(...) Pro Quinctio
    Caput
501       IX         |        obtineremus, neque illis umquam satis fuit illud obtinere quod
502      XII         |           Naevius? Cum hominem nomino, satis mihi videor dicere. Debuit
503      XII         |            quid possis dicere invenio. Satis est argumenti nihil esse
504     XIII         |            parata sit, iudicatum solvi satis accipiat; quibus a me verbis
505     XIII         |           accipiat; quibus a me verbis satis acceperit, isdem ipse, quod
506     XIII         |                 isdem ipse, quod peto, satis det. Actum iam potest esse,
507     XIII         |                 Immo," inquit, "abs te satis accipiam; ego autem tibi
508     XIII         |               accipiam; ego autem tibi satis non dabo." ~
509       XX         |               Postulabam," inquit, "ut satis daret." Iniuria postulabas. "
510      XXI         |                Mihi autem ad vincendum satis est fuisse procuratorem
511     XXII         |          vicisti. Vt alia omittam, hoc satis est: Alfenus cum eis et
512     XXIV         |      Diffidebam me hercule, C. Aquili, satis animo certo et confirmato
513      XXV         |            quod, si simul proferretur, satis esse deberet. Quod abs te,
514     XXVI         |               qui ex ipsius decreto et satis daret et iudicium accipere
515     XXVI         |         procurator P. Quincti tibi tum satis daret et iudicium accipere
516   XXVIII         |              Quinctium iudicatum solvi satis daturum, dum ipse, si quid


Pro Rabirio
    Caput
517   1              |              in eorum periculis semper satis iustam mihi causam necessitudinis
518   6              |                defendendum prope modum satis erit hoc mihi temporis,


Pro Rabirio Postumo
    Caput
519   2              |            addendum acerbitatis putet. satis est homines imprudentia
520  45              |                                    45] Satis multa hominibus non iniquis
521  45              |          malivolentiae vel crudelitati satis fiat: 'occultat pecuniam


Pro Roscio Amerino
    Caput
522   5              |               possem dicere, neque uti satis firmo praesidio defensus
523   8              |              eis ne quid desit, quibus satis nihil est, si hoc solum
524   9              |          tantis tamque atrocibus neque satis me commode dicere neque
525   9              |                me commode dicere neque satis graviter conqueri neque
526   9              |                graviter conqueri neque satis libere vociferari posse
527  30              |         defendat, id quod in hac causa satis est, non deest profecto,
528  33              |                laudare quidem quisquam satis commode posset, aiunt hominem,
529  37              |                pietas, quod supplicium satis acre reperietur in eum,
530  82              |            quoniam verbo arguit, verbo satis est negare. Si quid est
531 108              |             nisi rem detulerunt, nonne satis fuit eis gratias agi, denique,
532 148              |             auderent libere defendere, satis copiose defenderetur; sin
533 149              |         iudices, suscepit; qui, si iam satis aetatis ac roboris haberet,
534 150              |             est eripere cupiat, si non satis habet avaritiam suam pecunia


Pro Roscio Comoedo
    Caput
535   9              |            esse video, tamen ipse mihi satis facere non possum, nisi
536  11              |              petere quam debeatur, sed satis superque habere dicit quod
537  14              |               si finem faciam dicendi, satis fidei et diligentiae meae,
538  14              |             fidei et diligentiae meae, satis causae et controversiae,
539  14              |               causae et controversiae, satis formulae et sponsioni, satis
540  14              |           satis formulae et sponsioni, satis etiam iudici fecisse videar
541  26              |             Venisti domum ultro Rosci, satis fecisti; quod temere commisisti,
542  35              |               Flavio accepit.—Quid ita satis non dedit amplius assem
543  35              |              qui pro sociis transigit, satis dat neminem eorum postea
544  40              |               faceret pactionem, neque satis acciperet a Roscio neque


Pro Scauro
    Caput
545  27              |           gravissimae neque fidei meae satis esse facturum, nisi me causam
546  29              |              teste, di immortales! non satis quod uno, non quod ignoto,
547  32              |            tantum dicam quod et causae satis et in illum minime durum


