati, si in vita remaneas,
231 III, 282 | naturae, quae utilitatem hominum conservat et continet, decernet
232 III, 282 | fungetur utilitati consulens hominum et ei, quam saepe commemoro,
233 III, 283 | pestiferum atque impium ex hominum communitate exterminandum
234 III, 285 | pestem maiorem in vitam hominum invasisse quam eorum opinionem,
235 III, 287 | 36] Quare error hominum non proborum, cum aliquid,
236 III, 297 | crudele, utile; est enim hominum naturae, quam sequi debemus,
237 III, 324 | in quibus peccari volgus hominum fortasse non putet. Neque
238 III, 365 | Sed illud maximum: octo hominum milia tenebat Hannibal,
De oratore
Liber, Caput
239 I, II | quod ego eruditissimorum hominum artibus eloquentiam contineri
240 I, II | enim est qui, si clarorum hominum scientiam rerum gestarum
241 I, III | communi quodam in usu atque in hominum ore et sermone versatur,
242 I, IV | possumus iudicare, nostrorum hominum multum ceteris hominibus
243 I, V | copia, praestantissimis hominum ingeniis, infinita causarum
244 I, V | omnes animorum motus, quos hominum generi rerum natura tribuit,
245 I, VI | multum disputata summorum hominum prope consensu est tributum;
246 I, VI | quondam accepi in nostrorum hominum eloquentissimorum et omni
247 I, VIII | quam posse dicendo tenere hominum [coetus] mentis, adlicere
248 I, VIII | ex infinita multitudine hominum exsistere unum, qui id,
249 I, IX | concesserit aut initio genus hominum in montibus ac silvis dissipatum
250 I, X | permotionibus, nihil de hominum moribus, nihil de ratione
251 I, XI | iuris scientia neque natura hominum incognita ac moribus in
252 I, XII | vim exsistere oratoris in hominum mentibus vel ad iram aut
253 I, XII | revocandis? Quae nisi qui naturas hominum vimque omnem humanitatis
254 I, XII | oratio gravis et ornata et hominum sensibus ac mentibus accommodata. ~
255 I, XIII | amicitia, de communi civium, de hominum, de gentium iure, de aequitate,
256 I, XV | qua de natura, de vitiis hominum, de cupiditatibus, de modo,
257 I, XVIII | genus esse videtur eorum hominum, de quibus paulo ante dixisti,
258 I, XIX | cupiditatibus, de conformandis hominum moribus littera nulla in
259 I, XIX | qui diceret, quot modis hominum mentes et quibus et quo
260 I, XXI | excidit et pervenit in manus hominum, disertos cognosse me non
261 I, XXI | communi quadam opinione hominum dicere, eloquentem vero,
262 I, XXII | semper inrisisse potius eorum hominum impudentiam, qui cum in
263 I, XXII | schola adsedissent, ex magna hominum frequentia dicere iuberent,
264 I, XXV | rebus magno in conventu hominum audiendum; adest enim fere
265 I, XXVI | orationis exspectationemque hominum pertimescit; - qui vero
266 I, XXVI | nomine oratoris, dignum hominum auribus efficere atque edere,
267 I, XXVIII | requirendus; quam ob rem nihil in hominum genere rarius perfecto oratore
268 I, XXXIV | forensem; subeundus visus hominum et periclitandae vires ingeni,
269 I, XXXVI | esse dixisti, de naturis hominum, de moribus, de rationibus
270 I, XXXVI | de rationibus eis, quibus hominum mentes et incitarentur et
271 I, XXXVIII| centumviros quo concursu hominum, qua exspectatione defensa
272 I, XLI | castigemus etiam segnitatem hominum atque inertiam; nam si esset
273 I, XLIII | cotidiano, in congressione hominum atque in foro; neque ita
