Academica
Liber, Caput
1 I, 2 | sic parentes ut legibus verbis quoque novis cogimur uti,
2 I, 2 | quibusnam quisquam enuntiare verbis aut quem ad intellegendum
3 I, 3 | Latinis et litteris luminis et verbis attulisti atque ipse varium
4 I, 6 | iam diu tractantur, utamur verbis interdum inauditis.' ~
5 I, 7 | loquar, nisi in huiusce modi verbis ut philosophiam aut rhetoricam
6 I, 7 | Audebimus ergo' inquit 'novis verbis uti te auctore, si necesse
7 I, 11 | plurimisque idem novis verbis (nova enim dicebat) usus
Brutus
Caput
8 29 | maxume potest. grandes erant verbis, crebri sententiis, compressione
9 30 | profitebantur adrogantibus sane verbis, quemadmodum causa inferior—
10 31 | eorum instituta solebat * verbis. huius ex uberrumis sermonibus
11 34 | quae cum aptis constricta verbis est, cadit etiam plerumque
12 65 | invenerim et legerim, et verbis et rebus inlustribus. licet
13 83 | antiquitate videtur et lubenter verbis etiam uti paulo magis priscis
14 104 | nondum satis splendidas verbis, sed acutas prudentiaeque
15 126 | parem neminem. grandis est verbis, sapiens sententiis, genere
16 137 | processerat, sed de industria cum verbis tum etiam ipso sono quasi
17 140 | proprie laus oratoris est in verbis. nam ipsum Latine loqui
18 140 | videtur. sed tamen Antonius in verbis et eligendis, neque id ipsum
19 141 | oratorem eaque non tam in verbis pingendis habent pondus
20 141 | incessus omnisque motus cum verbis sententiisque consentiens;
21 145 | esset aut non esset, tum verbis erat ad rem cum summa brevitate
22 174 | Romanarum rerum immemor et verbis solutus satis; sed in magnos
23 188 | eorum qui adsunt mentes verbis et sententiis et actione
24 198 | tutatus est: quanta esset in verbis captio cum in ceteris rebus
25 210 | splendidioribus fortasse verbis utebatur et quia Latine
26 218 | esset actum. in quo multis verbis cum inveheretur in Caesarem
27 221 | orator numeratus est. erat in verbis gravitas et facile dicebat
28 221 | rebus inveniendis nec minus verbis expeditus; fortis vero actor
29 221 | vero actor et vemens et verbis nec inops nec abiectus et
30 227 | diligenter, memoria valebat; verbis non ille quidem ornatis
31 234 | videbatur, nec abundans verbis, etsi fallebat in eo ipso,
32 236 | quod erat in reprehendendis verbis versutum et sollers sed
33 247 | tardus sententiis, non in ops verbis, voce canora, facetus satis.
34 250 | Itaque et lectis utitur verbis et frequentibus <sententis>,
35 253 | singularem; nam scripsit his verbis, cum hunc nomine esset adfatus:
36 259 | potuit quominus inusitatis verbis uteretur. ~
37 264 | caecata oratio; sed neque verbis aptiorem cito alium dixerim
38 265 | voltu, quantum pondus in verbis, quam nihil non consideratum
39 280 | dixisset] ita facile soluteque verbis volvebat satis interdum
40 301 | commentatus esset, ea sine scripto verbis eisdem redderet, quibus
41 317 | remissus et lenis et propriis verbis comprendens solute et facile
42 325 | sententiis frequentatum quam verbis volucre atque incitatum,
43 328 | dixit, ut aiunt, scripta verbis oratio. ergo ille a Crasso
De divinatione
Liber, Par.
44 I, 41 | pater me voce videtur~his verbis: O gnata, tibi sunt ante
45 I, 114 | sunt neque solum >solutis< verbis, sed etiam ~"versibus quos
46 II, 190 | Democritus quidem optumis verbis causam explicat cur ante
47 II, 236 | acutos homines! Quam paucis verbis confectum negotium putant!
48 II, 246 | delectationis habeant quantum voles, verbis sententiis numeris cantibus
49 II, 263 | divinationem definit his verbis: "vim cognoscentem et videntem
De fato
Caput
50 22 | sine causa fieri si minus verbis, re cogitur confiteri. Non
51 39 | liberatos volunt; dum autem verbis utitur suis, delabitur in
52 44 | ad eundem exitum veniant, verbis eos, non re dissidere. ~
De finibus
Liber, Par.
