Brutus
Caput
1 78 | fabulam docuisset, Q. Marcio Cn. Servilio consulibus mortem
2 164 | ipsa illa censoria contra Cn. Domitium conlegam non est
3 176 | 176] Cn. autem Octavi eloquentia,
4 182 | Cotta P. Sulpicius Q. Varius Cn. Pomponius C. Curio L. Fufius
5 216 | loqueretur e luntre; et Cn. Sicinius homo impurus sed
6 217 | Curioque multa dixisset sedente Cn. Octavio conlega, qui devinctus
7 221 | oratorem dicere auderes Cn. Pomponius lateribus pugnans,
8 222 | M. Lucullum, M. Octavium Cn. f., qui tantum auctoritate
9 222 | subfragiis abrogaverit, Cn. Octavium M. f., M. Catonem
10 223 | deditus a senatu dissedisset. Cn. Carbonem, M. Marium et
11 230 | cum Philippo iam sene pro Cn. Pompei bonis di cens in
12 230 | aequalis M. Pisonem M. Crassum Cn. Lentulum P. Lentulum Suram
13 234 | 234] Cn. autem Lentulus multo maiorem
14 239 | perurbanus. meus autem aequalis Cn. Pompeius vir ad omnia summa
15 247 | dicendi genus adsecuti. Cn. autem Lentulus Marcellinus
16 305 | autem Q. Varius C. Carbo Cn. Pomponius, et hi quidem
17 317 | ut pro M. Canuleio, pro Cn. Dolabella consulari, cum
Commentariolum petitionis
Caput
18 I | consilio fecisse ut nobis Cn. Pompeium adiungeremus,
19 IV | tute circumspicito, quod ad Cn. Pompei gloriam augendam
20 XIII | illud est ut sciant omnes Cn. Pompei summam esse erga
De divinatione
Liber, Par.
21 I, 24 | atque prudente, quia multa Cn. Pompeium, quaedam M. Catonem,
22 II, 154 | dedecore esse pereundum? An Cn. Pompeium censes tribus
De finibus
Liber, Par.
23 I, | Torquatus, is qui consul cum Cn. Octavio fuit, cum illam
24 II, | senatu est consuli quaestio Cn. Caepioni. profectus in
25 II, | atque humanissimum virum, Cn. Octavium, Marci filium,
26 V, 47 | humanitatis cibus. Equidem e Cn. Aufidio, praetorio, erudito
De haruspicum responso
Caput
27 2 | respexit et, simul atque Cn. Lentulum consulem aspexit,
28 22 | illa mater Idaea te,—te, Cn. Lentule, cuius abavi manibus
29 22 | inmissa inrupit. Tua tum, tua, Cn. Lentule, eadem virtus fuit
30 45 | senatus, senatus principe Cn. Pompeio sententiam dicente,
31 47 | inmissurum minitaretur, nisi se Cn. Pompeio adiutore, M. Crasso
32 48 | Longius processit; in ipsum Cn. Pompeium, auctorem, ut
33 49 | facto suo liberavit. Nam si Cn. Pompeio, viro uni omnium
34 51 | foedior aut inquinatior in Cn. Pompeio accusando quam
35 58 | qui non erant appellavit, Cn. Pompeium ferro domum compulit,
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
36 3 | possit. Dicendum est enim de Cn. Pompei singulari eximiaque
37 10 | firmamenti ac roboris habebat, Cn. Pompei divino consilio
38 27 | Nunc vero—cum sit unus Cn. Pompeius, qui non modo
39 29 | 29] iam vero virtuti Cn. Pompei quae potest oratio
40 34 | conficere potuit, quam celeriter Cn. Pompeio duce tanti belli
41 35 | ac nationes premebantur, Cn. Pompeius extrema hieme
42 36 | breviter qualia sint in Cn. Pompeio consideremus: summa
43 41 | omnes nunc in eis locis Cn. Pompeium sicut aliquem
44 44 | commune omnium gentium bellum Cn. Pompeium imperatorem deposcit?
