Academica
Liber, Caput
1 I, 1 | putavimus quin videremus hominem nobiscum et studiis eisdem
2 I, 5 | beatae vitae adiuncta sunt. hominem enim esse censebant quasi
3 II | illa porticus tumultuatur, hominem natum ad nihil aliud esse
4 II | in quorum societatem et hominem et sapientem trudere nefas
Brutus
Caput
5 93 | omnis animi tamquam ventus hominem defecerat, flaccescebat
6 145 | aequo et bono dixit, ut hominem acutissimum Q. Scaevolam
7 159 | Carbonem eloquentissimum hominem admodum adulescens; summam
8 166 | qui tamen summa nobilitate hominem, cognatione sodalitate conlegio,
9 172 | memini T. Tincam Placentinum hominem facetissimum cum familiari
10 293 | comparabas, magnum mercule hominem vel potius summum et singularem
11 294 | potest, his tu comparas hominem Tusculanum nondum suspicantem
Commentariolum petitionis
Caput
12 I | videtur adiuvare posse novum hominem, hominum nobilium voluntas
13 II | praefecerat); in quibus ille hominem optimum, Q. Caecilium, sororis
14 III | eum tecum consulatum qui hominem carissimum populo Romano,
15 VII | infamia, nullis amicis, hominem plurimorum studio atque
16 XIV | vitare insidias, esse unum hominem accommodatum ad tantam morum
De divinatione
Liber, Par.
17 I, 39 | Philistum est, et doctum hominem et diligentem et aequalem
18 I, 54 | philosophis doctissimum hominem, poëtam quidem divinum,
19 I, 100 | Veientem quendam ad nos hominem nobilem perfugisse, eumque
20 II, 163 | numquam defuisse! Huncine hominem tantis delectatum esse nugis,
21 II, 184 | exaratum esse, deum dicam an hominem? Si deum, cur se contra
22 II, 218 | monumenta declarant, honestum hominem et nobilem, somniis crebris,
23 II, 243 | si est in libris, in quem hominem et in quod tempus est? Callide
De fato
Caput
24 4 | Sed ita audies, ut Romanum hominem, ut timide ingredientem
25 10 | philosophum, acutum sane hominem et probatum temporibus illis
De finibus
Liber, Par.
26 I, | corporisque doloribus, quanti in hominem maximi cadere possunt, nulla
27 II, | ad indagandum canem, sic hominem ad duas res, ut ait Aristoteles,
28 II, | significat ad unam hanc rem natum hominem, ut frueretur voluptatibus.
29 II, | statum. eademque ratio fecit hominem hominum adpetentem cumque
30 II, | posset accedere.' Miserum hominem! Si dolor summum malum est,
31 III, | forti, omnia, quae cadere in hominem possint, despicere ac pro
32 III, | commendatio, ut oporteat hominem ab homine ob id ipsum, quod
33 III, | conservandosque homines hominem natum esse videamus, consentaneum
34 III, | conservetur omnis homini erga hominem societas, coniunctio, caritas,
35 IV, 11 | deceat extremum. Cum autem hominem in eo genere posuisset,
36 IV, 13 | natura sola esset, quae hominem relinqueret, quali oblivisceretur
37 IV, 13 | similis; non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.
38 IV, 13 | 35] Qualem igitur hominem natura inchoavit? et quod
39 V, 33 | Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem
40 V, 39 | quando naturam hominis dicam, hominem dicere me; nihil enim hoc
41 V, 40 | quaerimus. atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare,
42 V, 40 | fugere plane se ipse et hominem ex homine exuena naturam
43 V, 59 | doloribus visitassetque hominem Charmides Epicureus perfamiliaris
De haruspicum responso
Caput
44 1 | inspectantibus venditaret. Itaque hominem furentem exsultantemque
45 8 | etiam sua contio risit hominem, quo modo ipse gloriari
46 35 | pars Macedoniae libera est, hominem in illis locis clarum ac
47 46 | primum quod quemquam clarum hominem atque optime de re publica
48 48 | dicebant. Ferebant in oculis hominem quidam boni viri et de me
49 50 | 50] Videtis igitur hominem per se ipsum iam pridem
50 57 | princeps; etenim si unum hominem deterrimum poeta praestanti
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
51 37 | atque venierint? Quid hunc hominem magnum aut amplum de re
52 39 | 39] Hic miramur hunc hominem tantum excellere ceteris,
53 62 | diceret 'non oportere mitti hominem privatum pro consule,' L.
