1-500 | 501-652
Academica
Liber, Caput
1 I, 7 | terris ea quae pertineant ad homines; quam interdum eandem necessitatem
2 II | illis modestos cautosque homines videri Epicuro? ~* * * ~(
Brutus
Caput
3 10 | cum T. Pomponio venerat, homines cum inter se coniuncti tum
4 58 | popularibus olim,~qui tum vivebant homines atque aevum agitabant,~flos
5 59 | excellentem praeclare tum illi homines florem populi esse dixerunt: ~
6 62 | plebem transitiones, cum homines humiliores in alienum eiusdem
7 85 | facta caedes esset notique homines interfecti insimulareturque
8 105 | qui audierant prudentes homines, in quibus familiaris noster
9 130 | consilio eius, cum volebant, homines utebantur, patrocinio, cum
10 137 | intellego me non ita disertos homines et rettulisse in oratorum
11 224 | atque ipso amictu capiebat homines quam aut dicendi copia aut
12 224 | longe aut em post natos homines improbissimus C. Servilius
13 242 | qui multa opera, ignoti homines et repentini, quaestores
14 262 | calamistris inurere: sanos quidem homines a scribendo deterruit; nihil
Commentariolum petitionis
Caput
15 I | consequi ingenio aut usu homines aut diligentia possunt,
16 I | multos abs te defensos homines cuiusque ordinis, aliquot
17 II | amplissimis ex familiis homines, quod sine nervis sint,
18 IV | amant, invidere. Etiam novos homines praetorios existimo, nisi
19 V | generis amici: ad speciem, homines inlustres honore ac nomine (
20 V | conficiendas centurias, homines excellenti gratia. Qui abs
21 V | confirma; nam per hos annos homines ambitiosi vehementer omni
22 V | peterent impetrare; hos tu homines, quibuscumque poteris rationibus,
23 V | elaborato. Quod si satis grati homines essent, haec tibi omnia
24 V | referendae gratiae; profecto homines et spe reliquorum tuorum
25 VI | Sed quoniam tribus rebus homines maxime ad benevolentiam
26 VI | inserviendum. Minimis beneficiis homines adducuntur ut satis causae
27 VI | postules. Sunt enim quidam homines in suis vicinitatibus et
28 VII | Nam qui incipiat Antonius homines adiungere atque invitare
29 VII | esse oportet in eo quem homines ignoti nullis suffragantibus
30 VIII | ceterorum ordinum omnium navos homines et gratiosos complectere.
31 VIII | gratiosos complectere. Multi homines urbani industrii, multi
32 VIII | perquiras et investiges homines ex omni regione, eos cognoscas,
33 VIII | pertinet habenda consequere. Homines municipales ac rusticani,
34 IX | saepe ipsis dicito); sic homines saepe, cum obeunt pluris
35 X | Summa tua virtus eosdem homines et simulare tibi se esse
36 XI | Primum id quod facis, ut homines noris, significa ut appareat,
37 XI | parvi refert patere ostium. Homines enim non modo promitti sibi,
38 XII | illius qui recepisset; sic homines fronte et oratione magis
39 XIII | venisse appareat, bene te ut homines nosse, comiter appellare,
40 XIV | dicendo; hoc et tenentur Romae homines et adliciuntur et ab impediendo
De divinatione
Liber, Par.
41 I, 1 | consensu, versari quandam inter homines divinationem, quam Graeci
42 I, 45 | Rex, quae in vita usurpant homines, cogitant curant vident,~
43 I, 64 | modis censet deorum adpulsu homines somniare: uno, quod provideat
44 I, 68 | qui tum ibi erant, doctos homines, vehementer esse perterritos.
45 I, 82 | futura sint, aut non diligunt homines, aut quid eventurum sit
46 I, 98 | est, in Aventino portae et homines, Tusculi aedes Castoris
47 I | esse tamen divinationem; homines autem, ut in ceteris artibus,
48 I, 129 | quisque sentiat (ex quo fit ut homines, etiam cum taciti optent
49 II, 177 | haberet; nec vero fulminibus homines quid aut faciendum esset
50 II, 187 | cavere nequeamus? At hoc ne homines quidem probi faciunt, ut
51 II, 234 | futura sint, aut non diligunt homines, aut quid eventurum sit
52 II, 236 | 103 O acutos homines! Quam paucis verbis confectum
53 II, 237 | Si sunt di, benefici in homines sunt." Quis hoc vobis dabit?
54 II, 245 | Romae posthac nec di nec homines esse patientur. ~
55 II, 247 | Utrum tandem, per deos atque homines, magis veri simile est vesanum
56 II, 250 | autem evanuit? An postquam homines minus creduli esse coeperunt?
57 II, 263 | eius praenoscere, dei erga homines mente qua sint quidque significent,
De finibus
Liber, Par.
