1-500 | 501-613
Brutus
Caput
1 128 | studium stetisset, Gracchani iudices sustulerunt. ~
2 139 | sed ita erat paratus, ut iudices illo dicente non numquam
3 200 | aspexerit erectos intuentis iudices, ut aut doceri de re idque
4 260 | circumvenior, inquit, iudices, nisi subvenitis. Sisenna
Commentariolum petitionis
Caput
5 III | egens discessit quam quidam iudices eius ante illud iudicium
De finibus
Liber, Par.
6 II, | cum> privatarum litium iudices sumus. nihil enim possumus
7 II, | nostri iudicii—in quo frustra iudices solent, cum sententiam pronuntiant,
8 II, | optimum denique in vita iudices non audere in conventu dicere?
De haruspicum responso
Caput
9 37 | esse ignotum putas, quod te iudices emiserunt excussum et exhaustum,
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
10 38 | alios in se severos esse iudices non volt. ~
De inventione
Liber, Caput
11 I, 56 | 56] "Si, iudices, id, quod Epaminondas ait
12 I, 56 | non potest ita videri, iudices. Quodsi litteris corrigi
13 I, 68 | huiusmodi: "Omnes leges, iudices, ad commodum rei publicae
14 I, 70 | tractatur, ad hunc modum: "Iudices, qui ex lege iurati iudicatis,
15 I, 70 | interpretari. Quodsi vos, iudices, legibus optemperare debetis
16 I, 90 | facit, hoc modo: "Idcirco, iudices, quia veram causam habebam,
17 I, 90 | veram non haberet, vobis se, iudices, non commisisset." ~L e v e
18 I, 100 | quidnam amplius desideratis, iudices, cum vobis hoc et hoc planum
19 II, 34 | ille, per quem hortandi iudices erunt, ut veterem famam
20 II, 81 | eorum, qui eum nunc apud iudices accusent, quem sine iudicibus
21 II, 81 | iudicii futuram [dicemus] et iudices longius, quam potestatem
22 II, 104 | ad hunc modum: "Quodsi, iudices, hic pro suis beneficiis,
23 II, 104 | dignum virtute huius esset, iudices, a vobis hanc rem hoc postulante
24 II, 104 | augere beneficia licebit et iudices per locum communem ad ignoscendi
25 II, 110 | petitione constant. Nam et apud iudices de praemio saepe accusatorum
26 II, 132 | 132] nam et iudices neque, quid sequantur, habituros,
27 II, 133 | quid? Si ipsi vellent iudices adscribere, passurusne sit
28 II, 136 | hoc omnis faciebat, ut, iudices etiamsi nollent, necesse
29 II, 139 | scriptorem certo ex ordine iudices certa aetate praeditos constituisse,
De lege agraria
Oratio, Caput
30 I, 12 | causam suscipere iurati iudices noluerunt, hanc isti xviri
De legibus
Liber, Caput
31 II, 84 | indotiarum ratorum fetiales iudices non<tii> sunto, bella disceptanto.' '
32 III, 140 | iudicando consulendo praetores iudices consules appellamino. Militiae
33 III, 161 | modo censores sed etiam iudices omnes potest defatigare. ~
De officiis
Liber, Caput
34 I, 67 | quod honestum sit, bonum iudices et ab omni animi perturbatione
35 I, 146 | si acres ac diligentes iudices esse volumus animadversores[
36 II, 210 | publica adulescentes et apud iudices et apud populum et apud
De oratore
Liber, Caput
37 I, LIV | quibus tantum statuebant iudices, damnarent an absolverent,
38 I, LIV | 233] Cuius responso iudices sic exarserunt, ut capitis
39 II, IV | ne sis ineptus, me esse iudices."
40 II, XLIV | ipsi adferant ad causam iudices ad id, quod utilitas oratoris
41 II, XLV | non me hercule umquam apud iudices [aut] dolorem aut misericordiam
42 II, XLVII | equidem tum magno opere moveri iudices, cum excitavi maestum ac
43 II, XLVIII| defendere. Erant optimi cives iudices, bonorum virorum plenum
44 II, XLVIII| Romanorum, apud quos tum iudices causa agebatur, ad Q. Caepionis
45 II, LXV | ut Servius ille Galba cum iudices L. Scribonio tribuno plebis
46 II, LXXV | contumeliosius invehare, nonne a te iudices abalienes?
47 II, LXXV | exprobrando non intellegas te in iudices invehi, mediocrene peccatum
48 III, LV | audiant, senatus an populus an iudices: frequentes an pauci an
De re publica
Liber
49 I | velim scire quod optimum iudices. nam vel profuerit aliquid
Cato Maior de senectute
Caput
50 2 | re familiari removerent iudices. Tum senex dicitur eam fabulam,
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
51 XXXIX | iudiciaria lata, quos posthac iudices simus habituri? Neque legetur
52 XXXIX | aemulationem conitetur; iudices iudicabunt ei quos lex ipsa,
In Vatinium
Caput
53 34 | tuorumque manibus ereptos, iudices quaestionum de proximis
54 34 | magistratus, morem maiorum, leges, iudices, reum, poenam esse sublatam?