274 I, XLIII | splendore decoratur, vitia autem hominum atque fraudes damnis, ignominiis,
275 I, XLIV | sermonibus cotidianis dicere, cum hominum nostrorum prudentiam ceteris
276 I, XLV | frequentia civium ac summorum hominum splendore celebratur. ~
277 I, XLVI | denique, quemcumque in animis hominum motum res et causa postulet,
278 I, LI | omnium> naturam et mores hominum atque rationes penitus perspexerit,
279 I, LI | percipienda; quo in studio hominum [quoque] ingeniosissimorum
280 I, LI | dicere quae non abhorrent ab hominum moribus.
281 I, LI | peragrat per animos, ita sensus hominum mentisque pertractat, ut
282 I, LVIII | communi vita et vulgari hominum consuetudine nec hebetem
283 I, LVIII | perdiscimus; si leges nobis aut si hominum peritorum responsa cognoscenda
284 I, LIX | multo, quod clarissimorum hominum auctoritate leges et iura
285 II, I | vel Rhodi se doctissimorum hominum sermonibus dedisset, tamen
286 II, I | illa despicere et nostrorum hominum in omni genere prudentiam
287 II, II | teneatur: omnia, quaecumque in hominum disceptationem cadere possunt
288 II, II | ego possem, ab oblivione hominum atque a silentio vindicarem.
289 II, II | deberi hoc a me tantis hominum ingeniis putavi, ut, cum
290 II, V | temporis, qui loci, qui hominum rationem non habent, inepti,
291 II, VI | noramus, omnium fere nostrorum hominum doctissimus - "Laelium Decumum
292 II, VII | perveniat, quae opiniones hominum et saepe errores aucupetur,
293 II, VIII | ad pertractandos animos hominum et ad excipiendas eorum
294 II, VIII | facultate dicendi, ut nihil hominum aut auribus aut mentibus
295 II, IX | eadem facultate et fraus hominum ad perniciem et integritas
296 II, IX | qua quia vis magna est in hominum ingeniis, eo multi etiam
297 II, XII | monumenta solum temporum, hominum, locorum gestarumque rerum
298 II, XIII | studet eloquentiae nostrorum hominum, nisi ut in causis atque
299 II, XVI | disciplina civitatis, de hominum moribus, adsumamus eam quoque
300 II, XVI | pertinent ad usum civium, morem hominum, quae versantur in consuetudine
301 II, XVI | esse; ut in pictura, qui hominum unam speciem pingere perdidicerit,
302 II, XVII | de natura deorum quam de hominum litibus dicere." "Non est
303 II, XXIX | dixi: una conciliandorum hominum, altera docendorum, tertia
304 II, XXXII | universi generis quaestio non hominum nomina, sed rationem dicendi
305 II, XXXIV | quoniam intellegeretur non in hominum innumerabilibus personis
306 II, XLVI | amicorum periculis, in concursu hominum, in civitate, in foro accidere
307 II, XLVII | miseratio omniumque deorum et hominum et civium et sociorum imploratio;
308 II, L | maximarum, ut quibus rebus animi hominum moverentur teneremus. ~
309 II, LI | invidetur enim commodis hominum ipsorum, studiis autem eorum
310 II, LIV | dicacibus difficillimum, habere hominum rationem et temporum et
311 II, LVI | dixisti rationem oportere hominum, rei, temporis, ne quid
312 II, LVIII | autem maxime est caritati hominum, ne temere in eos dicas,
313 II, LIX | vitiis, quae sunt in vita hominum neque carorum neque calamitosorum
314 II, LX | in quibus describuntur hominum mores et ita effinguntur,
315 II, LXXII | quae maxime movere animos hominum potest, confero.