58 I, | locis pluribus. sed quot homines, tot sententiae; falli igitur
59 I, | laetitiam, id est voluptatem. homines optimi non intellegunt totam
60 I, | quae non modo singulos homines, sed universas familias
61 II, | consecuturum emolumentum vident. homines enim, etsi aliis multis,
62 II, | ut, vel si ignorarent id homines, vel si obmutuissent, sua
63 II, | praestantissimis ingeniis homines se ad philosophiae studium
64 II, | refertur, idque unum expetentes homines se ad hoc studium contulerunt,
65 II, | cum optimos viros, tum homines doctissimos. Recte, inquit,
66 III, | Graecia est ut doctissimi homines de rebus non pervagatis
67 III, | esse statuemus, quo minus homines tenebras et solitudinem
68 III, | etiam communis hominum inter homines naturalis sit commendatio,
69 III, | multo haec coniunctius homines. itaque natura sumus apti
70 III, | Et quo modo hominum inter homines iuris esse vincula putant,
71 III, | societatis suae, ut bestiis homines uti ad utilitatem suam possint
72 III, | tuendos conservandosque homines hominem natum esse videamus,
73 IV, 10 | servemus. Sumus igitur homines. Ex animo constamus et corpore,
74 IV, 23 | probatos, tantis ingeniis homines tantaque auctoritate, sed
75 IV, 23 | superiores, qui arbitrabantur homines sceleribus et parricidiis
76 IV, 24 | fieri negant. at quo utantur homines acuti argomento ad probandum,
77 V, 39 | adpropinquatione mortis confecti homines senectute et ea perferant,
78 V, 41 | non potest, quin, cum ipsi homines sibi sint per se et sua
79 V, 45 | inminuta sint, occultent homines? Ut etiam contendant et
80 V, 46 | scire profitebantur, ut homines ad earum saxa discendi cupiditate
81 V, 47 | minime necessaria? quid, quod homines infima fortuna, nulla spe
82 V, 48 | Quin etiam inertissimos homines nescio qua singolari segnitia
83 V, 51 | pateat quam coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam
84 V, 52 | videntes; non perfecti autem homines et tamen ingeniis excellentibus
85 V, 52 | dubitabis, quin earum compotes homines magno animo erectoque viventes
86 V, 57 | desinis. quid ergo? Aliter homines, aliter philosophos loqui
87 V, 57 | quanti res quaeque sit—si homines essent, usitate loquerentur —,
De haruspicum responso
Caput
88 19 | oti, etiam cognovi multa homines doctos sapientisque et dixisse
89 38 | deesse adhuc, non deorum. Homines te in re foedissima defenderunt,
90 38 | foedissima defenderunt, homines turpissimum nocentissimumque
91 38 | nocentissimumque laudarunt, homines prope confitentem iudicio
92 38 | in ipsos dolori non fuit, homines tibi arma alii in me, alii
93 46 | enim faciat aliud?—: illos homines sapientissimos gravissimosque
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
94 13 | in provinciam eius modi homines cum imperio mittimus, ut
95 17 | diligenter. Nam et publicani, homines honestissimi atque ornatissimi,
96 18 | Deinde ex ceteris ordinibus homines gnavi atque industrii partim
97 41 | incipiunt credere fuisse homines Romanos hac quondam continentia,
98 43 | quis ignorat, cum sciamus homines in tantis rebus, ut aut
99 47 | possumus, sicut aequum est homines de potestate deorum) timide
100 55 | pugnis Karthaginiensis, homines in maritimis rebus exercitatissimos
101 67 | videremur. Nunc qua cupiditate homines in provincias, quibus iacturis
De inventione
Liber, Caput
102 I, 1 | video per disertissimos homines invectam partem incommodorum;
103 I, 2 | quoddam tempus, cum in agris homines passim bestiarum modo vagabantur
104 I, 2 | meliorem reddere; qui dispersos homines in agros et in tectis silvestribus
105 I, 3 | sapientia perficere potuisse, ut homines a consuetudine subito converteret
106 I, 3 | tandem fieri potuit, nisi homines ea, quae ratione invenissent,
107 I, 4 | infantes et insipientes homines solitos esse versari nec
108 I, 4 | causas magnos ac disertos homines accedere, sed cum a summis
109 I, 4 | alios fuisse non incallidos homines, qui ad parvas controversias
110 I, 4 | mendacio contra verum stare homines consuescerent, dicendi assiduitas
111 I, 4 | temerarii atque audaces homines accesserant, maxima ac miserrima
112 I, 4 | suscepit eloquentia, ut homines ingeniosissimi, quasi ex
113 I, 5 | Ac mihi quidem videntur homines, cum multis rebus humiliores
114 I, 5 | adeptus is, qui, qua re homines bestiis praestent, ea in
115 I, 23 | aut ad aliquos inlustres homines aut ad deos inmortales aut
