Academica
Liber, Caput
1 I, 1 | tractare nec de manibus umquam deponere. illud autem mihi
2 I, 8 | mobiles et concitatae ut nihil umquam unum esset <et> constans,
Brutus
Caput
3 47 | conscripta; quo neminem umquam melius ullam oravisse capitis
4 161 | eum enim magistratum nemo umquam Scaevolarum petivit. sed
5 164 | enim altercatio clamoribus umquam habita maioribus. ~
6 189 | vario genere dicendi, quis umquam ex his excellere iudicatus
7 219 | praesertim, ut ne legens quidem umquam senserit quantum flagiti
8 247 | Lentulus Marcellinus nec umquam indisertus et in consulatu
9 272 | meo. nullum tempus illi umquam vacabat aut a forensi dictione
10 302 | cupiditate sic, ut in nullo umquam flagrantius studium viderim.
Commentariolum petitionis
Caput
11 V | ut intellegant nullum se umquam aliud tempus habituros referendae
12 V | illorum molestus nulla in re umquam fuisti, sic cura ut intellegant
13 VI | fecerint, se probatos nemini umquam fore; quod cum ita sit,
De divinatione
Liber, Par.
14 I, 26 | regem, commemorem? Qui nihil umquam nisi auspicato gerit. Qui
15 I, 62 | sentit: sentit autem nihil umquam elegans, nihil decorum.
16 I, 95 | genera valuisse? Quis rex umquam fuit, quis populus, qui
17 I, 113 | 113 Nec vero umquam animus hominis naturaliter
18 II, 170 | Quis hoc physicus dixit umquam? Haruspices dicunt; his
19 II, 194 | non potuerit fieri factum umquam esse, nec, quod potuerit,
20 II | haruspicum, ut ne casu quidem umquam fiat quod futurum illi esse
21 II, 202 | praeterquam de sue plena quid umquam moniti sumus? ~
22 II, 249 | fuisset. Cur autem hoc credam umquam editum Croeso? Aut Herodotum
23 II, 251 | extinctum esse id quod, si umquam fuisset, certe aeternum
24 II, 267 | argentum. Nemone igitur umquam alius ovum somniavit? Cur
25 II, 275 | de rebus, nec mihi magis umquam videor quam cum aut in foro
De fato
Caput
26 3 | omnium simile; nihil enim umquam abnuit meo studio voluntas
27 10 | conpressam esse doctrina, ut nemo umquam vinulentum illum, nemo in
28 35 | Utinam ne in Pelio nata ulla umquam esset arbor!' etiam supra: '
De finibus
Liber, Par.
29 I, | conferebamus, neque erat umquam controversia, quid ego intellegerem,
30 I, | atomi declinabunt, nullae umquam cohaerescent, sive aliae
31 I, | cupiditatum, quas nulla praeda umquam improbe parta minuit, [sed]
32 II, | quidem philosophis magnopere umquam probavi. quando enim Socrates,
33 II, | dolere, voluptatis nomine umquam utitur pro illa indolentia,
34 II, | ut aiunt, nec occidentem umquam viderint nec orientem, qui
35 II, | non negat libenter cenasse umquam Gallonium— mentiretur enim—,
36 II, | naturae. recte ergo is negat umquam bene cenasse Gallonium,
37 II, | quid faciat. quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
38 II, | revocat, e quibus nihil umquam rettulerit ad corpus, tu
39 II, | pertinere? nihilne te delectat umquam —video, quicum loquar—,
40 II, | doloremque referetis, efficietis umquam. ~
41 III, | quis est enim, aut quis umquam fuit aut avaritia tam ardenti
42 III, | cui falso adsentiamur neve umquam captiosa probabilitate fallamur,
43 III, | Croesum monuit; nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque
44 IV, 13 | Quae est enim, quae se umquam deserat aut partem aliquam
45 V, 46 | agnoscere cantus!~Nam nemo haec umquam est transvectus caerula
46 V, 47 | quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum
47 V, 51 | illa, non sunt. nec vero umquam summum bonum assequi quisquam
De haruspicum responso
Caput
48 13 | 13] Nego umquam post sacra constituta, quorum
49 13 | pontifices de mea domo quam umquam de caerimoniis virginum
50 37 | omni memoria violavit, nemo umquam adiit, nemo neglexit, nemo
51 49 | nulla hostium diutius urbs umquam fuit clausa, qui omnis angustias,
52 59 | suos edidit! Quis minus umquam pepercit hostium castris
53 59 | sui partibus? quae navis umquam in flumine publico tam vulgata
54 59 | istius aetas fuit? quis umquam nepos tam libere est cum
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
55 2 | Ita neque hic locus vacuus umquam fuit ab eis qui vestram
56 25 | quam pulsus erat, terram umquam attingeret,—sed in exercitum
57 28 | igitur hoc homine scientior umquam aut fuit aut esse debuit?
