Academica
Liber, Caput
1 I, 2 | pecudis enim et hominis idem bonum esse censent; apud nostros
2 I, 2 | sit illud verum et simplex bonum quod non possit ab honestate
3 I, 2 | honestate seiungi (quod bonum quale sit negat omnino Epicurus <
4 I, 5 | quaerendum csse illud summum bonum quo omnia referrentur, constituebantque
5 I, 10 | quoddam et solum et unum bonum. ~cetera autem etsi nec
Brutus
Caput
6 130 | naturale quoddam stirpis bonum degeneravisse vitio depravatae
7 141 | sed hoc vitium huic uni in bonum convertebat. ~
8 198 | 198] deinde aequum bonum, testamentorum sententias
9 220 | augere et quasi alere id bonum, quod in illo mediocriter
De divinatione
Liber, Par.
10 I, 29 | non satis scienter virum bonum e civem egregium censor
11 I, 102 | omnibus rebus agendis "quod bonum, faustum, felix fortunatumque
12 II | soleat aut consuli quid bonum sit, quid malum, quid neutrum?
13 II, 214 | qui voluptatem neget esse bonum? plerique etiam summum bonum
14 II, 214 | bonum? plerique etiam summum bonum dicunt. Num igitur eorum
De finibus
Liber, Par.
