Academica
Liber, Caput
1 I, 2 | etiam, quoniam utramque vim virtutem esse nostri putant,
2 I, 3 | alii qui non verba seri vim Graecorum expresserunt poetarum—
3 I, 5 | in pedibus celeritatem, vim in manibus, claritatem in
4 I, 6 | aliquid. in eo quod efficeret vim esse censebant, in eo autem
5 I, 6 | nulla vi contineretur, neque vim sine aliqua materia; nihil
6 I, 7 | quibus aer et ignis movendi vim habent et efficiendi, reliquae
7 I, 7 | esse a quo intereat); ~quam vim animum esse dicunt mundi,
Brutus
Caput
8 25 | concursus maxumarum quantam vim quantamque difficultatem
9 30 | intellectum est quantam vim haberet accurata et facta
10 39 | tamen dubito quin habuerit vim magnam semper oratio. ~
11 40 | Nestori, quorum alterum vim habere voluit, alterum suavitatem,
12 44 | copiam admiratae eiusdem vim dicendi terroremque timuerunt. ~
13 89 | doceat, elegantiam in Laelio, vim in Galba fuisse. quae quidem
14 144 | aut excitanda incredibilem vim habebat: sic in interpretando
15 209 | quaeque loco locata suam et vim et dignitatem tenent. cum
16 220 | concedimus: quod habet tantam vim, ut solum sine aliis in
17 285 | gradus et dissimilitudines et vim et varietatem Atticorum. '
18 304 | testimonio contentio et vim accusatoris habebat et copiam. ~
De divinatione
Liber, Par.
19 I, 1 | quaque proxime ad deorum vim natura mortalis possit accedere.
20 I, 6 | nec tamen ausus est negare vim esse divinandi, sed dubitare
21 I, 9 | placet, videamus quam habeat vim et quale sit. Ego enim sic
22 I | habeant non satis perspicio; vim et eventum agnosco, scio,
23 I, 55 | idem iussum et monitum, ne vim suam experiri vellet; ne
24 I, 73 | Quod ostentum babuit hanc vim, ut Dionysius paucis post
25 I, 79 | ipsi se nobis non offerunt, vim autem suam longe lateque
26 I, 93 | exstiterunt. Quorum quidem vim, ut tu soles dicere, verba
27 I, 118 | atque concesso, esse quandam vim divinam hominum vitam continentem,
28 II, 168 | hostiam deligendam ducem esse vim quandam sentientem atque
29 II, 200 | coepit, quod acciderat casu vim habuit ostenti. "At Lacedaemoniis
30 II, 222 | natalicia praedicta defendunt: vim quandam esse aiunt signifero
31 II, 222 | sint quoque tempore, eamque vim varie moveri ab iis sideribus
32 II, 227 | non intellegunt seminum vim, quae ad gignendum procreandumque
33 II, 232 | 99 0 vim maxumam erroris! Etiamne
34 II, 232 | Etiamne urbis natalis dies ad vim stellarum et lunae pertinebat?
35 II, 241 | existumandus sit habere vim divinandi."~
36 II, 248 | penetrans magnam pervertet opum vim" ~hostium vim se perversurum
37 II, 248 | pervertet opum vim" ~hostium vim se perversurum putavit,
38 II, 250 | evanuisse aiunt vetustate vim loci eius, unde anhelitus
39 II, 250 | Quae vetustas est, quae vim divinam conficere possit?
40 II, 257 | intellegendum est nullam vim esse divinam effectricem
41 II, 263 | divinationem definit his verbis: "vim cognoscentem et videntem
42 II, 263 | coniectionem definit hoc modo: esse vim cernentem et explanantem
43 II | eo loco); eius autem esse vim tantam ut Ptolomaeum facile
44 II, 277 | ingenia declarant eorum quam vim consensumque naturae? Cursor
De fato
Caput
45 1 | fieri aut non possit, quam vim habeant, obscura quaestio
46 17 | Morietur Scipio' talem vim habet, ut, quamquam de futuro
47 20 | confirmant, sed verborum vim interpretantur. At qui introducunt
48 39 | fato fieri, ut id fatum vim necessitatis adferret, in
49 46 | cur? aliam enim quandam vim motus habebant a Democrito
50 48 | verum etiam necessitatem et vim omnium rerum sustulisseque
De finibus
Liber, Par.