54 63 | profecta sunt in eundem hominem a Q. Catuli atque a ceterorum
55 70 | quod pericula facile, ut hominem praestare oportet, innocentia
De inventione
Liber, Caput
56 I, 24 | in quo offenditur, alium hominem, qui diligitur, interponi
57 I, 24 | quae probatur; aut pro re hominem aut pro homine rem, ut ab
58 I, 100 | conficitur, ut in aliquem hominem magnum odium aut in rem
59 II, 2 | haberent. Illi autem statim hominem deduxerunt in palaestram
60 II, 15 | non multum post conclamat hominem esse occisum et cum quibusdam
61 II, 15 | consequitur in itinere. Hominem conprehendit, gladium eius
62 II, 36 | soleat, castissimum quoque hominem ad peccandum potuisse inpellere;
63 II, 90 | fecerit.Si autem non in hominem certum, sed in rem aliquam
64 II, 112 | distributa: in beneficia, in hominem, in praemii genus, in facultates.
65 II, 113 | 113] In hominem autem, quibus rationibus
66 II, 124 | cum communis lex omnium hominem occidere vetaret, tribunum
67 II, 126 | tamen dicat: nihil esse quo hominem inpudentiorem quisquam se
68 II, 153 | navem ad eum adplicarunt, hominem ad se sustulerunt. ~
De lege agraria
Oratio, Caput
69 II, 3 | temporumque nostrorum primum hominem novum consulem fecistis
70 II, 19 | Domitium, tribunum plebis, hominem nobilissimum, et P. Rullum
71 II, 93 | ferendum vix erat. Quem hominem 'vegrandi macie torridum'
De legibus
Liber, Caput
72 I, 22 | et consilii, quem uocamus hominem, praeclara quadam condicione
73 I, 24 | nullum est animal praeter hominem quod habeat notitiam aliquam
74 I, 26 | consecuta est. ~Ipsum autem hominem eadem natura non solum celeritate
75 I, 26 | abiecisset ad pastum, solum hominem erexit et ad caeli quasi
76 I, 27 | in animante esse praeter hominem potest, indicat mores, quoius
77 I, 27 | expressit Scipio. Nunc quoniam hominem, quod principium reliquarum
78 II, 79 | gratum esse cogunt, hunc hominem omnino numerari qui decet?
79 II, 117 | mihi veri simile> , doctum hominem sane, cuius fuit Accius
80 II, 121 | quam ad ius sepulcrorum. 'Hominem mortuum' inquit lex in XII '
De officiis
Liber, Caput
81 I, 11 | procreata sint. Sed inter hominem et beluam hoc maxime interest,
82 I, 12 | Eademque natura vi rationis hominem conciliat homini et ad orationis
83 I, 66 | cum persuasum est nihil hominem nisi quod honestum decorumque
84 I, 101 | quae est orme Graece, quae hominem huc et illuc rapit, altera
85 I, 153 | si solitudo tanta sit, ut hominem videre non possit, excedat
86 II, 250 | faenerari?", tum Cato: "Quid hominem," inquit, "occidere?" Ex
87 III, 270 | maius scelus quam non modo hominem, sed etiam familiarem hominem
88 III, 270 | hominem, sed etiam familiarem hominem occidere? Num igitur se
89 III, 272 | igitur alteri aliquid et hominem hominis incommodo suum commodum
90 III, 276 | anteponit. Ex quo efficitur, hominem naturae oboedientem homini
91 III, 277 | eo disseras, qui omnino hominem ex homine tollat? Sin fugiendum
92 III, 279 | arbitrari esse contra naturam hominem homini detrahere sui commodi
93 III, 309 | suis, et simul ad cenam hominem in hortos invitavit in posterum
94 III, 328 | spoliaret fama probatum hominem, si contra iudicavisset,
95 III, 351 | illud etiam, ("O stultum hominem," dixerit quispiam, "et
De oratore
Liber, Caput
96 I, X | Galbam memoria teneo divinum hominem in dicendo et M. Aemilium
97 I, XI | Carneadem diligentius audierat, hominem omnium in dicendo, ut ferebant,
98 I, XV | tecum communicabit, te hominem prudentissimum et peritissimum
99 I, XVI | si constat inter doctos, hominem ignarum astrologiae ornatissimis
100 I, XVI | dixisse; si de rebus rusticis hominem ab agro remotissimum Nicandrum
101 I, XVII | eum non egregium quendam hominem atque admirandum fore; sed
102 I, XXIV | hunc autem esse unum hominem ex omnibus, quo praesente
103 I, XXV | aequalem, Q. Varium, vastum hominem atque foedum, non intellegit
104 I, XXXVII | multis aliis rebus elegantem hominem et ornatum tum praecipue
