De officiis
   Liber, Caput
 1      III, 364  |    Fraus enim distringit, non dissolvit periurium. Fuit igitur stulta


De oratore
   Liber, Caput
 2       II, LVIII|      facile est, ioco risuque dissolvit.


Cato Maior de senectute
   Caput
 3   1            |     quae coagmentavit, natura dissolvit. Ut navem, ut aedificium
 4   1            |     quae conglutinavit natura dissolvit. Iam omnis conglutinatio


Philippicae
   Oratio, Caput
 5       XI,  14  |    verbo], quoniam omnia iura dissolvit, nisi forte iure Germanum


Post reditum ad Quirites oratio
   Caput
 6  23            |     pecuniam qui retinet, non dissolvit, qui reddidit, non habet;
 7  23            | rettulit habet, et qui habet, dissolvit.] ~


Pro Fonteio
   Caput
 8   1            |           <o>portuisse an ita dissolvit ut omnes alii dissolverunt?


Pro Plancio
   Caput
 9   1            |     gratiae. nam qui pecuniam dissolvit, statim non habet id quod


Pro Quinctio
   Caput
10        V       |       difficiliore condicione dissolvit. Tum appellat ultro Naevium


Pro Roscio Comoedo
   Caput
11  38            |       Roscio omne quod debuit dissolvit? Cur in re tam vetere, in
12  40            |      ccciccc separatim Fannio dissolvit? Hoc loco, Saturi, quid
13  55            |      petit, sic pro sua parte dissolvit, heres ex ea parte qua hereditatem