51 I, | de materia disseruerunt, vim et causam efficiendi reliquerunt.
52 I, | si qui incurrunt, numquam vim tantam habent, ut non plus
53 II, | verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse
54 II, | dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; aliam
55 II, | postea videro; aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil
56 II, | 15] Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum
57 II, | idem esse videatur. hoc est vim afferre, Torquate, sensibus,
58 II, | inquam, hoc Stoici. omnem vim loquendi, ut iam ante Aristoteles,
59 II, | didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem
60 II, | auctoritatem minimam habet, maximam vim, populus cum illis facit.
61 II, | nonne intellegas eo maiorem vim esse naturae, quod ipsi
62 II, | 66] stuprata per vim Lucretia a regis filio testata
63 III, | opinio facit, non natura, vim doloris aut maiorem aut
64 III, | Diogenes censet eam modo vim habere, ut quasi duces sint
65 III, | quidem ad finem, sed ad eius vim naturamque nihil pertinent.
66 III, | haec sine physicis quam vim habeant—et habent maximam—
67 IV, 9 | 21] O magnam vim ingenii causamque iustam,
68 IV, 9 | omnes, quibus rebus eandem vim tribueret, alia nomina inponentem,
69 IV, 13 | profecto <est> , quin suam vim retineat a primo ad extremum.
70 IV, 21 | deductura sit. Sed tamen tantam vim esse honestatis, tantumque
71 V, 39 | causa atque divinior hanc vim ingenuit, sive hoc ita fit
72 V, 43 | agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit
73 V, 44 | haec est una nostri, ut vim corporis animique norimus
74 V, 50 | publica [Lucretia] et quae per vim oblatum stuprum volontaria
75 V, 52 | videre [esse] <esse> tantam vim virtutis tantamque, ut ita
76 V, 54 | virtutisne tantam esse vim, ut ad beate vivendum se
77 V, 54 | Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; sed quanta
78 V, 58 | optimos habemus, tantam vim esse virtutis, ut omnia,
De haruspicum responso
Caput
79 2 | trucidatus? cuius si iam vim et gravitatem illam singularem
80 15 | pecunia publica, deinde contra vim nefariam huius gladiatoris
81 24 | matrona nulla adiit propter vim consessumque servorum. Ita
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
82 22 | Mithridates fugiens maximam vim auri atque argenti pulcherrimarumque
83 69 | sententia, neve cuiusquam vim aut minas pertimescas. Primum
De inventione
Liber, Caput
84 I, 3 | quae praesertim iam naturae vim optineret propter vetustatem. ~
85 I, 14 | habere et alterius in se vim continere, ideo quod una
86 I, 57 | deinceps ratiocinationis vim et naturam consideremus.
87 I, 66 | utramque suo loco positam vim suam tamquam certam et propriam
88 I, 86 | reprehensio maiorem quandam vim continet et latius patet,
89 I, 91 | alicuius hominis improbi vim describit -; aut falsum
90 I, 94 | officit, ut si quis hostium vim et copias et felicitatem
91 I, 102 | factum esse dicamus per vim manum opulentiam; quae res
92 II, 59 | nobis sit huiusmodi: cum ad vim faciendam quidam armati
93 II, 66 | vindicationem, per quam vim et contumeliam defendendo
94 II, 110 | diligenter omnium causarum vim et naturam cognoverit, genere
95 II, 124 | tribunum militum [suum], qui vim sibi afferre conaretur,
96 II, 124 | vituli immolatione, et per vim, ut in nave rostrata, et
97 II, 142 | inducere et illius verbi vim, quo urgeri videatur, ad
98 II, 143 | subduxerit, omnem eius illam vim et acrimoniam lenierit ac
99 II, 157 | aliud autem non propter suam vim et naturam, sed propter
100 II, 170 | apertius hoc sit, exemplo licet vim rei, qualis et quanta sit,
De lege agraria
Oratio, Caput
101 II, 7 | Sed mihi ad huius <verbi> vim et interpretationem vehementer
102 II, 13 | aspectu denuntiare omnibus vim tribuniciam et minitari
103 II, 68 | 68] Sed videte vim legis agrariae. Ne ei quidem
104 II, 68 | nomen horrebant, vestram vim metuebant, mentionem legis