116 I, 43 | insolenter et raro; postea homines id sua auctoritate comprobare
117 I, 48 | A d p r o b a t u m est, quod homines, cum dubium esset, quale
118 I, 103 | misericordia dignos, in homines claros, nobiles et honore
119 II, 5 | studiis a multis eligere homines commodissimum quodque quam
120 II, 21 | opinio dupliciter fallit homines, cum aut res alio modo est,
121 II, 36 | eam causam putare, quae homines audaces in fraudem rapere
122 II, 54 | quemadmodum et quibus in rebus homines in consuetudine scribendi
123 II, 81 | constitutum sit, ut peccata homines peccatis et iniurias iniuriis
124 II, 114 | pervulgari; et alter: minus homines virtutis cupidos fore virtutis
125 II, 114 | cum pari praemio tales homines affici videant, delibari
126 II, 161 | o b s e r v a n t ia, per quam homines aliqua dignitate antecedentes
127 II, 172 | accedit; quod genus "[ut] homines [mortales] necesse est interire",
De lege agraria
Oratio, Caput
128 I, 7 | At hoc etiam nequissimi homines consumptis patrimoniis faciunt
129 I, 9 | vendere. Etiam illud quod homines sancti non facient, ut pecuniam
130 I, 18 | et, credo, qua in urbe homines in vetere dignitate fortunaque
131 I, 22 | atque acriter neque patiar homines ea me consule expromere
132 II, 6 | sed mihi videntur certi homines, si qua in re me non modo
133 II, 25 | cum ad omnia vestra pauci homines cupiditatis oculos adiecissent,
134 II, 42 | demigraturos in illa loca nostros homines propter agrorum bonitatem
135 II, 45 | Quirites. Legatos nostros, homines auctoritate tenui, qui rerum
136 II, 54 | locata sit. Plus spectant homines certe quam contumeliam;
137 II, 61 | atque exterarum nationum homines sed etiam imperatores vestros
138 II, 63 | deducamini. Non consuevi homines appellare asperius, Quirites,
139 II, 64 | Luscinos, Calatinos, Acidinos, homines non solum honoribus populi
140 II, 68 | extimescebant; haec lex eos homines fortunis locupletat, invidia
141 II, 81 | iter qui faciunt, externi homines, vestrum esse audiunt, is,
142 II, 82 | 82] At qui homines possidebunt? Primo quidem
143 II, 85 | duodena discribit in singulos homines iugera. Quasi vero paulum
144 II, 87 | 87] In id oppidum homines nefarie rem publicam vestram
145 II, 88 | consulta complura. Statuerunt homines sapientes, si agrum Campanis
146 II, 90 | Neque vero ea res fefellit homines divina mente et consilio
147 II, 91 | 91] Homines non inerant in urbe qui
De legibus
Liber, Caput
148 I, 23 | lege quoque consociati homines cum dis putandi sumus. Inter
149 I, 23 | tantoque praeclarius, ut homines deorum agnatione et gente
150 I, 24 | alia quibus cohaererent homines e mortali genere sumpserint,
151 I, 33 | s<un>t natura, sic iudicio homines 'humani, ut ait poeta, nihil
152 I, 40 | sumus. At uero scelerum in homines atque <in deos> inpietatum
153 I, 40 | fraudisque cruciatu. Quodsi homines ab iniuria poena, non natura
154 I, 43 | propensi sumus ad diligendos homines, quod fundamentum iuris
155 I, 43 | iuris est. Neque solum in homines obsequia, sed etiam in deos
156 II, 88 | cum divitiis etiam inter homines esse aequalem velimus, cur
157 II, 89 | sapientissimus in septem fuit, homines existimare oportere, omnia <
158 II, 115 | Scaevolae, pontifices maximi et homines meo quidem iudicio acutissimi,
159 II, 127 | operosius quam quod decem homines effecerint triduo'; ~
160 II, 131 | altius, quam quod <quinque homines> quinque diebus absolverint,
161 III, 136 | genus imperii primum ad homines iustissimos et sapientissimos
162 III, 146 | publica viros, et doctissimos homines non nimis in re publica
163 III, 153 | exacuisset in nos? Quem quom homines scelerati ac perditi non
164 III, 176 | providisse. In privatos homines leges ferri noluerunt, id
De officiis
Liber, Caput
165 I, 22 | usum hominum omnia creari, homines autem hominum causa esse
166 I, 22 | devincire hominum inter homines societatem. ~
167 I, 50 | iudicando conciliat inter se homines coniungitque naturali quadam
168 I, 53 | nationis, linguae, qua maxime homines coniunguntur. Interius etiam
169 I, 54 | et benivolentia devincit homines [et] caritate. ~
170 I, 69 | longeque principes et quidam homines severi et graves, nec populi
171 I, 90 | facilioribus possint uti, sic homines secundis rebus effrenatos
172 I, 91 | innumerabilia peccata, cum homines inflati opinionibus turpiter
173 I, 98 | quemadmodum nos adversus homines geramus, efficitur ut et
