(...) Pro Roscio Amerino
    Caput
501 136             |              gradum redditum gaudeo, iudices, vehementerque laetor eaque
502 138             |           aliter est; nil horum est, iudices. Non modo non Iaedetur causa
503 140             |               Quae quidem dominatio, iudices, in aliis rebus antea versabatur,
504 142             |           senserim; tametsi inermis, iudices, sensi. Sin autem victoria
505 149             |              M. Messala, ut videtis, iudices, suscepit; qui, si iam satis
506 149             |              permitteretur. Nimirum, iudices, pro hac nobilitate pars
507 150             |               Verum si a Chrysogono, iudices, non impetramus ut pecunia
508 150             |       praebitus sit, unum perfugium, iudices, una spes reliqua est Sex.
509 150             |     acerbioresque reddit, actum est, iudices; inter feras satius est
510 151             |           effugerint. Di prohibeant, iudices, ne hoc quod maiores consilium
511 152             |                        152] An vero, iudices, vos non intellegitis nihil
512 153             |         cavete, per deos immortalis! iudices, ne nova et multo crudelior
513 154             |            Hanc tollite ex civitate, iudices, hanc pati nolite diutius


Pro Scauro
    Caput
514   1             |             fuit optandum M. Scauro, iudices, ut nullo suscepto cuiusquam
515   1             |         Bostare. ~[k] si me hercule, iudices, pro L. Tubulo dicerem,
516   1             |                 1q] sic, inquam, se, iudices, res habet; neque hoc a
517  13             |        turpibus datis hanc familiam, iudices. en quibus testibus commoti,
518  14             |            igitur in his criminibus, iudices, residet etiam aliqua suspicio?
519  15             |                      15] neque vero, iudices, quicquam aliud in ignoto
520  19             |             conantur, quo me vertam, iudices, aut quid agam? Cum singulis
521  21             |          quam attingo, peto a vobis, iudices, ut me totius nostrae defensionis
522  26             |              audire ea quae dicebam, iudices, sed ut cernere et paene
523  31             |              coniunctum, nullo loco, iudices, vituperabo. fuerint enim
524  37             |              accusationis resistere, iudices, debetis, in quo nihil more,
525   1             |         videtur in vestro conspectu, iudices, ut salutem a vobis nepotis


Pro Sestio
    Caput
526   1             |                    1. Si quis antea, iudices, mirabatur quid esset quod,
527   2             |              arbitrantur. ego autem, iudices, qua voce mihi in agendis
528   3             |       deesset. atque ego sic statuo, iudices, a me in hac causa atque
529   6             |        parente P. Sestius natus est, iudices, homine, ut plerique meministis,
530   8             |             C. Antoni, conlegae mei, iudices, fuit sorte, sed societate
531 15b             |             annus tam in re publica, iudices, cum in magno motu et multorum
532 22a             |            ego autem, -- vere dicam, iudices, -- tantum esse in homine
533  24             |         pertimescendum. sed ita est, iudices, ut, si gladium parvo puero
534  27             |                    27. O diem illum, iudices, funestum senatui bonisque
535  31             |             cum benignitate auditis, iudices, tamen vereor ne quis forte
536  35             |           quae cum essent eius modi, iudices, cum senatus duces nullos
537  35             |          malis tanto bonorum studio, iudices, restitissemus, sed me alii
538  36             |           exponam enim hodierno die, iudices, omnem rationem facti et
539  42             |            cum viderem, quid agerem, iudices?~
540  44             |     imposuisset, semel perire tamen, iudices, maluissem quam bis vincere;
541  45             |           meis amicis naviganti hoc, iudices, accidisset, ut multi ex
542  49             |           rem publicam discessu meo, iudices: caedem a vobis liberisque
543  50             |                       50. memineram, iudices, divinum illum virum atque
544  51             |      retinenda medicina; quam omnem, iudices, perdidissetis, si meo interitu
545  71             |          interim tempore P. Sestius, iudices, designatus iter ad C. Caesarem
546 77a             |                 77a. meministis tum, iudices, corporibus civium Tiberim
547  81             |                      81. hic quaero, iudices: si illo die gens ista Clodia
548  83             |            83. ac si tum P. Sestius, iudices, in templo Castoris animam
549  91             |                                  91. iudices, ignorat ita naturam rerum
550 96a             |           perdocendum; de qua pauca, iudices, dicam, et, ut arbitror,
551 100a            |                 100a. hanc ego viam, iudices, si aut asperam atque arduam
552 115             |       veniamus ad ludos; facit enim, iudices, vester iste in me animorum
553 119a            |            119a. et quaeso hoc loco, iudices, ne qua levitate me ductum
554 119b            |           119b. non sum tam ignarus, iudices, causarum, non tam insolens
555 133             |         cotidie rueret, verbum feci, iudices, numquam; neque putavi,
556 134             |            temeritatem satis mirari, iudices, non queo. facit apertissime
557 135b            |          accusator in hac causa vos, iudices, ut aliquando essetis severi,
558 144             |                 144. sed me repente, iudices, de fortissimorum et clarissimorum
559 146             |           multo mihi, multo, inquam, iudices, praestat in eandem illam
560 146             |            non ero, non potero esse, iudices; neque hic umquam puer,
561 147             |         sanctius, vestrae potestati, iudices, commiserunt. vos hoc iudicio