Orator
Caput
55 26 | pressius, post sensim incendens iudices, ut vidit ardentis, in reliquis
56 | et numerorum aures sunt iudices, et quod illa ad intellegentiam
57 165 | in Miloniana: Est enim, iudices, haec non scripta, sed nata
Philippicae
Oratio, Caput
58 I, 20 | inquit, 'ista; addo etiam iudices manipularis ex legione Alaudarum.
59 V, 12 | et manipulares et Alaudas iudices se constituisse dicebat;
60 V, 14 | cotidie facit. Sunt item lecti iudices, qui fortasse excusabuntur;
61 V, 15 | 15] Hos ille demens iudices legisset, horum nomina ad
62 V, 15 | tonitrua ferretur, ut eos iudices haberemus, quos hospites
63 V, 15 | excogitavit; nec ante turpes iudices quaesiti, quam honestis
64 V, 16 | impuritatem caeni fuisse, ut hos iudices legere auderet! quorum lectione
65 V, 16 | dedecus, unum, quod tam turpes iudices essent, alterum, quod patefactum
Post reditum in senatu
Caput
66 6 | regibus respondistis; nihil iudices sententiis, nihil populus
Pro Archia
Caput
67 1 | Si quid est in me ingeni, iudices, quod sentio quam sit exiguum,
68 3 | virum, et apud severissimos iudices, tanto conventu hominum
69 10 | Lentulum praetorem et ad iudices venerit, et unius nominis
70 13 | qui tot annos ita vivo, iudices, ut a nullius umquam me
71 20 | Quotiens ego hunc Archiam vidi, iudices, -- utar enim vestra benignitate,
72 21 | 19] Sit igitur, iudices, sanctum apud vos, humanissimos
73 29 | in ea non debent togati iudices a Musarum honore et a poetarum
74 30 | faciatis, iam me vobis, iudices, indicabo, et de meo quodam
75 30 | gloriae: qua quidem detracta, iudices, quid est quod in hoc tam
76 34 | 31] Qua re conservate, iudices, hominem pudore eo, quem
77 34 | ita sint, petimus a vobis, iudices, si qua non modo humana,
78 35 | breviter simpliciterque dixi, iudices, ea confido probata esse
79 35 | studio locutus sum, ea, iudices, a vobis spero esse in bonam
Pro Balbo
Caput
80 | Pompei gravitas in dicendo, iudices, quae facultas, quae copia,
81 | esse, ut apud eosdem vos, iudices, nuper in alia causa fuerim,
82 | modi reprehensio a vobis, iudices, repudianda. [ETMLS:capitolo][
83 | nunc cuncter sic agere, iudices, non esse fas dubitari quin,
84 | recusanti, huius de facto, iudices, ita quaeri ut id agatur,
85 | nos Cn. Pompei decretum, iudices, de consili sententia pronuntiatum
86 | accederet, una voce omnis iudices ne is iuraret reclamasse. <
87 | Equidem contra existimo, iudices, cum in omni genere ac varietate
88 | Atque, ut ego sentio, iudices, causa dicta est. Temporum
89 | oratione mea reliqua, sed vos, iudices, animis ac memoria tenetote.
90 | quisque loco nostrum est, iudices, natus, aut si, in qua fortuna
91 | vobis idcirco non peto, iudices, ne de vestra sapientia
92 | esse malitis. ~Nascitur, iudices, causa Corneli ex ea lege
93 | liberorum. Sed totum hoc, iudices, in ea fuit positum semper
94 | 26] Atqui nihil interest, iudices, utrum haec foederati iura
95 | civitatis ignorat, quod est, iudices, non solum in legibus publicis
96 | disputationis atque orationis meae, iudices, pertinet ad commune ius
97 | infirmandum foedus Gaditanorum, iudices, pertinet; neque enim est
98 | arbitrabuntur. Atque hanc, iudices, non a me fingi orationem,
99 | simul et vos non ignorantis, iudices, admonebo, quo de iure hoc
100 | sciret esse. Potest igitur, iudices, L. Cornelius condemnari,
101 | probarit. Quis enim esset, iudices, qui imperatoribus nostris
102 | iudicium etiam senatus. Iudices cum prae se ferrent palamque
103 | comprobatum. Sacra Cereris, iudices, summa maiores nostri religione
104 | capitolo][56] Intellego, iudices, in causa aperta minimeque
105 | gratiam refero, speroque, iudices, ut eos qui principes fuerunt
106 | erit aequa lex et nobis, iudices, atque omnibus qui nostris
107 | hominum mentis nulla ratione, iudices, placare possumus, vestros
108 | nolite, per deos immortalis, iudices, hunc illi acerbum nuntium
109 | capitolo][65] Simul et illa, iudices, omnia ante oculos vestros
110 | iudicavit, populum qui iussit, iudices qui adprobarunt. Tum etiam
111 | malitis. Postremo illud, iudices, fixum in animis vestris
Pro Caecina
Caput
112 69 | aliter, non dubium est utrum iudices an iuris consulti vituperandi
Pro Caelio
Caput
113 1 | 1] Si quis, iudices, forte nunc adsit ignarus
114 2 | volueritis, sic constituetis, iudices, nec descensurum quemquam
115 3 | Ac mihi quidem videtur, iudices, hic introitus defensionis
116 13 | largitione effusior? Illa vero, iudices, in illo homine mirabilia
117 14 | niteretur. Quare ista condicio, iudices, respuatur, nec Catilinae
118 18 | saevo saucia. ~Sic enim, iudices, reperietis, quod, cum ad