174 I, 99 | quaedam reverentia adversus homines et optimi cuiusque et reliquorum.
175 I, 99 | partes sunt non violare homines, verecundiae non offendere,
176 I, 105 | genere (sunt enim quidam homines non re, sed nomine) sed
177 I, 147 | afferunt, adhibere doctos homines vel etiam usu peritos et,
178 I, 157 | sint, fingunt favos, sic homines, ac multo etiam magis, natura
179 I, 161 | intellegi potest non solum id homines solere dubitare, honestumne
180 II, 162 | earum rerum, quibus utuntur homines, facultatem, ad opes, ad
181 II, 164 | quo coeperat statu nec in homines non tam commutandarum quam
182 II, 171 | perspiciunt, ii saepe versutos homines et callidos admirantes,
183 II, 172 | proxime autem et secundum deos homines hominibus maxime utiles
184 II, 173 | non putant, iis exceptis homines hominibus obesse plurimum
185 II, 174 | esset, nisi iis muneribus homines fungerentur. Eademque ratione
186 II, 175 | aut quae commoditas, nisi homines adiuvarent, percipi posset?
187 II, 175 | belua usum habere possemus, homines certe fuerunt, nec hoc tempore
188 II, 177 | quanto plures deleti sint homines hominum impetu, id est bellis
189 II, 178 | habeat dubitationis, quin homines plurimum hominibus et prosint
190 II, 182 | 21] Quaecumque igitur homines homini tribuunt ad eum augendum
191 II, 182 | ut cum reges popularesve homines largitiones aliquas proponunt,
192 II, 183 | Atque etiam subiciunt se homines imperio alterius et potestati
193 II, 190 | semen et causa deerit, dum homines perditi hastam illam cruentam
194 II, 194 | posse; hanc enim utilem homines existimant veramque prudentiam.
195 II, 198 | divitiae, paupertas omnes homines vehementissime permovent.
196 II, 203 | haberentur, nihil erat, quod homines iis auctoribus non posse
197 II, 225 | rei publicae est ornamento homines externos hoc liberalitatis
198 II, 226 | beneficiis obstringendos homines accommodata. ~
199 II, 234 | duce natura congregabantur homines, tamen spe custodiae rerum
200 III, 258 | propositis, in quibus deliberare homines et consultare de officio
201 III, 269 | existimo Panaetium, cum dixerit homines solere in hac comparatione
202 III, 279 | iis enim constitutam inter homines societatem evertunt, cuius
203 III, 303 | utilitas tua sit, celabis homines, quid iis adsit commoditatis
204 III, 304 | quidem meministi esse inter homines natura coniunctam societatem." "
205 III, 324 | Crassum et Q. Hortensium, homines eiusdem aetatis potentissimos.
206 III, 352 | civi utile esse? Pervertunt homines ea, quae sunt fundamenta
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
207 V, 15 | hoc assequetur, ut nostri homines quid ab illis exigant, qui
208 VI, 17 | componitur,—optimus longe post homines natos —. Nihil enim illo
De oratore
Liber, Caput
209 I, II | quidem saepe numero in summos homines ac summis ingeniis praeditos
210 I, III | genere ita multi perfecti homines exstiterunt, ut nemo fere
211 I, IV | incredibili quodam nostri homines discendi studio flagraverunt.
212 I, IV | maius est hoc quiddam quam homines opinantur, et pluribus ex
213 I, VI | videatur, et quod Graecos homines non solum ingenio et doctrina,
214 I, VIII | liberare periculis, retinere homines in civitate? Quid autem
215 I, VIII | arbitretur, ut, quo uno homines maxime bestiis praestent,
216 I, VIII | alia potuit aut dispersos homines unum in locum congregare
217 I, IX | rebus quam adiumenta, per homines eloquentissimos importata;
218 I, X | physici vindicarent [ornati homines in dicendo et graves], quibuscum
219 I, XI | solere; audivi enim summos homines, cum quaestor ex Macedonia
220 I, XI | iam diu torquet Graeculos homines contentionis cupidiores
221 I, XIII | Demosthenem, perfectos iam homines in dicendo et perpolitos,
222 I, XVIII | cum cotidie mecum haberem homines doctissimos, eos fere ipsos,
223 I, XIX | Disputabant contra diserti homines Athenienses et in re publica
224 I, XX | constaret; eloquentissimos autem homines, qui ista nec didicissent
225 I, XXI | dilucide apud mediocris homines ex communi quadam opinione
226 I, XXII | familiaris et, ut inter homines peritos constare video,
227 I, XXIII | esse contentionem inter homines doctos in verbi controversia
228 I, XXV | eam sententiam disputo, ut homines adulescentis, si quid naturale
229 I, XXVI | controversiae sunt, quae cogant homines sicut in foro non bonos
