Academica
Liber, Caput
1 I, 2 | simpliciter, pecudis enim et hominis idem bonum esse censent;
Brutus
Caput
2 37 | e Theophrasti doctissumi hominis umbraculis. ~
3 59 | 59] probe vero; ut enim hominis decus ingenium, sic ingeni
4 111 | Scauri oratione, sapientis hominis et recti, gravitas summa
5 131 | petivisset. non fecissem hominis paene infimi mentionem,
6 154 | C. Aquilio Gallo, Galli hominis acuti et exercitati promptam
7 154 | Balbi docti et eruditi hominis in utraque re consideratam
8 292 | est enim et minime inepti hominis et eiusdem etiam faceti,
9 322 | ac definita disputatione hominis ac temporis ad communem
De divinatione
Liber, Par.
10 I, 113 | 113 Nec vero umquam animus hominis naturaliter divinat, nisi
11 II, 258 | est quod abhorret etiam ab hominis constantia. Ita, si pleraque
De fato
Caput
12 20 | seriem sempiternam, ei mentem hominis voluntate libera spoliatam
De finibus
Liber, Par.
13 II, | non possum dicere non esse hominis quamvis et belli et humani,
14 II, | aliud aliquod, Torquate, hominis summum bonum reperiendum
15 II, | summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
16 II, | est autem dignus nomine hominis, qui unum diem totum velit
17 III, | prima est enim conciliatio hominis ad ea, quae sunt secundum
18 III, | collocatum summum illud hominis per se laudandum et expetendum
19 III, | sumendam esse dixerunt, esseque hominis ingenui et liberaliter educati
20 III, | Quoniamque ea natura esset hominis, ut ei cum genere humano
21 III, | utrum conveniat necne natura hominis cum universa. quaeque sunt
22 IV, 7 | Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Cumque
23 IV, 7 | Sed cum sapientiam totius hominis custodem et procuratricem
24 IV, 11 | 27] Quodsi non hominis summum bonum quaeremus,
25 IV, 13 | Quo modo igitur evenit, ut hominis natura sola esset, quae
26 IV, 13 | toto homine, sed in parte hominis poneret? ~
27 IV, 14 | 36] Nunc de hominis summo bono quaeritur; quid
28 IV, 14 | officium munusque sapientiae in hominis cultu esse occupatum, alii -
29 IV, 14 | quasi corpus nullum sit hominis, ita praeter animum nihil
30 IV, 14 | plena eorum, qui cum de hominis summo bono quaererent, nullam
31 IV, 15 | reliquam deserit. Atque ipsa hominis institutio si loqueretur,
32 V, 37 | interpretemur: vivere ex hominis natura undique perfecta
33 V, 39 | intellegant, si quando naturam hominis dicam, hominem dicere me;
34 V, 40 | natura esse carum, quae sit hominis natura. Id est enim, de
35 V, 40 | partes quales propriae sint hominis intellegatur. Sed certe
36 V, 40 | tamen in corpore immutari hominis natura videatur. ~
37 V, 41 | quasi informatum est quid hominis natura postulet. ~
38 V, 42 | datus, verum etiam animus hominis? Non necesse est et illa
39 V, 43 | natura sic generata vis hominis, ut ad omnem virtutem percipiendam
40 V, 48 | perferunt optimaque parte hominis, quae in nobis divina ducenda
41 V, 51 | 66] Nam cum sic hominis natura generata sit, ut
De haruspicum responso
Caput
42 3 | arbitrabantur quam sapientis hominis cogitata ratio postulasset.