58 31 | divisum atque dispersum, quis umquam arbitraretur aut ab omnibus
59 34 | praetereunda non sunt. Quis enim umquam aut obeundi negoti aut consequendi
60 43 | commoveri? Quod igitur nomen umquam in orbe terrarum clarius
61 48 | brevissime dicam, neminem umquam tam impudentem fuisse, qui
62 54 | 54] Quae civitas antea umquam fuit,—non dico Atheniensium,
63 54 | remansit,—sed quae civitas umquam antea tam tenuis, quae tam
De inventione
Liber, Caput
64 I, 59 | vicissitudines nulla in re umquam mutatae quicquam nocuerunt."
65 I, 104 | primis acciderit neque alicui umquam usu venerit. ~
66 II, 63 | heredes esse non possunt, nec umquam factum est, ut eiusdem pecuniae
De lege agraria
Oratio, Caput
67 II, 24 | quod nulla alia in lege umquam fuit ne in eis quidem magistratibus
68 II, 35 | Nullum enim regnum fuit umquam quod non se, <si> minus
69 II, 101 | certe non vererer. Quis enim umquam tam secunda contione legem
De legibus
Liber, Caput
70 I, 7 | orator in numero uestro umquam est habitus, et in historia
71 I, 12 | sine qua ad nullam maiorem umquam causam sum ausus accedere. ~
72 I, 13 | Scaeuolam uentitarem, neque umquam mihi uisus es ita te ad
73 I, 39 | partem nec norunt ullam neque umquam nosse uoluerunt, paulisper
74 I, 40 | Quorum tamen nemo tam audax umquam fuit, quin aut abnuer<e>t
75 II, 80 | quis enim id potest aut umquam poterit imitari? Nam sententias
76 II, 96 | qui hanc scientiam negat umquam in nostro collegio fuisse,
77 III, 133 | vero eum nec nimis valde umquam nec nimis saepe laudaveris.
78 III, 153 | inimicus fuisset, ut cogitaret umquam de statu nostro labefactando,
79 III, 166 | est inventus nec auctor umquam bonus. ~XVI
80 III, 169 | Atticus: Mihi vero nihil umquam populare placuit, eamque
81 III, 172 | est in sententia, nec est umquam longa oratione utendum —
De officiis
Liber, Caput
82 I, 77 | re publica fuit gravius umquam nec maius otium. Ita consiliis
83 I, 77 | ceciderunt. Quae res igitur gesta umquam in bello tanta? qui triumphus
84 II, 168 | animus errore nec habeat umquam quid sequatur. Quae enim
85 II, 190 | 29] Nec vero umquam bellorum civilium semen
86 II, 211 | est saepe faciendum nec umquam nisi aut rei publicae causa,
87 II, 212 | diligenter tenendum est, ne quem umquam innocentem iudicio capitis
88 III, 252 | solitum, ut neque cessaret umquam et interdum conloquio alterius
89 III, 255 | consequebatur, nec otiosum nec solum umquam fuisse; nos autem, qui non
90 III, 264 | neque a virtute divelli umquam potest. In iis autem, in
91 III, 268 | volunt, cum emolumentis umquam est comparandum tamque id
92 III, 326 | habeat id omnino neminem umquam suspicaturum. At dares hanc
93 III, 330 | iaceret neque petiturus umquam consulatum videretur, Q.
94 III, 331 | cerei. Quid multa? Nemo umquam multitudini fuit carior. ~
95 III, 343 | esset, ne illo medicamento umquam postea uteretur, si eo medicamento
De oratore
Liber, Caput
96 I, IV | civitate profecto nulla umquam vehementius quam eloquentiae
97 I, XII | neque orator me auctore umquam repugnabit; sed, cum illis
98 I, XVII | quis esset aut si etiam umquam fuisset aut vero si esse
99 I, XXVII | tibi par mea sententia nemo umquam fuit, in dicendi exordio
100 I, XXX | hoc, quod tu expetis, nemo umquam adsequetur. Neque vero vos
101 I, XXX | Quod enim neque precibus umquam nec insidiando nec speculando
102 I, LI | 220] Quis enim umquam orator magnus et gravis,
103 I, LVIII | Crasse, respondeo, neque me umquam ius civile didicisse neque
104 I, LVIII | in iure possem defendere, umquam istam scientiam desiderasse;
105 I, LXII | consuetudine, qua tibi nemo umquam praestitit; cuius quidem
106 II, I | quidem sapientia florere umquam et praestare potuisse. ~
107 II, XXVIII | est, quod nihil - quisquam umquam ne audiente egit orator,
108 II, XXXVIII| optanda nobis, qui nullam umquam in illis suis disputationibus
109 II, XLV | mentiar: non me hercule umquam apud iudices [aut] dolorem
110 II, XLVIII | capitali esse ponendum. Quod si umquam populo Romano concessum
111 II, XLIX | amicorum periculis, nihil umquam pro me ipso deprecatum.
112 II, L | commemoras; nam ego nihil umquam vidi, quod tam e manibus
113 II, LVI | nec enim maior contentio umquam fuit nec apud populum gravior
114 II, LXXIII | esse laudis tuae nihil a te umquam esse dictum, quod obesset
115 II, LXXIV | quod semel esset infusum, umquam effluere potuisse; cum quidem
116 II, LXXXIX | dicentem qui audiret, nemo umquam tam sui despiciens fuit
117 II, LXXXIX | arrogans, qui similiter se umquam dicturum esse confideret.