119 19 | fretus vestra prudentia, iudices, non pertimesco. Aiebant
120 20 | genus oppugnationis huius, iudices, et iam prospicitis animis
121 21 | vestrae sapientiae tamen est, iudices, non, si causa iusta est
122 22 | excluditote eorum cupiditatem, iudices, sapientia vestra, ut eodem
123 25 | veniamus. Animadverti enim, iudices, audiri a vobis meum familiarem,
124 25 | disseruit. Quid quaeritis, iudices? ignoscebam vobis attente
125 29 | Sed vestrae sapientiae, iudices, est non abduci ab reo nec,
126 31 | omnis in hac causa nobis, iudices, cum Clodia, muliere non
127 35 | 35] Sed quid ego, iudices, ita gravem personam induxi,
128 35 | hoc posterius, atque ita, iudices, ut vel severissimis disceptatoribus
129 39 | defenderes?" Ego, si quis, iudices, hoc robore animi atque
130 43 | patrum maiorumque memoria, iudices, summi homines et clarissimi
131 45 | elaborata. Atqui scitote, iudices, eas cupiditates, quae obiciuntur
132 54 | relinquo omnia. Habeo enim, iudices, quem vos socium vestrae
133 55 | 55] Sed cur diutius vos, iudices, teneo? Ipsius iurati religionem
134 57 | Quis enim hoc non videt, iudices, aut quis ignorat, in eius
135 62 | comprenderent." Quae quidem omnia, iudices, perfacilem rationem habent
136 66 | traducta est. Quos quidem ego, iudices, testes non modo sine ullo
137 69 | est. Percipitis animis, iudices, iam dudum, quid velim vel
138 70 | 70] Dicta est a me causa, iudices, et perorata. Iam intellegitis,
139 77 | Conservate igitur rei publicae, iudices, civem bonarum artium, bonarum
140 78 | a M. Caelio res publica, iudices, duas accusationes vel obsides
141 78 | Quare oro obtestorque vos, iudices, ut, qua in civitate paucis
142 79 | vestrae serviatis. Nolite, iudices, aut hunc iam natura ipsa
143 80 | laborum vos potissimum, iudices, fructus uberes diuturnosque
Pro Cluentio
Caput
144 1 | 1. Animadverti, iudices, omnem accusatoris orationem
145 3 | difficultate illa me res tamen, iudices, consolatur, quod vos de
146 4 | ingenii: vestri auxilii est, iudices, huius innocentiae sic in
147 2 | 6. Quam ob rem a vobis, iudices, ante quam de ipsa causa
148 1 | 7. Ego me, iudices, ad eam causam accedere
149 2 | crimen cum illa deprecatione, iudices, qua mihi saepius utendum
150 2 | respondeo, quaeso ut me, iudices, sicuti facere instituistis,
151 1 | Albium condemnaret. Ostendam, iudices, primum – quoniam caput
152 2 | Hoc loco faciendum mihi, iudices, est ut vobis breviter illa
153 3 | demonstrandae petam; quod quaeso, iudices, ne moleste patiamini; principiis
154 | Habitus fuit, pater huiusce, iudices, homo non solum municipii
155 3 | ad ullam causam idoneus, iudices, si hoc, quod in communibus
156 1 | 29. Sentio, iudices, vos pro vestra humanitate
157 1 | Vos auditis de eo in quem iudices non estis, de eo quem non
158 2 | Acervatim iam reliqua, iudices, dicam, ut ad ea quae propiora
159 3 | numquam accusasset Habitus, iudices, si id praetermittere suo
160 4 | esse arbitror demonstratum, iudices, eis criminibus accusatum
161 4 | venerit. Nam Cluentius, iudices, primum nomen eius detulit
162 2 | Voluit cognoscere utrum iudices in eos solos essent severi
163 1 | deprompsisset, 'Respicite, iudices, hominum fortunas, respicite
164 2 | 59. Hic iudices ridere, stomachari atque
165 2 | de illo loco 'Respicite, iudices,' non posse dicere; nec
166 | plura dicamus? Apud eosdem iudices reus est factus, cum his
167 1 | ausus est? Quid enim illi iudices facere potuerunt? qui si
168 1 | reliquissent. Quid enim tandem illi iudices responderent, si qui ab
169 | Nihil: nihil, inquam, aliud, iudices, reperietis. Exstat memoria,
170 1 | occurram exspectationi vestrae, iudices. Nam etsi a vobis sic audior
171 1 | potius illum qui bis apud eos iudices offendisset, quam eum qui
172 2 | 66. Repetam paulo altius, iudices, et omnia quae in diuturna
173 | Iam hoc non ignoratis, iudices, ut etiam bestiae fame monitae
174 2 | singularem. Atque haec, iudices, quae vera dicuntur a nobis,
175 1 | quandam mentionem inter iudices esse versatam: res neque
176 2 | In consilium erant ituri iudices XXXII; sententiis XVI absolutio
177 2 | milia nummum in singulos iudices distributa eum numerum sententiarum
178 3 | solent esse, sic eius modi iudices infesti tum reo venerant;
179 | ferrent leves ac nummarii iudices. Atque illi omnes sine ulla
180 2 | gravis: accepisse pecuniam iudices ut innocentem reum condemnarent,
181 1 | fuerit ostendat? Sedecim dico iudices, ut Oppianicus absolveretur,
182 | quaestionem? vultus enim vestri, iudices, me invitant ut quae reticenda
183 2 | Iunius condemnatus est, iudices, levissimis et infirmissimis,