43 8 | cum riseritis impudentiam hominis, tum a me de tota contione
44 46 | meritum impurissimi voce hominis violari facile patiuntur,
45 46 | deinde si existimant perditi hominis profligatique maledictis
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
46 33 | immortales! tantamne unius hominis incredibilis ac divina virtus
47 44 | frumentariae consecuta est unius hominis spe ac nomine, quantum vix
48 46 | quantam declarat eiusdem hominis apud hostis populi Romani
49 47 | fortuna. De huius autem hominis felicitate, de quo nunc
50 48 | atque imperi tum ipsius hominis causa, sicuti facitis, velle
De inventione
Liber, Caput
51 I, 49 | auctoritate aut casu alicuius hominis aut negotii confirmat aut
52 I, 91 | calumniatoris, quam alicuius hominis improbi vim describit -;
53 I, 94 | sapientiam laudat; aut si res ex hominis vitio vituperabitur, ut,
54 II, 28 | intellegatur oportet; de hominis enim certo et proprio vocabulo
55 II, 32 | accusatoris erit inprobatione hominis uti. Nam causa facti parum
56 II, 34 | erunt, ut veterem famam hominis nihil ad rem putent pertinere.
De lege agraria
Oratio, Caput
57 II, 13 | publicae videretur. Legem hominis contionemque exspectabam;
58 II, 23 | 23] At videte hominis diligentiam, si aut Rullum <
59 II, 24 | Hic, quoniam video vos hominis dignitate et contumelia
60 II, 28 | 28] Sed videte hominis religionem et diligentiam.
61 II, 28 | relinquamus; ad religionem hominis revertamur. Videt sine lege
62 II, 101 | auctoribus improbitati hominis resistere, nec vereor ne
63 III, 5 | excusationem; non enim videtur hominis lex esse, sed temporis.
De legibus
Liber, Caput
64 I, 8 | aetate nostra; tum autem hominis amicissimi Cn. Pompeii laudes
65 I, 17 | explicanda nobis est, eaque ab hominis repetenda natura, considerandae
66 I, 18 | Eadem ratio, cum est in hominis mente confirmata et <per>fecta,
67 I, 24 | 24] Nam cum de natura hominis quaeritur, <haec> disputari
68 I, 29 | omnium. Itaque quaecumque est hominis definitio, una in omnis
69 II, 104 | commemoratio vereor ne supra hominis fortunam esse videatur,
70 III, 174 | ex Crassi sapientissimi hominis sententia, quem est senatus
De officiis
Liber, Caput
71 I, 13 | 13] Inprimisque hominis est propria veri inquisitio
72 I, 13 | sincerumque sit, id esse naturae hominis aptissimum. Huic veri videndi
73 I, 34 | cumque illud proprium sit hominis, hoc beluarum, confugiendum
74 I, 42 | quidem nihil est naturae hominis accommodatius, sed habet
75 I, 96 | esse, quod consentaneum sit hominis excellentiae in eo, in quo
76 I, 105 | promptu habere, quantum natura hominis pecudibus reliquisque beluis
77 I, 105 | eamque feruntur omni impetu, hominis autem mens discendo alitur
78 I, 106 | voluptatem non satis esse dignam hominis praestantia eamque contemni
79 I, 138 | dicendum est etiam, qualem hominis honorati et principis domum
80 I, 139 | aliorum, sic in domo clari hominis, in quam et hospites multi
81 II, 211 | modus tamen adsit. Duri enim hominis, vel potius vix hominis
82 II, 211 | hominis, vel potius vix hominis videtur periculum capitis
83 II, 227 | principatus datus. Diserti igitur hominis et facile laborantis, quodque
84 II, 237 | maiora; laus abstinentiae non hominis est solum, sed etiam temporum
85 III, 272 | alteri aliquid et hominem hominis incommodo suum commodum
86 III, 283 | corporis, sic ista in figura hominis feritas et immanitas beluae
87 III, 289 | essent; quibus apertis corpus hominis mortui vidit magnitudine
88 III, 308 | genus quale sit et cuius hominis, quis non videt? Certe non
89 III, 324 | Minuci Basili locupletis hominis falsum testamentum quidam
90 III, 333 | convertat quis in beluam an hominis figura immanitatem gerat
91 III, 362 | Itaque ista laus non est hominis, sed temporum. Nullum enim
De oratore
Liber, Caput
92 I, XXVIII | tantum modo similem esse hominis et id, quod tradatur vel
93 I, XXXVIII | Claudii patricii eiusdem hominis hereditatem gente ad se
