(...) Tusculanae
    Liber, Caput
501     Tusc, XXV    |            enim fundus aut quae talis animi figura intellegi potest
502     Tusc, XXVI   |             modestiam magnitudinemque animi erudivit, eademque ab animo
503     Tusc, XXVII  |              quaedam natura atque vis animi seiuncta ab his usitatis
504     Tusc, XXIX   |                                 71 in animi autem cognitione dubitare
505     Tusc, XXIX   |             contumaciam a magnitudine animi ductam, non a superbia,
506     Tusc, XXXIII |            apparet in bestiis, quarum animi sunt rationis expertes;
507     Tusc, XXXIII |          figura magis exstat, et ipsi animi magni refert quali in corpore
508     Tusc, XXXIII |    necessitatis adfert, cur nascantur animi, similitudo. omitto dissimilitudines. ~
509     Tusc, XXXIII |               ne si interirent quidem animi, quicquam mali esse in morte?
510     Tusc, XXXIV  |             tertium est? an quod ipse animi discessus a corpore non
511     Tusc, XXXVI  |             illo, de quo, si mortales animi sunt, dubitare non possumus,
512     Tusc, XXXVII |                quod i hoc inest omnis animi constracto ex metu mortis.
513     Tusc,  XL    |          totamque vim bene vivendi in animi robore ac magnitudine et
514     Tusc,  XL    |                   97 Quis hanc maximi animi aequitatem in ipsa morte
515     Tusc,   0    |           suapte natura enitent, ~sic animi non omnes culti fructum
516     Tusc,   0    |         altera debilis. Cultura autem animi philosophia est; haec extrahit
517     Tusc,   0    |             profecto virtuti dolor et animi inductione languescet. Aut
518     Tusc,   0    |        comitibusque eius, magnitudini animi, gravitati, patientiae,
519     Tusc,   0    |               est functio quaedam vel animi vel corporis gravioris operis
520     Tusc,   0    |               ad gloriam ullam partem animi tam mollem habebit, quam
521     Tusc,   0    |             vide ne, cum omnes rectae animi adfectiones virtutes appellentur,
522     Tusc,   0    |            Haec ut imperet illi parti animi quae oboedire debet, id
523     Tusc,   0    |               turpissime se illa pars animi geret quam dixi esse mollem,
524     Tusc,   0    |              corporis, sed castigatus animi dolor? Itaque in extremis
525     Tusc,   0    |               ingenio additus. ~Huius animi pars illa mollior rationi
526     Tusc,   0    |         fortitudine, quid magnitudine animi dignissimum sit, non solum
527     Tusc,   0    |         superiores. Sunt enim quaedam animi similitudines cum corpore.
528     Tusc,   0    |         omnibus officiis persequendis animi est adhibenda contentio;
529     Tusc,   0    |            dolori, simili contentione animi resistendum est. Ira exardescit,
530     Tusc,   0    |            tibi propone, amplitudinem animi et quasi quandam exaggerationem
531     Tusc,   0    |        exaggerationem quam altissimam animi, quae maxime eminet contemnendis
532     Tusc,   0    |      patientia dolorum quam saepe iam animi intentione dixi esse firmandam,
533     Tusc,   I    |    inmortalium inventioni consecrata, animi autem medicina nec tam desiderata
534     Tusc,  II    |            quorumque ita perturbantur animi, ut non multum absint ab
535     Tusc,  II    |              utrum quod minus noceant animi aegrotationes quam corporis,
536     Tusc, III    |         perniciosiores pluresque sunt animi quam corporis—hi enim ipsi
537     Tusc, III    |          continuo etiam convalescant, animi autem, qui se sanari voluerint
538     Tusc, III    |           sanentur? ~[6] Est profecto animi medicina, philosophia; cuius
539     Tusc,  IV    |        reliquae quoque perturbationes animi, formidines libidines iracundiae?
540     Tusc,  IV    |               Graeci appellant, motus animi rationi non obtemperantis,
541     Tusc,  IV    |            hos eosdem motus concitati animi recte, ut opinor, perturbationes
542     Tusc,  IV    |        insania.~  -Quid? tibi omnisne animi commotio videtur insania?~  -
543     Tusc,  IV    |            Omnis autem perturbationes animi morbos, philosophi appellant
544     Tusc,  IV    |                et omnium insipientium animi in morbo sunt: omnes insipientes