45 44 | valeat in bello—ab eodem Cn. Pompeio omnium rerum egregiarum
46 45 | eius temporis divinitus Cn. Pompeium ad eas regiones
47 46 | imperator exercitusque esset, ad Cn. Pompeium in ultimas prope
48 46 | Mithridates nonne ad eundem Cn. Pompeium legatum usque
49 48 | quantas di immortales ad Cn. Pompeium detulerunt. Quod
50 50 | 50] Quod si Romae Cn. Pompeius privatus esset
51 51 | esse et magnum, et in uno Cn. Pompeio summa esse omnia. ~
52 57 | ne legaretur A. Gabinius Cn. Pompeio expetenti ac postulanti.
53 58 | Q. Caelius Latiniensis, Cn. Lentulus, quos omnis honoris
54 58 | maritimi rerumque gestarum Cn. Ponpeio socius ascribitur,
55 59 | vobis quaereret, si in uno Cn. Pompeio omnia poneretis,
56 61 | 61] In ipso Cn. Pompeio, in quo novi constitui
57 63 | illorum auctoritatem de Cn. Pompei dignitate a vobis
58 64 | illa virtus, quae est in Cn. Pompeio singularis, sed
59 67 | Ora maritima, Quirites, Cn. Pompeium non solum propter
60 67 | arbitrantur? Quasi vero Cn. Pompeium non cum suis virtutibus
61 68 | prudentia praeditus; est Cn. Lentulus, in quo omnes
62 70 | facere cuiusquam, neque quo Cn. Pompei gratiam mihi per
De lege agraria
Oratio, Caput
63 I, Fr4 | sectionem, castra denique Cn. Pompei sedente imperatore
64 I, 6 | hasta praeconis insectari Cn. Pompei exercitum qui venire
65 I, 13 | haec eos vectigalia quae Cn. Pompeius adiunxerit vendere
66 II, 18 | idem de ceteris sacerdotiis Cn. Domitius, tribunus plebis,
67 II, 19 | Videte quid intersit inter Cn. Domitium, tribunum plebis,
68 II, 23 | eam sine dubitatione ad Cn. Pompeium principem delaturos.
69 II, 24 | fieri possit, non excipitur; Cn. Pompeius excipitur, ne
70 II, 25 | patrocinio vestrorum commodorum Cn. Pompeius depelleretur?
71 II, 25 | omnibus et sceleribus legis Cn. Pompei praesidium opponendum
72 II, 35 | consulta facta sunt M. Tullio Cn. Cornelio consulibus post<ve>
73 II, 46 | numquam solent omnis terras Cn. Pompeio atque omnia maria
74 II, 49 | posuisse arbitrantur contra Cn. Pompei dignitatem. Et mihi,
75 II, 52 | moliatur atque ab invicta Cn. Pompei manu Maeote et illis
76 II, 52 | agros quorum adhuc penes Cn. Pompeium omne iudicium
77 II, 53 | veniat in Pontum, litteras ad Cn. Pompeium mittet, quarum
78 II, 53 | tribvnvs plebis xvir s. d. <Cn.> Pompeio Cn. f.' Non credo
79 II, 53 | xvir s. d. <Cn.> Pompeio Cn. f.' Non credo ascripturum
80 II, 54 | si concessum sit inimicis Cn. Pompei cum imperio, cum
81 II, 54 | Putant, si quam spem in Cn. Pompeio exercitus habeat
82 II, 60 | optimus eum quem amat excipit, Cn. Pompeium. Vnde iste amor
83 II, 61 | 61] Remittit hoc Rullo Cn. Pompeius; beneficio isto
84 II, 99 | oppressam teneretis; ut ipsum Cn. Pompeium, cuius praesidio
85 II, 99 | ut veniretis in castra Cn. Pompei atque ipsa castra,
86 III, 6 | haec: 'Qvi post C. Marivm Cn. Papirivm consvles.' Quam
87 III, 16 | libertatem vestram, contra Cn. Pompeium constituitur;
88 III, 16 | hominum audacissimorum, contra Cn. Pompeium x duces comparantur.
De legibus
Liber, Caput
89 I, 8 | autem hominis amicissimi Cn. Pompeii laudes inlustrabit,
90 III, 174 | decrevisset C. Claudio consule de Cn. Carbonis seditione referente,