94 I, XL | de libertate, de capite hominis consularis, praesertim cum
95 I, XLVI | ut id ipsum, quod erat hominis proprium, non partum per
96 I, L | publici fuit, idcirco eiusdem hominis atque artis utraque facultas
97 II, XII | qualis oratoris et quanti hominis in dicendo putas esse historiam
98 II, XVI | societate civili, in sensu hominis communi, in natura, in moribus,
99 II, XX | quam deceat et quam possit, hominis est, ut tu, Catule, de quodam
100 II, XXXII | si quid adfert praeterea hominis aut dignitas aut indignitas,
101 II, XXXVI | existimavi pecudis esse, non hominis, cum tantas res Graeci susciperent,
102 II, XLIII | Conciliantur autem animi dignitate hominis, rebus gestis, existimatione
103 II, XLVI | persona mihi ardere oculi hominis histrionis viderentur -
104 II, XLVIII | viderer seditiosum civem et in hominis consularis calamitate crudelem
105 II, LII | merita, quantam insolentiam hominis quantumque fastidium;
106 II, LXX | Phrygionis Pompei, locupletis hominis, bona sine testamento possederat,
107 II, LXXIII | illud vero improbi esse hominis et perfidiosi, dicere quod
108 II, LXXXIV | legendi et delectationis aut hominis alicuius ornandi quam utilitatis
109 II, LXXXVIII| Habetis sermonem bene longum hominis, utinam non impudentis!
110 III, II | tamquam cycnea fuit divini hominis vox et oratio, quam quasi
111 III, III | Carbonis, inimicissimi hominis, eodem illo die mors fuisset
112 III, XXXIII | Scipionis prudentissimi hominis sapientia, qui omnes pontifices
113 III, L | fundere ex tempore tantumque hominis ingeniosi ac memoris valuit
114 III, LVII | gestum; corpusque totum hominis et eius omnis vultus omnesque
115 III, LX | et saepe sum admiratus hominis cum diligentiam tum etiam
De provinciis consularibus
Caput
116 14 | templa et sibi subplicari hominis impurissimi et sceleratissimi
117 26 | decreverim, que magis ad hominis dignitatem quam ad rei publicae
118 26 | Ergo ille cumulus dierum hominis est dignitati tributus. ~
119 29 | cum in superioribus causis hominis ornamenta valuerint, in
120 44 | concessisse, si hoc magni cuiusdam hominis et persapientis videtur,
De re publica
Liber
121 I | oratio abhorrens a persona hominis gravissimi; rem enim magnam <
122 II | ingenio sed multorum, nec una hominis vita sed aliquot constituta
123 II | regni ac populi sui magni hominis et iam tum longe providentis
124 II | nec temporis unius nec hominis esse constitutionem <nostrae>
125 II | qui quamquam figura est hominis, morum tamen inmanitate
126 II | nostro, saepiusque genus eius hominis erit in reliqua nobis oratione
127 III | quaero autem, si iusti hominis et si boni est viri parere
Cato Maior de senectute
Caput
128 1 | admirari satis non possum vel hominis ipsius continentiam vel
129 3 | O di boni! quid est in hominis natura diu? Da enim summum
130 2 | sapientem. Atque etiam cum hominis natura morte dissolvitur,
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
131 XIV | voce et clamore abiecti hominis ac semivivi furorem petulantiamque
132 XV | commendavit. Ad meam unius hominis salutem senatus auxilium
133 XXII | ego tamen os ut videam hominis exspecto; tuum, si placet,
134 XXIX | quae quidem conlaudatio hominis turpissimi mihi ipsi erat
135 XXX | non civis, non liberi, in hominis caput ille tam crudelis
136 XXXIV | eduxeras imperasti ut venas hominis incideret; cum quidem tibi
137 XXXVIII | loco voluerat ne suavissimi hominis memoria moreretur, deturbant,
138 Fr | Ingeni autem? immo ingenui hominis ac liberi: qui colore ipso
139 Fr | adulescentem nobilem, Caesonini hominis furacissimi filium, ausus
In Vatinium
Caput
140 2 | mihi ignoscere, si in tanto hominis de me optime meriti periculo
141 14 | Pythagoreum soles dicere et hominis doctissimi nomen tuis immanibus
Laelius de amicitia
Caput
142 87 | desiderat, abundantiam et copiam hominis omnino aspiciendi potestatem
Orator
Caput
143 77 | ingratam neglegentiam de re hominis magis quam de verbis laborantis.
