Brutus
   Caput
 1 274              |       vero ullum aut durum aut insolens aut humile aut [in] longius


De finibus
   Liber, Par.
 2        I,        |      non queo unde hoc sit tam insolens domesticarum rerum fastidium.


De oratore
   Liber, Caput
 3        I, XLVIII |       quorum sum ignarus atque insolens, sed quia, quod in causis
 4       II, LXXXVII|        et pervulgata multus et insolens sim, locis est utendum multis,


Cato Maior de senectute
   Caput
 5   1              |      de se nimis videretur aut insolens aut loquax. Etenim, ut ait


In Vatinium
   Caput
 6   8              |      vultus, superba responsa, insolens vita; nemo consuetudinem


Orator
   Caput
 7  25              | serviret orator, nullum verbum insolens, nullum odiosum ponere audebat.
 8  29              |        quod [non] nihil habeat insolens aut ineptum; ornate vero


Paradoxa Stoicorum
   Parad., Caput
 9       VI,  42    |   commemoranda pecunia tua tam insolens ostentatio? solusne tu dives?


Pro Marcello
   Caput
10   2              |       in victoria, quae natura insolens et superba est—audimus aut


Pro Roscio Amerino
   Caput
11  23              |    egentissimus, erat, ut fit, insolens in aliena; multa palam domum


Pro Scauro
   Caput
12   3              |   dolore, ut ait poeta, victor insolens se ~victum non potuit pati,


Pro Sestio
   Caput
13 119b             |     iudices, causarum, non tam insolens in dicendo, ut omni ex genere