105 II, 74 | occupes locum quem idoneum ad vim tuam iudicaris, compleas
106 II, 77 | si v hominum milibus ad vim, facinus caedemque delectis
107 II, 82 | Primo quidem acres, ad vim prompti, ad seditionem parati
108 III, 16 | oportet. Num quis vestrum ad vim, ad facinus, ad caedem accommodatus
De legibus
Liber, Caput
109 II, 71 | adgrediamur ad leges singulas, vim naturamque legis, ne quom
110 II, 71 | errore sermonis, ignoremusque vim rationis eius qua iura nobis
111 II, 72 | populares leges venias, vim istius caelestis legis explana
112 II, 72 | iussa ac vetita populorum vim habere ad recte facta vocandi
113 II, 73 | nec ratio divina non hanc vim in rectis pravisque sanciendis
114 II, 73 | sempiternam Sex. Tarquinius vim Lucretiae Tricipitini filiae
115 II, 74 | legis interpretando inesse vim et sententiam iusti et veri
116 II, 77 | sint. Lex autem illa, cuius vim explicavi, neque tolli neque
117 III, 134 | igitur magistratus hanc esse vim ut praesit praescribatque
118 III, 141 | Plebes quos pro se contra vim auxilii ergo decem creassit,
119 III, 174 | publica quicquam agi per vim. Parere iubet intercessori,
120 III, 174 | perget cum agi nihil potest, vim quaerit, cuius inpunitatem
De officiis
Liber, Caput
121 I, 34 | disceptationem, alterum per vim, cumque illud proprium sit
122 I, 112 | differentia naturarum tantam habet vim, ut non numquam mortem sibi
123 I, 120 | rationem quoniam maximam vim natura habet, fortuna proximam,
124 II, 180 | ante dicenda sunt. Magnam vim esse in fortuna in utramque
125 II, 190 | perspicuum sit benivolentiae vim esse magnam, metus imbecillam,
126 II, 201 | atque augeat, quantam eius vim inter leges et iudicia et
127 II, 209 | contentio [orationis] maiorem vim habeat ad gloriam (ea est
128 III, 321 | pontifex maximus, summam vim esse dicebat in omnibus
129 III, 326 | si vir bonus habeat hanc vim, ut, si digitis concrepuerit,
130 III, 326 | suspicaturum. At dares hanc vim M. Crasso, ut digitorum
131 III, 328 | tenebris mices. Hoc quam habet vim nisi illam, nihil expedire
132 III, 354 | honestum, quia, quod per vim hostium esset actum, ratum
133 III, 361 | esse, quod erat actum per vim. Quasi vero forti viro vis
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
134 IV, 10 | unum iudicem diceremus, vim eloquentiae sua facultate,
De oratore
Liber, Caput
135 I, III | illarum artium paene infinitam vim et materiem scientia et
136 I, IV | neque exercitationis ullam vim neque aliquod praeceptum
137 I, IX | coniunxisse aut finitimorum vim repressisse eloquentia videtur,
138 I, XII | Quis enim nescit maximam vim exsistere oratoris in hominum
139 I, XV | universam et propriam oratoris vim definire complectique vult,
140 I, XIX | 86] quod si tantam vim rerum maximarum arte sua
141 I, XX | summam prudentiam summamque vim habuisse dicendi, sed sive
142 I, XXIV | ut ei solerent, qui omnem vim dicendi in arte ponerent,
143 I, XXV | atque ingenium ad dicendum vim adferre maximam; neque vero
144 I, XXXII | 146] Verum ego hanc vim intellego esse in praeceptis
145 I, XXXV | evolavit oratio, ut eius vim et incitationem aspexerim,
146 I, XLII | nomina, definitionibus, quam vim habeant, est exprimendum;
147 I, XLII | dispertiat, tum propriam cuiusque vim definitione declaret, perfectam
148 I, XLVI | 203] Hanc vim si quis existimat aut ab
149 I, XLIX | divinarum atque humanarum vim naturam causasque nosse
150 I, LVII | te actiones, non ad tuam vim et oratoriam facultatem
151 I, LXI | hercule vereor ne maiorem vim ad deterrendum habuerit
152 II, IV | Latinis verbis huius verbi vim vel maximam semper putavi;
153 II, IV | Graecorum natio; itaque quod vim huius mali Graeci non vident,
154 II, X | ait ille in Trinummo: ita vim oratoris cum exprimere subtiliter
155 II, XVI | exercitatione dicendi, qui illam vim adeptus sit, ut eorum mentis,
156 II, XXIX | secunda acumen, tertia vim desiderat; nam hoc necesse