545     Tusc,   V    |               minus illud acute, quod animi adfectionem lumine mentis
546     Tusc,   V    |              ut sapientia sanitas sit animi, insipientia autem quasi
547     Tusc,   V    |             mentis, cui regnum totius animi a natura tributum est. Graeci
548     Tusc,  VI    |            quidem primum, sed de omni animi, ut ego posui, perturbatione,
549     Tusc, VII    |        timorem et infractionem quidem animi et demissionem. Quae in
550     Tusc, VII    |         fortis sit, eundem esse magni animi; qui autem magni animi sit,
551     Tusc, VII    |          magni animi; qui autem magni animi sit, invictum; qui invictus
552     Tusc, VII    |               munus suum. Munus autem animi est ratione bene uti; et
553     Tusc, VII    |             aegritudo perturbatio est animi: semper igitur ea sapiens
554     Tusc, VIII   |             innocentia adfectio talis animi quae noceat nemini)—reliquas
555     Tusc, VIII   |           videtur esse proprium motus animi adpetentis regere et sedare
556     Tusc,   X    |           perturbationum vel morborum animi mihi non sane probant. Omne
557     Tusc,   X    |         propemodum verbo Graeci omnem animi perturbationem appellant;
558     Tusc,   X    |             enim corporibus simillima animi est aegritudo, at non similis
559     Tusc,   X    |           laetitia, quae est voluptas animi elata et gestiens. Ipse
560     Tusc,  XI    |             cum omnis perturbatio sit animi motus vel rationis expers
561     Tusc, XII    |            inveterato malo, cum tumor animi resedisset- est autem aegritudo,
562     Tusc, XIV    |        quoniam multum potest provisio animi et praeparatio ad minuendum
563     Tusc, XXV    |       aegritudo aut perleviter pungat animi dolor. ~
564     Tusc, XXVI   |        oportere. Ex hoc evenit, ut in animi doloribus alii solitudines
565     Tusc, XXVI   |          Hecubam autem putant propter animi acerbitatem quandam et rabiem
566     Tusc, XXXII  |              corporis incommodis, non animi malis. Quid ergo? illud,
567     Tusc, XXXII  |            Alcibiades dolebat, non ex animi malis vitiisque constabat?
568     Tusc, XXXIV  |               contractiuncula quaedam animi relinquetur. Hanc dicant
569     Tusc,  IV    |                 Non mihi videtur omni animi perturbatione posse sapiens
570     Tusc,   V    |           Chrysippus et Stoici cum de animi perturbationibus disputant,
571     Tusc,  VI    |          recta ratione contra naturam animi commotio. Quidam brevius
572     Tusc,  VI    |               definiunt: sine ratione animi elationem. Quoniamque, ut
573     Tusc,  VI    |       definitio est, ut aegritudo sit animi adversante ratione contractio.
574     Tusc, VII    |                metus recessum quendam animi et fugam, laetitia profusam
575     Tusc,  IX    |               nullo modo adpetitiones animi nec regi nec contineri queant.
576     Tusc,  IX    |           inimica intemperantia omnem animi statum infiammat conturbat
577     Tusc,   X    |          corporum comparatur morborum animi similitudo; qua oratione
578     Tusc,   X    |              hic fervor concitatioque animi inveteraverit et tamquam
579     Tusc,  XI    |              quae omnes aegrotationes animi ex quodam metu nascuntur
580     Tusc,  XI    |        oderunt. ~[26] Definiunt autem animi  a e g r o t a t i o n e
581     Tusc, XIII   |            Atque ut in malis attingit animi naturam corporis similitudo,
582     Tusc, XIII   |               constamus, sanitas, sic animi dicitur, cum eius iudicia
583     Tusc, XIII   |        opinionesque concordant, eaque animi est virtus, quam alii ipsam
584     Tusc, XIII   |           sapiente. Est autem quaedam animi sanitas, quae in insipientem
585     Tusc, XIII   |               similibus quoque verbis animi vires nominantur. Velocitas
586     Tusc, XIII   |            etiam laus habetur propter animi multarum rerum brevi tempore
587     Tusc, XIV    |           corporumque dissimile, quod animi valentes morbo temptari
588     Tusc,  XV    |            igitur virtus est adfectio animi constans conveniensque,
589     Tusc,  XV    |          dicimus, inpotentiam quandam animi a temperantia et moderation
590     Tusc,  XV    |              ut ille, qui 'voluptatem animi nimiam summum esse errorem'