15 I, | habuit. voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso
16 I, | voluptate ponit, quod summum bonum esse vult, summumque malum
17 I, | negent satis esse, quid bonum sit aut quid malum, sensu
18 I, | At, si voluptas esset bonum, desideraret.' -- Ita credo. -- '
19 I, | Non est igitur voluptas bonum.' Hoc ne statuam quidem
20 I, | recte, si voluptas esset bonum, fuisse desideraturam. idcirco
21 I, | fatendum est summum esse bonum iucunde vivere. ~Id qui
22 I, | quod propositum est, summum bonum consequamur? clamat Epicurus,
23 I, | Stoici. illi enim negant esse bonum quicquam nisi nescio quam
24 I, | si voluptas summum sit bonum, affirmatis nullam omnino
25 I, | rationem amicitiae, si summum bonum in voluptate ponatur, sed
26 II, | mihi videtur esse summum bonum', perpetua oratione contra
27 II, | finis, quid etiam sit ipsum bonum? ~
28 II, | referretur. praeclare hoc quidem. bonum ipsum etiam quid esset,
29 II, | ubi sit aut quod sit ullum bonum praeter illud, quod cibo
30 II, | Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri
31 II, | Hieronymus, qui censet summum bonum esse sine ulla molestia
32 II, | loquebamur. summum a vobis bonum voluptas dicitur. aperiendum
33 II, | Aristippus, qui voluptatem summum bonum dicit, in voluptate ponit
34 II, | neque Hieronymus, qui summum bonum statuit non dolere, voluptatis
35 II, | suspicari quidem se ullum bonum seiunctum ab illo Aristippeo
36 II, | verum loquamur, si summum bonum voluptas est, rectissime
37 II, | Epicurus se nescire quid sit bonum; adsint etiam formosi pueri,
38 II, | voluptas non sit summum bonum. Nec ille, qui Diogenem
39 II, | si in voluptate summum bonum poneret. ~
40 II, | possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena
41 II, | intellegere omnino quid sit bonum—eam autem ita persequitur:
42 II, | sit—hoc igitur, quod solum bonum severus et gravis philosophus
43 II, | laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari
44 II, | voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum.'
45 II, | multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra
46 II, | proficisci, in alia summum bonum ponere? ~
47 II, | ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum, plus
48 II, | enim statuet nihil esse bonum nisi honestum, nihil malum
49 II, | dulcedine sensum moveret, summum bonum ponere contemnentis istam
50 II, | audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos interdum
51 II, | Carneadeum illud summum bonum dici, quod is non tam, ut
52 II, | caret, tamen non est summum bonum, accessione utuntur non
53 II, | omnia revocans unum quoddam bonum vidit, sed nec optimum nec
54 II, | velint qui honestate summum bonum metiantur. Si enim ad honestatem
55 II, | inbecillo animo fingi non bonum illum virum, qui, quicquid
56 II, | utilitatem referantur, virum bonum non posse reperiri; deque
57 II, | malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius
58 II, | Epicurus intellegere quid sit bonum. aberat omnis dolor, qui
59 II, | alteri negant quicquam esse bonum, nisi quod honestum sit,
60 II, | qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit
61 II, | quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum
62 II, | inconstantissime. cum enim summum bonum in voluptate ponat, negat
63 II, | finito atque modico. qui bonum omne in virtute ponit, is
64 II, | vero in voluptate summum bonum est, huic omnia sensu, non
65 II, | Torquate, hominis summum bonum reperiendum est, voluptatem
66 II, | ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri
67 II, | esset in voluptate summum bonum, ut dicitis, optabile esset