118 II, XC | forum venerim neque inde umquam diutius quam quaestor afuerim?
119 II, XC | mihi quisquam copiosius umquam visus est neque subtilius
120 III, VIII | iucundius auribus nostris umquam accidit huius oratione Catuli?
121 III, VIII | induxit prope singulare? Quis umquam res praeter hunc tragicas
122 III, XIV | eloquentiae continetur; nemo enim umquam est oratorem, quod Latine
123 III, XVIII | sed ea si sequamur, nullam umquam rem dicendo expedire possimus.
124 III, XXI | nemo [oratorum] istorum umquam attigit, comprehensa esse
125 III, XXII | recte commeministi, ullum umquam habuisse sepositum tempus
126 III, XXXII | qui aut non est victus umquam a Socrate neque sermo ille
127 III, XXXVI | non cito quid didicisset, umquam omnino posse perdiscere;
De partitione oratoria
Caput
128 91 | laudem, quis ullum decus tam umquam expetat quam ignominiam,
De provinciis consularibus
Caput
129 9 | imperatore illo nihil aliud umquam actum est nisi pastiones
130 33 | tenebantur; quas nationes nemo umquam fuit quin frangi domarique
131 | divini fuistis. Neminem umquam est hic ordo complexus honoribus
132 | esset adeptus, putarit. Nemo umquam hic potuit esse princeps,
De re publica
Liber
133 I | quod nec didicerint nec umquam scire curaverint, iidem
134 I | tuendarum nihil nec didicisse umquam nec docere, earumque rerum
135 I | sapientia ducentem nihil umquam nisi sempiternum et divinum
136 II | putaretur; quam opinionem nemo umquam mortalis adsequi potuit
137 II | temporum annales, ulla est umquam in dubitatione versatum.' '
138 VI | regionum, quas vides, nec umquam de ullo perennis fuit et
139 VI | oritur, ne occidit quidem umquam. Nam principium exstinctum
Cato Maior de senectute
Caput
140 2 | tu, si Atheniensis clarus umquam fuisses.' Quod eodem modo
141 1 | septem complevit annos neque umquam in suo studio atque opere
142 1 | nugator; neque enim ex te umquam es nobilitatus, sed ex lateribus
143 4 | admodum senex esset, negat se umquam sensisse senectutem suam
144 2 | non hospites. Nec enim umquam sum adsensus veteri illi
145 1 | numquam recusat imperium nec umquam sine usura reddit, quod
146 3 | nec praeteritum tempus umquam revertitur, nec quid sequatur
147 1 | placet, nostra videamus. Nemo umquam mihi, Scipio, persuadebit
In Catilinam
Oratio, Caput
148 I, 13 | quod facinus a manibus umquam tuis, quod flagitium a toto
149 I, 22 | ulla res frangat, tu ut umquam te corrigas, tu ut ullam
150 I, 22 | Catilina, ut te aut pudor umquam a turpitudine aut metus
151 II, 8 | 8] Iam vero quae tanta umquam in ullo homine] iuventutis
152 III, 17 | nullum in privata domo furtum umquam sit tam palam inventum,
153 III, 17 | illo fuisset, neque nos umquam, cum ille in urbe hostis
154 III, 25 | bello, quale bellum nulla umquam barbaria cum sua gente gessit,
155 IV, 2 | honoris [sella curulis] umquam vacua mortis periculo atque
156 IV, 19 | nox paene delerit. Id ne umquam posthac non modo [non] confici,
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
157 V | habebatur ab eo qui nihil sibi umquam nec facere nec pati turpe
158 VII | omnium gentium victore, umquam se illi rem publicam delere
159 IX | quisquam tam inops fuerit umquam qui isto non modo propugnatore
160 XI | Ecquod in hac urbe maius umquam incendium fuit cui non consul
161 XV | esse visam; nullis comitiis umquam neque multitudinem hominum
162 XVI | fortuna imperatoris. Quis umquam provinciam cum exercitu
163 XVII | audebas? "Misi," inquit. Quis umquam recitavit, quis ut recitarentur
164 XVII | oppressus scelerum tuorum nihil umquam ausus sis scribere ad eum
165 XVIII | voluerunt ut non posset esse umquam vir bonus non beatus. Quae
166 XIX | peccati. Neque vero ego, si umquam vobis mala precarer, quod
167 XIX | inimicus meus ea qua nemo umquam ignominia notaretur, ut
168 XXIII | negotiatoris obscurissimi reditus umquam fuerit desertior. In quo
169 XXIV | Negavit se triumphi cupidum umquam fuisse. O scelus, o pestis,
170 XXVIII | prorsus una viveret nec fere umquam ab eo discederet. Non apud
171 XXXII | Neque me ille odisse potuit umquam, ne tum quidem cum dissidebamus.
172 XXXVIII | quidem magis videtur quam tu umquam arbitratus es appropinquare. ~
In Vatinium
Caput
173 3 | Sestio accusando, sed nulla umquam de re fuisse, paulo ante
174 12 | Mauretaniam? quem scias umquam legatum Hispaniensem istis
175 18 | quas contra praeter te nemo umquam est facere conatus,—quae
176 18 | audacem audieris fuisse ut umquam contra legem Aeliam aut
177 21 | publicae; neque enim tu umquam stante non modo maiestate
178 30 | toga pulla accumberes? quem umquam videris, quem audieris?