105 I, XLIII | videtis equitem Romanum, hominem acutissimo omnium ingenio,
106 I, LIII | idemque Servium Galbam, quem hominem probe commeminisse se aiebat,
107 I, LIV | sic exarserunt, ut capitis hominem innocentissimum condemnarent;
108 I, LVI | audivit commotumque ut vidit hominem,
109 II, VII | audite vero, audite," inquit "hominem enim audietis de schola
110 II, XVII | adsumeret; deduxisti enim totum hominem in duo genera solum causarum,
111 II, XVIII | victore certasset, Graecum hominem, qui numquam hostem, numquam
112 II, XXVIII | accusante Sulpicio, cum hominem seditiosum furiosumque defenderet,
113 II, XXX | tu mihi quamvis eruditum hominem adduxeris, quamvis acrem
114 II, XLII | noram, sic tamquam ignotum hominem praeteribam, tantum potest
115 II, XLVI | ac mirabile esse videatur hominem totiens irasci, totiens
116 II, LVIII | ipsum oratorem politum esse hominem significat, quod eruditum,
117 II, LXVII | Mummium cuiusvis temporis hominem esse," sic profecto se res
118 II, LXIX | causae dabat hospitem suum, hominem nobilem, sed admodum stultum, "
119 II, LXXVIII| rei operam dederunt, sed hominem in primis disertum atque
120 II, LXXXVI | Simonides apud Scopam fortunatum hominem et nobilem cecinissetque
121 II, LXXXIX | dicere? Consularem se [esse] hominem et censorium? Eadem nostra
122 III, XIV | oratorem tantum modo, sed hominem non putant; nemo extulit
123 III, XX | et viginti nobilissimum hominem et eloquentissimum in iudicium
124 III, LX | cum contionaretur, peritum hominem, qui inflaret celeriter
De partitione oratoria
Caput
125 132 | quemvis prudentem et iustum hominem si ad integrum daretur scripturum
De provinciis consularibus
Caput
126 8 | patres conscripti, nunc in hominem ipsum, de provincia disputo.
127 15 | Constabat enim Graecum hominem ac levem in ipsa provincia
128 25 | nemini. Cur igitur exspectem hominem aliquem, qui me cum illo
129 29 | viriditatem? Quare, si qui hominem non diligunt, nihil est
130 44 | vitandam vituperationem valet, hominem me esse gratum et non modo
De re publica
Liber
131 I | Gallum, doctissimum ut scitis hominem, cum idem hoc visum diceretur
132 I | Scipio) 'fuit, quod et ipse hominem diligebam et in primis patri
133 I | appellem Iovis optimi nomine hominem dominandi cupidum aut imperii
134 II | eumque ad regnandum Sabinum hominem Romam Curibus accivit. qui
135 II | vincit beluas. quis enim hunc hominem rite dixerit, qui sibi cum
136 II | illa eximia C. Iuli, qui hominem nobilem L. Sestium, cuius
137 III | alius alium timet, et homo hominem et ordo ordinem, tum quia
Cato Maior de senectute
Caput
138 1 | facillime, qui construxit, sic hominem eadem optime quae conglutinavit
In Catilinam
Oratio, Caput
139 I, 28 | refers gratiam, qui te, hominem per te cognitum nulla commendatione
140 II, 1 | geremus. Sine dubio perdidimus hominem magnificeque vicimus, cum
141 II, 26 | Picenumque praemisi, aut opprimet hominem aut eius omnis motus conatusque
142 III, 15 | P. Umbrenum, libertinum hominem, a quo primum Gallos ad
143 III, 17 | 17] Hunc ego hominem tam acrem, tam audacem,
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
144 IV | praetextatum volitare passus es, hominem impurum ac non modo facie
145 XXIV | non audistis tam doctum hominem, tam eruditum, prius quam
146 XXV | restinguas. Valebis apud hominem volitantem gloriae cupiditate
147 XXVIII | quemquam, praesertim ingeniosum hominem atque eruditum, cui generi
148 XXXV | Fufidium, equitem Romanum, hominem ornatissimum, creditorem
149 XXXVIII | coeperunt et, cum latere hominem putarent, ignis circumdederunt.
150 Fr | mater pecudem ex alvo, non hominem effuderit. Quae te beluam
151 Fr | te beluam ex utero, non hominem fudit. ~[16] Quintil. VIII,
152 Fr | Cusanus II: Putavi austerum hominem, putavi tristem, putavi
In Vatinium
Caput
153 16 | consularem auctoritatem hominem esse adulescentem consecutum.