144 120 | puerum. Quid enim est aetas hominis, nisi ea memoria rerum veterum
145 168 | habeant aut quid in his hominis simile sit nescio. Meae
146 233 | non potest quin eiusdem hominis sit probos improbare qui
147 233 | dixisset: "Quin eiusdem hominis sit qui improbos probet
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
148 VI, 44 | 44] Animus hominis dives, non arca, <quae>
Philippicae
Oratio, Caput
149 II, 3 | nepotes Q. Fadi, libertini hominis fuisse. At enim te in disciplinam
150 II, 9 | minus non dico oratoris, sed hominis quam id obicere adversario,
151 II, 15 | etiam Ballioni. O foeditatem hominis flagitiosam, o impudentiam,
152 II, 30 | 30] Sed stuporem hominis vel dicam pecudis attendite.
153 II, 31 | paulisper cogitationemque sobrii hominis punctum temporis suscipe.
154 II, 66 | non illa quidem luxuriosi hominis, sed tamen abundantis. Horum
155 II, 77 | XXXI] At videte levitatem hominis. Cum hora diei decima fere
156 II, 80 | incredibilem stupiditatem hominis cognoscite.~
157 II, 84 | 84] Sed adrogantiam hominis insolentiamque cognoscite.
158 II, 111 | nudus est contionatus, tuum hominis simplicis pectus vidimus.
159 III, 2 | consensuque populi Romani facile hominis amentis fregissemus audaciam.
160 V, 29 | parebit ille legatis. Novi hominis insaniam, adrogantiam, novi
161 VIII, 29 | admittere, etiam seducere hominis est nihil de dignitate,
162 X, 11 | ac divina virtus furentis hominis conatum atque audaciam compressisset!
163 X, 23 | exercitus? inmoderati, credo, hominis et turbulenti; videte ne
164 XI, 1 | optimi civis moderatissimique hominis, accepimus, inest tamen
165 XI, 6 | quoad progredi potuerit feri hominis amentia, neque Antonius
166 XII, 5 | restitui potest? Cuiusvis hominis est errare, nullius nisi
167 XII, 26 | tutum futurum puto. Novi hominis furorem, novi effrenatam
168 XIII, 34 | adferet aliquod scelerati hominis exemplum. 'Cn. Pompeius
169 XIII, 43 | societatem violare, piissimi hominis,'—Tibi cum Lepido societas
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
170 6 | pro P. Popili, nobilissimi hominis, adulescentes filii et multi
Post reditum in senatu
Caput
171 5 | Q. Metelli, nobilissimi hominis atque optimi viri, summa
Pro Archia
Caput
172 4 | famam ingeni exspectatio hominis, exspectationem ipsius adventus
173 35 | iudicialique consuetudine, et de hominis ingenio et communiter de
Pro Balbo
Caput
174 | famae: sic innocentissimi hominis fortunas, praestantissimi
175 | esse et stabilem videritis, hominis ipsius ornamenta adiumento
176 | in intima familiaritate hominis potentissimi, in maximis
177 | quae ab hoc pro facultate hominis, pro loco facta sunt, et
178 | fabrum detulit; consilium hominis probavit, fidem est complexus,
Pro Caecina
Caput
179 1 | Verum et illud considerati hominis esse putavit, qua de re
180 47 | magna vis est. Decessi unius hominis telo proterritus; deiectus
181 97 | magistratus aut iudicis aut periti hominis aut imperiti dubitatione
Pro Caelio
Caput
182 52 | ad L. Luccei, sanctissimi hominis atque integerrimi, labem
183 54 | eruditus in insidiis doctissimi hominis dissimulandum putaret? ~
Pro Cluentio
Caput
184 1 | 26. Primum videte hominis audaciam: Sassiam in matrimonium
185 1 | causa maior, quae Oppianici hominis avarissimi atque audacissimi
186 | familiaritas commemorabatur, hominis vita et audacia proferebatur,
187 1 | sed ad uxorem Oppianici, hominis in uxoribus necandis exercitati,
188 3 | 57. rem enim integram hominis non alieni quamvis suspiciosam
189 2 | suspicari, statim se ad hominis egentis, audacis, in iudiciis
190 3 | tempore in aedes T. Anni, hominis honestissimi, necessarii
191 1 | Iam insolentiam noratis hominis, noratis animos eius ac
192 3 | arbitrarentur propter humilitatem hominis quam pertimescendam. ~
193 3 | testamento Cn. Egnati patris, hominis honestissimi videlicet et
194 3 | pecuniam accepisset. De cuius hominis levitate et inconstantia
195 | libentius cum multorum tum hominis eloquentissimi et sapientissimi,
196 2 | sed utor instituto meo. In hominis honesti prudentisque iudicio
197 1 | videnda tum vero illud est hominis magni, iudices, atque sapientis,
198 2 | Summa est enim, iudices, hominis in communem municipii rem