230 I, XXVI | quid sentiam enuntiabo apud homines familiarissimos, quod adhuc
231 I, XXVII | saepe soleo; quod ceterarum homines artium spectati et probati,
232 I, XXXII | adepti, sed, quae sua sponte homines eloquentes facerent. ea
233 I, XXXIII | quod audierunt, dicendo homines, ut dicant, efficere solere;
234 I, XXXIII | dicitur, perverse dicere homines perverse dicendo facillime
235 I, XLI | utilitatis magnitudo deberet homines ad suscipiendum discendi
236 I, XLV | ut apud Graecos infimi homines mercedula adducti ministros
237 I, XLVIII | Hannibalem atque eius generis homines nominarem.
238 I, LI | pervestiget, quid sui cives eique homines, quibus aliquid dicendo
239 I, LVI | fuit inter peritissimos homines summa de iure dissensio:
240 I, LIX | Itaque illi disertissimi homines ministros habent in causis
241 I, LIX | non fugisset hoc Graecos homines, si ita necesse esse arbitrati
242 II, I | oratoribus praedicarent, ut, si homines non eruditi summam essent
243 II, IV | laetarer, cum apud me viderem homines mihi carissimos et amicissimos;
244 II, IV | in loco, quoscumque inter homines visum est, de rebus aut
245 II, V | peroptato nobis datum est? Aut homines ab hoc genere disputationis
246 II, IX | dicere, sic ceterarum artium homines ornatius illa sua dicunt,
247 II, XI | aequo pati; quae ipsi sibi homines parare possent, in eis rebus
248 II, XIII | Graecos autem eloquentissimi homines remoti a causis forensibus
249 II, XXIV | nihil est enim, quod inter homines ambigatur, sive ex crimine
250 II, XXV | est enim, cum inter doctos homines de eis ipsis rebus, quae
251 II, XXVIII | quidem vos, his ingeniis homines, tantum operae mihi ad audiendum
252 II, XXXII | eo consilio disputo, ut homines eruditos redarguam; quamquam
253 II, XXXII | in personis ponitur; quot homines, tot causae; sin ad generum
254 II, XXXIII | aliquam fuisse; ut, quod homines innumerabiles essent, debilitati [
255 II, XXXVII | qui secum eruditissimos homines ex Graecia palam semper
256 II, XLII | regatur: plura enim multo homines iudicant odio aut amore
257 II, XLV | causa nulla est cur apud homines prudentissimos atque amicissimos
258 II, L | tibi unum ad ignoscendum homines dabant, tenuisti, te pro
259 II, L | profecisse arbitrarer, nisi ut homines tibi civem improbum defendenti
260 II, LII | excitanda. Invident autem homines maxime paribus aut inferioribus,
261 II, LIII | abest enim totum a causa et homines prius ipsum illud, quod
262 II, LIV | desideretur (natura enim fingit homines et creat imitatores et narratores
263 II, LIV | itaque non nulli ridiculi homines hoc ipsum non insulse interpretantur;
264 II, LVI | cupidum, levem, si facile homines audituri videbuntur.
265 II, LXI | verbo facetias; maxime autem homines delectari, si quando risus
266 II, LXVI | familiaris, pater,"nostros homines similis esse Syrorum venalium:
267 II, LXXIV | tamen ullam adsequor laudem; homines enim imperiti facilius quod
268 II, LXXV | causis aliquid mali facere homines minime malos. Quid, illud,
269 II, LXXV | tandem mali? Quid, si in homines caros iudicibusque iucundos
270 II, LXXVII | saepe iam dixi, tribus rebus homines ad nostram sententiam perducimus,
271 II, LXXXVIII| potuisset: vidi enim ego summos homines et divina prope memoria,
272 II, XC | Dicam enim vere, amicissimi homines, quod sentio: saepe ego
273 II, XC | sentio: saepe ego doctos homines, quid dico saepe? Immo non
274 III, I | 3] Hic, ut saepe inter homines sapientissimos constare
275 III, VI | superiore, sive ut impellat homines sive ut doceat sive ut deterreat
276 III, VII | 28] Aspicite nunc eos homines atque intuemini, quorum
277 III, XI | auctoritate; tamen eruditissimos homines Asiaticos quivis Atheniensis
278 III, XIV | 53] In quo igitur homines exhorrescunt? Quem stupefacti
279 III, XIV | deum, ut ita dicam, inter homines putant? Qui distincte, qui
280 III, XV | excellentissimis ingeniis homines dediderunt, ex ea summa
281 III, XV | erat necesse, doctissimi homines otio nimio et ingeniis uberrimis
282 III, XV | 58] Sed ut homines labore adsiduo et cotidiano
283 III, XXII | non sum; neque enim apud homines res est ulla difficilior
284 III, XXIX | naturane sit ius inter homines an in opinionibus; aut,
285 III, XXIX | quaeratur, cur doctissimi homines de maximis rebus dissentiant;
286 III, XXXI | doctrinaeque possessio, in quam homines quasi caducam atque vacuam
287 III, XXXIII | socero meo, nostros quoque homines, qui excellere sapientiae