157 II, XXXI | controversias ad universi generis vim et naturam referri;
158 II, XXXII | argumentorum neque ad causae vim ac naturam nomen Coponi
159 II, XXXVIII| mentis, qua rerum omnium vim naturamque viderat, haec
160 II, XLII | 181] nam si ego omnem vim oratoris in argumentis et
161 II, XLIII | in perorando tantam habet vim, si est suaviter et cum
162 II, XLIV | adiuvante natura. Sed tantam vim habet illa, quae recte a
163 II, XLV | est tam ad comprehendendam vim oratoris parata, quae possit
164 II, XLVII | omnia in causa superiora: vim, fugam, lapidationem, crudelitatem
165 II, LIII | eis, qui audiunt, ad hanc vim acerrimam, qua eosdem excitamus,
166 II, LVII | ducatur; praesertim cum tantam vim et utilitatem salis et urbanitatis
167 II, LVII | ego in his praeceptis hanc vim et hanc utilitatem esse
168 II, LXII | ingeniosi enim videtur vim verbi in aliud, atque ceteri
169 II, LXXIV | nocendi in iracundia et vim in ingenio et pondus in
170 II, LXXVII | pauca dicemus, habere hanc vim magno opere debent, ut ad
171 II, LXXXII | 334] contio capit omnem vim orationis et gravitatem
172 II, LXXXIII| excitemur; habet enim multitudo vim quandam talem, ut, quem
173 II, LXXXV | cuiusque virtutis genus et vim et nomen accommodabuntur.
174 II, LXXXVII| similitudo est, habet hanc vim, non ut totum aliquid, cuius
175 III, III | quoniam attigi cogitatione vim varietatemque fortunae,
176 III, V | aut quo cetera si careant, vim suam atque aeternitatem
177 III, VII | Hyperides, sonitum Aeschines, vim Demosthenes habuit. Quis
178 III, XIV | praeceptis omnem oratoriam vim complexos esse arbitrantur
179 III, XX | vitam continet, originem, vim mutationesque teneat, eadem
180 III, XXII | in te tantam dicendi vel vim vel suavitatem vel copiam;
181 III, XXIV | altera apte, hanc habent vim, ut sit quam maxime iucunda,
182 III, XXVII | partem dicendi etiam nos et vim et artem habere debemus.
183 III, XXVIII | oratoris esse dicunt; sed neque vim neque naturam eius nec partis
184 III, XXIX | cognoscendi aut ad agendi vim rationemque referatur;
185 III, XXIX | genere sapientia, quam autem vim quaeque res habeat, definitio
186 III, XXX | controversia se ad universi generis vim explicandam conferunt et
187 III, XXX | concertationibus ad omnem vim varietatemque vos disserendi
188 III, XXXII | rerum varietatem, quantam vim, quantam copiam, Crasse,
189 III, XXXII | gubernatione destrictus tantam vim rerum cognitionemque comprehenderis
190 III, XXXIV | dixerunt tantamque in eodem vim fuisse, ut in eorum mentibus,
191 III, XLV | insistemus ut arbitremur nos hanc vim numerose dicendi consequi
192 III, XLV | 179] Haec tantam habent vim, paulum ut immutata cohaerere
193 III, LIV | verborum habet interdum vim, leporem alias, et paulum
De partitione oratoria
Caput
194 3 | quas? C.P. Primum in ipsam vim oratoris, deinde in orationem,
195 25 | genere consentient eiusque vim ac varietatem subsequentur. ~
196 50 | metu supplicii ac mortis vim tormentorum pertulerint,
197 53 | Verba ponenda sunt quae vim habeant illustrandi nec
198 59 | orationis et breviter expositis vim est habitura causa maiorem.
199 81 | verborum, et hanc oratoriam vim inanis quaedam profluentia
200 89 | Sed quia temporibus, quae vim habent maximam, persaepe
201 93 | ipsae conficiunt, aliae quae vim aliquam ad conficiendum
202 94 | ut et illa quae maximam vim habet sola saepe causa dicatur.
203 101 | factum fateare neges eam vim habere atque id esse quod
204 105 | enim Romani dolor iustus vim illam excitavit, non tribuni
205 105 | quam minuit is qui per vim multitudinis rem ad seditionem
206 105 | rem gratam et aequam per vim egerit.
207 107 | scripto definiendum est quam vim habeat, ut cum ex testamentis
208 123 | et uter ad communem verbi vim et ad eam praeceptionem
209 126 | consuetudinem sermonis, verbique vim ex contrario reperiet, quasi
210 133 | infitietur; post iudicem ad vim scripti vocet.