68 II, | is, qui voluptatem summum bonum esse decernit, non cum ea
69 III, | enim, ubi sit illud summum bonum, quod reperire volumus,
70 III, | probetur <oportet> summum bonum, quod virtute careat, qua
71 III, | hoc optineatur, id solum bonum esse, quod honestum sit,
72 III, | etiam, ut tu vis, solum bonum videri. quod si ita est,
73 III, | faciendum idem sit nihil dicenti bonum, quod non rectum honestumque
74 III, | ergo, inquam, si solum est bonum, quid habebis praeterea,
75 III, | intellegi, quid sit, quod vere bonum possit dici.
76 III, | laudandum et expetendum bonum, quod cum positum sit in
77 III, | cum igitur in eo sit id bonum, quo omnia referenda sint,
78 III, | quale nos summum in vita bonum dicimus, illud autem, ut
79 III, | quod honestum sit, id solum bonum iudicemus, potest id quidem
80 III, | 27] Quod est bonum, omne laudabile est; quod
81 III, | est, omne est honestum; bonum igitur quod est, honestum
82 III, | superius dici solet non omne bonum esse laudabile. nam quod
83 III, | illud autem perabsurdum, bonum esse aliquid, quod non expetendum
84 III, | honestum. ita fit, ut, quod bonum sit, id etiam honestum sit.
85 III, | cernitur, quod honestum est, id bonum solum habendum est.
86 III, | intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod honestum sit,
87 III, | eorum dico, qui summum bonum, quod ultimum appello, in
88 III, | cuicuimodi sunt, qui summum bonum in animo atque in virtute
89 III, | sunt, relinquitur ut summum bonum sit vivere scientiam adhibentem
90 III, | 33] Bonum autem, quod in hoc sermone
91 III, | ego adsentior Diogeni, qui bonum definierit id, quod esset
92 III, | 34] hoc autem ipsum bonum non accessione neque crescendo
93 III, | et sentimus et appellamus bonum. ut enim mel, etsi dulcissimum
94 III, | dulce esse sentitur, sic bonum hoc, de quo agimus, est
95 III, | honestum esset, id esse solum bonum, intellegi necesse est pluris
96 III, | convenientia, denique ipsum bonum, quod in eo positum est,
97 III, | minoribus, sic, quorum omne bonum convenientia atque oportunitate
98 III, | dicturi, bonam mortem et bonum partum meliorem longum esse
99 III, | ponendas, at, si sapientia bonum sit, non sequi ut etiam
100 III, | sequi ut etiam divitias bonum esse dicamus. neque ab ulla
101 III, | constitutum id solum esse bonum, quod esset honestum, et
102 III, | quoniam autem omne, quod est bonum, primum locum tenere dicimus,
103 III, | dicimus, necesse est nec bonum esse nec malum hoc, quod
104 III, | pertinentibus nihil est bonum praeter actiones honestas,
105 III, | quod honestum sit, id solum bonum esse dicamus, consentaneum
106 III, | 61] nam bonum illud et malum, quod saepe
107 III, | honestum esset, id esse solum bonum, semper sit necesse est
108 IV, 6 | secundum naturam vivere summum bonum esse dixissent, his verbis
109 IV, 6 | potestate. Sed hoc summum bonum, quod tertia significatione
110 IV, 11 | congruenter vivere - summum bonum sit, et quonam modo aut
111 IV, 11 | Quodsi non hominis summum bonum quaeremus, sed cuiusdam
112 IV, 11 | animi excellentiam, summum bonum id constituit, non ut excelleret
113 IV, 11 | modo in virtute sola summum bonum recte poneretur, si quod
114 IV, 11 | habeat ad iucundum accessio, bonum sit; si autem id non concedatur,
115 IV, 13 | oblivisceretur corporis, quae summum bonum non in toto homine, sed
116 IV, 13 | Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sin
117 IV, 14 | sententias afferunt, ut summum bonum in eo genere ponant, quod
118 IV, 14 | sunt. Cum autem ad summum bonum volunt pervenire, transiliunt
119 IV, 16 | honestum quod sit, id esse bonum solum honesteque vivere