591     Tusc, XVI    |           metuit exanimatusque pendet animi. Quam vim mali significantes
592     Tusc, XXI    |                ratione contra naturam animi commotio, vel brevius, ut
593     Tusc, XXIV   |        Fortitudo est igitur 'adfectio animi legi summae in perpetiendis
594     Tusc, XXIV   |            perferendarum vel adfectio animi in patiendo ac perferendo
595     Tusc, XXV    |               utile est enim uti motu animi, qui uti ratione non potest:
596     Tusc, XXVIII |           omnis eius modi perturbatio animi placatione abluatur illa
597     Tusc, XXVIII |            maerentibus imbecillitatem animi ecfeminati, cumque eorum
598     Tusc, XXVIII |               se esse virtutis, nihil animi, nihil officii, nihil honestatis,
599     Tusc, XXIX   |       Continet autem omnem sedationem animi humana in conspectu posita
600     Tusc, XXIX   |             ad recentÏs quasi tumores animi remedium adhibere, id nos
601     Tusc, XXXI   |          ratione ea, quae pertinet ad animi perturbationem, una, res
602     Tusc, XXXI   |          Eodem enim vitio est ecfusio animi in laetitita quo in dolore
603     Tusc, XXXI   |          supra diximus, contractionem animi recte fieri numquam posse,
604     Tusc, XXXV   |              amoris. Omnibus, enim ex animi perturbationibus est profecto
605     Tusc, XXXVI  |             colligere nisi dissupatas animi partis rursum in suum locum
606     Tusc, XXXVI  |              certe signiiÏcat ardorem animi invita ratione excitatum.
607     Tusc, XXXVII |         dubitet quin hic quoque motus animi sit totus opinabilis ac
608     Tusc, XXXVII |          dubitarit quin aegrotationes animi, qualis est avaritia, gloriae
609     Tusc, XXXVII |             si fidentia, id est firma animi confisio, scientia quaedam
610     Tusc, XXXVII |      constituti quasi mala valetudine animi, sanabiles tamen, ut Socrates
611     Tusc, XXXVIII|            maius est. Etsi enim omnis animi perturbatio gravis est nec
612     Tusc, XXXVIII|            aegritudinis et reliquorum animi morborum una sanatio est,
613     Tusc,  VI    |               fluctus commovente, sic animi quietus et placatus status
614     Tusc,  VI    |          concupiscat, nulla ecferatur animi inani voluptate, quid est
615     Tusc, VII    |              effectum est vacare omni animi perturbatione sapientem. ~[
616     Tusc, XIV    |              enim alia fortitudo nisi animi adfectio cum in adeundo
617     Tusc,  XV    |              Atque.cum perturbationes animi miseriam, sedationes autem
618     Tusc,  XV    |           disserebat: qualis cuiusque animi adfectus esset, talem esse
619     Tusc,  XV    |          factis vitam. Adfectus autem animi in bono viro laudabilis;
620     Tusc,  XV    |        sapientem ab omni concitatione animi, quam perturbationem voco,
621     Tusc, XVII   |             qui cum in alteram lancem animi bona imponat, in alteram
622     Tusc, XXIV   |         incitato. Ex quo triplex ille animi fructus existet, unus in
623     Tusc, XXV    |          circumspiciens quanta rursus animi tranquillitate humana et
624     Tusc, XXV    |          Quodsi gaudere talibus bonis animi, id est virtutibus, beatum
625     Tusc, XXVI   |        tolerandum dolorem, firmitatem animi, turpitudinis verecundiam,
626     Tusc, XXVII  |               sint, appellentur bona, animi autem illa divina longe
627     Tusc, XXVII  |              aegritudinem et reliquas animi perturbationes satis esse
628     Tusc, XXVII  |            fortitudinem, magnitudinem animi, patientiam se debilitaturum
629     Tusc, XXVIII |            fortitudinem, magnitudinem animi, patientiam prosecuta, cum
630     Tusc, XXVIII |       virtutibusque omnibus sine ullo animi terrore ad cruciatum profectis
631     Tusc, XXX    |           tria genera bonorum, maxuma animi, secunda corporis, externa
632     Tusc, XXXVIII|         XXXVIII. [110] Iam vero motus animi, sollicitudines aegritudinesque
633     Tusc, XXXIX  |          Atque hic vir impediri etiam animi aciem aspectu oculorum arbitrabatur,
634     Tusc, XXXIX  |              aut Homero delectationem animi ac voluptatem aut cuiquam
635     Tusc, XLI    |          tantam praestantiam in bonis animi esse dicunt, ut ab iis corporis