154 21 | qui ab eo dissensisti, sed hominem certe nusquam progredientem,
155 25 | hostis, legibus exterminarat, hominem ad conservandam rem publicam
156 | itemque M. Laterensem, hominem dies atque noctes de laude
Laelius de amicitia
Caput
157 48 | non dico inter pecudem et hominem, sed inter hominem et truncum
158 48 | pecudem et hominem, sed inter hominem et truncum aut saxum aut
159 100 | sapientia, quae videtur in hominem cadere posse), ad leves
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
160 II, 17 | permansurum sibi unum diem. Eum tu hominem terreto, si quem eris nanctus,
161 IV, 31 | sica deprehensa est. Qui hominem occiderit? Plurimos occidisti.
162 V, 38 | copia gloriantem, nonne hunc hominem ita servum iudicet, ut ne
Philippicae
Oratio, Caput
163 II, 22 | nova lege quaeri de eo, qui hominem occidisset, cum esset legibus
164 II, 42 | diceret, salsum omnino hominem, sed materia facilis in
165 II, 56 | nihilo est, ita ignoscerem. Hominem omnium nequissimum, qui
166 II, 61 | tam sero se, quam nequam hominem secutus esset, cognoscere?~
167 II, 77 | aperuit, in collum invasit. O hominem nequam! Quid enim aliud
168 II, 78 | egentemque, si eundem nequam hominem audacemque cognorat, hunc
169 II, 110 | negabit. O detestabilem hominem, sive [eo] quod Caesaris
170 III, 12 | hunc liberum, hunc denique hominem putem, qui foedo illo et
171 III, 22 | milia iugerum immunia, ut hominem stupidum magis etiam infatuet
172 V, 13 | Cretensem, portentum insulae, hominem audacissimum et perditissimum.
173 V, 33 | quendam septemvirum, capitalem hominem, collegam suum, miserat. '
174 VII, 5 | amicissimo: Hunc ipsum, mihi hominem familiarissimum, nisi talis
175 VIII, 24 | atque arcem amicorum suorum, hominem aedilicium? si vero tum
176 VIII, 27 | pecuniam publicam attigit aut hominem occidit aut secum habuit
177 XI, 5 | extimescendum. Consularem hominem consulari imperio provinciam
178 XI, 13 | auctione inventus est nemo. Hominem ridiculum, qui se emergere
179 XI, 25 | extra ordinem non dedi. At hominem dignum mittent. Num P. Servilio
180 XIII, 27 | Decidium praeterire qui possum, hominem deductum ex ultimis gentibus,
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
181 17 | Quirites, tantum debeo, quantum hominem homini debere vix fas est.
