Brutus
   Caput
 1 105          |    cognitus. hunc qui audierant prudentes homines, in quibus familiaris


De divinatione
   Liber, Par.
 2        I, 111|    multo ante prospiciunt. Quos prudentes possumus dicere, id est


De finibus
   Liber, Par.
 3        V,  56|         numquam probabis; si ad prudentes, alterum fortasse dubitabunt,


De haruspicum responso
   Caput
 4  18          |       videtur ut satis superque prudentes sint qui illorum prudentiam
 5  41          | brevitas fuit, ut posset vel ut prudentes errarent, vel ut boni minus


De officiis
   Liber, Caput
 6       II, 196|        alios viros bonos, alios prudentes esse dicamus. Popularibus
 7       II, 203|    Adiuncto vero, ut idem etiam prudentes haberentur, nihil erat,


De re publica
   Liber
 8        I     |  dicatur definiam saepius; apud prudentes enim homines et in maxima
 9        I     |   ingenia quaerimus. si enim et prudentes homines et non veteres reges


Orator
   Caput
10 236          |        possint, etiam plerumque prudentes; quo qui est contentus utatur.


Pro Scauro
   Caput
11  24          |     detulerunt? at qui homines! prudentes natura, callidi usu, doctrina


Tusculanae
   Liber, Caput
12     Tusc,   0|     homines, non satis animosi, prudentes, ut est captus hominum,