179 30 | supplicatio fuerit. cedo quis umquam cenarit atratus? ita enim
180 31 | ornatuque visendo: quis umquam in luctu domestico, quis
181 31 | exeunti praeter te toga pulla umquam data est? Cum tot hominum
182 35 | senatui relinquebas, quod nemo umquam ademit, ut legati ex eius
183 36 | imperatorem: quis legatos umquam audivit sine senatus consulto?
Laelius de amicitia
Caput
184 10 | qualis, ut arbitror, nemo umquam erit, ut confirmare possum,
185 51 | ne opus sit quidem nihil umquam omnino deesse amicis. Ubi
186 82 | suscipiet, neque quicquam umquam nisi honestum et rectum
187 102 | clara et insignis. Nemo umquam animo aut spe maiora suscipiet,
Orator
Caput
188 19 | Antonius aut qui omnino nullus umquam fuit; quem si imitari atque
189 31 | oratio non potuit? Quis Porro umquam Graecorum rhetorum a Thucydide
190 34 | severitate comitas? Quis tamen umquam te aut sanctior est habitus
191 41 | reliquis praestet omnibus qui umquam orationes attigerunt aut,
192 | dicere. Nemo is, inquies, umquam fuit. Ne fuerit.
193 116 | ambigitur, nec recte disseri umquam nec ad exitum perveniri
194 132 | me ipse non teneam; nec umquam is qui audiret incenderetur,
195 141 | reprehenderet? Nam quis umquam dubitavit quin in re publica
196 155 | volunt: ~ neque tuom umquam in gremium extollas liberorum
197 234 | 234] Hoc modo dicere nemo umquam noluit nemoque potuit quin
198 237 | opere hoc libro adseveravi, umquam adfirmabo esse verius quam
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
199 I, 6 | quibus abundarent. Neque enim umquam expletur nec satiatur cupiditatis
200 I, 8 | vulgi opinio; neque ego umquam bona perdidisse dicam, si
201 II, 16 | nec infelicem nec miserum umquam putavi. Non enim magnitudo
202 III, 20 | Id si nec maius nec minus umquam fieri potest, quoniam in
203 VI, 46 | quaesito autem opus sit, quis umquam hunc vere dixerit divitem?
Philippicae
Oratio, Caput
204 I, 22 | id fertur, ne quis omnino umquam istis legibus reus fiat.
205 I, 32 | quidem nulla in contione umquam frequentior fuit. Tum denique
206 I, 33 | est necesse. Nihil enim umquam in te sordidum, nihil humile
207 II, 7 | communis ignarus. Quis enim umquam, qui paulum modo bonorum
208 II, 8 | opponas tandem, si negem me umquam ad te istas litteras misisse,
209 II, 14 | sororis filius ecquid ad eum umquam de re publica rettulisti?
210 II, 17 | P. quidem Clodius dixit umquam; quem, quia iure ei inimicus
211 II, 20 | rei publicae nec amicis umquam defuisse et tamen omni genere
212 II, 32 | turpissimum. Quae enim res umquam, pro sancte Iuppiter! non
213 II, 36 | Libero te metu; nemo credet umquam; non est tuum de re publica
214 II, 45 | 45] Nemo umquam puer emptus libidinis causa
215 II, 49 | nisi illum interfecisses, umquam mihi pro tuis in me iniuriis
216 II, 54 | quidem omnium saeculorum umquam immemorem fore, consules
217 II, 57 | vestrae scientiae. Etenim quod umquam in terris tantum flagitium
218 II, 68 | tuos nosti. Nec vero te umquam neque vigilantem neque in
219 II, 69 | atque tectorum. Quid enim umquam domus illa viderat nisi
220 II, 82 | Martias consulatum. Quis umquam adparitor tam humilis, tam
221 II, 100 | Quod fuit consilium, quem umquam convocasti, quas Kalendas
222 II, 104 | 104] Quis vero audivit umquam (nullius autem salus curae
223 III, 6 | unus fortior, quis amicior umquam rei publicae fuit quam legio
224 III, 10 | 10] Quis autem rex umquam fuit tam insignite inpudens,
225 III, 32 | fratribus portas aperietis, hos umquam in urbem recipietis? non
226 V, 1 | 1] [I] Nihil umquam longius his Kalendis Ianuariis
227 VI, 4 | numquam fuerit! Quid enim ille umquam arbitrio suo fecit? Semper
228 VI, 12 | habere nemo velit, sed quis umquam tantis opibus, tantis rebus
229 VI, 13 | ascribunt 'PATRONO'. Quem umquam iste ordo patronum adoptavit?