Pro Sulla
    Caput
562   1             |                    1] Maxime vellem, iudices, ut P. Sulla et antea dignitatis
563   2             |           familiaris ac necessarius, iudices, existimavit, si nostram
564   2             |         genere non uterer orationis, iudices, hoc tempore, si mea solum
565  10             |             Hoc totum eius modi est, iudices, ut, si ego sum inconstans
566  10             |            qua ego et moderate utar, iudices, et omnino non uterer, si
567  13             |        defensionis non est fortuito, iudices, nec temere facta; sed cum
568  18             |           officia. Quibus ego rebus, iudices, ita flectebar animo atque
569  21             |                 21] Hic ait se ille, iudices, regnum meum ferre non posse.
570  25             |                           25] Ac si, iudices, ceteris patriciis me et
571  27             |            claris, tam immortalibus, iudices, hoc possum dicere, me qui
572  28             |           vestris cervicibus depuli, iudices, a meis non removi. Nisi
573  35             |             ad causam atque hoc vos, iudices, testor: mihi de memet ipso
574  41             |                    41] Vidi ego hoc, iudices, nisi recenti memoria senatus
575  51             |              ego vidi; vos enim tum, iudices, nihil laborabatis neque
576  56             |         perturbaret. Primum Sittius, iudices, L. Iulio C. Figulo consulibus
577  58             |           cuius aes alienum videmus, iudices, non libidine, sed negoti
578  59             |             59] A quo quidem genere, iudices, ego numquam timui, cum
579  61             |                       61] Atque hoc, iudices, ex hac frequentia colonorum,
580  62             |            de virtute et constantia, iudices, tantum dico, talem hunc
581  68             |       tantorum, tam atrocium crimen, iudices, P. Sullae persona suscipit. ~
582  69             |        convertere. Omnibus in rebus, iudices, quae graviores maioresque
583  72             |         populoque Romano notissimam, iudices, et eam ante oculos vestros
584  73             |              hora. Accepit P. Sulla, iudices, volnus vehemens et mortiferum,
585  74             |         multavit. In hoc vos pudore, iudices, et in hac vita tanto sceleri
586  76             |                          76] Nolite, iudices, arbitrari hominum illum
587  76             |        Perspicite etiam atque etiam, iudices,—nihil enim est quod in
588  77             |           gregem vos nunc P. Sullam, iudices, ex his qui cum hoc vivunt
589  78             |              causa nec obscuritatis, iudices, si a vobis vitae perpetuae
590  79             |             P. Sullae fortuna movet, iudices, vestra moveat. Vestra enim,
591  79             |      cuiusque esse testem. Quam vos, iudices, nolite armis suis spoliatam
592  80             |              est hoc dictu fortasse, iudices, grave, si appetimus aliquid;
593  80             |        vocamur, profecto conceditis, iudices, ut nobis libertatem retinere
594  83             |        defendere? Si me dius fidius, iudices, non me ipsa res publica
595  84             |       innocens iudicetur?' Ego vero, iudices, non modo mihi nihil adsumo
596  85             |         coniurasse arbitrarer.' Ego, iudices, de tantis omnium periculis
597  87             |        debentur; tam sum misericors, iudices, quam vos, tam mitis quam
598  88             |          video esse in hoc P. Sulla, iudices, odio dignum, misericordia
599  88             |           suae causa supplex ad vos, iudices, confugit, sed ne qua generi
600  88             |        pristinum recuperabit. Omnia, iudices, haec amissa sunt, omnia
601  89             |                    89] Hic vos orat, iudices, parvus, ut se aliquando
602  89             |           Non iam de vita P. Sullae, iudices, sed de sepultura contenditur;
603  89             |            id sibi ne eripiatis vos, iudices, obtestatur. ~
604  92             |             Sed iam impedior egomet, iudices, dolore animi ne de huius
605  92             |             Vestrae sunt iam partes, iudices, in vestra mansuetudine
606  92             | suspicantibus nobis repentini in nos iudices consedistis, ab accusatoribus
607  93             |          convenerit. In quo ego vos, iudices, quantum meus in vos amor


Tusculanae
    Liber, Caput
608     Tusc,   V   |          fortasse etiam inexorabiles iudices, Minos et Rhadamanthus?
609     Tusc,   V   |            nec, quoniam apud Graecos iudices res agetur, poteris adhibere
610     Tusc,  XL   |            facit eum Plato usum apud iudices iam morte multatum?
611     Tusc, XLI   |              me' inquit 'spes tenet, iudices, bene mihi evenire, quod
612     Tusc, XLI   |              ad eos venire, qui vere iudices appellentur, Minoem Rhadamanthum
613     Tusc, XLI   |            damnarer.— Ne vos quidem, iudices i qui me absolvistis, mortem