De divinatione
   Liber, Par.
 1        I, 131|    immolatarum inspicerentur exta; quorum ex habitu atque
 2       II, 152|    me moneant aut sortes aut exta aut ulla praedictio? Si
 3       II, 160|      inspiciamus, si placet, exta primum. Persuaderi igitur
 4       II, 160| alios enim alio more videmus exta interpretari, nec esse unam
 5       II, 161|     qui vel argutissima haec exta esse dicant), sed tauri
 6       II, 163|    simile, si omnium pecudum exta eodem temporem eundem habitum
 7       II, 166|     idque fit natura, primum exta sunt coniuncta mundo, deinde
 8       II, 169| subitone fieri potest, ut se exta ad immolatoris fortunam
 9       II, 169| doceat? Cum enim tristissuma exta sine capite fuerunt, quibus
10       II, 171| inter proxumos, ut Apollinis exta bona sint, Dianae non bona?
11       II, 171|     adducantur, talia cuique exta esse, qualis cuique obtigerit
12       II, 172|     agnus adfertur qui habet exta rebus accommodata, et ad
13       II, 185|      negabat se audere, quod exta prohiberent. " Ain tu?"


Topica
   Caput
14  77          |     portenta atque etiam per exta inventa praesensio; a dormientibus