120 IV, 17 | docuistis, ut vobis videmini, bonum solum esse, quod honestum
121 IV, 17 | quidem momenti ad summum bonum adipiscendum esse diceret
122 IV, 18 | quo nihil potest brevius: Bonum omne laudabile, laudabile
123 IV, 18 | laudabile autem honestum, bonum igitur omne honestum. 0
124 IV, 18 | est secundo; si enim omne bonum laudabile est, omne honestum
125 IV, 18 | putatis esse vitiosius: quod bonum sit, id esse optabile, quod
126 IV, 18 | Illi autem, quibus summum bonum sine virtute est, non dabunt
127 IV, 19 | dignum, et maxime, cum summum bonum quaereremus, vitam nostram,
128 IV, 19 | recessit, cumque summum bonum posuisset in ingenii praestantia,
129 IV, 19 | vocamus, nec quicquam aliud bonum esse dixisset, nisi quod
130 IV, 21 | appetendum sit, id solum bonum appellat, beatam autem vitam
131 IV, 23 | eligendam dicant, nec quia bonum sit valere, sed quia sit
132 IV, 23 | qui illud non dubitant bonum dicere -; hoc vero te ferre
133 IV, 24 | dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit
134 IV, 25 | quod honestum sit, id solum bonum esse confirmatur, tollitur
135 IV, 26 | irridebat: 'Quid enim?' aiebat. 'Bonum negas esse divitias, praeposìtum
136 IV, 26 | verbum praepositum quam bonum'. - Nihil ad rem! - 'Ne
137 IV, 26 | sane; at certe gravius. nam bonum ex quo appellatum sit, nescio,
138 IV, 26 | quam ab Aristotele, qui bonum esse divitias fateretur,
139 IV, 26 | fateretur, sed neque magnum bonum et prae rectis honestisque
140 IV, 28 | quod honestum sit, solum id bonum esse, qui dicat appetitionem
141 V, 33 | appellem nescio. summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
142 V, 34 | est aliquíd. summum autem bonum si ignoretur, vivendi rationem
143 V, 34 | philosophos, cum summum bonum exquiritur, omnis dissensio.
144 V, 35 | expetendum et honestum et solum bonum sit, nemo dixit. Ne vitationem
145 V, 35 | per se expetendum et solum bonum Stoici dicunt. ~
146 V, 36 | honestate, in qua una omne bonum poneretur, cum Catone est
147 V, 36 | Quocumque enim modo summum bonum sic exponitur, ut id vacet
148 V, 36 | si ita sensit, nihil esse bonum praeter scientiam, omnem
149 V, 41 | virtutibus, in eoque summum bonum poni necesse est, quandoquidem
150 V, 41 | multo secus, earum summum bonum in corpore est, ut non inscite
151 V, 42 | tamen; non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. quid,
152 V, 44 | naturam, atque id esse summum bonum; quod certe universum sua
153 V, 51 | nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset,
154 V, 52 | omnia referri ad summum bonum, si amicítiae, si propinquitates,
155 V, 53 | Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam
156 V, 53 | dolere; hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. at vero Callipho
157 V, 55 | honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne
158 V, 56 | in ipso honesto cum sit bonum positum, cumque nec virtus,
159 V, 56 | honestum crescat, idque bonum solum sit, quo qui potiatur,
160 V, 56 | omnia. Concede nihil esse bonum, nisi quod bonestum sit:
161 V, 56 | beatus esse non potest. Bonum liberi: misera orbitas.
162 V, 56 | liberi: misera orbitas. Bonum patria: miserum exilium.
163 V, 56 | patria: miserum exilium. Bonum valitudo: miser morbus.
164 V, 56 | valitudo: miser morbus. Bonum integritas corporis: misera
165 V, 56 | corporis: misera debilitas. Bonum incolumis acies: misera
166 V, 57 | animo. Id enim ille summum bonum eu)qumi/an et saepe a)
167 V, 57 | interprete audiendi sunt. bonum appello quicquid secundurn
De inventione
Liber, Caput
168 I, 8 | hunc modum: "ecquid sit bonum praeter honestatem?" "Verine