211 136 | non in verbis ac litteris vim legis positam esse defendet,
De provinciis consularibus
Caput
212 4 | quae, ut pace uterentur, vim argenti dederant praeclaro
213 33 | imperio putaret; sed propter vim ac multitudinem gentium
214 41 | excipere fortunam, subire vim atque iniuriam malui, quam
De re publica
Liber
215 I | voluerunt, quorum ipsum nomen vim suae potestatis indicat.
216 I | sin quando aut regi iusto vim populus attulit regnove
217 II | optimi cuiusque ad illam vim dominationis adiuncta auctoritas.
218 II | Tricipitini filiae Conlatini uxori vim attulisset, mulierque pudens
219 II | plebis, sic illi contra vim regiam constituti. ~(59)
220 II | censores multis dicendis vim armentorum a privatis in
221 III | imperiumque nostrum ad vim a iure traduxerit, ut qui
222 VI | Quem ut vidi, equidem vim lacrimarum profudi, ille
223 VI | consistat necesse est nec vim ullam nanciscatur, qua a
Cato Maior de senectute
Caput
224 2 | oblectamentumque noscatis. Omitto enim vim ipsam omnium, quae generantur
In Catilinam
Oratio, Caput
225 I, 17 | nec iudicium sequere nec vim pertimesces? ~
226 I, 19 | impetrare debeat, etiamsi vim adhibere non possit? Quid,
227 I, 21 | templo iure optimo senatus vim et manus intulisset. De
228 II, 19 | pulcherrimae urbi contra tantam vim sceleris praesentis auxilium
229 III, 10 | valuit, sed etiam propter vim sceleris manifesti atque
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
230 XIII | inusta per servos, incisa per vim, imposita per latrocinium,
231 XVIII | commoveri. Tantam virtutis vim esse voluerunt ut non posset
In Vatinium
Caput
232 5 | neglexerit, num consuli vim attulerit, num armatis hominibus
233 33 | posset, rediit ad illam vim et furorem suum, ducemque
Laelius de amicitia
Caput
234 24 | Facile indicabat ipsa natura vim suam, cum homines, quod
235 26 | 26] Laelius: Vim hoc quidem est adferre.
Orator
Caput
236 22 | singulorum generum quicumque vim in singulis consecuti sunt,
237 112 | potius, id est eloquentiae vim et naturam explicemus. Illud
238 115 | institutum. Noverit primum vim, naturam, genera verborum
239 210 | processumque vult dicendique vim admirans non anquirit quid
240 228 | multo maiorem habent apta vim quam soluta. Vt enim athletas
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
241 V, 34 | cui quidem etiam, quae vim habere maximam dicitur,
Philippicae
Oratio, Caput
242 I, 3 | oratio. Dictaturam, quae iam vim regiae potestatis obsederat,
243 I, 21 | populi Romani minuerit per vim, eum damnatum iudicio ad
244 I, 21 | damnatum iudicio ad eam ipsam vim reverti, propter quam sit
245 I, 26 | vitia; tollite: denuntio vim, arma; removete.~
246 I, 36 | cum adesse ipsis propter vim armorum non licebat, aderant
247 II, 16 | senatus consulta fierent, vim adferebam senatui. O miser,
248 II, 115 | innocentiam, laudo, sin propter vim, non intellegis, qui isto
249 V, 8 | eum ac ferre posse tantam vim [tempestatis] imbris ac
250 V, 10 | dicitur, omnes censeo per vim et contra auspicia latas
251 V, 49 | consequi neglexisset, omnem vim ingenii, quae summa fuit
252 VI, 3 | dissipata atque effusa, per vim et contra auspicia inpositis
253 VII, 15 | pecunia, leges civitati per vim imposuit, armis aut opsedit
254 VIII, 7 | de iure legum, quas per vim Sulla latas esse dicebat,
255 IX, 15 | suae praeposuerit contraque vim gravitatemque morbi contenderit,
256 X, 23 | cum proficeret, vi contra vim experiendum putavit. Cui
257 XI, 13 | lege ea, quam senatus per vim latam iudicavit; quorum
258 XII, 12 | iudicare? Leges statuimus per vim et contra auspicia latas
259 XII, 26 | non extimescet, qui mihi vim attulerit, sed etiam gloriam
260 XII, 29 | nimis feroces et ad suam vim omnia nostra consilia revocantes.~
261 XIII, 5 | rescidistis; leges refixistis, per vim et contra auspicia latas
262 XIV, 5 | festinatione praeripuisse aut vim fortunae stultitia contempsisse
263 XIV, 9 | dedecore subierunt, easdem per vim laetantur aliis se intulisse.
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
264 25 | apud me deorum immortalium vim et numen tenetis, tum posteris
Post reditum in senatu
Caput
265 11 | tribunatus confugisset, neque vim praetoris nec multitudinem
266 19 | consilio, manum copiis, vim vi esse superandam, primo
267 20 | sibi inimicitias, nullam vim, nullos impetus, nullum
268 22 | agere conatus est, ea contra vim et ferrum perficere potuisset,
269 25 | convocavit. quo tempore quantam vim naturae bonitas haberet
270 29 | erat emptus intercessor, vim et crudelitatem privilegii
271 37 | nec solitudinem suam nec vim inimicorum ac tela pertimuit. ~
272 38 | senatui paruisset, alter vim caedemque fugisset. nam
Pro Balbo
Caput
273 | conservanto. Id habet hanc vim, ut sit ille in foedere
Pro Caecina
Caput
274 4 | fecerint. Nam, si negassent vim hominibus armatis esse factam,
275 6 | sed severitatem iudicis ac vim requirit.