288 III, XXXIV | quod ille contra popularis homines diceret, populare omnibus
289 III, XL | verborum maxima copia tamen homines aliena multo magis, si sunt
De partitione oratoria
Caput
290 40 | est incredibilis, tamen homines commovet. ~
291 56 | Nam aut caritate moventur homines, ut deorum, ut patriae,
292 91 | illud videndum, quanto magis homines mala fugiant quam sequantur
293 92 | 92] sed apud homines bene institutos plurimum
De provinciis consularibus
Caput
294 1 | consideret ipse secum qui mihi homines ex provinciis potissimum
295 24 | 24] Quod volent denique homines existiment, nemini ego possum
296 26 | quod in hac causa maxime homines admirentur et reprehendant
297 | maluerit esse popularis. Sed homines, aut propter indignitatem
298 46 | fuisse, aut mihi concedant homines oportet in rebus bonis non
De re publica
Liber
299 I | ad rem publicam plerumque homines nulla re bona dignos, cum
300 I | auctoritas apud doctissimos homines et gloria; quos ego existimo,
301 I | docere hoc poterat ille homines paene agrestes, et apud
302 I | deinde ea pars eius quam homines incolant, quamque nos in
303 I | persuasum sit appellari ceteros homines,esse solos eos qui essent
304 I | mihi et doctrina et eruditi homines et tua ista studia placuerunt.' ~(
305 I | Graecia sapientissimique homines reliquerunt, neque ea quae
306 I | revolvar quibus uti docti homines his in rebus solent, ut
307 I | saepius; apud prudentes enim homines et in maxima re publica
308 I | illud vinculum quod primum homines inter se rei publicae societate
309 I | iudicatur et cernitur, opulentos homines et copiosos, tum genere
310 I | quaerimus. si enim et prudentes homines et non veteres reges habere
311 I | Sed vereor, Laeli vosque homines amicissimi ac prudentissimi,
312 II | saeclis nullo alio de mortali homines credidissent; qui inpulsu
313 III | eademque cum accepisset homines inconditis vocibus inchoatum
314 III | vivendi disserunt magni homines (ut sunt), sint eruditi,
315 III | Busiris, ut Galli, ut Poeni, homines immolare et pium et diis
316 III | 16) nos vero iustissimi homines, qui Transalpinas gentis
317 VI | aditus patere non potest. Homines enim sunt hac lege generati,
318 VI | fere nodus est; quod docti homines nervis imitati atque cantibus
319 VI | memoriam consequi possit. Homines enim populariter annum tantummodo
Cato Maior de senectute
Caput
320 1 | Salinator, quae Sp. Albinus, homines consulares nostri fere aequales,
321 2 | voluptatam, quod ea videlicet homines capiantur ut pisces, --quamquam
322 2 | magnoque esse argumento homines scire pleraque ante quam
In Catilinam
Oratio, Caput
323 I, 31 | visceribus rei publicae. Ut saepe homines aegri morbo gravi cum aestu
324 I, 33 | civium [omnium] arcebis et homines bonorum inimicos, hostis
325 II, 10 | quis ferre possit, inertes homines fortissimis viris insidiari,
326 II, 15 | quod eiecerim. Sed cum sint homines, qui illum, cum profectus
327 II, 18 | civibus uteremur. Sed hosce homines minime puto pertimescendos,
328 II, 20 | Catilina succedit. Hi sunt homines ex iis coloniis, quas Sulla
329 II, 20 | etiam non nullos agrestis homines tenues atque egentes in
330 II, 20 | civitati, ut iam ista non modo homines, sed ne pecudes quidem mihi
331 II, 21 | lentos esse arbitror. Qui homines quam primum, si stare non
332 III, 16 | res conficiendas certos homines delectos ac descriptos habebat.
333 III, 22 | esset ereptum. Quid vero? ut homines Galli ex civitate male pacata,
334 IV, 8 | eripit etiam spem, quae sola homines in miseriis consolari solet.
335 IV, 14 | Omnes adsunt omnium ordinum homines, omnium generum, omnium
336 IV, 15 | 15] Hosce ego homines excipio et secerno lubenter
337 IV, 16 | iudicaverunt. Sed quid ego hosce homines ordinesque commemoro, quos
338 IV, 19 | habetis omnis ordines, omnis homines, universum populum Romanum,
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
339 I | mentis est, hic in fraudem homines impulit, hic eos quibus
340 XX | conscripti, ut in scaena videtis, homines consceleratos impulsu deorum
341 XX | aliud furere? non cognoscere homines, non cognoscere leges, non
342 XXV | opere delectent? in quibus homines errore ducuntur, quas di
343 XXXI | iudicio non liceret, cum certi homines non studium eius a me alienassent,
In Vatinium
Caput
344 7 | mea sed rei publicae causa homines de meo reditu laborasse:
345 10 | nemini reddita. de te autem homines quid sentiant in honore
346 10 | impudenter ut manus a te homines vix abstinere possint, aut
Laelius de amicitia
Caput
347 12 | difficile dictu est; quid homines suspicentur, videtis; hoc
348 19 | quia sequantur, quantum homines possunt, naturam optimam
349 24 | ipsa natura vim suam, cum homines, quod facere ipsi non possent,
350 52 | 52] Non ergo erunt homines deliciis diffluentes audiendi,
351 62 | querebatur, quod omnibus in rebus homines diligentiores essent; capras
352 82 | amicitiae confirmari potest, cum homines benevolentia coniuncti primum
353 84 | omnia insunt, quae putant homines expetenda, honestas, gloria,
Orator
Caput
354 225 | Corneliana secunda: "O callidos homines, o rem excogitatam, o ingenia
355 236 | ea qui utantur non stulti homines haberi possint, etiam plerumque
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
356 III, 23 | baioli atque operarii an quid homines doctissimi senserint? praesertim
357 III, 23 | enim, quae magis arceat homines ab improbitate omni, quam
358 VI, 44 | cuique satis est, metiuntur homines divitiarum modum. Filiam
359 VI, 46 | subiecta, tot qui sublatos homines, qui denique omnia venalia,
360 VI, 49 | immortales! non intellegunt homines, quam magnum vectigal sit
Philippicae
Oratio, Caput
361 I, 5 | cotidie magis magisque perditi homines cum sui similibus servis
362 I, 14 | magnum accipio dolorem, homines amplissimis populi Romani
363 I, 29 | Credo enim vos nobiles homines, magna quaedam spectantes,
364 II, 15 | praesidebat, consulebam, tu homines perditissimos cum gladiis
365 II, 17 | 17] Etenim, cum homines nefarii de patriae parricidio
366 II, 19 | diem viximus, cum gladiis homines conlocati stent? Accusa
367 II, 21 | interfectum esse dixisti. Quidnam homines putarent, si tum occisus
368 II, 33 | atque adpetere videatur? qui homines tam agrestes, qui se, cum
369 II, 39 | plena curae; verum tamen homines, quamvis in turbidis rebus
370 II, 39 | rebus sint, tamen, si modo homines sunt, interdum animis relaxantur.~
371 II, 58 | quam ex oppidis municipales homines honesti ob viam necessario
372 II, 65 | omnis tibi deos, non omnis homines et esse inimicos et futuros
373 II, 112 | Concordiae non patent, cur homines omnium gentium maxime barbaros,
374 II, 117 | occidere? An, cum illum homines non tulerint, te ferent?~
375 III, 20 | et quidem ampli quidam homines, sed inmemores dignitatis
376 IV, 10 | confido. Iam enim non solum homines, sed etiam deos immortales
377 V, 13 | moresve novit, num denique homines? Est enim Creta vobis notior
378 V, 25 | mitti placet? Norunt isti homines formam rei publicae, iura
379 VIII, 9 | Albana definiunt. Atque etiam homines agrestes, si homines illi
380 VIII, 9 | etiam homines agrestes, si homines illi ac non pecudes potius,
381 IX, 3 | bellis periculosis obirent homines legationis munus audacius.
382 X, 22 | videantur. Et sollicitant homines imperitos Saxa et Cafo,
383 XI, 1 | haec capita nata sunt post homines natos taeterrima et spurcissima,
384 XI, 9 | inquam, o perditissimi homines et amentissimi, multo miseriora.
385 XI, 28 | alienam provinciam, si homines legibus scriptis uterentur,
386 XIII, 45 | bellum est. Omnes te di, homines, summi, medii, infimi, cives,
387 XIV, 8 | optimos viros honestissimosque homines maxime cum auctoritate huius
388 XIV, 19 | Poteratne fieri, ut non proinde homines dequoque, ut quisque mereretur,
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
389 1 | ut, quod odium scelerati homines et audaces in rem publicam
390 13 | inimicos meos: ego, cum homines in tribunali Aurelio palam
391 13 | cum viderem ex ea parte homines, cuius partis nos vel principes
392 17 | ornatissimos atque amplissimos homines, principes civitatis, omnes
393 18 | primum, qua sanctissimi homines pietate erga deos immortalis
Post reditum in senatu
Caput
394 7 | restiterat, cum ferro et facibus homines tota urbe volitantis, magistratuum
Pro Archia
Caput
395 8 | Heraclienses legati, nobilissimi homines: huius iudici causa cum
396 11 | gratuito civitatem in Graecia homines impertiebant, Reginos credo
397 16 | quod respondeam. Ego multos homines excellenti animo ac virtute
398 17 | Furium, moderatissimos homines et continentissimos; ex
399 21 | sanctum apud vos, humanissimos homines, hoc poetae nomen, quod
400 33 | corporum, studiose multi summi homines reliquerunt; consiliorum
401 33 | sive -- ut sapientissimi homines putaverunt -- ad aliquam
Pro Balbo
Caput
402 | reclamasse. <Tum> Graeci homines spectati viri noluerunt
403 | dicere audebit quod mediocres homines, quod nullo usu, nullo studio
404 | omnes non dubitarent nostros homines recipere in suas civitates,
405 | multarumque esse eosdem homines civitatum. Quo errore ductos
406 | egomet non nullos imperitos homines, nostros civis, Athenis
407 | religionis teneretur, sapientes homines et publici iuris periti,
408 | benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur; 'qui erranti
409 | ad hoc iudicium, summos homines ac nobilissimos, deprecatores
410 | solere saepe ad alienos homines, saepe ad infimos, non legibus
Pro Caecina
Caput
411 20 | Ibi certior fit a pluribus homines permultos liberos atque
412 21 | nihil ambigebatur armatos homines opponit. Itaque primo cum
413 23 | improbitas. Improbus fuit, quod homines coegit, armavit, coactis
414 24 | recuperatores: 'convocavi homines, coegi, armavi, terrore
415 25 | Aebutium hoc dicit, armatos homines fuisse, de se autem hoc
416 31 | fundum ingredi, sed armatos homines opposui, ut intellegeres,
417 33 | actio an nulla. Convocari homines propter possessionis controversiam
418 33 | infestum est quam convocati homines et armati. Quod cum ita
419 33 | coegerit, armarit, instruxerit, homines inermos qui ad constitutum
420 35 | domum tuam redeuntem coacti homines et armati non modo limine
421 36 | prohibito> inquam, per homines coactos et armatos, praetor
422 40 | stultitiae prudentissimos homines condemnari, ut vos iudicetis
423 41 | et certis locis cum ferro homines conlocati, ubi minae, pericula
424 42 | demovet. Itaque saucii saepe homines cum corpore debilitantur,
425 46 | Caecinae dixit Aebutius se homines coegisse et armasse neque
426 47 | intellegetis, statuetis homines possessionis cupidiores
427 48 | eoque consilio venisset, per homines coactos licitum non sit
428 54 | non posset, si ita in iure homines verba consectarentur ut
429 56 | nihilo putat. Quid ergo? isti homines Latine non loquuntur? Immo
430 59 | certe cogit is qui congregat homines et convocat; coacti sunt
431 59 | agro consuerant, defendes homines coactos non fuisse, et verbo
432 59 | ubi multitudine opus est homines cogi solent, ideo de coactis
433 62 | mortalis implorare posses, quod homines in tuo negotio Latine obliviscerentur,
434 62 | uno, unus homo plures esse homines iudicaretur.