230 VI, 15 | Antoni clientela est? Quis umquam in illo Iano inventus est
231 VI, 18 | multis interfui; nullam umquam vidi tantam, quanta nunc
232 VII, 7 | conscripti, nullum tempus umquam fuit. [III] Itaque ego ille,
233 VII, 17 | agros etiam deduxerit? quis umquam omnis tribus, quis equites
234 VII, 21 | fortunas imminent, amici umquam vobis erunt aut vos illis?
235 VII, 27 | tale, quale nemo habuit umquam. Hac gravitate senatus,
236 VIII, 27 | 27] quid enim commisit umquam? num aut pecuniam publicam
237 VIII, 32 | Varius, sed ea lege, ne umquam Romam revertatur. Ceteris
238 IX, 12 | autem ita adfectus, ut nemo umquam unici fili mortem magis
239 X, 7 | prodideritis, quem tandem civem umquam ornabitis, cui favebitis?
240 X, 8 | 8] [IV] Quamquam qui umquam aut ludi aut dies laetiores
241 X, 22 | rem publicam nec viderunt umquam nec videre constitutam volunt,
242 X, 23 | nihil nec nimium nec parum umquam fuit. Omnis voluntas M.
243 XIII, 8 | mihi vos estis adsensi, nec umquam de illo et sperare optime
244 XIII, 15 | contemnit nec vero fuit umquam gravior, constantior, fortior.
245 XIII, 21 | 21] Quis tam barbarus umquam, tam immanis, tam ferus?
246 XIII, 34 | si ista quidem feceris, umquam tecum pacem huic civitati
247 XIII, 46 | nominis nec pietate abductus umquam est et intellegit maximam
248 XIV, 16 | declaravit nihil esse a me umquam de re publica nisi optime
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
249 1 | devovi, ut, si meas rationes umquam vestrae saluti anteposuissem,
250 3 | 3] Nihil cuiquam fuit umquam iucundius quam mihi meus
251 5 | intellegere possitis neminem umquam tanta eloquentia fuisse
Post reditum in senatu
Caput
252 3 | videmur. quod enim tempus erit umquam, cum vestrorum in nos beneficiorum
253 12 | civitatis fecitque, quod nemo umquam tyrannus, ut, quo minus
254 19 | de tali cive satis digne umquam loquetur? qui cumvideret
255 20 | vitae discrimen vitandum umquam putavit; qui causam senatus
256 29 | ego satis in Cn. Pompeium umquam gratus videri? qui non solum
257 38 | salute neglexit. ~Nihil umquam senatus de P. Popilio decrevit,
Pro Archia
Caput
258 2 | huic uni studio penitus umquam dediti fuimus. Etenim omnes
259 13 | vivo, iudices, ut a nullius umquam me tempore aut commodo aut
260 21 | poetae nomen, quod nulla umquam barbaria violavit. Saxa
Pro Balbo
Caput
261 | declarari videbatur. Nihil enim umquam audivi quod mihi de iure
262 | religio in eo, an diligentia umquam requisita est? Quem provinciae
263 | viderunt, sed aut sperando umquam aut optando cogitaverunt? [
264 | nostri moris ac iuris nemo umquam, qui hanc civitatem retinere
265 | confirmas? Nihil omnino umquam de isto foedere ad populum,
266 | cum populus Romanus nihil umquam iusserit, quicquam audes
267 | populis [liberati] sunt: nemo umquam est de civitate accusatus,
268 | huic quidem ipsi quis est umquam inventus inimicus aut quis
269 | atque discordiis neminem umquam alterius rationis ac partis
270 | semper putavi, neque huic umquam labori officio muneri defui.
Pro Caecina
Caput
271 36 | vi prohibitus?' Sic nemo umquam interdixit; novum est, non
Pro Caelio
Caput
272 5 | non proba tum suis. nemini umquam praesenti +praetoriani+
273 10 | accessit aut si a me discessit umquam (quamquam multi boni adulescentes
274 10 | ne advocatus quidem venit umquam. Deinceps fuit annus, quo
275 12 | rei militaris. Neque ego umquam fuisse tale monstrum in
276 14 | assimulatae tenebat. Neque umquam ex illo delendi huius imperii
277 25 | Caelium, sicut neminem umquam parens; multa de incontinentia
278 32 | coget. Neque enim muliebres umquam inimicitias mihi gerendas
279 74 | cogitati. Postea nemini umquam concessit aequalium, plus
280 78 | esse absolutum, ipse impune umquam esse largitor. Habet a M.