53 I, | legendos putent. res vero bonas verbis electis graviter ornateque
54 I, | offendit; nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane,
55 I, | enim Epicurus his paene verbis: 'Eadem', inquit, 'scientia
56 II, | 8] Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis
57 II, | re, neque tamen dividit verbis. cum enim eam ipsam voluptatem,
58 II, | sapientiae dicitur, scribit his verbis, quae nota tibi profecto,
59 II, | fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; sed quid sentiat,
60 II, | inani sonare— his enim ipsis verbis utitur—neque intellegere
61 II, | videbare. tanta vis inerat in verbis propter earum rerum, quae
62 II, | quae significabantur his verbis, dignitatem, ut altior fieres,
63 II, | Epicuro. quam te decebat iis verbis uti, quibus si philosophi
64 II, | quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. iubebat
65 II, | Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis
66 II, | commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae
67 II, | esse describit his fere verbis: 'cum corpus bene constitutum
68 II, | quam modo totidem fere verbis interpretatus sum, quamquam
69 II, | scripsit enim et multis saepe verbis et breviter arteque in eo
70 III, | et dialectici et physici verbis utuntur iis, quae ipsi Graeciae
71 III, | forenses atque populares, verbis tamen in docendo quasi privatis
72 III, | non pervagatis inusitatis verbis uterentur, quanto id nobis
73 III, | non possum, idem pluribus verbis exponere. et tamen puto
74 III, | et omnibus electissimis verbis gravissimisque sententiis
75 III, | 40] Ne tu, inquam, Cato, verbis illustribus et id, quod
76 III, | philosophorum re inter se magis quam verbis dissidere; maiorem multo
77 III, | instituamus, ut placuit, pluribus verbis dicere, quod uno non poterimus,
78 IV, 1 | inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis,
79 IV, 6 | bonum esse dixissent, his verbis tria significari Stoici
80 IV, 6 | quoque ordiebare, his prope verbis exponitur: ~
81 IV, 9 | Praesertim cum, quod illi suis verbis significent, in eo nihil
82 IV, 10 | tenuerunt, quodque ego pluribus verbis, illi brevius secundum naturam
83 IV, 20 | est, opera danda est, ut verbis utamur quam usitatissimis
84 IV, 20 | peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?
85 IV, 22 | atque ego, modo commutatis verbis ipsas res conferamus. Nec
86 IV, 22 | quibuscum re concinebat, verbis discrepare? ~
87 IV, 22 | probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? sin te auctoritas
88 IV, 25 | roges; respondeat totidem verbis. Admirantes quaeramus ab
89 IV, 26 | Zenonem tuum cum Aristone verbis concinere, re dissidere,
90 IV, 26 | et illis re consentire, verbis discrepare? cur igitur,
91 IV, 26 | omninoque de istis omnibus verbis a Zenone mutatis ita disputabat,
92 IV, 28 | omnia probare, nisi quod verbis aliter utamur, mihi autem
93 V, 57 | quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova
94 V, 58 | aberrare; quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
95 V, 60 | arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam
De haruspicum responso
Caput
96 1 | intendi: duobus inceptis verbis omnem impetum gladiatoris
97 2 | potest gravioribus a me verbis vulnerari quam est statim
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
98 52 | oratio, re multo magis quam verbis refutata. Nam tu idem, Q.