276 9 | Nunc vero quis est qui aut vim hominibus armatis factam
277 22 | est> in quo ex conventu vim fieri oportebat; eius autem
278 23 | armavit, coactis armatisque vim fecit. Laesit in eo Caecinam,
279 36 | habebit? Qui dies totos aut vim fieri vetat aut restitui
280 39 | Quid ergo? hoc quam habet vim, ut distare aliquid aut
281 41 | terroresque mortis, ibi vim non fuisse? 'Nemo,' inquit, '
282 41 | contentione iuris loquamur, tu vim negabis factam, si caedes
283 43 | volnus corporis magis istam vim quam terror animi declarabit?
284 44 | Propter metum. Quid metuebant? Vim videlicet. Potestis igitur
285 45 | in rebus usitatum, cum ad vim faciendam veniretur, si
286 45 | esse armatos satis est ut vim factam probes; in manus
287 45 | satis? aspectus armatorum ad vim probandam valebit; incursus
288 45 | qui abierit, facilius sibi vim factam probabit quam qui
289 46 | qui vivus discesserit, ei vim non esse factam, ne hoc
290 47 | loquimur et in his rebus vim nominamus, pertenuis vis
291 47 | cur repugnare. Sin autem vim sine caede, sine volneratione,
292 48 | Potes igitur dicere non ei vim fuisse impedimento cui,
293 49 | 49] Iam vim factam negare non potes;
294 57 | libertus aut quivis qui illam vim deiectionemque tuo rogatu
295 58 | qui vi deiectus est eandem vim habet aequitatis ratio,
296 59 | consistes quidem ullo iudice. Vim enim multitudinis restitui
297 61 | reperientur ita parati fuisse ut vim vitae aut corpori potuerint
298 63 | interdictum coniecta sunt. Vim quae ad caput ac vitam pertineret
299 63 | armatis quam si inermibus qui vim armatorum haberent ad nocendum,
300 76 | Iuris si haec vox est, esse vim non in caede solum sed etiam
301 76 | libidinis, nisi cruor appareat, vim non esse factam; iuris,
302 83 | deosque testor, cum maiores vim armatam nulla iuris defensione
303 83 | deiectum esse qui fugatus sit, vim esse factam cui periculum
304 88 | petebat, sic quoniam verborum vim necessario similitudine
305 92 | eius modi rationem atque vim. Ad duas dissimilis res
306 93 | sine armis ac multitudine vim fecerit uti posse maiores
307 100 | Qui si in civitate legis vim subire vellent, non prius
308 104 | vi sit, is qui arguitur vim se hominibus armatis fecisse
Pro Caelio
Caput
309 1 | obsederint, magistratibus vim attulerint, rem publicam
310 1 | nullam audaciam, nullam vim in iudicium vocari, sed
Pro Cluentio
Caput
311 1 | Nonne timuisse, si minus vim deorum hominumque famam,
312 3 | sed per illam L. Sullae vim atque victoriam Larinum
313 2 | quidem illa, cum suo corpori vim attulisset, se ipsa cruciavit,
314 1 | fere scitis omnes, quantam vim habeat ad coniungendas amicitias
315 1 | clarissimi viri atque amplissimi, vim tribuniciam sustinere potuerunt;
316 1 | incursionem potius seditionis, vim multitudinis, impetum tribunicium,
317 1 | Illud igitur Iunianum per vim factum est: Bulbi et Popili
318 2 | fidem et diligentiam tum vim animi libertatemque dicendi,
319 1 | pastoribus huius vilicum vim et manus attulisse. Cum
Pro Flacco
Caput
320 14 | 14] Sed ut hanc vim omittam, quanta illa sunt
321 15 | sapientissimi et sanctissimi viri vim contionis esse voluerunt;
322 22 | cum iudicatus esset, per vim vendidisse dicebat. Q. Naso,
323 1 | mitto quod possessa per vim, mitto quod convicta ab
Pro Fonteio
Caput
324 3 | confectioque tabularum habet hanc vim ut ex acceptis et datis
Pro Milone
Caput
325 2 | omnibus cernitis, etsi contra vim conlocata sunt, non adferunt
326 2 | iudices, nec inter tantam vim armorum existimarem esse
327 | interfectus ab eo est, cui vim adferebat. Facere enim probus
328 | aliquas insidias, si in vim et in tela aut latronum
329 3 | est illa defensio contra vim umquam optanda, sed non