Post reditum in senatu
Caput
182 12 | Romanum, praestanti dignitate hominem et saluti meae pro familiaritate,
183 24 | salvam vellent, ad me unum hominem fractum et prope dissipatum
Pro Archia
Caput
184 17 | nostri viderunt, divinum hominem Africanum; ex hoc C. Laelium,
185 24 | qui haec fecerat, Rudinum hominem, maiores nostri in civitatem
186 34 | re conservate, iudices, hominem pudore eo, quem amicorum
Pro Balbo
Caput
187 | adductus gratia minus idoneum hominem praemio adfecisset, quin
188 | Crassum, adfinem suum, hominem incredibili eloquentia,
189 | suum praefectum fabrum, ut hominem sibi carissimum, non ob
Pro Caecina
Caput
190 29 | quempiam dici potest quam ad hominem condemnandum quem numquam
191 62 | hominibus armatis, hic autem hominem armatum unum fuisse? Non,
192 94 | tamen brevi ut non minus hominem ipsum quam ius commune defensum
193 97 | causam cum agerem contra hominem disertissimum nostrae civitatis, <
194 102 | spectatissimum pudentissimumque hominem, summo consilio, summa virtute,
195 104 | tribuendum sit, habetis hominem singulari pudore, virtute
Pro Caelio
Caput
196 6 | desiderat, rem ut definiat, hominem ut notet, argumento probet,
197 29 | in tempora, emittere in hominem et in reum, cum is non suo
198 47 | vitae dedidisset, consularem hominem admodum adulescens in iudicium
199 50 | hac aliquid adulescentem hominem habuisse rationis num tibi
200 54 | Lucceium, sanctissimum hominem et gravissimum testem, qui
201 54 | quod facinus in alienum hominem intentum severe acciperet,
202 78 | 78] Non enim potest, qui hominem consularem, cum ab eo rem
203 78 | seditionis aut ducem vidistis, hominem sine re, sine fide, sine
Pro Cluentio
Caput
204 2 | antea denuntiarat, clamore hominem ac minis insequi coepisset,
205 2 | defensionis, Oppianicum hominem sceleratissimum et nocentissimum
206 3 | constabat, in eum invadunt et hominem ante pedes Q. Manli, qui
207 3 | 42. Hunc tamen hominem tam audacem, tam nefarium,
208 1 | Oppianicus autem orare hominem coepit ut sibi rationem
209 2 | Tum appellat hilaro vultu hominem Bulbus, ut blandissime potest: '
210 1 | iudiciorum, qui neque absolvere hominem nocentissimum possent, neque
211 2 | vidissent, virum optimum et hominem pudentissimum pecunia oppressum
212 | ab eo factum esse, quod hominem norant, iudicabant. Similis
213 1 | iniectum esse memini, et illum hominem aedilicium iam praetorem
214 2 | DCXL milia; tenentur apud hominem audacissimum; tenentur apud
215 2 | potestis: Cethegum, quod hominem odisset et quod eius improbitatem
216 1 | res per Staienum potius, hominem ab utroque alienissimum,
217 2 | virum fuisse Oppianicum, hominem integrum, nihil de illo
218 1 | est; non rem veterem, non hominem potentem aliquem aut gratiosum
219 1 | gratiosum proferam. Nuper hominem tenuem, scribam aedilicium,
220 2 | 140. Hominem ingeniosum, M. Antonium,
221 1 | intellegere posset Brutus quem hominem et non solum qua eloquentia,
222 1 | requirebat; Brutum autem, hominem sapientem, quod filii nequitiam
223 1 | Habitus teneretur? Certe, ut hominem confirmare oportet, nullus
224 3 | etiam, ut nobis renuntiatur, hominem multorum hospitem, Ambivium
225 3 | invitaverit, id quod solet, sic hominem accipiemus ut moleste ferat
226 | reperietis, nisi forte eius modi hominem quem ego proferri malim
227 | Volusienum, summo splendore hominem ac virtute praeditum! Vellem
228 1 | stultitia est ut eam nemo hominem, ea vis ut nemo feminam,
Pro Deiotaro
Caput
229 16 | Quod igitur facinus nec in hominem imprudentem caderet propter
230 23 | an Caecilium istum magnum hominem putabat? Quem profecto is,
231 26 | regem non solere; frugi hominem dici non multum habet laudis
232 31 | esse dixisset, prehendi hominem iussit ad Scaurumque deduci.
Pro Flacco
Caput
233 3 | dedimus,' nihil amplius? In hominem dicendum est igitur, cum
234 18 | qui et rem agnoscit neque hominem ignorat; qui tamen credidit
235 18 | dicitur. Nam hunc Hermippum, hominem eruditum, civem suum, cui
236 40 | equitem Romanum, castissimum hominem atque integerrimum, Laodiceae
237 3 | retinuisses, pudentissimum hominem, nobilissima familia natum,
238 6 | fuit.' O peritum iuris hominem! Quid? ab ingenuis mulieribus
239 12 | dicit dedisse. Audiamus hominem. Non adest. Quo modo igitur
240 14 | illo teste posuisses; sed hominem a negotio abducere noluisti.