Pro Cluentio
Caput
281 1 | pecunia circumventum – neminem umquam maioribus criminibus, gravioribus
282 1 | inquam, appellabitur, neque umquam illa ita de suo scelere
283 4 | existimationis bonae fructum umquam cogitarat: ex petulanti
284 2 | cognatis et adfinibus tutorem umquam liberis suis scripsit; nemo
285 2 | tempus nullum testamentum umquam fecerat: neque legare eius
286 3 | circumventum esse dicet? XVII. Quis umquam audacior, quis nocentior,
287 2 | modi ut neque appellata umquam iudicia sint neque existimata.
288 2 | iurasset, quae res nemini umquam fraudi fuit, et quod C.
289 1 | Quinctius quidem quam causam umquam antea dixerat, cum annos
290 1 | quinquaginta natus esset? quis eum umquam non modo in patroni, sed
291 2 | esse fructus? Nego usquam umquam fuisse maiores, ubi si quis
292 2 | integrum, nihil de illo umquam secus esse existimatum,
293 2 | dicere idcirco se nullam umquam orationem scripsisse ut,
294 1 | non pareamus. Deinde quis umquam hoc senator accusavit, ut
295 2 | 155. Habitus ne hoc quidem umquam recusavit, quo minus vel
296 2 | romana testimonium dixit umquam cui non hoc periculum T.
297 2 | propositum sit, neminem umquam esse confirmo.
298 3 | 167. Quid umquam Habitus in se admisit ut
299 1 | cuius cupiditatem nulla umquam turpitudo retardavit; quae
Pro Deiotaro
Caput
300 5 | tantam causam, quanta nulla umquam in disceptatione versata
301 9 | semel exorari soles. Nemo umquam te placavit inimicus, qui
302 26 | quisquam aut ebrium vidit umquam? Omnes in illo sunt rege
303 27 | gloria praeditus, nihil umquam nisi severissime et gravissime
304 34 | respondeam? Qui nec desideratus umquam a te est et non numquam
305 36 | animo et erecto est, nec umquam succumbet inimicis, ne fortunae
306 37 | monimentisque consignata sunt, quae umquam vetustas obruet aut quae
307 42 | qua vales plurimum; negat umquam se a te in Deiotari tetrarchia
Pro Flacco
Caput
308 2 | defensa ac retenta, neminem umquam putavi per eos ipsos periculum
309 3 | esse et defixam putetis. Si umquam res publica consilium, gravitatem,
310 6 | sint voluntates, quae est umquam iacta non suspicio— quae
311 9 | fidem derogem. Nam si quis umquam de nostris hominibus a genere
312 13 | quem nemo vestrum vidit umquam, nemo qui mortalis esset
313 17 | sua civitate habitus est umquam, res autem ea quae tenuissimis
314 36 | Quamquam quis ignorat, qui modo umquam mediocriter res istas scire
315 37 | ego dicam de Lydia? Quis umquam Graecus comoediam scripsit
316 43 | etiam pater tuus habuit umquam? Cur his per te frui libertate
317 24 | quemquam bonum putaret umquam non salutem verum honorem
Pro Fonteio
Caput
318 39 | quidem audistis. Ecquis umquam reus, praesertim in hac
Pro Ligario
Pars, Caput
319 IX | laudari. Quae fuit igitur umquam in ullo homine tanta constantia?
320 X | lapsus est, non putauit, si umquam posthac...". Ad parentem
Pro Marcello
Caput
321 2 | atque linguis, nec ulla umquam aetas de tuis laudibus conticescet.
322 2 | Neque enim ego illa nec ulla umquam secutus sum arma civilia;
323 2 | in re publica, tam nihil umquam nec de sua nec de communi
324 4 | laudes obscuratura nulla umquam sit oblivio.
Pro Milone
Caput
325 1 | habetis deponite. Nam—si umquam de bonis et fortibus viris,
326 1 | bonis et fortibus viris, si umquam de bene meritis civibus
327 1 | iudicandi fuit, si denique umquam locus amplissimorum ordinum
328 2 | decrevit? quia nulla vis umquam est in libera civitate suscepta
329 3 | illa defensio contra vim umquam optanda, sed non numquam
330 1 | nos fateri, neque quaeri umquam iussisset, nec vobis tam
331 1 | coarguat. Nihil per vim umquam Clodius, omnia per vim Milo.