Pro Sestio
    Caput
548   1              |            dignitate imperi, nequaquam satis multi cives forti et magno
549  27              |           essent sordidati, cumque hoc satis esset signi esse improbum,
550 108              |             aliquo dixero, ingrata, si satis de omnibus, infinita esse
551 112              |            excusationem nec senectutis satis iustam putavit; nemo fuit
552 134              |                in quo eius temeritatem satis mirari, iudices, non queo.
553 145              |              patriam, pertuli poenarum satis: eversa domus est, fortunae
554 146              |                    146. si hoc non est satis, quod haec omnia deleta


Pro Sulla
    Caput
555  27              |            hanc et vitam omnium civium satis adeptum fore, si ex hoc
556  39              |               utrum sublevat Sullam an satis probat se nescire? 'Sublevat
557  39              |              Sullam; illud mihi tantum satis est contra Sullam nihil
558  47              |                nondum statuo te virium satis habere ut ego tecum luctari
559  50              |              quid faciendum putares et satis idoneum offici tui iudicem <
560  54              |             sed aequorum exspectationi satis facere posset! 'Properatum
561  69              |        occurrere magnitudini criminis, satis facere exspectationi hominum,
562  82              |              mihi dicendum putavi quod satis esset ad testandam omnium


Timaeus
    Caput
563 <LIV2            |               nec desideraret alterum, satis sibi ipsum notum et familiare.
564 <LIV2            |            suscipiatur labor. Sed haec satis sint dicta nobis, quaeque
565 <LIV2            |      constantem nec ab ullo inminutum; satis autem et quasi sparsis animis
566 <LIV2            |              eam vim quam nunc habent, satis ferme esse dictum puto;


Topica
    Caput
567   1              |              libris quos brevi tempore satis multos edidimus digniores,
568  25              |           datur. Utrum igitur hactenus satis est? Tibi quidem tam acuto
569  29              |              pervenit iure. Nondum est satis; adde: nec ea aut legata
570  29              |             eodem nomine sunt. Non est satis. Qui ab ingenuis oriundi
571  29              |             oriundi sunt. Ne id quidem satis est. Quorum maiorum nemo
572  29              |            sunt deminuti. Hoc fortasse satis est. Nihil enim video Scaevolam
573  31              |    similitudine quadam conturbatus non satis acute quae sunt secernenda
574  35              |              autem novitatem verbi non satis apti fugientes genus hoc
575  72              |           ambigitur haerere, de quibus satis est dictum, alios assumi
576  90              |                nominatur. De proposito satis multa, deinceps de causa
577  99              |               velle senseram, cumulate satis factum esse debet voluntati