De inventione
Liber, Caput
99 I, 10 | vis vocabuli definienda verbis est, constitutio definitiva
100 I, 11 | generibus definienda res erit verbis et breviter describenda,
101 I, 26 | Longum est, quod pluribus verbis aut sententiis ultra quam
102 I, 29 | obscuritate narrationis. Ac verbis quoque dilucidis utendum
103 I, 32 | et partibus causae, non verbis neque extraneis ornamentis
104 I, 58 | variis et quam copiosissimis verbis adprobari putant oportere,
105 I, 89 | Deinde hoc adprobant plurimis verbis. Post adsumunt: "Ad illum
106 I, 104 | criminatione colligimus et rem verbis quam maxime ante oculos
107 I, 107 | quoque ipsa, quasi assit, non verbis solum ad misericordiam ducatur. ~
108 II, 19 | commotionem animi affectionemque verbis et sententiis amplificare
109 II, 51 | gravius et ornatius et cum verbis tum etiam sententiis excellentibus.
110 II, 52 | vis vocabuli definienda verbis est, constitutio definitiva
111 II, 53 | breviter expositum pluribus verbis est et rationibus confirmandum
112 II, 78 | tertius, per quem res expressa verbis ante oculos eorum, qui audiunt,
113 II, 121 | controversia consistit, cum alter verbis ipsis, quae scripta sunt,
114 II, 141 | videatur in sententiis, non in verbis consistere; et iudex is
115 II, 143 | utilitate communi, non in verbis consistere; quam indignum
De lege agraria
Oratio, Caput
116 II, 10 | aliqua promulgata, quae verbis ostentari potest, re vera
117 II, 13 | orationem sane longam et verbis valde bonis. Vnum erat quod
118 II, 52 | legibus datis, non auditis verbis imperatoris, nondum denique
De legibus
Liber, Caput
119 II, 80 | negotii est eadem prope verbis isdem conversa dicere? ~
120 II, 108 | interpretari potuero, his fere verbis utitur: 'Terra igitur ut
121 II, 112 | antiquis. Nam illi quidem his verbis docebant: tribus modis sacris
122 II, 127 | quam legem eisdem prope verbis nostri Xviri in decimam
123 II, 127 | De lamentis vero expressa verbis sunt: 'mulieres genas ne
124 III, 178 | magis iudiciis quam <legum> verbis sancienda sint, adiungitur '
125 III, 181 | consequi potuero. Nam pluribus verbis scripsit ad patrem tuum
De officiis
Liber, Caput
126 I, 40 | solutum putabat, et erat verbis, re non erat. Semper autem
127 I, 88 | qui punitur aliquem aut verbis castigat, sed ad rei publicae
128 I, 128 | ea, quae turpia non sint, verbis flagitiosa ducamus, illa
129 II, 177 | sint illa, quae pluribus verbis a Panaetio commemorantur,
130 II, 196 | dicamus. Popularibus enim verbis est agendum et usitatis,
131 II, 231 | videri studet, neque vero verbis auget suum munus, si quo
132 III, 324 | disserendum est, qui non verbis sunt et disputatione philosophorum,
133 III, 359 | sententia iuraris, sicut verbis concipitur more nostro,
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
134 II | quoniam eloquentia constat ex verbis et ex sententiis, perficiendum
135 III, 7 | aut subinsulsum est; in verbis si inquinatum, si abiectum,
136 V, 14 | formis tamquam figuris, verbis ad nostram consuetudinem
De oratore
Liber, Caput
137 I, V | inventis cogitatisque rebus et verbis adhibeatur, intellegimus
138 I, VIII | sapientibus sententiis gravibusque verbis ornata oratio et polita?
139 I, XXIII | peritis animadversa ac notata, verbis definita, generibus inlustrata,
140 I, XXXIV | rem ipsam, quam legissem, verbis aliis quam maxime possem
141 I, XXXIV | proposuissem: ita, si eisdem verbis uterer, nihil prodesse;
142 I, XXXIV | redderem, non solum optimis verbis uterer et tamen usitatis,
143 I, XXXVI | Hypsaeus maxima voce? plurimis verbis a M. Crasso praetore contenderet,
144 I, XL | iudicaretur certis quibusdam verbis, non novis nuptiis fieri
145 I, XLIII | pluribus, deinde paucis verbis commutatis etiam ab eisdem
146 I, XLIX | atque eum puto esse, qui et verbis ad audiendum iucundis et
147 I, LI | multo maiora et acerbiora verbis facit; itemque ea, quae
148 I, LII | qui, cum haec exprimenda verbis arbitraretur, novam quandam
149 I, LVI | est mirandum, qui, quibus verbis coemptio fiat, nesciat,
150 I, LVI | scientia, idcirco qui, quibus verbis erctum cieri oporteat, nesciat,
151 II, IV | Caesar, ex omnibus Latinis verbis huius verbi vim vel maximam
152 II, XIII | numero consequatur, ita porro verbis est aptus et pressus, ut
153 II, XV | exaedificatio posita est in rebus et verbis: rerum ratio ordinem temporum
154 II, XIX | disponere, deinde ornare verbis, post memoriae mandare,