332 4 | praedicatam palam, nihil umquam auditum ex Milone; profectionis
333 2 | 56. Nec vero sic erat umquam non paratus Milo contra
334 2 | profecto tibi ipsi neminem umquam hominem homini cariorem
335 2 | quam te sibi; nullum se umquam periculum pro tua dignitate
336 2 | compulit; eum cui nihil umquam nefas fuit, nec in facinore
337 3 | Clodianis armis abiecerant, mihi umquam bonorum praesidium defuturum
338 4 | gentes loquentur, nulla umquam obmutescet vetustas. Quin
339 1 | sed semper optime.' Nullum umquam, iudices, mihi tantum dolorem
Pro Murena
Caput
340 10 | non haberet in qua nemini umquam infimo maiores nostri patronum
341 16 | dignus putarere. Nec mihi umquam minus in Q. Pompeio, novo
342 41 | magnificentissimos et nullos umquam fecisse ludos; quid? in
343 56 | qui cum a Murena nulla re umquam alienus fuit, tum ea condicione
344 69 | non modo dignitati nullius umquam sed ne voluntati quidem
345 74 | Cretes quorum nemo gustavit umquam cubans, melius quam Romani
Pro Plancio
Caput
346 1 | si non modo in eo nihil umquam reprehensum sed laudata
347 1 | 34] quae enim umquam Plancio vox fuit contumeliae
348 1 | doloris? quid est autem umquam questus nisi cum a sociis
349 1 | habet auctoritatis ut nemo umquam prior eam tulerit quin renuntiatus
350 1 | coitionis habuerit. neque enim umquam maiores nostri sortitionem
351 3 | neglegatis aut dissimuletis umquam postulabo. sed si quid sine
352 | gloria dignam. sed nemo umquam sic egit ut tu: 'cur iste
353 1 | cui fuerit ne otium quidem umquam otiosum? nam quas tu commemoras,
354 1 | ludis et feriis, ne omnino umquam essem otiosus. etenim M.
355 2 | fuisse—quod fuit ullorum umquam barbarorum tam immane ac
356 1 | nihil a iudicibus debeam umquam impetrare. ~
357 2 | tantae esse possunt aut umquam fuerunt quae sine multorum
358 1 | populusque Romanus. an, si umquam vitae cupiditas in me fuisset,
359 1 | requiris, quam ego neque dimisi umquam neque dimittam, non in pertinacia,
360 1 | memini enim, memini neque umquam obliviscar noctis illius
Pro Quinctio
Caput
361 III | Naevius neque inhumanus praeco umquam est existimatus. Quid ergo
362 IX | obtineremus, neque illis umquam satis fuit illud obtinere
363 XXII | sponsio, non denique ulla umquam intercessit postulatio,
364 XXXI | is de cuius officio nemo umquam dubitavit LX denique anno
Pro Rabirio
Caput
365 7 | quo in crimine nihil est umquam abs te dictum, nisi a C.
366 8 | quidem suspicionem verbo est umquam vocatus. An de sororis filio
367 23 | patruo praedicas, neminem umquam adhuc de se esse confessum;
368 25 | contionem attulisses, nec tuas umquam ratis ad eos scopulos appulisses
369 37 | qui> pro patria nu<llum> umquam mor<tis pe>riculum fugit <
Pro Rabirio Postumo
Caput
370 4 | interea locupletare amicos umquam suos destitit, mittere in
371 9 | afuit. ita contendo, neminem umquam 'Qvo ea pecvnia pervenisset'
372 | gloriae? si nihil habuisset umquam, tamen, si quaesisset, cur
373 48 | optimo viro, quo nemo melior umquam fuit, nomen equitis Romani
Pro Roscio Amerino
Caput
374 39 | interfuisse. Nihil autem umquam debuit. Cupiditates porro
375 66 | Furiae neque consistere umquam patiantur, quod ne pii quidem
376 74 | multis annis non venit neque umquam plus triduo fuit? ubi eos
377 79 | fuerit neque de praediis umquam temere discesserit. Restare
378 146 | immanisque natura? Quis umquam praedo fuit tam nefarius,
379 147 | audere, nihil posse, nihil umquam contra rem tuam cogitasse,
Pro Roscio Comoedo
Caput
380 12 | sponsionis concludebas? Quis umquam ad arbitrum, quantum petiit,
381 24 | 24] Hoc tu umquam, Fanni, faceres? et si hos
382 50 | hominumque fidem! hoc aut Roscius umquam a Cluvio petisset, si HS
Pro Sestio
Caput
383 12 | esset hiemi locus, neque umquam Catilina, cum e pruina Appennini
384 24 | qui per se pungere neminem umquam potuissent, ii summi imperi
385 30 | eiciet nominatim? hic si umquam vos eos qui nunc estis in
386 30 | civitate reliquum credidisset, umquam ausus esset senatum de re
387 32 | senatores redirent. quis umquam consul senatum ipsius decretis
388 32 | deprecandum valebat, quis umquam tam crudelis fuit qui prohiberet
389 49 | mors peremisset, neminem umquam fore qui auderet suscipere
390 49 | simul interiret. quis enim umquam me a senatu populoque Romano
391 49 | hominem esse infitiabor umquam, ut me optimo fratre, carissimis
392 52 | non est periculum ne quis umquam incidat in eius modi consules,
393 59 | socius fuit, de quo nulla umquam suspicio durior aut ad senatum
394 60 | sese semper neque alienis umquam sordibus obsolescit. non
395 64 | semper fuerunt. ecquae vox umquam est audita consulum? quamquam
396 77b | atque Octaviano die, quis umquam in foro vidit? qua ex concitatione
397 86 | et iure laudas. quem enim umquam virum tam immortali virtute
398 89 | descendit ad accusandum. quis umquam tam proprie rei publicae
399 89 | aut etiam opinione id eum umquam esse facturum? fracti erant
400 94 | aliquid timebitis, illi umquam de se pertimescent. ~
401 95 | Milonem? neque hic tamen ulla umquam iniuria adducetur ut eum
402 101 | neque honoris aura potuit umquam de suo cursu aut spe aut
403 105 | populares habebantur ullum umquam in contione habuisse conductum?