Tusculanae
    Liber, Caput
578     Tusc,  II    |              eo genere extiterunt, non satis Graecorum gloriae responderunt. ~
579     Tusc,  II    |               omnes, nec qui nesciebat satis excultus doctrina putabatur. ~
580     Tusc, III    |            illis quidem viris, sed non satis eruditis. fieri autem potest,
581     Tusc, XXXI   |                                     76 Satis tu quidem in Consolatione
582     Tusc, XXXIII |             nobis esse propositum, cum satis de aeternitate dixissemus,
583     Tusc, XXXVI  |           carere —dici autem hoc in te satis subtiliter non potest; posset
584     Tusc, XXXVII |               ex metu mortis. Qui enim satis viderit, id quod est luce
585     Tusc, XLV    |                vita acta perficiat, ut satis superque vixisse videamur.
586     Tusc, XLVI   |                autem tibi quidem, quod satis esset, paucis verbis, ut
587     Tusc, XLVII  |       sacrificium curru vehi ius esset satis longe ab oppido ad fanum
588     Tusc,   0    |             autem quae dicenda essent, satis accurate in Academicis quattuor
589     Tusc,   0    |                muliebremque sententiam satis docilem se Epicurus praebuit.
590     Tusc,   0    |            aspero et duro, non est hoc satis; in Phalaridis tauro si
591     Tusc,   0    |          fortis in perferendo, officio satis est; ut laetetur etiam,
592     Tusc,   0    |       philosopho nullum expecto. Quare satis mihi dedisti, cum respondisti
593     Tusc,   0    |              eos malle quam vel domino satis facere vel populo! mittunt
594     Tusc,   0    |               quaerant quid velint; si satis eis factum sit, se velle
595     Tusc,   0    |              dolorem summum malum. Vix satis constanter. Audiamus. "Si
596     Tusc,   0    |             eadem ista mihi!" non enim satis intellego quid summum dicas
597     Tusc,   0    |            volunt exclamare maius, nam satis habent latera, fauces, linguam
598     Tusc,   0    |                tamen ferre non possem, satis esset argumenti malum esse
599     Tusc,   0    |              Graeci autem homines, non satis animosi, prudentes, ut est
600     Tusc,   0    |                 ut est captus hominum, satis, hostem aspicere non possunt,
601     Tusc, III    |            expetenda esset et colenda, satis, ut arbitror, dictum est
602     Tusc,  IV    |            dixerimus, morbos autem non satis usitate, nisi quid aliud
603     Tusc,  XV    |             fortasse ne futuri quidem: satis esse odiosum malum omne,
604     Tusc, XXIX   |               inmortalibus se facilius satis facturos, si eorum plaga
605     Tusc, XXX    |               de hoc alias; nunc illud satis est, non attribuere ad amissionem
606     Tusc, XXXI   |      opinabiles, opinio tota tollatur. Satis dictum esse arbitror aegritudinem
607     Tusc, XXXI   |            bona, ut Epicurus; sunt qui satis putent estendere nihil inopinati
608     Tusc, XXXII  |           tempus docendi. Et tamen non satis mihi videtur vidisse hoc
609     Tusc, XXXII  |               Ad Epicuri consolationem satis est ante dictum. ~
610     Tusc,   I    |             loquamur; aliis haec locis satis accurate a nobis dicta sunt
611     Tusc, XIV    |    disputationis cursum teneamus, modo satis illa dilucide dixerimus
612     Tusc, XIV    |             rerum obscuritate.~Prorsus satis; sed si quae diligentius
613     Tusc, XXIII  |        fortitudo advocatam iracundiam; satis est instructa parata armata
614     Tusc, XXX    |                Sed aegritudini, de qua satis est disputatum, finitimus
615     Tusc, XXXII  |              laetitia quam turpis sit, satis est diligenter attendentem
616     Tusc,   I    |              beate vivendum in virtute satis est, quis est qui non praeclare
617     Tusc,   V    |              videtur ad beate vivendum satis posse virtutem.~- At hercule
618     Tusc,   V    |                negas ad beate vivendum satis posse virtutem?~- Prorsus
619     Tusc,   V    |           praesidi in virtute?~- Certe satis.~- Potes igitur aut, qui
620     Tusc, VII    |             posset, multa diceret? Cui satis esset rispondere se ante
621     Tusc, VII    |                et cum ex eo efficiatur satis magnam in virtute ad beate
622     Tusc, VIII   |                tamen ad beate vivendum satis posse virtutem.~- Quid igitur?
623     Tusc,  XI    |               rationi consentaneum sit satis magnam vim in virtute esse
624     Tusc, XVII   |         perversius? Quid? cum fatentur satis magnam vim esse in vitiis
625     Tusc, XVIII  |                53] Atque si in virtute satis est praesidi ad bene vivendum,
626     Tusc, XVIII  |             praesidi ad bene vivendum, satis est etiam ad beate; satis
627     Tusc, XVIII  |              satis est etiam ad beate; satis est enim certe in virtute,
628     Tusc, XVIII  |                prospere, igitur beate. Satis autem virtus ad fortiter
629     Tusc, XVIII  |              fortiter vivendum potest; satis ergo etiam ad beate. ~[54]
630     Tusc, XVIII  |           concupivit, numquam se tamen satis consecutam putat, sic sapientia
631     Tusc, XXVII  |          reliquas animi perturbationes satis esse videmur superiorum
632     Tusc, XXIX   |               de finibus, tamen virtus satis habeat ad vitam beatam praesidi,—
633     Tusc, XXX    |                omissis Stoicis, quorum satis videor defendisse sententiam.
634     Tusc, XXXI   |         Epicurus et reliqui philosophi satis parati videntur? Quis non
635     Tusc, XXXII  |               is apposuit tantum, quod satis esset, nullo apparatu. Cum
636     Tusc, XXXII  |               nihil deesse, illi nihil satis umquam fore; se eius voluptates