316 II, LXXXII | Controversia autem est inter hominum sententias aut in illo,
317 II, LXXXIII| esse aliquid videtur, aut hominum offensione vel invidia,
318 II, LXXXIV | quae videntur in moribus hominum et quadam comitate ac beneficentia
319 II, LXXXIV | eas habent, quam generi hominum fructuosae putantur. Sapientia
320 II, LXXXIV | virtutum; ferunt enim aures hominum cum illa, quae iucunda et
321 II, LXXXV | praemia, res gestae iudiciis hominum comprobatae; in quibus etiam
322 III, II | 7] O fallacem hominum spem fragilemque fortunam
323 III, IV | praecipitisque casus clarissimorum hominum atque optimorum virorum
324 III, VI | esse ratio videtur, quam ut hominum possit sensu aut cogitatione
325 III, VI | modo vulgi, verum etiam hominum leviter eruditorum, qui,
326 III, IX | fuimus semper comparati, ut hominum sermonibus quasi in aliquod
327 III, XIV | enim oratori, quae sunt in hominum vita, quandoquidem in ea
328 III, XVIII | senatum aut ullum coetum hominum committere, cui nemo illorum,
329 III, XIX | omnium rerum, quae ad mores hominum, quae ad vitam, quae ad
330 III, XX | omnisque naturae, quae mores hominum, quae animos, quae vitam
331 III, XXI | M. Vigellius de virtute hominum Stoici possint dicere, qua
332 III, XXXI | est acris acies in naturis hominum et ingeniis, ut res tantas
333 III, XXXII | de naturis rerum, quae de hominum moribus, quae de rebus publicis
334 III, XLV | Referte nunc animum ad hominum vel etiam ceterarum animantium
335 III, XLVI | gratum est [inventum], quod hominum lateribus non tolerabile
336 III, XLVIII | cur repudietur, nisi quod hominum auribus vocem natura modulatur
337 III, LI | naturale illud, quod aures hominum flagitabant, tenebant tamen,
338 III, LIII | maxime quasi inrepit in hominum mentis, alia dicentis ac
339 III, LIX | saepe acutae non acutorum hominum sensus praetervolant: accio
De partitione oratoria
Caput
340 19 | graves vel aptae opinionibus hominum et moribus.
341 32 | dici videbuntur, si cum hominum auctoritate, si cum lege,
342 44 | communis periculi si ingeniis hominum criminosorum sit exposita
343 56 | earum quae ad communionem hominum et liberalitatem valent.
344 88 | patriaeque cultus eorumque hominum qui aut sapientia aut opibus
345 90 | hoc primum intellegamus, hominum duo esse genera, alterum
346 90 | suadendo, cum ei generi hominum consilium des, saepe sane
347 91 | gravis est testis genus hominum ad honestatem natum, malo
348 92 | tractabimus quae in communi hominum utilitate tuenda augendaque
349 118 | Rhodiorum, doctissimorum hominum, apud quos etiam (id quod
350 118 | nostrorum etiam prudentissimorum hominum institutis, qui cum de servis
351 130 | consuetudine aut conventis hominum et quasi consensu obtinentur,
De provinciis consularibus
Caput
352 17 | aerumna, sceleratissimorum hominum impunitas propagatur. ~
353 20 | exempla semper ex summorum hominum consiliis atque factis mihi
354 29 | locorum, urbium pulchritudo, hominum nationumque illarum humanitas
355 31 | nationes eas, quae numero hominum ac multitudine ipsa poterant
356 39 | fortissimo viro atque optimo post hominum memoriam consule, ut provideamus
357 39 | arbitror pertimescendum, si hominum clarissimorum ac potentissimorum
358 44 | beneficiis, sed etiam mediocri hominum benivolentia commoveri.