169 I, 27 | durus praeter aequumque et bonum". ~Hoc in genere narrationis
170 I, 95 | falsa, hoc modo: "Pecunia bonum est, propterea quod ea maxime
171 I, 95 | idonea, hoc modo: "Maximum bonum est amicitia; plurimae enim
172 II, 21 | est tum, cum aut id, quod bonum est, malum putant, aut contra,
173 II, 21 | contra, quod malum est, bonum, aut, quod nec malum est
174 II, 21 | quod nec malum est nec bonum, malum aut bonum, aut, quod
175 II, 21 | est nec bonum, malum aut bonum, aut, quod malum aut bonum
176 II, 21 | bonum, aut, quod malum aut bonum est, nec malum nec bonum. ~
177 II, 21 | bonum est, nec malum nec bonum. ~
De legibus
Liber, Caput
178 I, 37 | certe nullum habendum magnum bonum, nisi quod uere laudari
179 I, 44 | iniuria lex facere possit, bonum eadem facere non possit
180 I, 46 | erit? <Si> quod laudabile bonum est, in se habeat quod laudetur,
181 I, 46 | necesse est; ipsum enim bonum non est opinionibus, sed
182 I, 46 | stultius? Quare quom et bonum et malum natura iudicetur,
183 I, 50 | audiant, et, ut rumorem bonum colligant, erubescent impudica
184 I, 54 | quo iuuaremur in uita, bonum esse decreuerint, hic nisi
185 I, 54 | honestum esset <non> putarit bonum. ~Atticvs: Paruam uero controuersiam
186 I, 55 | Chius Aristo dixit, solum bonum esse <dixisset> quod honestum
187 I, 55 | decus, quod antiqui summum bonum esse dixerant, hic solum
188 I, 55 | esse dixerant, hic solum bonum dicat; itemque dedecus <
189 I, 56 | ex natura uiuere summum bonum sit, id est uita modica
190 I, 59 | inlustratis sapientia duce bonum uirum et, ob eam ipsam causam,
191 II, 110 | patre audivi, pontificem bonum neminem esse, nisi qui ius
192 III, 155 | inesse quiddam mali, sed bonum, quod est quaesitum in ea,
De officiis
Liber, Caput
193 I, 5 | pervertant. Nam qui summum bonum sic instituit, ut nihil
194 I, 5 | temperans voluptatem summum bonum statuens esse certe nullo
195 I, 31 | homine, eoque quem virum bonum dicimus, commutantur fiuntque
196 I, 46 | plerumque est, illae virtutes bonum virum videntur potius attingere.
197 I, 67 | solum id, quod honestum sit, bonum iudices et ab omni animi
198 I, 124 | enim solemus et sentire bonum civem et dicere. ~
199 III, 262 | Nam, sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet,
200 III, 262 | honestum est, id ita summum bonum est, quemadmodum Peripateticis
201 III, 263 | cum sit is, qui id solum bonum iudicet, quod honestum sit,
202 III, 264 | 13] Etenim quod summum bonum a Stoicis dicitur, convenienter
203 III, 282 | atque inutili ad sapientem, bonum, fortem virum transferantur
204 III, 286 | esse aut solum aut summum bonum, quod autem bonum, id certe
205 III, 286 | summum bonum, quod autem bonum, id certe utile, ita, quicquid
206 III, 301 | venditurus? Sapientem et bonum virum fingimus; de eius
207 III, 315 | nemini, certe istum virum bonum non facile reperimus. Numquam
208 III, 315 | semper est honestum virum bonum esse, semper est utile. ~
209 III, 326 | isque, quem sentimus virum bonum, nihil cuiquam, quod in
210 III, 327 | se ipse doceat eum virum bonum esse, qui prosit, quibus
211 III, 328 | statuisse videretur virum bonum esse aliquem, cum ea res
212 III, 332 | possumusne aut illum Marium virum bonum iudicare aut hunc? Explica
213 III, 332 | boni. Cadit ergo in virum bonum mentiri, emolumenti sui
214 III, 367 | philosophi nominati omne bonum in voluptate posuerunt virtutemque
215 III, 368 | laudare is, qui ponat summum bonum in voluptate? Est enim temperantia
De oratore
Liber, Caput
216 I, LI | exquirat oratione, summum illud bonum in animone sit an in corpore,
217 II, VI | quem cognovimus virum bonum et non inlitteratum, sed