404 107 | adprobatione omnium, nihil ut umquam videretur tam populare ad
405 110b | 110b. ecquae seditio umquam fuit in qua non ille princeps?
406 110b | concitator? cui bene dixit umquam bono? bene dixit? immo quem
407 122 | liceret, nec unus in quemquam umquam gratior quam in me universi;
408 128 | ut ita redirem? quem enim umquam senatus civem nisi me nationibus
409 128 | exteris commendavit? cuius umquam propter salutem nisi meam
410 146 | esse, iudices; neque hic umquam puer, qui his lacrimis qua
411 146 | nomine sordidatos videtis umquam ulla fortuna divellet; neque
Pro Sulla
Caput
412 14 | quaesivi, multa cognovi; nullus umquam de Sulla nuntius ad me,
413 23 | multi inviderent, obiecit umquam. Equidem vehementer laetor
414 39 | periculum esse putasset ne illi umquam indicarent, de se ipse confessus
415 43 | vellet; deinde ne cui liceret umquam reprehendere illud indicium
416 46 | rationem meae dignitatis. Nemo umquam me tenuissima suspicione
417 48 | nemo magis eum de quo nihil umquam est suspicatus quam is qui
418 60 | videntur? Quis hoc dixit umquam, aut quae fuit istius rei
419 70 | coniuravit. Cuius aures umquam haec respuerunt? conatum
420 72 | Factum quaero; verbum ecquod umquam ex ore huius excidit in
421 74 | adflictumque vidit, quis umquam est suspicatus hunc magis
422 76 | barbara aut tam immanis umquam fuit in qua non modo tot,
423 82 | potest quisquam dicere umquam meliores, fortiores, constantiores
Timaeus
Caput
424 <LIV2 | ortum, et quod gignatur nec umquam sit? Quorum alterum intellegentia
425 <LIV2 | gignitur et interit nec umquam esse vere potest. Omne autem
426 <LIV2 | praestantius; fas autem nec est nec umquam fuit quicquam nisi pulcherrimum
427 <LIV2 | universitate oratio a nobis haud umquam esset inventa, si neque
Tusculanae
Liber, Caput
428 Tusc, XV | vita terminaretur? nemo umquam sine magna spe inmortalitatis
429 Tusc, XVIII | alter ne condoluisse quidem umquam videtur, qui animum se habere
430 Tusc, XXIII | oritur, ne occidit quidem umquam; nam principium extinctum
431 Tusc, XXIII | videntur —, non modo nihil umquam tam eleganter explicabunt,
432 Tusc, XXIII | nec accidere posse ut ipse umquam a se deseratur. ex quo efficitur
433 Tusc, XXVII | divina sunt, nec invenietur umquam, unde ad hominem venire
434 Tusc, XLI | nec vivo nec mortuo, nec umquam eius res a dis inmortalibus
435 Tusc, 0 | non modo nemo exclamavit umquam, sed ne ingemuit quidem.
436 Tusc, 0 | ingemuit, quis vultum mutavit umquam? quis non modo stetit, verum
437 Tusc, 0 | 56 Nec vero umquam ne ingemescit quidem vir
438 Tusc, XIV | esse haec, ne quid horum umquam accidat animo novum;~Quicquid
439 Tusc, XXI | nulla inter eos concertatio umquam fuit: hi nimis iracunde
440 Tusc, XXXIV | persequendae et omnes eligendae, ne umquam ulla possit existere. Magnum
441 Tusc, III | cum rei publicae nullam umquam partem attigissent essetque
442 Tusc, XXV | vincite!'~Num aut egisse umquam iratum Aesopum aut scripsisse
443 Tusc, XXXI | de bonis et malis, negare umquam laetitia adfici posse insipientem,
444 Tusc, XXXI | insipientem, quod nihil umquam haberet boni; sed loquimur
445 Tusc, VII | fuit contentus; neque enim umquam finem inveniet libido -,
446 Tusc, XII | veteri; neque enim laetabitur umquam nec maerebit nimis, quod
447 Tusc, XVIII | animo, et quidem ut nulla re umquam terreamur semperque simus
448 Tusc, XVIII | est quod adest, neque eam umquam sui paenitet. ~
449 Tusc, XXI | aedium regiarum negaretque umquam beatiorem quemquam fuisse, '
450 Tusc, XXXII | deesse, illi nihil satis umquam fore; se eius voluptates
451 Tusc, XXXIV | inquinatam bibisset, negavit umquam se bibisse iucundius: numquam
452 Tusc, XXXV | in die saturum fieri nec umquam pernoctare solum ceteraque,
453 Tusc, XXXV | sapiens nemo efficietur umquam, moderatus vero multo minus. ~[
454 Tusc, XXXIX | aut cuiquam docto defuisse umquam arbitramur? ~[115] Aut,
|