199 1 | formam nihil ad similitudinem hominis reservarit. ~
Pro Deiotaro
Caput
200 16 | defendendum puto. Nota tibi est hominis probitas, C. Caesar, noti
Pro Flacco
Caput
201 12 | expenditis; etiam si formam hominis, si nomen, si tribum nostis,
202 18 | causam ipsam quae levissimi hominis animum in Flaccum incitavit,
203 18 | Fulvi Nerati, lectissimi hominis, fide. Ei cum solveret,
204 21 | 49] Habetis et honestatem hominis et auctoritatem testimoni
205 10 | misit de vilico P. Septimi, hominis ornati, qui vilicus caedem
206 26 | atque amplissimi cuiusque hominis atque ordinis auctoritatem
207 28 | generis vel vetustatis vel hominis causa rei publicae reservate. ~
Pro Fonteio
Caput
208 41 | 39] Exstat oratio hominis, ut opinio mea fert, nostrorum
Pro Ligario
Pars, Caput
209 I | potuisses, ut ignoratione tua ad hominis miseri salutem abuterer.
210 V | calamitoso esse uellemus, tamen hominis non esset in tanto discrimine
211 V | Caue ignoscas!" Haec nec hominis nec ad hominem uox est;
Pro Milone
Caput
212 | si tempus est ullum iure hominis necandi, quae multa sunt,
213 1 | occidi, sed esse cum telo hominis occidendi causa vetat; ut,
214 1 | fortasse vix possent frangere hominis sceleratissimi conroboratam
215 1 | benevolentiam et gravissimi hominis fidem et unius post homines
Pro Murena
Caput
216 1 | immortalibus ob eiusdem hominis consulatum una cum salute
217 2 | commendavit, ut eiusdem hominis voce et declaratus consul
218 5 | tam me officium debuit ad hominis amici fortunas quam res
219 7 | Sed me, iudices, non minus hominis sapientissimi atque ornatissimi,
220 8 | esset, tamen vel dignitas hominis vel honoris eius quem adeptus
221 8 | infamiam inussisset, si hominis et suis et populi Romani
222 8 | adeptus sis, deponere, esse hominis et astuti et ingrati. ~
223 62 | causa. 'Improbi' inquit 'hominis <est> mendacio fallere;
224 75 | Cynicus mortuus et non divini hominis Africani mors honestaretur;
225 86 | obsecro, iudices, ut ne hominis miseri et cum corporis morbo
Pro Plancio
Caput
226 3 | superatum. ita aut amicissimi hominis existimatio offendenda est,
227 3 | ut cognostis, necessarii hominis optimique adulescentis rogatu;
228 2 | equidem nihil tam proprium hominis existimo quam non modo beneficio
229 | desino incurrere in crimen hominis nimium memoris nimiumque
Pro Quinctio
Caput
230 XI | pecuniam modo verum etiam hominis propinqui sanguinem vitamque
231 XII | cum tibi cotidie potestas hominis fuisset admonendi, verbum
232 XIII | rem nostram persequi ut hominis propinqui caput incolume
233 XVI | te hora consilium cepisse hominis propinqui fortunas funditus
234 XXVIII | ante fieri convenerit quam hominis propinqui bona possideri
235 XXX | deus appellandus est? cuius hominis fides imploranda est? qui
236 XXXI | at aetatis suae, si non hominis, at humanitatis rationem
Pro Rabirio
Caput
237 2 | amicitiae vetustas, cum dignitas hominis, cum ratio humanitatis,
238 2 | his rebus evertendis unius hominis senectus, infirmitas solitudoque
239 4 | studium vero conservandi hominis commune mihi vobiscum esse
240 5 | tempore vita C. Rabiri, hominis miserrimi atque innocentissimi,
241 5 | permittitur, adhibeatis in hominis fortunis misericordiam,
242 13 | libertatis, tu cuiusquam denique hominis popularis mentionem facis,
243 19 | eum qui cum telo occidendi hominis causa fuit. Si interfici
244 24 | retinendum in civitate, qui hominis hostilem in modum seditiosi
Pro Rabirio Postumo
Caput
245 25 | aliqua habuisse non Romani hominis insignia, quotiens eorum
246 31 | factam aut in tanta mercede hominis, ut vis, avarissimi mille
Pro Roscio Amerino
Caput
247 14 | exponemus, quo facilius et huius hominis innocentissimi miserias
248 21 | refertur in tabulas Sex. Rosci, hominis studiosissimi nobilitatis;
249 24 | oculos versabantur, mors hominis florentissimi, Sex. Rosci,
250 62 | commissa maleficia, cum vita hominis perditissima, tum singularis
251 86 | negari potest? Tenuitas hominis eius modi est ut dissimulari
252 100 | deferatur; nullum modum esse hominis occidendi quo ille non aliquot
253 105 | mentem praedia concupiscere hominis ignoti quem omino numquam
254 109 | totam vitam naturam moresque hominis ex ipsa legatione cognoscite.