De re publica
Liber
359 I | necessitatem virtutis generi hominum a natura tantumque amorem
360 I | tutiorem et opulentiorem vitam hominum reddere, et ad hanc voluptatem
361 I | liceat. (11) maximeque hoc in hominum doctorum oratione mihi mirum
362 I | quaererentur, aut maiora quam hominum ratio consequi possit, aut
363 I | aut nihil omnino ad vitam hominum adtinere dixerit.' (16)
364 I | saepe etiam taeterrimorum hominum inmensa possessio, quam
365 I | vel quasi doctissimorum hominum in concilio adsint, cum
366 I | essent animo; videre enim se hominum vestigia; quae videlicet
367 I | populus autem non omnis hominum coetus quoquo modo congregatus,
368 I | inbecillitas quam naturalis quaedam hominum quasi congregatio; non est
369 I | hunc optimum statum pravis hominum opinionibus eversum esse
370 I | in ipsis magnus dilectus hominum et dignitatum -, eaque quae
371 I | quem unum omnium deorum et hominum regem esse omnes docti indoctique [
372 I | quasi doctores eruditorum hominum, qui tamquam oculis illa
373 I | illud vides: si in animis hominum regale imperium sit, unius
374 II | natus—concedamus enim famae hominum, praesertim non inveteratae
375 II | dicuntur, minus eruditis hominum saeculis fuerunt, ut fingendi
376 II | illo antiquo ex inculta hominum vita errore sublato fuisse
377 II | cum iam inveterata vita hominum ac tractata esset et cognita.
378 II | quidem fortasse, sed a vita hominum abhorrentem et a moribus; (
379 II | mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi iam immanis
380 II | Manilius, 'quantus iste est hominum et quam inveteratus error!
381 II | civibus, qui denique cum omni hominum genere nullam iuris communionem,
382 II | Potiti et M. Horati Barbati, hominum concordiae causa sapienter
383 II | personis temporibusque exempla hominum rerumque definio, ad quae
384 II | ea quae latet in animis hominum quaeque pars animi mens
385 III | omnibus, consulere generi hominum, suum cuique reddere, sacra
386 VI | quam concilia coetusque hominum iure sociati, quae 'civitates'
387 VI | ille est vobis datus, ex hominum vita migrandum est, ne munus
388 VI | Saturniam nominant. Deinde est hominum generi prosperus et salutaris
389 VI | praeter animos munere deorum hominum generi datos; supra Lunam
390 VI | Hoc sonitu oppletae aures hominum obsurduerunt; nec est ullus
391 VI | conversione sonitus, ut eum aures hominum capere non possint, sicut
392 VI | inquit, 'te sedem etiam nunc hominum ac domum contemplari; quae
393 VI | quam celebritatem sermonis hominum aut quam expetendam consequi
394 VI | cupiat proles illa futurorum hominum deinceps laudes unius cuiusque
395 VI | dicere audeo, quam multa hominum saecula teneantur. Namque
396 VI | quanti tandem est ista hominum gloria, quae pertinere vix
397 VI | perennis fuit et obruitur hominum interitu et oblivione posteritatis
398 VI | voluptatibus oboedientium deorum et hominum iura violaverunt, corporibus
Cato Maior de senectute
Caput
399 1 | Tertiam iam enim aetatem hominum videbat, nec erat ei verendum
400 2 | neque solum officio, quod hominum generi universo cultura
401 2 | rerum omnium, quae ad victum hominum, ad cultum etiam deorum
402 4 | in hoc erro, qui animos hominum inmortalis esse credam,
In Catilinam
Oratio, Caput
403 I, 13 | coniurationem perditorum hominum, qui te non metuat, nemo,
404 I, 16 | necessariis salutavit? Si hoc post hominum memoriam contigit nemini,
405 I, 23 | exilium; vix feram sermones hominum, si id feceris, vix molem