De officiis
Liber, Caput
91 I, 61 | Cocles, hinc Decii, hinc Cn. et P. Scipiones, hinc M.
92 I, 76 | in re publica, Q. Catulus Cn. Pompeio cedere videbatur;
93 I, 78 | abundans bellicis laudibus, Cn. Pompeius, multis audientibus,
94 I, 138 | dignitatisque diligentia. Cn. Octavio, qui primus ex
De oratore
Liber, Caput
95 I, XXXVI | defendebat, causa cadere liceret, Cn. autem Octavius, homo consularis,
96 I, XLI | est editum, expositis a Cn. Flavio primum actionibus,
97 II, XXVIII | dicendi tractari? Quid ego de Cn. Manli, quid de Q. Regis
98 II, LIV | accusatorem Brutum, cum pro Cn. Plancio diceret? Nam id,
De provinciis consularibus
Caput
99 27 | est supplicatio decreta Cn. Pompeio Mithridate interfecto
100 27 | decem decrevistis), sum Cn. Pompei virtutem et animu
101 31 | iam tenebantur, virtute Cn. Pompei sic a populo Romano
102 43 | salutem incitavit, si denique Cn. Pompeius idem mihi testis
Cato Maior de senectute
Caput
103 3 | praeclarius? Mihi vero et Cn. et P. Scipiones et avi
In Catilinam
Oratio, Caput
104 III, 24 | civitate, partim interemit. Cn. Octavius consul armis expulit
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
105 VII | me domo mea expulistis, Cn. Pompeium domum suam compulistis.
106 VII | vigilia neque resistente Cn. Pompeio, omnium gentium
107 XI | defenderant et absentem principe Cn. Pompeio referente et de
108 XII | libenter, ad extremum tamen pro Cn. Pompeio vere vehementerque
109 XII | ferro ad senatum is quem ad Cn. Pompeium interimendum conlocatum
110 XV | viri atque optimi consulis, Cn. Pompei, clarissimi atque
111 XV | me senatus ita decrevit Cn. Pompeio auctore et eius
112 XIX | appellatus, unde his paucis annis Cn. Dolabellae, C. Curionis,
113 XXIV | rapiebat? Non est integrum Cn. Pompeio consilio iam uti
114 XXXI | omnium mihi probata. Me Cn. Pompeius multis obsistentibus
115 XXXII | praeterita mitto. Me ut Cn. Pompeius omnibus studiis
In Vatinium
Caput
116 24 | cum telo fuisse, mortem Cn. Pompeio, summo et clarissimo
117 27 | Antonius reus fieret apud Cn. Lentulum Clodianum, et,
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
118 I, 12 | propugnacula belli Punici, Cn. et P. Scipiones, qui Carthaginiensium
Philippicae
Oratio, Caput
119 II, 4 | toto collegio expetitum Cn. Pompeius et Q. Hortensius
120 II, 12 | Maxime vero consulatum meum Cn. Pompeius probavit, qui
121 II, 27 | 27] Cn. Domitium non patris interitus,
122 II, 30 | aliquando, Brutorum, C. Cassi, Cn. Domiti, C. Treboni, reliquorum
123 II, 38 | urbe mansisses. At vero Cn. Pompei voluntatem a me
124 II, 54 | Italia expulsos cumque iis Cn. Pompeium, quod imperi populi
125 II, 62 | hereditas venerat; nondum in Cn. Pompei locum multorumque
126 II, 64 | aede Iovis Statoris bona Cn. Pompei (miserum me! consumptis
127 II, 64 | animo dolor), bona, inquam, Cn. Pompei Magni voci acerbissimae
128 II, 67 | aleatoria; conchyliatis Cn. Pompei peristromatis servorum
129 II, 75 | constantia. Tu vero quid es? Cn. Pompei liberi tum primum
130 II, 75 | erat aequissimum contra Cn. Pompei liberos pugnare,
131 V, 39 | ut omittam patrem, duos Cn. Pompei, summi et singularis
132 V, 41 | 41] Sextusque Pompeius Cn. f. Magnus huius ordinis