218 II, XL | Carbo, idcirco te isti bonum civem putabunt: simulasse
219 II, XLVI | Saepe enim audivi poetam bonum neminem - id quod a Democrito
220 II, LXIV | dic de L. Manlio": "virum bonum" inquit "egregiumque civem
221 II, LXXIX | res est), quae significent bonum virum, quae liberalem, quae
222 II, LXXXV | est illud ante oculos, nec bonum virum proprie et copiose
223 III, XXI | rem voluptas sit summum bonum, quod ego non copiosius
224 III, XXII | esse oratorem, si etiam sat bonum, si bonum denique, non repugnabo;
225 III, XXII | si etiam sat bonum, si bonum denique, non repugnabo;
De re publica
Liber
226 I | instructum, sed apud me, ut apud bonum iudicem, argumenta plus
227 II | condicione vivendi, sane bonum ut dixi rei publicae genus.
228 III | sapientem idcirco virum bonum esse, quod eum sua sponte
229 III | eo sit errore civitas, ut bonum illum virum sceleratum,
In Catilinam
Oratio, Caput
230 I, 26 | tuorum neque audies virum bonum quemquam neque videbis!
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
231 XXVIII | autem, opinor, se nullum bonum intellegere posse demptis
Laelius de amicitia
Caput
232 18 | enim quemquam esse virum bonum nisi sapientem. Sit ita
233 20 | autem in virtute summum bonum ponunt, praeclare illi quidem,
234 79 | in rebus humanis quicquam bonum norunt, nisi quod fructuosum
235 82 | primum ipsum esse virum bonum, tum alterum similem sui
236 83 | habendus ad summum naturae bonum optumus beatissimusque comitatus. ~
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
237 I, 7 | iudicavissent. Potestne bonum cuiquam malo esse, aut potest
238 I, 9 | igitur, quaeret aliquis, bonum? Si, quod recte fit et honeste
239 I, 9 | virtute est, id solum opinor bonum.
240 I, 14 | voluptatem esse summum bonum; quae quidem mihi vox pecudum
241 I, 14 | putes interesse? Quicquam bonum est, quod non eum, qui id
242 I, 15 | maxime; neque est ullum bonum, de quo non is, qui id habeat,
243 III, 21 | potest perspici. An virum bonum dices, qui depositum nullo
Philippicae
Oratio, Caput
244 II, 9 | tamquam ad civem, tamquam ad bonum virum, non tamquam ad sceleratum
245 II, 90 | Bambalionis nepotem. Quamquam bonum te timor faciebat, non diuturnus
246 XIII, 32 | publica armasset, quem tandem bonum paeniteret? Nec enim sine
Pro Balbo
Caput
247 | adfecisset, quin etiam si virum bonum sed non ita meritum, si
248 | equitem Romanum, virum bonum, qui vivit, Ravennatem foederato
249 | quis iure esse potuit? Quem bonum non coluit, cuius fortunae
250 | vos, non intellego quod bonum cuiquam sit apud talis viros
Pro Caecina
Caput
251 65 | putant habere aequum et bonum quod defendant; si contra
Pro Cluentio
Caput
252 1 | sordidissimum, turpissimum, quam per bonum aliquem virum ageretur et
253 2 | vestigium ostende. Vince deinde bonum virum fuisse Oppianicum,
Pro Flacco
Caput
254 24 | fortissimo viro, quemquam bonum putaret umquam non salutem
Pro Ligario
Pars, Caput
255 XII | ut tui eum studiosum et bonum uirum iudicares, nunc a
Pro Murena
Caput
256 14 | inimicorum confessione virum bonum atque integrum hominem defendimus.
257 53 | praesertim cum incubuit ad virum bonum et multis aliis adiumentis
258 79 | et integrum consulem et bonum imperatorem et natura et
Pro Quinctio
Caput
259 IV | liberos. Quia, quod virum bonum facere oportebat, id loquebatur
260 XI | tui observantem, virum bonum, pudentem, maiorem natu
Pro Roscio Amerino
Caput
261 89 | Cannensis accusatorem sat bonum fecit. Multos caesos non
Pro Roscio Comoedo
Caput
262 18 | incidisti, totiens hunc et virum bonum esse dixisti et honoris
263 30 | sic a pessimo histrione bonum comoedum fieri posse existimaret.