406 I, 29 | publicae vocibus et eorum hominum, qui hoc idem sentiunt,
407 II, 8 | ingentem numerum perditorum hominum collegerat! Nemo non modo
408 II, 10 | urbe exierint desperatorum hominum flagitiosi greges, o nos
409 II, 10 | enim iam sunt mediocres hominum lubidines, non humanae ac
410 II, 11 | Quirites; suscipio inimicitias hominum perditorum; quae sanari
411 II, 17 | Quirites, ex quibus generibus hominum istae copiae comparentur;
412 II, 18 | nullo modo possunt. Horum hominum species est honestissima (
413 II, 25 | certamine ac proelio nonne, si hominum studia deficiant, di ipsi
414 II, 28 | intestinum ac domesticum post hominum memoriam crudelissimum et
415 III, 15 | domesticorum hostium novem hominum perditissimorum poena re
416 III, 19 | sunt et statuae veterum hominum deiectae et legum aera liquefacta
417 III, 25 | sint. In hoc autem uno post hominum memoriam maximo crudelissimoque
418 III, 27 | providere. Mentes enim hominum audacissimorum sceleratae
419 IV, 5 | atque diligentia perditorum hominum coniurationem patefactam
420 IV, 8 | circumdat et dignas scelere hominum perditorum; sancit, ne quis
421 IV, 16 | conscripti, libertinorum hominum studia cognoscere, qui sua
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
422 I | belua, iamne sentis quae sit hominum querela frontis tuae? Nemo
423 I | Obrepsisti ad honores errore hominum, commendatione fumosarum
424 XI | nunc est splendidissimorum hominum, fortissimorum virorum,
425 XIII | consules non dicam animi hominum, sed fasti ulli ferre possunt?
426 XV | umquam neque multitudinem hominum tantam neque splendidiorem
427 XXII | adventus meos, quid effusiones hominum ex oppidis, quid concursus
428 XXVII | si audes. Instant post hominum memoriam apparatissimi magnificentissimique
429 XXVIII | sed, ut ego arbitror, in hominum eruditissimorum et humanissimorum
430 XXXIX | quos lex ipsa, non quos hominum libido delegerit. Quod cum
In Vatinium
Caput
431 6 | studio magnificentissime post hominum memoriam consulem factum,
432 21 | exclusis amicis, vi perditorum hominum incitata, turpissimo miserrimoque
433 31 | umquam data est? Cum tot hominum milia accumberent, cum ipse
434 36 | sciasne te severissimorum hominum Sabinorum, fortissimorum
435 39 | populi, senatus, universorum hominum rusticanorum,—quid est quam
436 | operas et facinerosorum hominum et perditorum manum videris,
Laelius de amicitia
Caput
437 2 | amantissime vixerat, quanta esset hominum vel admiratio vel querella. ~
438 4 | hoc sermonum positum in hominum veterum auctoritate, et
439 13 | sed idem semper, animos hominum esse divinos, iisque, cum
440 29 | quid mirum est, si animi hominum moveantur, cum eorum, quibuscum
441 33 | sentiretur; mutari etiam mores hominum saepe dicebat, alias adversis
442 52 | pro deorum fidem atque hominum! qui velit, ut neque diligat
443 64 | hunc ex maxime raro genere hominum iudicare debemus et paene
444 71 | dicere. Odiosum sane genus hominum officia exprobrantium; quae
445 87 | immanitate naturae, congressus ut hominum fugiat atque oderit, qualem
446 87 | aliquis nos deus ex hac hominum frequentia tolleret et in
447 91 | hoc vitium notandum levium hominum atque fallacium ad voluntatem
448 100 | ab amicitiis perfectorum hominum, id est sapientium (de hac
Orator
Caput
449 31 | glande vescantur? An victus hominum Atheniensium beneficio excoli
450 58 | natura, quasi modularetur hominum orationem, in omni verbo
451 138 | adversario quasi deliberet; ut hominum sermones moresque describat;