184 3 | essent, in Fausto tamen illi iudices statuerunt iniqua condicione
185 1 | Quam quidem rationem vos, iudices, diligenter pro vestra sapientia
186 2 | iudicium iudicii simile, iudices, non fuit, in quo non modus
187 3 | eligis, ut id esse secutos iudices dicas. ~
188 2 | condemnatus? Non dico hoc tempore, iudices, id quod nescio an dici
189 2 | demonstrata sunt omnia; adducti iudices sunt non modo potuisse honeste
190 1 | qui quaereret sedissentne iudices in C. Fabricium, sedisse
191 4 | litibus aestimandis fere iudices aut, quod sibi eum quem
192 4 | aestimandis statutum sit, eos idem iudices absolvant; quod cum fit,
193 2 | causa nominatur, facile hoc, iudices, impetrabo, ut, quam ipse
194 3 | 119. Video igitur, iudices, animadvertisse censores
195 3 | animadvertisse censores in iudices quosdam illius consilii
196 1 | diligentia debuerunt. Primum iudices, senatores equitesque Romani,
197 1 | optimum quemque in lectos iudices referre, numquam sibi ad
198 2 | cum homines sapientissimi, iudices, ut nihil dicam de eis qui
199 1 | cum animadversum esset in iudices. Qua de re [tota] si unum
200 2 | reprehendere? praesertim, iudices, cum a vobis quoque ipsis
201 2 | periculum propulsare? Mihi vero, iudices, non displicet, sed utor
202 | magistratus, legum interpretes iudices, legum denique idcirco omnes
203 1 | Quae vis est, qua abs te hi iudices tali dignitate praediti
204 1 | coerceantur? Vos autem, iudices, quam ob rem ex tanta multitudine
205 | obvenerint – vos appellat, iudices – quaerere de veneno. In
206 2 | qua est usus in veteres iudices, in hanc unam quaestionem
207 3 | quicquam agitur – mihi credite, iudices, et prospicite id quod providendum
208 | esse arbitretur, per paucos iudices astringatur.
209 | Non enim debeo dubitare, iudices, quin, si qua ad vos causa
210 1 | illud est hominis magni, iudices, atque sapientis, cum illam
211 4 | 164. Habetis, iudices, quae in totam causam de
212 1 | reliquum eius modi crimen est, iudices, ex quo illud perspicere
213 1 | probabile, quam inusitatum, iudices, quam novum, in pane datum
214 3 | esse mortuus. Mortis ratio, iudices, eius modi est ut aut nihil
215 2 | confessum? Hoc uno modo, iudices, saepe multorum improbitate
216 | illam nefariam mulierem, iudices, eadem manu qua, si detur
217 2 | debuisti. Nam Stratonem quidem, iudices, in crucem esse actum exsecta
218 3 | Iam enim videtis profecto, iudices, non sine necessariis me
219 1 | 195. Vos iudices, quos huic A. Cluentio quosdam
220 1 | possitis. Omnes scitote, iudices, – incredibile dictu est,
221 2 | laturos. Summa est enim, iudices, hominis in communem municipii
222 3 | 197. Ex lacrimis horum, iudices, existimare potestis omnes
223 1 | peroravi, vestramque simul, iudices, aequitatem et mansuetudinem
224 2 | 200. Qua re, iudices, si scelus odistis, prohibete
225 2 | aliquando supplicem vestrum, iudices, tot annos in falsa invidia
226 3 | 201. Orat vos Habitus, iudices, et flens obsecrat, ne se
227 1 | Satis diu fuit in miseriis, iudices, satis multos annos ex invidia
228 1 | obstringite. Vestrum est hoc, iudices, vestrae dignitatis, vestrae
Pro Deiotaro
Caput
229 43 | recusat quin id suum facinus iudices. Quocirca, C. Caesar, velim
Pro Flacco
Caput
230 1 | Italia depellebam, sperabam, iudices, honoris potius L. Flacci
231 2 | numquam tamen existimavi, iudices, D. Laelium, optimi viri
232 3 | 3] Sed quoniam, iudices, multa nos et in nostris
233 4 | apud vos, nisi per vos, iudices, non auctoritatem, quae
234 4 | causae fundamenta iaciantur, iudices, non videtis.
235 FrM | iniuriis potest, tamenne, iudices, haec ad breve tempus audita
236 6 | nostrum. Per deos immortalis! iudices, vos, quo modo is qui anno
237 13 | accusatorem nacti sumus, iudices, et inimicum in omni genere
238 13 | relinquam; tantum a vobis petam, iudices, ut, si quid ipsi audistis
239 18 | contentio cum teste, vobis, iudices, videndum est, sintne haec
240 1 | refert igitur tanto post ad iudices deferantur, an omnino non
241 4 | Multa enim sunt eius modi, iudices, ut, etiam si in homine
242 6 | non postulo, sed contra, iudices, vos oro et obtestor ut
243 7 | queruntur. Quod nos factum, iudices, confitemur. Sed si hoc
244 10 | rebus saepe res magnas vidi, iudices, deprehendi ac teneri, ut
245 11 | 38] Hic ego, iudices, si vos Acmonensium decretis,
246 13 | dicit: 'dedi,' dubitabitis, iudices, quin ab hoc ignotissimo
247 20 | 48] Nolite existimare, iudices, non unam et eandem omnibus
248 22 | reliquit. Satisne vobis, iudices, videor ad singulos testis
249 24 | tradidissent? Non est ita, iudices, non est profecto.