435 63 | voluerunt. Ea fit plerumque per homines coactos armatosque; si alio
436 66 | haec oratio: 'fateor me homines coegisse, fateor armasse,
437 70 | esse obtemperandum, non homines laedit, sed leges ac iura
438 83 | hoc vociferor, ego omnis homines deosque testor, cum maiores
439 92 | 92] Dupliciter homines deiciuntur, aut sine coactis
440 100 | exsilio esse multatum; sed cum homines vincula, neces ignominiasque
441 104 | nihil dicam amplius, qui se homines coegisse fateatur. Sin hominibus
Pro Caelio
Caput
442 14 | omnes omnibus ex terris homines improbos audacesque collegerat,
443 20 | esse a Caelio. Graves erunt homines, qui hoc iurati dicere audebunt,
444 28 | dicitur, recepisse gravesque homines atque illustres fuisse.
445 40 | apud Graecos, doctissimos homines, quibus, cum facere non
446 41 | orationis turpitudine eruditi homines refugerunt: alii cum voluptate
447 43 | memoria, iudices, summi homines et clarissimi cives fuerunt,
448 46 | hoc genere labor offendit homines a studioque deterret, non
449 63 | Dein temere prosiluerunt." Homines temperantes! Sic enim fingunt,
450 74 | gratia. Quae nisi vigilantes homines, nisi sobrii, nisi industrii
451 75 | enim tantum erat, quantum homines loquebantur)—verum ex eo,
Pro Cluentio
Caput
452 3 | intellego non modo reticere homines parentum iniurias, sed etiam
453 1 | ex municipio Aletrinati, homines inter se cum forma tum moribus
454 3 | Caepasios fratres confugit, homines industrios atque eo animo
455 1 | supprimat, ut, quoniam graves homines sua sponte severe iudicaturos
456 1 | quidnam esset actum. Deinde homines sapientes et ex vetere illa
457 1 | Non nulli autem severi homines – qui hoc statuerunt, quo
458 2 | incolumem esse neminem posse. Homines totius ignari negotii, qui
459 1 | premeretur, excogitavit; sive, ut homines tum loquebantur, a P. Cethego
460 1 | hercule temporibus, tum cum homines se non iactatione populari,
461 3 | consuetudo sit, quoniam apud homines peritissimos dico, pluribus
462 4 | clarissimi viri sapientissimique homines, furti et captarum pecuniarum
463 1 | iudiciorum posse non videbatur. Homines quos ceteris vitiis atque
464 2 | fortasse numquam viderat, cum homines sapientissimi, iudices,
465 3 | oderat, ei filio coheredes homines alienissimos adiungeret
466 1 | eos fuisse confiteor; sed homines inimicos suos morte adfici
467 2 | pertineret. Verum in eo ipso homines impudentissime mentiuntur:
468 3 | Sex. Albio quodam colono, homines valenti, qui simul esse
469 1 | et ipsius mulieris multi, homines honesti atque omnibus rebus
470 2 | animadverteretur, quaerebant homines quonam modo fieri potuisset.
471 2 | omnem dominae indicavit; homines in piscina inventi sunt;
472 1 | res obiecta, novi quidam homines in suspicionem vocati sunt.
473 2 | municipes benignitas, in omnes homines iustitia et fides. Praeterea
474 3 | laudationem decretam miserunt, sed homines honestissimos, quos nossemus
475 3 | voluerunt. Adsunt Frentani, homines nobilissimi, Marrucini item
476 3 | Luceria equites Romanos, homines honestissimos, laudatores
477 3 | honestissimae missae sunt tum homines amplissimi nobilissimique
478 4 | pecuarias habent, honesti homines et summo splendore praediti,
Pro Deiotaro
Caput
479 12 | sumus; ad quem cum di atque homines omnia ornamenta congessissent,
480 18 | numquam celare potuisset, homines fortasse celasset. Quod
481 23 | profecto is, qui optime nostros homines novit, vel quia non nosset
Pro Flacco
Caput
482 16 | Cum in theatro imperiti homines rerum omnium rudes ignarique
483 16 | suscipiebant, tum seditiosos homines rei publicae praeficiebant,
484 17 | contiones illarum nationum homines plerumque perturbant; quid,
485 18 | postulat contionem, locupletis homines et gravis ne sibi adversentur
486 19 | 19] Mirandum vero est homines eos quibus odio sunt nostrae
487 17 | operi publico referunt, idem homines subito eundem quem contempserant
488 17 | eodem decreto scriptum, homines clarissimos civitatis amplissimis
489 24 | per viros bonos gravisque homines querelas ad vos detulisset,
490 24 | Aetidemi, Lepisones, ceteri homines apud nos noti, inter suos
491 29 | Non civitas, sed imperiti homines a Maeandrio concitati. Quo
492 43 | esse liberos non licet? Homines sunt tota ex Asia frugalissimi,
493 45 | viri, sciunt denique noti homines, sciunt mediocres negotiatores.
494 46 | Repudiant, reiciunt. At qui homines? Pergameni, laudatores tui.
495 16 | versemur. Cum alia multa certi homines, tum hoc vel maxime moliuntur
496 18 | nulla varietas est inter homines opinionis, nulla voluntatis,
Pro Fonteio
Caput
497 3 | vestigium reperietur. Atqui homines, si qui in hoc genere quaestionis
498 29 | esse arbitratur. An, si homines ipsos spectare convenit,
499 44 | praecipere posse, ut ex eo genere homines quorum cognita virtus, industria,
500 45 | Cinnam, L. Sullam, praetorios homines, belli gerendi peritissimos;
1-500 | 501-652 |