452 153 | vero licentius quam quod hominum etiam nomina contrahebant,
453 155 | reprehendunt. Nam pro deum atque hominum fidem deorum aiunt. Ita
454 177 | dicerent. Quod cum animos hominum aurisque pepulisset, ut
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
455 I, 6 | vestrum ex Socraticorum hominum disputationibus, non ex
456 I, 7 | equidem continentissimorum hominum, maiorum nostrorum, saepe
457 I, 14 | pecudum videtur esse, non hominum. Tu, cum tibi sive deus
458 III, 20 | rerum eventis, sed vitiis hominum metienda sunt. In quo peccatur,
459 III, 23 | verior, sed ne utilior quidem hominum vitae reperiri ulla possit.
460 VI, 43 | se iudicet divitem, non hominum sermo neque possessiones
Phaenomena Aratea
Pars
461 Prim | plurimus ille hominum est, qui compita numine
462 Virgo | 105~~~~~~conventusque hominum non dedignata priorum,~~~~ ~~~~ ~~~~~~
463 Virgo | Sed simul ac magnas hominum venisset ad urbes,~~~~ ~~~~ ~~~~~~
464 Virgo | Tunc fera bella hominum generi, caedesque nefandae~~~~ ~~~~ ~~~~~~
465 Ara | 435~~~~~~commiserans hominum metuendos undique casus.~~~~ ~~~~ ~~~~~~
466 Hydra | Haec fama est hominum, haec] per terras fama vagatur ;~~~~ ~~~~
467 Hydra | qualia plura hominum generi Di signa dederunt.]~~~~ ~~~~ ~~~ ~
Philippicae
Oratio, Caput
468 II, 32 | gloriosior, quae commendatior hominum memoriae sempiternae? In
469 II, 41 | pecunias alienissimorum hominum vi eiectis veris heredibus,
470 II, 51 | memoria deleta. Dum genus hominum, dum populi Romani nomen
471 II, 73 | tabula prolata est. Qui risus hominum, tantam esse tabulam, tam
472 II, 91 | illos impetus perditorum hominum et ex maxima parte servorum,
473 II, 98 | comparasti, quae et risus hominum et querellas moveret.~
474 III, 25 | carere possumus in tanta hominum cupiditate et audacia? Ille
475 V, 26 | legatorum nomen ipsum et animos hominum et belli celeritatem morabitur. [
476 V, 35 | maxima illa quidem, sed adhuc hominum magis iudiciis quam publice
477 VII, 16 | offendit animos maioris partis hominum magis. [VI] Poteritis igitur
478 VIII, 7 | indigni, et ut clarissimorum hominum crudelissimam poeniretur
479 X, 7 | patefaceret sceleratissimorum hominum audaciae.~
480 XI, 23 | X] Adde istuc sermones hominum, adde suspiciones, adde
481 XII, 24 | circumsessus lectis valentissimorum hominum viribus cecidi sciens, ut
482 XIII, 1 | delectat, eumque ex numero hominum eiciendum, ex finibus humanae
483 XIII, 2 | Octavio confirmare voluisset, hominum in re publica sanitas remanere
484 XIII, 40 | maledictorum notis tradam hominum memoriae sempiternae. Ego
485 XIV, 8 | Antonius, insigne odium omnium hominum vel, si etiam di oderunt,
486 XIV, 15 | in me impetus conductorum hominum quasi in tyrannum parabatur,
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
487 2 | caruissem. quid dulcius hominum generi ab natura datum est
488 19 | iniuria et sceleratorum hominum furor detrahere, eripuit,
489 21 | quoniam me quattuor omnino hominum genera violarunt, unum eorum,
490 24 | simpliciter ferenda fidem neque in hominum voluntatibus pro re publica
Post reditum in senatu
Caput
491 10 | duo sceleratissimi post hominum memoriam non consules, sed
492 11 | parte corporis potuisset hominum impuram intemperantiam propulsare?
493 13 | militaris, non cognoscendorum hominum studium, non liberalitas;
494 29 | auctoritate honestissimorum hominum et publicis litteris consignarit
495 33 | numquam infitiando suspicionem hominum curamque minuerunt. qua
496 34 | ubertas, mecum deorum et hominum sanetitates omnes et religiones
497 38 | quidem Marius, qui hac hominum memoria tertius ante me
Pro Archia
Caput
498 3 | iudices, tanto conventu hominum ac frequentia -- hoc uti
499 3 | homine dicentem, hoc concursu hominum literatissimorum, hac vestra
500 9 | habere non possumus; et de hominum memoria tacere, litterarum
1-500 | 501-707 |