330 1 | praescripsit,—ut omnem semper vim, quacumque ope possent,
331 1 | eadem coarguat. Nihil per vim umquam Clodius, omnia per
332 1 | umquam Clodius, omnia per vim Milo. Quid? ego, iudices,
333 1 | non servos, non arma, non vim? Quae fuisset igitur iusta
334 2 | Clodium in iudicium bis, ad vim numquam vocavit. Quid? privato
335 3 | potest, nisi qui nullam vim esse ducit numenve divinum;
Pro Murena
Caput
336 1 | consecrata tantam habet in se vim et religionem quantam rei
337 6 | si tum, cum res publica vim et severitatem desiderabat,
338 49 | numerabat non competitorem; ei vim denuntiabat, rei publicae
339 58 | hanc accusatoris eximiam vim <et> dignitatem plurimum
340 59 | iudicium potentiam adferat, non vim maiorem aliquam, non auctoritatem
341 67 | causa nomen Catonis, remove vim, praetermitte auctoritatem
342 82 | auctoritate et auxilio spoliatam vim tribuniciam viderint, tum
Pro Plancio
Caput
343 2 | senatus et bonorum omnium vim ac dolorem excitarent. haec
344 2 | foro, flammam in delubris, vim in tota urbe versari. Nisi
345 | tam licuisset per hominum vim et iniuriam populo Romano
Pro Quinctio
Caput
346 I | praesidio fuisse videbere contra vim et gratiam solitudini atque
347 II | confugerit, cum adhuc ei propter vim adversariorum non ius par,
348 XXI | qui tum et poterant per vim et scelus plurimum et, quod
349 XXVI | immaturitas tanta significat? non vim, non scelus, non latrocinium,
350 XXIX | hoc ipso saltu quem per vim expulso socio possedit servos
351 XXIX | nunc agere nisi uti per vim, per iniuriam, per iniquitatem
Pro Rabirio
Caput
352 21 | hastili nixus et animi vim et infirmitatem corporis
Pro Rabirio Postumo
Caput
353 42 | hostium profligare, hanc vim frigorum hiemumque quam
Pro Roscio Amerino
Caput
354 31 | exsistet, iudices, ut possit vim mihi maiorem adhibere metus
355 32 | rettulistis, me domo mea per vim expulistis, patrimonium
356 66 | res habet, iudices: magnam vim, magnam necessitatem, magnam
Pro Roscio Comoedo
Caput
357 6 | 6] Quod si eandem vim, diligentiam auctoritatemque
Pro Scauro
Caput
358 10 | aniculae non ille quidem vim adferret—neque enim erat
359 15 | suspicione rerum ipsarum vim naturamque quaeramus. etenim
Pro Sestio
Caput
360 31 | meo nomine: qui cum omnem vim sui tribunatus in mea salute
361 34 | conscriberentur, decuriarentur, ad vim, ad manus, ad caedem, ad
362 37 | cum unus in legem per vim latam iurare noluerat: denique
363 39 | non verebar ne quis aut vim vi depulsam reprehenderet
364 40a | aut causae dictionem, sed vim, arma, exercitus, imperatores,
365 50 | Marium, summa senectute, cum vim prope iustorum armorum profugisset,
366 55 | facillime perspicietis quantam vim omnium remediorum a magistratibus
367 73 | nisi comitiis centuriatis; vim fuisse illam, flammam quassatae
368 73 | iure esset rogatum, tamen vim habere non posset; qua re
369 76 | reservasset. subiit tamen vim illam nefariam consceleratorum
370 79 | cum se non modo contra vim et ferrum sed etiam contra
371 82 | impunitate diuturna, adeo vim facinoris sui perhorruerant
372 88 | fortissimum virum hortabatur vi vim, oblatam praesertim saepius,
373 89 | uti non liceret, illius vim neque in suo neque in rei
374 92 | nolumus, altero est utendum. vim volumus exstingui, ius valeat
375 92 | fecit, ut ius experiretur, vim depelleret. altero uti voluit,
376 92 | suae praesidioque contra vim et manum comparando. ~
377 101 | insitivum Gracchum contra vim multitudinis incitatae censu
378 127b | 127b. vim scilicet ego desideravi,
Pro Sulla
Caput
379 39 | se scire negarit, eandem vim esse negationis huius quam
380 66 | in ipsa rogatione ne per vim quid ageretur, quis tum
381 68 | quem iudicio amiserat, per vim recuperando cogitavisse.