155 II, XIX | et quid diceret et quibus verbis et quo ordine diceret haberet
156 II, XXI | concitata, quod erat ingeni, et verbis effervescentibus et paulo
157 II, XXII | sententiisque magis quam verbis abundantes: non potuisset
158 II, XXVI | ut referendis praeteritis verbis id scriptum, quodcumque
159 II, XXVIII | demonstrare gravissimis verbis multos saepe impetus populi
160 II, XXIX | quam modo Crassus in caelum verbis extulit, tres sunt res,
161 II, XLI | possit, ut re distinguantur, verbis confusa esse videantur. ~
162 II, XLV | tu ei signa doloris tui verbis, sententiis, voce, vultu,
163 II, XLVII | imploratio; quibus omnibus verbis, quae a me tum sunt habita,
164 II, LXI | deformibus ponitur, velut eisdem verbis et laudare frugi servum
165 II, LXI | Sed hoc eisdem <etiam> verbis; ex eisdem [autem] locis [
166 II, LXII | nam quod, quibuscumque verbis dixeris, facetum tamen est,
167 II, LXII | continetur; quod mutatis verbis salem amittit, in verbis
168 II, LXII | verbis salem amittit, in verbis habet omnem leporem. ~
169 II, LXIV | quoque, quoniam mutatis verbis non possunt retinere eandem
170 II, LXIV | venustatem, non in re, sed in verbis posita ducantur.
171 II, LXV | 261] In verbis etiam illa sunt, quae aut
172 II, LXXIII | institutus Crassusque plurimis verbis eloquentiam laudaret tuam,
173 II, LXXVIII| instructa sententiis, apta verbis, tum vero causarum propria
174 II, LXXX | autem perspicua narratio, si verbis usitatis, si ordine temporum
175 III, II | ornatissimis et gravissimis verbis, ut populo Romano satis
176 III, V | Nam cum omnis ex re atque verbis constet oratio, neque verba
177 III, VIII | explicans propriis aptisque verbis; haeret in causa semper
178 III, IX | quod aliquanto me maior in verbis [quam in sententiis] eligendis
179 III, X | Neque tamen erit utendum verbis eis, quibus iam consuetudo
180 III, XI | Atheniensis indoctus non verbis, sed sono vocis nec tam
181 III, XIII | Latine scilicet dicendo, verbis usitatis ac proprie demonstrantibus
182 III, XIV | putant; nemo extulit eum verbis, qui ita dixisset, ut, qui
183 III, XIV | qui inluminate et rebus et verbis dicunt et in ipsa oratione
184 III, XIV | sensa mentis et consilia sic verbis explicat, ut eos, qui audiant,
185 III, XXVI | genere orationis, inluminanda verbis, varianda sententiis. ~
186 III, XXXI | naturalis quidam splendor in verbis. Sit modo is, qui dicet
187 III, XXXVI | percipere ista, quae tu verbis ad caelum extulisti, aut,
188 III, XXXVII | igitur oratio conficitur ex verbis; quorum primum nobis ratio
189 III, XXXVII | orationis, qui ex singulis verbis est; alius, qui ex continuatis [
190 III, XXXVII | coniunctis] constat. Ergo utimur verbis aut eis, quae propria sunt
191 III, XXXVII | In propriis igitur est [verbis] illa laus oratoris, ut
192 III, XXXVII | imperitis dici solet "bonis hic verbis," aut "aliquis non bonis
193 III, XXXVIII| fiunt, vel coniungendis verbis, ut haec: tum pavor sapientiam
194 III, XXXVIII| translatis per similitudinem verbis dicta sunt;
195 III, XXXVIII| posset, duobus translatis verbis similitudine ipsa indicat:
196 III, XXXVIII| teli missi brevius propriis verbis exponi non potuit, quam
197 III, XXXVIII| alienis magis delectentur verbis quam propriis et suis. ~
198 III, XL | delectatio; vel quod in singulis verbis res ac totum simile conficitur;
199 III, XLI | haec vel summa laus est in verbis transferendis, ut sensum
200 III, XLI | est florentior in singulis verbis neque qui plus luminis adferat
201 III, XLIV | autem sic inligat sententiam verbis, ut eam numero quodam complectatur
202 III, XLIX | atque dicendi, ut sententiae verbis finiantur eorumque verborum
203 III, L | 196] Itaque non solum verbis arte positis moventur omnes,
204 III, LII | ita conformandus est et verbis et sententiis, ut, quem
205 III, LII | tractatione versantur, <sic verbis quidem ad aptam compositionem
206 III, LII | sententiarum permanet, quibuscumque verbis uti velis.
207 III, LII | mirabile, nisi in singulis verbis illa tria tenere, ut translatis
De partitione oratoria
Caput
208 3 | ipsa vis? C.P. In rebus et verbis. Sed et res et verba invenienda
209 3 | autem in rebus invenire, in verbis eloqui dicitur, collocare
210 16 | Prima vis est in simplicibus verbis, in coniunctis secunda.
211 17 | etiam est haec distinctio in verbis—altera natura, tractatione
212 18 | C.F. Habeo de simplicibus verbis: nunc de coniunctione quaero.