Pro Sestio
Caput
264 1 | tempore miretur potius si quem bonum et fortem civem viderit,
265 110b | dixit? immo quem fortem et bonum civem non petulantissime
Topica
Caput
266 66 | fidem bonam, illi aequum bonum, illi quid socium socio,
Tusculanae
Liber, Caput
267 Tusc, VIII | modo malum non esse, sed bonum etiam esse mortem. Non postulo
268 Tusc, XI | aut malum non sit aut sit bonum potius. ~
269 Tusc, XXXI | malum aliud certius, nihil bonum aliud potius, si quidem
270 Tusc, XLVI | multitudinis iudicium de bonis <bonum> si quando est, magis laudandum
271 Tusc, XLVI | mortem; in qua aut summum bonum aut nullum malum esse cognovimus.
272 Tusc, 0 | Hieronymus dolore vacare summum bonum dixit; tantum in dolore
273 Tusc, 0 | verbis gloriantem. "Dum nihil bonum, nisi quod honestum, nihil
274 Tusc, 0 | quod honestum sit, summum bonum, quod turpe, summum videtur
275 Tusc, 0 | dixerim solum quam non summum bonum. Atque ut haec de honesto,
276 Tusc, 0 | de hoc ipso, nihil esse bonum, nisi quod esset honestum,
277 Tusc, XVIII | dicunt? Fac sane esse summum bonum non dolere —quamquam id
278 Tusc, XVIII | equidem habeo, quod intellegam bonum illud, detrahens eas voluptates
279 Tusc, XIX | Epicuro, si, quid esset bonum, conveniret. ~
280 Tusc, XX | quod videatur ei summum bonum. Non enim verbo solum posuit
281 Tusc, XX | suspicari quidem se quicquam bonum, nisi sensus quasi titillarentur
282 Tusc, XX | sit, ille a virtute summum bonum separavit. ~[48] 'At laudat
283 Tusc, XXI | contendimus. Mihi summum in animo bonum videtur, illi autem in corpore,
284 Tusc, VI | libido ad id, quod videtur bonum, inlecta et infiammata rapiatur,
285 Tusc, VI | species est cuiuspiam, quod bonum videatur, ad id adipiscendum
286 Tusc, XVII | ratio parum praecipit nec bonum illud esse, quod aut cupias
287 Tusc, XXVIII| illa quidem, cum doceas nec bonum illud esse, ex quo laetitia
288 Tusc, XXVIII| aliquis esse voluptatem bonum, alius autem, pecuniam;
289 Tusc, XXIX | tollatur, non, est quaerendum, bonum illud necne sit quod lubidinem
290 Tusc, XXIX | honestum est, id sit summum bonum, sive voluptas sive horum
291 Tusc, VII | rispondere se ante docuisse nihil bonum esse nisi quod honestum
292 Tusc, VII | quod sit, nihil aliud sit bonum. ~[19] Sed tamen non agunt
293 Tusc, VIII | honestum sit, id solum sit bonum, sequatur vitam beatam virtute
294 Tusc, VIII | nihil esse nisi virtutem bonum. Sed Brutus tuus auctore
295 Tusc, VIII | putat enim, etiamsi sit bonum aliquod praeter virtutem,
296 Tusc, IX | vero, Metrodore, qui omne bonum in visceribus medullisque
297 Tusc, IX | condideris et definieris summum bonum firma corporis adfectione
298 Tusc, XI | eius auditori Aristoni, bonum esse solum, quod honestum
299 Tusc, XII | praeter virtutem diceretur bonum. ~[35] Velut in Gorgia Socrates,
300 Tusc, XIV | ita se haberent, nisi omne bonum in una honestate consisteret. ~[
301 Tusc, XV | beatus est. Atque etiam omne bonum laetabile est; quod autem
302 Tusc, XV | profecto etiam honestum; quod bonum igitur, id honestum. ~[44]
303 Tusc, XV | honesta dicunt; solum igitur bonum, quod honestum; ex quo efficitur
304 Tusc, XV | Etenim, quicquid est, quod bonum sit, id expetendum est;
305 Tusc, XV | laudabile sit necesse est; bonum igitur omne laudabile, ex
306 Tusc, XV | sit honestum, id sit solum bonum. ~[46] Quod ni ita tenebimus,
307 Tusc, XV | non numero; quod enim est bonum, id non quivis habere potest -,
308 Tusc, XXI | poÎtam etiam tragicum—quam bonum, nihil ad rem; in hoc enim
309 Tusc, XXIII | si beati esse volumus; bonum autem mentis est virtus;
310 Tusc, XXVI | omne malum dolore definiat bonum voluptate, haec nostra honesta
311 Tusc, XXVI | contemnere, cum sit omne et bonum eius et malum in potestate
312 Tusc, XXVIII| cuius in potestate summum bonum, in eiusdem vita beata sit.
313 Tusc, XXX | simplices quattuor, nihil bonum nisi honestum, ut Stoici,
314 Tusc, XXX | honestum, ut Stoici, nihil bonum nisi voluptatem, ut Epicurus,
315 Tusc, XXX | voluptatem, ut Epicurus, nihil bonum nisi vacuitatem <doloris>,
316 Tusc, XXX | doloris>, ut Hieronymus, nihil bonum nisi naturae primis bonis
|