Timaeus
Caput
382 <LIV2 | solis celeritati parem sed vim quandam contrariam, eaque
383 <LIV2 | illa gignatis imiteminique vim meam, qua me in vestro ortu
384 <LIV2 | esse omnium causas, [quae vim habeant frigoris et caloris]
385 <LIV2 | frigoris et caloris] quae vim habeant refrigerandi calefaciendi
386 <LIV2 | causis, ut haberent eam vim quam nunc habent, satis
Topica
Caput
387 45 | exempla similitudinis habent vim; sed ea oratoria magis sunt
388 58 | quod vi sua id quod sub eam vim subiectum est certe efficit,
389 60 | genus causarum quod habet vim efficiendi necessariam errorem
390 74 | metu, qui necessitatis vim habent, afferunt auctoritatem
Tusculanae
Liber, Caput
391 Tusc, XIII | solet — omnes tamen esse vim et naturam divinam arbitrantur,
392 Tusc, XV | optima sint, cernere naturae vim maxume, veri simile est,
393 Tusc, XX | rursum omni cultu propter vim frigoris aut caloris vacantis? ~
394 Tusc, XXII | videre, et nimirum hanc habet vim praeceptum Apollinis, quo
395 Tusc, XXIII | consistat necesse est nec vim ullam nanciscatur, qua a
396 Tusc, XXIV | meminimus, aut quam habet vim aut unde naturam? non quaero,
397 Tusc, XXVII | naturis nihil inest, quod vim memoriae, mentis, cogitationis
398 Tusc, XXVII | quoque, sed relinquamus); vim certe, sagacitatem, memoriam,
399 Tusc, XXVIII | omnique pulchritudine virtutis vim divinam mentis adgnoscito.
400 Tusc, XL | nomen inponam? — totamque vim bene vivendi in animi robore
401 Tusc, XLIII | Spartiatae; magnam habet vim rei p. disciplina. quid?
402 Tusc, 0 | quasi praeceptis confirmat vim fortitudinis. Te natura
403 Tusc, 0 | esset in lectulo; ego tantam vim non tribuo sapientiae contra
404 Tusc, 0 | sator,~iace, obsecro, in me vim coruscam fulminis!~Nunc,
405 Tusc, 0 | poterit ab homine propter vim doloris enuntiante commissa,
406 Tusc, II | ut nobis optime naturae vim vidisse videantur, qui nihil
407 Tusc, XII | orbabisque luce propter vim sceleris alieni? Quid? illum
408 Tusc, XX | negat ullam in sapientem vim esse fortunae, tenuem victum
409 Tusc, XXIII | necopinata non habent tantam vim, ut aegritudo ex is omnis
410 Tusc, XXX | aegritudinem vetustate tolli, hanc vim non esse in die positam,
411 Tusc, XIII | subsequens aut virtutis vim ipsam continens pulchritudo
412 Tusc, XVI | exanimatusque pendet animi. Quam vim mali significantes poÎtae
413 Tusc, XIX | patria;' haec nullam habent vim, nisi ira excanduit fortitudo.
414 Tusc, XXIX | id nos fecimus naturaeque vim attulimus, ut magnitudini
415 Tusc, XXXVI | si quam habent ulciscendi vim, differant in tempus aliud,
416 Tusc, VI | queat. ~[17] Quodsi est qui vim fortunae, qui omnia humana,
417 Tusc, VII | virtute ad beate vivendum esso vim, nihilo minus hoc agunt
418 Tusc, IX | exilia, orbitates magnam vim habere ad male misereque
419 Tusc, XI | consentaneum sit satis magnam vim in virtute esse ad beate
420 Tusc, XVII | cum fatentur satis magnam vim esse in vitiis ad miseram
421 Tusc, XVII | nonne fatendum est eandem vim <in> virtute esse ad beatam
422 Tusc, XVII | 51] Quo loco quaero, quam vim habeat libra illa Critolai,
423 Tusc, XXVI | ut si quis aestuans, cum vim caloris non facile patiatur,
424 Tusc, XXVII | Caucasi nives hiemalemque vim perferunt sine dolore, cumque
425 Tusc, XL | effecisti, si cantharidis vim consecutus es'. ~[118] Paulus
|