213 18 | metiuntur, ne aut non compleas verbis quod proposueris aut redundes;
214 18 | oratio. Nam ut in simplicibus verbis quod non est Latinum, sic
215 19 | Dilucidum fit usitatis verbis propriis, dispositis aut
216 19 | autem conficitur simplicibus verbis semel una quaque re dicenda,
217 19 | auctoritas et pondus in verbis, si sententiae vel graves
218 21 | tum ex contrariis sumpta verbis, crebra crebris, paria paribus
219 23 | verborum: quae simplicibus in verbis ita tractatur ut aut ex
220 24 | 24] in coniunctis autem verbis triplex adhiberi potest
221 25 | probabilem et suavem non verbis sed varietate vocum, motu
222 53 | translata; nec in singulis verbis sed in continentibus soluta,
223 54 | oratio, sed gravibus referta verbis, ad augendum accommodatior.
224 54 | accommodatior. Haec igitur in verbis, quibus actio vocis, vultus
225 54 | accommodanda est. Sed et in verbis et in actione causa erit
226 72 | suavitatis: id est ut factis verbis aut vetustis aut translatis
227 97 | debet ornatior esse quam verbis. ~
228 99 | desierit aut illane lege hisne verbis sit actio quaeritur. Quae
229 99 | me, non hac lege, non his verbis, non hoc iudicio.
230 108 | scriptum non sit, vel a verbis voluntatem et sententiam
231 136 | mente scriptoris, non in verbis ac litteris vim legis positam
232 136 | aequitas perturbetur si verbis legum ac non sententiis
De re publica
Liber
233 I | 12) Haec pluribus a me verbis dicta sunt ob eam causam,
234 II | periculosum. (40) in quo etiam verbis ac nominibus ipsis fuit
235 III | generis interfuit, quod illi verbis et artibus aluerunt naturae
236 III | consuetus quod commodum esset verbis' ~(*****) ~(12) (PHIL) '
237 VI | percontatus est, multisque verbis ultro citroque habitis ille
In Catilinam
Oratio, Caput
238 II, 1 | emisimus vel ipsum egredientem verbis prosecuti sumus. Abiit,
239 III, 14 | 14] Primum mihi gratiae verbis amplissimis aguntur, quod
240 III, 15 | contigit, et his decreta verbis est, 'quod urbem incendiis,
241 IV, 5 | gratias egistis singu laribus verbis et mea virtute atque diligentia
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
242 XV | numero putaretur, eisque verbis ea de me senatus auctoritas
243 XXV | poteris, meditare quibus verbis incensam illius cupiditatem
244 XXX | litteras doceam? Non opus est verbis sed fustibus. Non dixi hanc
In Vatinium
Caput
245 | iudicio T. Annium isdem verbis laudares quibus eum verbis
246 | verbis laudares quibus eum verbis laudare et boni viri et
247 41 | esse dicis, in eas plurimis verbis testimonium dixisti; quicum
Laelius de amicitia
Caput
248 72 | qui hac opinione non modo verbis sed etiam opere levandi
Orator
Caput
249 13 | caruit, sed tamen ornata verbis atque sententiis iactationem
250 38 | palam elaboratur, ut verba verbis quasi demensa et paria respondeant,
251 40 | primus instituit dilatare verbis et mollioribus numeris explere
252 41 | pagina Phaedri his ipsis verbis loquens Socrates: Adulescens
253 42 | fluens, sententiis argutum, verbis sonans est in illo epidictico
254 53 | et severitatem quandam in verbis et orationis quasi maestitiam
255 64 | umbratilis nec sententiis nec verbis instructa popularibus nec
256 71 | sententiis solum sed etiam in verbis. Non enim omnis fortuna,
257 72 | iudicem dicas, amplissimis verbis et locis uti communibus,
258 77 | videatur errare. Verba etiam verbis quasi coagmentare neglegat.
259 77 | re hominis magis quam de verbis laborantis.