250 32 | dicerentur, gravius agerem, iudices, quam adhuc egi, quantam
251 38 | sed tamen vestrum est, iudices, omnia quae dici possunt
252 38 | submissa voce agam tantum ut iudices audiant; neque enim desunt
253 39 | exportari liceret. Quis est, iudices, qui hoc non vere laudare
254 16 | vestris> inquam, umeris, iudices, sustinetis. Videtis quo
255 20 | Semper graves et sapientes iudices in rebus iudicandis quid
256 21 | Cum tabella vobis dabitur, iudices, non de Flacco dabitur solum,
257 23 | si prodesse L. Flacco, iudices, debet, quod se tribunum
258 26 | 104] Ac L. Flaccum quidem, iudices, si, quod di immortales
259 26 | pepercisse, per deos immortalis, iudices, providete. Quotus enim
260 27 | 105] Nolite, iudices, existimare eos quibus integrum
261 27 | Quod si talium civium vos, iudices, taedet, ostendite; mutabunt
262 28 | liberorum vestrorum supplici, iudices, hoc iudicio vivendi praecepta
263 28 | dignitatem. Miseremini familiae, iudices, miseremini fortissimi patris,
Pro Fonteio
Caput
264 1 | ego defendo M. Fonteium, iudices, itaque contendo post legem
265 3 | Nemo, nemo, inquam, iudices, reperietur qui unum se
266 5 | quaesturae, ratio sic redditur, iudices, ut in eis rebus quae ante
267 12 | atque insto accusatori, iudices; insector, inquam, et flagito
268 12 | refutandis. Audaciter hoc dico, iudices, non temere confirmo. Referta
269 14 | 12] Videte quo descendam, iudices, quam longe videar ab consuetudine
270 17 | arbitretur. Quoniam igitur, iudices, qui oppugnatum M. Fonteium
271 18 | Fonteius praeesset, scitis, iudices, maximos populi Romani exercitus
272 19 | Dubitabitis etiam diutius, iudices, quin illud quod initio
273 21 | opinor esse perspicuum, iudices, hanc rationem munitionis
274 21 | voluerunt. Crimen a Plaetorio, iudices, ita constitutum est, M.
275 22 | 20] Video, iudices, esse crimen et genere ipso
276 25 | patrum memoria sapientissimi iudices de clarissimis nostrae civitatis
277 27 | iudicibus divinum ac singulare, iudices, consilium, qui se non solum
278 30 | 28] Recordamini, iudices, quanto opere laborare soleatis
279 35 | 33] An vero dubitatis, iudices, quin insitas inimicitias
280 35 | accusatoribus vobiscum simul, iudices, audissem, cum praeciperent
281 36 | 34] Si M. Fonteium, iudices, in causa deficerent omnia,
282 38 | Magna me hercules causa, iudices, absolutionis cum ceteris
283 42 | fuisset. Frugi igitur hominem, iudices, frugi, inquam, et in omnibus
284 44 | etiam monendi estis a me, iudices, quod non estis, videor
285 45 | diligenter attendetis, profecto, iudices, virum ad labores belli
286 46 | summa cum audacia. Video, iudices; sed multis et firmis praesidiis
287 48 | complexa teneat vestramque, iudices, ac populi Romani fidem
288 49 | esse possit? Nolite pati, iudices, aras deorum immortalium
289 50 | possent. Videtisne subito, iudices, virum fortissimum, M. Fonteium,
290 51 | quo periculo defendite, iudices, civem fortem atque innocentem;
291 51 | gesserunt. Postremo prospicite, iudices, id quod ad dignitatem populi
Pro Ligario
Pars, Caput
292 X | numquam hoc modo: "Ignoscite, iudices, errauit, lapsus est, non
293 X | parentem sic agi solet; ad iudices: "Non fecit, non cogitauit;
Pro Milone
Caput
294 1 | 1. Etsi vereor, iudices, ne turpe sit pro fortissimo
295 2 | putarem, cederem tempori, iudices, nec inter tantam vim armorum
296 1 | Quam ob rem adeste animis, iudices, et timorem si quem habetis
297 2 | Quid enim nobis duobus, iudices, laboriosius, quid magis
298 3 | Quamquam in hac causa, iudices, T. Anni tribunatu, rebusque
299 3 | obsecrabo obtestaborque vos, iudices, si cetera amisimus, hoc
300 2 | nefas esset. Itaque hoc, iudices, non sine causa etiam fictis
301 | liceret. Est igitur haec, iudices, non scripta, sed nata lex;
302 1 | Quapropter hoc maneat in causa, iudices, non enim dubito quin probaturus
303 4 | 20. Quotiens ego ipse, iudices, ex P. Clodi telis et ex
304 1 | 21. Non fuit ea causa, iudices, profecto, non fuit, cur
305 1 | 23. Quam ob rem, iudices, ut aliquando ad causam
306 1 | esse voluit, et ei lecti iudices isque praepositus est quaestioni,
307 1 | disceptet,—reliquum est, iudices, ut nihil iam quaerere aliud
308 1 | exposui, ita gesta sunt, iudices. Insidiator superatus est,
309 2 | 33. An vero, iudices, vos soli ignoratis? vos
310 1 | 34. Audistis, iudices, quantum Clodi interfuerit
311 1 | Clodio. Valebat apud vos, iudices, Milonis erga me remque
312 1 | per vim Milo. Quid? ego, iudices, cum maerentibus vobis urbe
313 1 | 42. praesertim, iudices, cum honoris amplissimi
314 2 | quod caput est [audaciae], iudices) quis ignorat maximam inlecebram
315 3 | divina quaedam sors dedit iudices. Vos ex M. Favonio audistis
316 1 | 47. Videte, iudices, quantae res his testimoniis
317 1 | quoque agam negotium—scitis, iudices, fuisse qui in hac rogatione
318 3 | Video adhuc constare, iudices, omnia:—Miloni etiam utile
319 1 | fuerit aptior. Id vero, iudices, etiam dubitandum et diutius
320 1 | cogitarat? Res loquitur ipsa, iudices, quae semper valet plurimum.