255 112 | Perditissimi est igitur hominis simul et amicitiam dissolvere
256 125 | Primum hoc videamus: eius hominis bona qua ratione venierunt
257 125 | id dicam esse indignum, hominis innocentis bona venisse
258 130 | venierint, deinde qua re hominis eius qui neque proscriptus
Pro Roscio Comoedo
Caput
259 1 | fere dicere qui per tabulas hominis honesti pecuniam expensam
260 25 | laedis? Propter integritatem hominis? Cur igitur insimulas? Propter
Pro Scauro
Caput
261 19 | eloquentia disputando ignoti hominis impudentiam confutare?
262 23 | iniurias, nomen Q. Muttonis, hominis sordidissimi, detulisse.
Pro Sestio
Caput
263 4 | quam hic meus susceptus ex hominis de me optime meriti periculo,
264 15b | traductione ad plebem furibundi hominis ac perditi, mihi irati,
265 16 | vita nervi esse potuerunt hominis fraternis flagitiis, sororiis
266 33a | tibi tute legasti? ergo hominis desperati et proditoris
267 36 | tribuni plebis, despicatissimi hominis, furori, contemptissimorum
268 53 | periculi, non mei, furori hominis, sceleri, perfidiae, telis
269 71 | sedulitatem atque integritatem hominis videtis. ingredior iam in
270 85 | alterius tribuni plebis divini hominis -- dicam enim quod sentio
271 88 | 88. huic gravitati hominis videbat ille gladiator se,
272 88 | refutaret, tanta moderatio fuit hominis, tantum consilium, ut contineret
273 89 | facturum? fracti erant animi hominis; hoc enim accusante pristini
274 118 | concentione in ore impuri hominis imminens contionata est: ~
275 122 | universo populo Romano in causa hominis non popularis, equidem audiebam:
276 132 | Sestius se oppugnari videt, hominis eius qui hanc 'nationem'
277 135a | quod meam legem contemnit hominis inimici, quam quod sic statuit,
Pro Sulla
Caput
278 14 | fortasse valere deberet eius hominis qui consul insidias rei
279 20 | neque huius M. Messalae, hominis necessarii, preces sustinere
280 37 | non fuisse. Si nobilitas hominis, si adflicta fortuna, si
281 69 | ut nunc denique de vita hominis ac de moribus dicam. Etenim
282 81 | humanitate adductus advocationem hominis improbissimi sella curuli
Tusculanae
Liber, Caput
283 Tusc, III | aliqua allicere lectorem, hominis est intemperanter abutentis
284 Tusc, VIII | Epicharmi, acuti nec insulsi hominis ut Siculi, sententiam sequi.
285 Tusc, XXIV | viveremus, tam natura putarem hominis vitam sustentari quam vitis,
286 Tusc, XXIV | si nihil haberet animus hominis nisi ut appeteret aut fugeret,
287 Tusc, XXVI | ignis est, idem est animus hominis. nam ut illa natura caelestis
288 Tusc, XXVIII | ac deorum cultorem atque hominis utilitati agros omnis et
289 Tusc, XXVIII | operis et muneris? sic mentem hominis, quamvis eam non videas,
290 Tusc, XXXIII | sapientis et eloquentis et primi hominis, nepos multorumque aliorum
291 Tusc, XXV | quasi solutionem totius hominis appellatam putat. Quae tota
292 Tusc, XXXII | ut accepimus, eum nihil hominis esse nec quicquam inter
293 Tusc, XXIV | definitiones erant Sphaeri, hominis in primis bene definientis,
|