260 80 | in propriis usitatisque verbis, quod aut optime sonat aut
261 81 | concinnitatis efficiunt, quod verbis mutatis non maneat manente
262 81 | elegans, nec in faciendis verbis erit audax et in transferendis
263 85 | relaxet et dividat utaturque verbis quam usitatissimis, translationibus
264 93 | quasi summutantur verba pro verbis, metonymian grammatici vocant,
265 94 | animum pro parvo; et abutimur verbis propinquis, si opus est
266 102 | mihi causa pro Caecina de verbis interdicti fuit: res involutas
267 116 | potest—, explicanda est saepe verbis mens nostra de quaque re
268 119 | eruditis, quam cogitet quibus verbis quidque dicat [aut quo modo]—
269 121 | sententia videtur esse aliud in verbis, genus est quoddam ambigui
270 124 | verecunda, nondum elatis incensa verbis, sed acuta sententiis vel
271 140 | et quasi structa et nexa verbis ad eam laudem quam volumus
272 144 | facere, cur nolis? An quibus verbis sacrorum alienatio fiat
273 147 | 147] De verbis enim componendis et de syllabis
274 150 | tamen, si in condite positis verbis efferuntur, offendent auris,
275 159 | 159] Quid in verbis iunctis? Quam scite insipientem
276 159 | Et, ne multis, quibus in verbis eae primae litterae sunt
277 168 | enim exspectant aures, ut verbis conligetur sententia. "Non
278 169 | desunt. Plus est enim in verbis et in sententiis boni, quibus
279 170 | pronuntiant; si inanibus verbis levibusque sententiis, iure;
280 170 | adfert aliud nisi ut sit apte verbis comprehensa sententia; quod
281 174 | summis laudibus ferunt, quod verbis solutis numeros primum adiunxerit.
282 176 | transferendis faciendisque verbis tranquillior sic in ipsis
283 185 | numerorumque iucunditas. In verbis inest quasi materia quaedam,
284 190 | cognitum in solutis etiam verbis inesse numeros eosdemque
285 201 | et tractatio: materia in verbis, tractatio in conlocatione
286 213 | plebis in contione dixit his verbis: O Marce Druse, patrem appello—
287 220 | quae similiter cadunt verba verbis comparantur, quidquid ita
288 226 | binis aut ternis ferire verbis, non numquam singulis, paulo
289 226 | minus sententiis peccat quam verbis, ut non quaerat quem appellet
290 233 | paululum commutato, isdem tamen verbis stante sententia, ad nihilum
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
291 I, 10 | summorum virorum haec, quae verbis subtilius, quam satis est,
292 III, 23 | tamen quaero ex te, quoniam verbis inter nos contendimus, non
293 V, 35 | Quod etsi ita esse pluribus verbis disserendum est, illud tamen
Phaenomena Aratea
Pars
294 Virgo | terrificis sic ulta est crimina verbis :~~~~ ~~~~125~~~~~~“Non
Philippicae
Oratio, Caput
295 I, 3 | sumus eique amplissimis verbis per senatus consultum gratias
296 II, 13 | supplicationem decrevit verbis amplissimis, eique illi
297 II, 23 | dicere ausus es, idque multis verbis, opera mea Pompeium a Caesaris
298 II, 30 | nominatur? Esto, sit in verbis tuis hic stupor; quanto
299 II, 84 | nihil est, cum augur iis verbis nuntiat, quibus tu nuntiasti,
300 II, 84 | est aliqua vis in istis verbis, ea quae sit, augur a collega
301 II, 95 | 95] At quibus verbis? Modo aequum sibi videri,
302 IV, 6 | laudantur exquisitissimis verbis legiones, quae te reliquerunt,
303 IV, 9 | Gallia meritoque ornatur verbis amplissimis ab senatu, quod
304 V, 26 | decedat ex Gallia; non est verbis rogandus, cogendus est armis.~
305 V, 35 | publice laudata, quibusnam verbis eius laudes huius ipsius
306 V, 36 | 36] Quam ob rem his verbis, patres conscripti, senatus
307 V, 40 | convertit, senatus consultum his verbis censeo perscribendum: 'cum
308 VIII, 14 | DEFENDERET. Senatus haec verbis, Opimius armis. Num igitur
309 VIII, 23 | legatus missus esset et verbis senatus nuntiasset, ut ab
310 XIV, 21 | eos, qui re sunt hostes, verbis notari, sententiis nostris
311 XIV, 29 | ut honorificentissimis verbis consequi potuero, complectar
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
312 15 | dignitatem meam quibus potuit verbis amplissimis ornavit, salutem
Post reditum in senatu
Caput
313 17 | superbissimis et crudelissimis verbis a genibus tuis reppulisti;
314 26 | conservatam gravissimis verbis et plurimis iudicassetis,
Pro Archia
Caput
315 20 | eandem rem dicere, commutatis verbis atque sententiis! Quae vero
Pro Balbo
Caput
316 | ratum, nec quicquam illis verbis Si qvid sacrosanctvm est
317 | eloquentia, sed paucis ipse verbis causam illam gravitate sua
Pro Caecina
Caput
318 21 | istum re commissurum quam verbis minitabatur nemo putavit.