321 1 | Magna vis est conscientiae, iudices, et magna in utramque partem,
322 2 | constantiam. An vero obliti estis, iudices, recenti illo nuntio necis
323 1 | Pompei, sed dicam ut sentio, iudices. Nimis multa audire coguntur,
324 1 | 72. Nec vero me, iudices, Clodianum crimen movet,
325 3 | 78. Mandate hoc memoriae, iudices. Spero multa vos liberosque
326 | XXIX. Non, timeo, iudices, ne odio inimicitiarum mearum
327 1 | 79. Quin sic attendite, iudices. Nempe haec est quaestio
328 3 | huius benefici gratiam, iudices, fortuna populi Romani et
329 2 | consilio, ne mediocri quidem, iudices, deorum immortalium cura,
330 1 | ut orem obtesterque vos, iudices, ut eam misericordiam tribuatis
331 2 | 93. Me quidem, iudices, exanimant et interimunt
332 1 | 95. Nec vero haec, iudices, ut ego nunc, flens, sed
333 1 | optime.' Nullum umquam, iudices, mihi tantum dolorem inuretis—
334 2 | non abnuo; vosque obsecro, iudices, ut vestra beneficia, quae
335 1 | qua natus est. Quid vos, iudices? quo tandem animo eritis?
336 3 | me tantum facinus admisi, iudices, cum illa indicia communis
337 1 | immortales! fortem et a vobis, iudices, conservandum virum! 'Minime,
338 2 | vetat. Vos oro obtestorque, iudices, ut in sententiis ferendis,
Pro Murena
Caput
339 1 | a dis immortalibus sum, iudices, more institutoque maiorum
340 2 | 2] Quae cum ita sint, iudices, et cum omnis deorum immortalium
341 3 | movet, non solum ut vobis, iudices, quibus maxime debeo, verum
342 7 | 7] Sed me, iudices, non minus hominis sapientissimi
343 7 | se defendere. Huic ego, iudices, satis facere cupio vosque
344 8 | Mihi autem cum Murena, iudices, et magna et vetus amicitia
345 10 | deesse voluerunt. Ego vero, iudices, ipse me existimarem nefarium
346 11 | 11] Intellego, iudices, tris totius accusationis
347 12 | 12] Hic vero, iudices, et fuit in Asia et viro
348 14 | nihil, inquam, omnino, iudices. Sic a me consul designatus
349 17 | Quamquam ego iam putabam, iudices, multis viris fortibus ne
350 31 | ego longe secus existimo, iudices; deque eo pauca disseram;
351 42 | accusatorum atque indicum; cogendi iudices inviti, retinendi contra
352 43 | 43] Et quoniam ostendi, iudices, parem dignitatem ad consulatus
353 47 | tollerentur. Idem editicios iudices esse voluisti, ut odia occulta
354 48 | versor et quoad possum, iudices, occurro vestrae satietati.