241 15 | constantissimum et pudentissimum hominem, Falcidi adfinem, nihil
Pro Fonteio
Caput
242 25 | testibus in Q. Pompeium, hominem novum, non crediderunt,
243 26 | 24] Ecquem hominem vidimus, ecquem vere commemorare
244 41 | optimis temporibus, cum hominem invenire nequam neminem
245 42 | commemoravi fuisset. Frugi igitur hominem, iudices, frugi, inquam,
246 43 | igitur utrum sit aequius hominem honestissimum, virum fortissimum,
247 44 | improvisa nascantur? nonne et hominem ipsum ad dubia rei publicae
Pro Ligario
Pars, Caput
248 V | Haec nec hominis nec ad hominem uox est; qua qui apud te,
Pro Marcello
Caput
249 2 | belli atque armorum fuerunt. Hominem sum secutus privato consilio,
Pro Milone
Caput
250 1 | lucem esse fas ei qui a se hominem occisum esse fateatur. In
251 3 | aliquando gladium nobis ad hominem occidendum ab ipsis porrigi
252 1 | potestatem defendendi, quae non hominem occidi, sed esse cum telo
253 2 | Ita et senatus rem non hominem notavit, et Pompeius de
254 2 | tibi ipsi neminem umquam hominem homini cariorem fuisse quam
255 4 | conflagrandum; qui Appium fratrem, hominem mihi coniunctum fidissima
Pro Murena
Caput
256 14 | virum bonum atque integrum hominem defendimus. Quo consti tuto
257 19 | et grata hominibus unum hominem elaborare in ea scientia
258 36 | Mallio? quis M. Scaurum, hominem gravissimum, civem egregium,
259 45 | comparare ea quibus possis hominem e civitate, praesertim non
260 60 | denique virtutes magnum hominem et excelsum. Accessit istuc
261 63 | disparis poenas; esse apud hominem constantem ignoscendi locum;
262 64 | lacessitus iniuria, pudentissimum hominem summa dignitate atque honestate
263 66 | tu, habere eruditissimum hominem Panaetium domi; cuius oratione
Pro Plancio
Caput
264 2 | admirandum esse M. Laterensem, hominem studiosissimum et dignitatis
265 1 | Serranum, stultissimum hominem—fuit enim tamen nobilis—
266 1 | nobilis—non C. Fimbriam, novum hominem—fuit enim et animi satis
267 2 | omnibus igitur rebus ornatum hominem tam externis quam domesticis,
268 2 | vicinum, tribulem, gravissimum hominem iustissimumque edidisset?
269 1 | Appium Claudium, nobilissimum hominem, vivo fratre suo, potentissimo
270 1 | factum esse consulem; vidit hominem sibi maxime coniunctum,
271 2 | mancipiis parandis quamvis frugi hominem si pro fabro aut pro tectore
272 1 | splendore et hac dignitate hominem defenderem. fingenda mihi
Pro Quinctio
Caput
273 II | magnitudo periculi summo timore hominem adficit, quod uno iudicio
274 IV | vir optimus Sex. Naevius hominem multis verbis deterret ne
275 VI | Gallicanam cuperet revisere, hominem in praesentia non vadatur;
276 XI | appellare nolebas. Ita credo; hominem propinquum, tui observantem,
277 XII | ut fuit Sex. Naevius? Cum hominem nomino, satis mihi videor
278 XIX | quae deinde sint consecuta. Hominem P. Quincti deprehendis in
279 XIX | procurator? Credo aliquem electum hominem egentem, litigiosum, improbum,
280 XXII | aliquem patronum invenies, hominem antiqui offici, qui splendorem
281 XXV | Sebagninos biduo veniunt. O hominem fortunatum qui eius modi
Pro Rabirio
Caput
282 13 | Namque haec tua, quae te, hominem clementem popularemque,
283 19 | aliquid putas inter eum qui hominem occidit, et eum qui cum
284 24 | saepe commemoras, quia, cum hominem omnibus insignem notis turpitudinis,
285 27 | futurum est? L. Flaccum, hominem cum semper in re publica,
Pro Rabirio Postumo
Caput
286 21 | perblandus reperiendus fuit qui hominem, ut tu vis, avarissimum
287 23 | accepimus; Callisthenem, doctum hominem, comitem Magni Alexandri,
288 44 | facile restituat; amicissimum hominem si honestate spoliatum audierit,
Pro Roscio Amerino
Caput
289 20 | occisus, perfacile hunc hominem incautum et rusticum et
290 33 | 33] Hominem longe audacissimum nuper
291 33 | satis commode posset, aiunt hominem, ut erat furiosus, respondisse: "
292 39 | audistis. Luxuries igitur hominem nimirum et aeris alieni
293 50 | missi erant convenerunt hominem turpissimum atque inhonestissimum
294 64 | Caelium quendam Terracinensem, hominem non obscurum, cum cenatus
295 71 | iudices! Nonne videntur hunc hominem ex rerum natura sustulisse
296 74 | huiusce depinxeris; hunc hominem ferum atque agrestem fuisse,
297 103 | atque possessor est et eum hominem occidendum curavit de cuius
298 105 | veneant statim; qui non norat hominem aut rem. At qui ei venit
299 135 | videtis ut omnis despiciat, ut hominem prae se neminem putet, ut
300 145 | Si spoliorum causa vis hominem occidere, spoliasti; quid
Pro Roscio Comoedo
Caput
301 18 | apud Pisonem dico? Ignotum hominem scilicet pluribus verbis
302 19 | laudares, et virum optimum et hominem improbissimum esse diceres.