319 37 | omnino.' Iam bene agis; a verbis enim recedis et aequitate
320 38 | de armis dubitatum sed de verbis quaesitum esse dicatur?
321 40 | constituerint quae nequaquam satis verbis causam et rationem iuris
322 49 | diligenter et tam callide verbis controversias non aequitate
323 51 | neque vero quicquam opus sit verbis, cum ea res cuius causa
324 52 | oboediant, non ad id quod ex verbis intellegi possit obtemperent.
325 52 | quod testimonio sit non ex verbis aptum pendere ius; sed verba
326 53 | heredem esse oportere. Quid? verbis hoc satis erat cautum? Minime.
327 53 | nobis intellegi posset, verbis omnino non uteremur; quia
328 54 | iumentum; potest hoc ex ipsis verbis intellegi, licere, si via
329 54 | auctorem praesentem his verbis: 'qvandoqve te in ivre conspicio.'
330 55 | intellegetis enim in eo ipso, si in verbis ius constituamus, omnem
331 58 | familia, verum quia non quibus verbis quidque dicatur quaeritur,
332 63 | facta vis est, ea tametsi verbis interdicti non concluditur,
333 65 | quod defendant; si contra verbis et litteris et, ut dici
334 67 | nemini quod defendebat, quia verbis oppugnare aequitatem videbatur.
335 79 | auctor? 'Qvibvs qvidqve verbis actvm pronvntiatvmqve sit.'
336 81 | placet tibi nos pugnare verbis? placet causam iuris et
337 81 | sententia, non quibus quidque verbis esset actum. Tu me ad verbum
338 85 | protuli quaeri oportere quibus verbis praetor interdixerit, sed
339 86 | solum re et sententia sed verbis quoque hoc interdictum ita
Pro Caelio
Caput
340 27 | inflammatus ageret tristissimis verbis, voce maxima, tametsi probabam
341 36 | insanis? ~Quid clamorem exorsa verbis parvam rem magnam facis? ~
342 40 | rationemque vitae re magis quam verbis secuti sumus, sed etiam
Pro Cluentio
Caput
343 | autem ille quidem Scamandrum verbis tribus VENENUM ESSE DEPREHENSUM;
344 2 | 53. Cum ego pluribus verbis in eo commoratus essem,
345 1 | 58. Citatur reus, paucis verbis accusat, ut de re iudicata,
346 3 | peritissimos dico, pluribus verbis docere non debeo; numquam
347 2 | posset, dixit se scire illum verbis conceptis peierasse: si
348 2 | esset dicere, id quod multis verbis egit, iudicem quod ei videatur
349 | dixerim pluribus egisse verbis, attendite reliqua: profecto
350 | intellegant quam paucis verbis haec causa perorari potuerit,
351 2 | diluendum, haec pluribus verbis dicerem per quae nunc paucis
352 2 | adsequatur. Itaque eis eum verbis publice laudant ut non solum
Pro Deiotaro
Caput
353 30 | violentur? Servum sollicitare verbis, spe promissisque corrumpere,
354 38 | Memini enim isdem fere verbis ad me te scribere meque
Pro Flacco
Caput
355 10 | Graece nesciunt hoc quibus verbis a Graecis dici soleat sciant.