355 55 | conquerar. Nam cum saepe antea, iudices, et ex aliorum miseriis
356 56 | 56] Quae cum sunt gravia, iudices, tum illud acerbissimum
357 58 | In quo ego accusatore, iudices, primum illud deprecabor
358 59 | in posterum prospicientes iudices restiterunt. Nolo accusator
359 60 | iudicasset, iniquam legem, iudices, et miseram condicionem
360 61 | disputabo. In M. Catone, iudices, haec bona quae videmus
361 69 | quarum ex numero multi sedent iudices; quid? si multi homines
362 72 | factum a Murena omnino, iudices, non est, ab eius amicis
363 78 | laberis. Ego quod facio, iudices, cum amicitiae dignitatisque
364 78 | Audite, audite consulem, iudices, nihil dicam adrogantius,
365 79 | compressi etiam domi meae saepe, iudices, his vos si alterum consulem
366 79 | consecuti. Magni interest, iudices, id quod ego multis repugnantibus
367 80 | in hac civitate consilia, iudices, urbis delendae, civium
368 80 | sceleri resisto. Sed moneo, iudices. In exitu iam est meus consulatus;
369 81 | 81] Atque ad haec mala, iudices, quid accedat aliud non
370 82 | 82] Qui locus est, iudices, quod tempus, qui dies,
371 83 | omnis in vobis sita est, iudices; totam rem publicam vos
372 84 | 84] Mihi credite, iudices, in hac causa non solum
373 86 | 86] Quae cum ita sint, iudices, primum rei publicae causa,
374 86 | adductus oro atque obsecro, iudices, ut ne hominis miseri et
375 86 | perditus vester est supplex, iudices, vestram fidem obtestatur, <
376 87 | Nolite, per deos immortalis! iudices, hac eum cum re qua se honestiorem
377 87 | Atque ita vos L. Murena, iudices, orat atque obsecrat, si
378 87 | consulatus magnam habere debet, iudices; una enim eripiuntur cum
379 88 | praeclaro consulatu non video, iudices; quae vero miseranda sunt,
380 90 | et misericordia vestra, iudices, conservate populi Romani
381 90 | confirmatio mea, consul consulem, iudices, ita commendo <ut> cupidissimum
Pro Plancio
Caput
382 1 | et singularem Cn. Planci, iudices, in mea salute custodienda
383 1 | fuisset adiutrix, dolebam, iudices, et acerbe ferebam, si huius
384 2 | 2] nunc autem vester, iudices, conspectus et consessus
385 2 | videre voluerunt, saepiusque, iudices, mihi venit in mentem admirandum
386 3 | sumo tantum neque adrogo, iudices, ut Cn. Plancium suis erga
387 3 | viris exspectanda, petam, iudices, a vobis ut, cuius misericordia
388 1 | 4] quamquam, iudices, si quid est in me ipso
389 1 | haec mihi sunt tractanda, iudices, et modice, ne quid ipse
390 2 | explicata perdifficilis, iudices, et lubrica defensionis
391 2 | comitiorum, id haberent iudices, quod multo etiam minus
392 3 | nunc multitudinem videtis, iudices, in squalore et luctu supplicem
393 1 | atque haec sunt indicia, iudices, solida et expressa, haec
394 | patrio valeret apud clementis iudices et misericordis; valeret,
395 2 | 35] quamquam, iudices,—agnosco enim ex me—permulta
396 1 | hac lege nisi editicios iudices es secutus. quod genus iudicum
397 2 | haberet, eosdem fore testis et iudices. acerbum omnino genus iudici
398 2 | 39] dubitatis igitur, iudices, quin vos M. Laterensis
399 4 | ut nos invito te tamen ad iudices non ad carnifices veniremus,
400 | ab accusatore constitutos iudices ita feremus ut neminem reiciamus? ~
401 2 | Voltiniensis aut apud tribulis suos iudices?' immo vero tu quid diceres?
402 2 | fugiendos tribulis huic iudices cui quaesitorem tribulem
403 3 | rationem cum fugeris cumque eos iudices habere nolueris quorum in
404 2 | 56] quibuscum me, iudices, pugnantem more meo pristino
405 2 | opere oro atque obsecro, iudices, cum huius quem defendo,
406 2 | vereor ne mihi aliquid, iudices, videar adrogare, si de
407 3 | solent esse, concidi paene, iudices, cum ex me quidam quaesisset
408 1 | 66] sed ea res, iudices, haud scio an plus mihi
409 1 | putandum est. quam enim illi iudices, si iudices et non parricidae
410 1 | quam enim illi iudices, si iudices et non parricidae patriae
411 1 | putas idcirco minus libenter iudices mea causa esse facturos
412 1 | 80] etenim, iudices, cum omnibus virtutibus
413 3 | concedam petamque a vobis, iudices, ut eum beneficio complectamini
414 2 | fidem defuisse? nihil, iudices, est eorum sed, quam tempestatem
415 1 | Brundisium in fide mea, iudices, essent, iter mihi tutum
416 3 | 99] O acerbam mihi, iudices, memoriam temporis illius
417 2 | beneficiis a vobis deprecor, iudices, sed custodem salutis meae,
418 3 | 103] nolite, iudices, per vos, per fortunas,
419 4 | lacrimae impediunt vestraeque, iudices, non solum meae, quibus
Pro Rabirio
Caput
420 7 | esse quid aequi et iurati iudices iudicarint.
Pro Rabirio Postumo
Caput
421 1 | I. Si quis est, iudices, qui C. Rabirium, quod fortunas
422 2 | 2] si quis est, iudices, qui illam Postumi sive
423 2 | est inhumanum, praesertim, iudices, cum sit hoc generi hominum
424 2 | filius. sint igitur similia, iudices, parva magnis. ~
425 6 | senatum<ne> defendam hoc loco, iudices? omni equidem loco debeo;
426 9 | immortalis! quid agimus, iudices, aut quem hunc morem novorum
427 | vos idem in A. Gabinium iudices sedistis; num quis testis
428 11 | qua non tenetur. ~Hic iam, iudices, vestri consili res est,
429 28 | 28] iudices, haec una ratio a rege proposita
430 35 | mihi longius quicquam est, iudices, quam videre hominum voltus. ~
431 36 | non oportet, praesertim, iudices, cum in his iudiciis ne
432 36 | esse ob eamque causam idem iudices retineantur qui fuerint
433 41 | 41] Verum autem, iudices, si scire voltis, nisi C.