303 49 | venit ad Cluvium. Quem hominem? levem? Immo gravissimum.
Pro Scauro
Caput
304 23 | videor L. Aelium, libertinum hominem litteratum ac facetum, cum
305 5 | te nunc modo appellem? ut hominem? at non es inter nos. Vt
Pro Sestio
Caput
306 9 | Capua praecipitem eiecit, hominem perditum et non obscure
307 20b | fluctibus posse arbitraretur hominem emersum subito ex diuturnis
308 21 | integritatem maiorum spe sua hominem vocabant materni generis
309 22a | numquam putavi. nequam esse hominem et levem et falsa opinione [
310 23 | rem publicam capessere hominem bene sanum non oportere,
311 49 | mea. neque enim in hoc me hominem esse infitiabor umquam,
312 60 | publicae casum vexavit ut illum hominem perditissimum atque impudentissimum
313 82 | scitis omnes, usque adeo hominem in periculo fuisse quoad
314 88 | terrere coepit. non movit hominem summa gravitate summaque
315 101 | tuae, qui cum florentem hominem in populari ratione, L.
316 132 | qui C. Caesarem, mitem hominem et a caede abhorrentem,
317 133 | me) ficti adferebat; ille hominem mihi amicissimum, Cn. Pompeium,
318 134 | iudicia perfringere. quae res hominem impellit ut sit tam intemperans
Pro Sulla
Caput
319 22 | Hortensium, tanta gravitate hominem, si hos talis viros non
320 57 | periculosis, tam turbulentis hominem amantissimum sui, familiarissimum,
321 70 | respuerunt? conatum esse audacter hominem a pueritia non solum intemperantia
322 75 | hanc vitam, non in hunc hominem ista suspicio. Nova quaedam
323 91 | novum maerorem, non patitur hominem calamitosum uno malo adflictum
Timaeus
Caput
324 <LIV2 | meminisse et me qui disseram hominem esse et vos qui iudicetis,
Topica
Caput
325 25 | puto. Sed quoniam avidum hominem ad has discendi epulas recepi,
Tusculanae
Liber, Caput
326 Tusc, XII | excessu vitae sic deleri hominem, ut funditus interiret;
327 Tusc, XXVII | invenietur umquam, unde ad hominem venire possint nisi a deo.
328 Tusc, XLI | dii inmortales sciunt, hominem quidem scire arbitror neminem.'
329 Tusc, 0 | Enrypylus hic quidem est, hominem, exercitum! ~
330 Tusc, 0 | Nunc ego non possum tantum hominem nihil sapere dicere, sed
331 Tusc, X | Callisthenem incidisse in hominem summa potentia summaque
332 Tusc, XXV | prohibet admonetque esse hominem, quae cogitatio magno opere
333 Tusc, XVI | proverbio locum optineret, 'hominem frugi omnia recte facere'.
334 Tusc, XXI | ac pulmonibus sisto.~Odi hominem, iratus pugno, nec longius
335 Tusc, XXVII | paupertatem malum non esse, an hominem aegre ferre nihil oportere.
336 Tusc, I | sustulit, omnia, quae cadere in hominem possunt, subter se habet
337 Tusc, XV | adfectus esset, talem esse hominem; qualis autem homo ipse
338 Tusc, XXI | dixisset, conlocari iussit hominem in aureo lecto strato pulcherrimo
339 Tusc, XXXV | XXXV. Timotheum, clarum hominem Athenis et principem civitatis,
340 Tusc, XXXVI | ibi adgnovit.' Constantem hominem et gravem, qui glorietur
341 Tusc, XL | ipsi plerumque conficiunt hominem; sin forte longinquitate
|