356 18 | de pupillo Meculonio. Cum verbis se locupletem faceret, haberet
357 29 | iure possumus. At accusat verbis gravissimis. Non civitas,
358 47 | sunt. At Castricium quibus verbis, di immortales! 'decus patriae,
Pro Fonteio
Caput
359 30 | testimonio sed etiam quibus verbis utamini, ne quod minus moderate
Pro Marcello
Caput
360 2 | solent quidam extenuare verbis, easque detrahere ducibus,
361 1 | tamen numquam extenuabo verbis. Tua enim cautio nostra
Pro Milone
Caput
362 1 | bonos civis, quae voltu et verbis saepe significassent, re
Pro Murena
Caput
363 6 | publicae intra moenia molientem verbis et paene imperio ex urbe
364 31 | Cato nimium nos nostris verbis magna facere demonstrat
Pro Plancio
Caput
365 1 | patior id te agere multis verbis quod ad iudicium non pertineat,
366 2 | 71] ut ais, id verbis exaggero. quasi vero me
367 1 | dum Planci in me meritum verbis extollerem, me arcem facere
Pro Quinctio
Caput
368 IV | Naevius hominem multis verbis deterret ne auctionetur;
369 XIII | satis accipiat; quibus a me verbis satis acceperit, isdem ipse,
370 XVII | fieri posse." Haec ille, si verbis non audet, re quidem vera
371 XVIII | ne aut gravioribus utar verbis quam natura fert, aut levioribus
Pro Rabirio
Caput
372 7 | violatos esse dixisti pluribus verbis tibi respondendum putas;
Pro Rabirio Postumo
Caput
373 9 | 9] sin hoc totidem verbis translatum caput est quot
Pro Roscio Amerino
Caput
374 123 | coepero dicere, pluribus verbis sit disserendum, ea vestris
375 137 | prohibere non licet sed ne verbis quidem vituperare, tum vero
Pro Roscio Comoedo
Caput
376 18 | hominem scilicet pluribus verbis commendo. Estne quisquam
377 37 | argumentum, quod ego pluribus verbis amplecterer, si non alia
Pro Scauro
Caput
378 3 | monumentis Graeciae, quae sunt verbis ornatiora quam rebus, quis
Pro Sestio
Caput
379 60 | meum discessum iis Pisonem verbis flens meum et rei publicae
380 73 | scripsisse quae scripsisset, iis verbis rebus sententiis ut, etiam
381 86 | videtur re docuisse, non verbis, et quid oporteret a praestantibus
382 87 | impertiam, praesertim cum verbis consequi non possim, sed
383 120 | Romanum multo gravioribus verbis meam causam quam egomet
384 121a | 121a. Cum iam omisso gestu verbis poetae et studio actoris
Pro Sulla
Caput
385 71 | defensionibus non solum verbis uti improbissimis solitum
386 85 | cui senatus singularibus verbis gratias egerit, cui uni
Timaeus
Caput
387 <LIV2 | rationis expertibus, si verbis explicare conemur nullo
Topica
Caput
388 12 | Coniugata dicuntur quae sunt ex verbis generis eiusdem. Eiusdem
389 32 | enim utens discedebat a verbis propriis rerum ac suis.
Tusculanae
Liber, Caput
390 Tusc, XXVI | fluere abundantem sonantibus verbis uberibusque sententiis.
391 Tusc, XXVI | sententiam secuti his ipsis verbis in Consolatione hoc expressimus: ~
392 Tusc, XLVI | quod satis esset, paucis verbis, ut mihi videbar, responderam —
393 Tusc, 0 | exponimus, sed eisdem fere verbis, ut actum disputatumque
394 Tusc, 0 | postulo, ut dolorem eisdem verbis adficias quibus Epicurus
395 Tusc, 0 | succumbere non oportebat verbis gloriantem. "Dum nihil bonum,
396 Tusc, 0 | salutavisset honorificisque verbis prosecutus esset molesteque
397 Tusc, V | melius haec notata sunt verbis Latinis quam Graecis. ~[
398 Tusc, XVII | non intellego, cur aut verbis tam vehementer ornanda aut
399 Tusc, XVII | formam Epicuri vitae beatae verbis Zenonis expressam, nihil
400 Tusc, XVIII | 42] Atque haec quidem his verbis, quivis ut intellegat, quam
401 Tusc, XVIII | summo bono refertus est et verbis et sententiis talibus. ~[
402 Tusc, XIX | carmen! est enim et rebus et verbis et modis lugubre. Eripiamus
403 Tusc, XX | voluptatem nihil dolere.' Paucis verbis tria magna peccata: unum,
404 Tusc, XX | fecisset et effudisset aerarium verbis tamen defendebat aerarium.
405 Tusc, XXVII | castigare etiam solent, nec verbis solum, sed etiam verberibus, '
406 Tusc, XIII | similes similibus quoque verbis animi vires nominantur.
407 Tusc, XIX | talis oratio: primum multis verbis iracundiam laudant, cotem
408 Tusc, XIX | etiamsi non adsit, tamen verbis atque motu simulandam arbitrantur,
409 Tusc, IX | Quod idem melioribus etiam verbis Metrodorus: 'Occupavi te'
410 Tusc, XXIV | XXIV. [68] Sed ne verbis solum attingamus ea quae
411 Tusc, XXXII | Illius epistula fertur his verbis: 'Anacharsis Hannoni salutem.
412 Tusc, XXXV | qua scriptum est his fere verbis: 'Quo cum venissem, vita
413 Tusc, XXXIX | geometriae munus tuebatur verbis praecipiens discentibus,
414 Tusc, XLI | quae Epicurus, totidem verbis dicit Hieronymus. ~[119]
415 Tusc, XLI | quam Stoici, cum ea re, non verbis ponderarentur, causam esse
|