434 41 | Romani et imaginem videtis, iudices, unius amici conservatam
435 44 | antepono. quam quidem vos, iudices, eius in novo genere bonitatem,
436 46 | potestis eripere. quod, iudices, ne faciatis oro obtestorque
437 48 | intercluditque vocem. vos obsecro, iudices, ut huic optimo viro, quo
Pro Roscio Amerino
Caput
438 1 | 1] Credo ego vos, iudices, mirari, quid sit, quod,
439 6 | Chrysogonus. Is a vobis, iudices, hoc postulat, ut, quoniam
440 7 | honesta postulatio videtur, iudices, ego contra brevem postulationem
441 7 | ne petat; deinde a vobis, iudices, ut audacium sceleri resistatis,
442 9 | Quapropter vos oro atque obsecro, iudices, ut attente bonaque cum
443 10 | potero studio et industria, iudices; sin a vobis, id quod non
444 12 | te, M. Fanni, a vobisque, iudices, ut quam acerrime maleficia
445 12 | Fanni, ante pedes vestros, iudices, inter ipsa subsellia caedes
446 14 | facilius intellegere possitis, iudices, ea, quae facta sunt indigniora
447 17 | solebat, viveret. Neque enim, iudices, iniuria metuebat. Nam duo
448 21 | 21] Ne diutius teneam, iudices, societas coitur. Cum nulla
449 21 | impetum facit. Haec omnia, iudices, imprudente L. Sulla facta
450 23 | disque penatibus praecipitem, iudices, exturbat, ipse amplissimae
451 25 | castra veniunt. Intellegitur, iudices, id quod iam ante dixi,
452 27 | plurimum; in qua muliere, iudices, etiam nunc, id quod omnes
453 29 | querar aut unde potissimum, iudices, ordiar aut quod aut a quibus
454 30 | est, non deest profecto, iudices.
455 31 | nulla res tanta exsistet, iudices, ut possit vim mihi maiorem
456 34 | desiderat? Totam causam, iudices, explicemus atque ante oculos
457 49 | feret tamen aequo animo, iudices, si per vos vitam et famam
458 59 | erat, si animadvertistis, iudices, neglegentiam eius in accusando
459 60 | dicere. Usque eo animadverti, iudices, eum iocari atque alias
460 60 | potentiamque eius neglegi, iudices diligenter attendere, populo
461 62 | oportere. In quo scelere, iudices, etiam cum multae causae
462 66 | potuerunt? Sic se res habet, iudices: magnam vim, magnam necessitatem,
463 68 | respersas manus sanguine paterno iudices videant oportet, si tantum
464 71 | O singularem sapientiam, iudices! Nonne videntur hunc hominem
465 76 | potuerit. Multa sunt falsa, iudices, quae tamen argui suspiciose
466 77 | servi ubi sunt? Chrysogonum, iudices, sectantur; apud eum sunt
467 78 | recusatis? Dubitate etiam nunc, iudices, si potestis, a quo sit
468 78 | ex caede vivunt. Omnia, iudices, in hac causa sunt misera
469 82 | aut molestus sim vobis, iudices, aut ne ingeniis vestris
470 85 | quaerente vel apud Cassianos iudices, quorum etiam nunc ei quibus
471 88 | 88] Restat, iudices, ut hoc dubitemus, uter
472 88 | ipsam reformidet, postremo, iudices, id quod ad rem mea sententia
473 91 | combusta; nam et accusatores et iudices sustulerunt. Hoc commodi
474 91 | quamvis diu dicere, et ego, iudices, possum; sed in animo est,
475 95 | manifesta sunt ut medius fidius, iudices, invitus ea dicam. Vereor
476 98 | cernere oculis videmini, iudices? non illum miserum, ignarum
477 105 | Age nunc illa videamus, iudices, quae statim consecuta sunt.
478 105 | aliquid huiusce modi audistis, iudices, continuo dicere: 'Necesse
479 107 | cernetis, poteritisne dubitare, iudices, qui indicarit? Qui sunt
480 107 | quisnam praeterea? Nemo est, iudices. Num ergo dubium est quin
481 108 | possidet? Nonne perspicuum est, iudices, has manubias Rosciis Chrysogonum
482 109 | cognoscite. Nisi intellexeritis, iudices, nullum esse officium, nullum
483 116 | Videte iam porro cetera, iudices, ut intellegatis fingi maleficium
484 117 | ornatus. In eius modi vita, iudices, in his tot tantisque flagitiis
485 118 | convincatur. Quid tandem, quaeso, iudices? num aut ille lanista omnino
486 121 | 121] Non ita est profecto, iudices; non est veri simile ut
487 122 | haberi non volt? Minime, iudices; non in omnis arbitror omnia
488 123 | confiteri. Dixi initio, iudices, nolle me plura de istorum
489 123 | modo poterant, ea leviter, iudices, attigi, quae posita sunt
490 124 | societas latuit; de quo, iudices, neque quo modo dicam neque
491 125 | Atque hoc non ita quaeram, iudices, ut id dicam esse indignum,
492 127 | quod postea, si per vos, iudices, licitum erit, aperietur.
493 128 | Intellego me ante tempus, iudices, haec scrutari et prope
494 129 | 129] Verum quaeso a vobis, iudices, ut haec pauca quae restant
495 129 | extrema oratione nostra, iudices, audietis. ~
496 131 | praeteriri? Non placet, iudices, sed necesse est. Etenim
497 131 | impertiri videmus, quid miramur, iudices, L. Sullam, cum solus rem
498 134 | vicinitas personet. In hac vita, iudices, quos sumptus cotidianos,
499 135 | caterva togatorum videtis, iudices; videtis ut omnis despiciat,
500 135 | velim commemorare, vereor, iudices, ne quis imperitior existimet
1-500 | 501-613 |