133 V, 43 | suspicaretur. Magni honores habiti Cn. Pompeio, cum esset adulescens,
134 IX, 4 | diuturnam memoriam reddiderunt. Cn. Ottavi, clari viri et magni,
135 IX, 14 | Sulpicio, quod non est datum Cn. Octavio, cur, quod illi
136 X, 13 | contulit, alterum in Macedonia Cn.Domitius adulescens summa
137 XI, 18 | bellum gerendum dedit. De Cn.Pompei imperiis, summi viri
138 XI, 34 | 34] Quid de Cn.Pompeio loquar? qui unum
139 XII, 27 | gravissime dissidentibus civibus. Cn.Pompeius, Sexti filius,
140 XIII, 9 | nuper effecit; qua pace Cn. Pompei filium res publica
141 XIII, 10 | redimet, redimet, inquam, Cn. Pompei domum filius. O
142 XIII, 12 | discribetur, ut videatur a vobis Cn. Pompei filius in patrimonio
143 XIII, 12 | Caesaris firmis ac ratis Cn. Pompei filius posset et
144 XIII, 30 | melius rei publicae fuit Cn. Pompeium an sectorem Cn.
145 XIII, 30 | Cn. Pompeium an sectorem Cn. Pompei vivere, Antonium?
146 XIII, 34 | scelerati hominis exemplum. 'Cn. Pompeius ipse'—O nos turpes,
147 XIII, 34 | O nos turpes, siquidem Cn. Pompeium imitati sumus! '
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
148 12 | eum summi viri orarent et Cn. Oppius socer, optimus vir,
149 16 | vos et ad rogandos fuit Cn. Pompeius, vir omnium, qui
150 18 | magistratibus, deprecante Cn. Pompeio, omnibus hominibus
Post reditum in senatu
Caput
151 5 | virtute, gloria, rebus gestis Cn. Pompeius omnium gentium,
152 29 | 29] Possum ego satis in Cn. Pompeium umquam gratus
153 35 | qui custos capitis fuit, Cn. Plancius, qui omnibus provincialibus
Pro Balbo
Caput
154 | Quae fuerit hesterno die Cn. Pompei gravitas in dicendo,
155 | deesse possum, sed etiam Cn. Pompeio, qui sui facti,
156 | causae ut, quod fecisse Cn. Pompeium constet, id omnes
157 | igitur est ob eas causas a Cn. Pompeio civitate. Id accusator
158 | fas dubitari quin, quod Cn. Pompeium fecisse constet,
159 | falsum esset videretur: nos Cn. Pompei decretum, iudices,
160 | conservanda qualis fuerit Cn. Pompeius dubitabimus? [
161 | Romani excellens dignitas! O Cn. Pompei sic late longeque
162 | tetrarchae, tyranni,—testes Cn. Pompei non solum virtutis
163 | gestu accusator: inscientem Cn. Pompeium fecisse significat,
164 | tenebat? Id igitur quisquam Cn. Pompeium ignorasse dicere
165 | otio non facile discuntur, Cn. Pompeius excellat, singularem
166 | in umbra atque otio, ea Cn. Pompeium neque cum requiesceret
167 | vobis explicavit, neque Cn. Pompeius, cuius oratio
168 | ea lege quam L. Gellius Cn. Cornelius ex senatus sententia
169 | cives Romani sint ii quos Cn. Pompeius de consili sententia
170 | Neque enim sine causa de Cn. Publicio Menandro, libertino
171 | imperi subito in Hispania, Cn. et P. Scipiones, exstincti
172 | populos fieri non solere; Cn. Pompeium de consili sententia
173 | Metellos, et hunc praesentem Cn. Pompeium, quem procul ab
174 | ETMLS:capitolo][50] Quid? Cn. Pompeius pater rebus Italico
175 | ETMLS:capitolo][51] Hic tu Cn. Pompei beneficium vel potius
176 | quos quidem hesterno die Cn. Pompeius copiosa oratione
177 | iure disceptat. Quod ius si Cn. Pompeius ignoravit, si
178 | Crassus, si Q. Metellus, si Cn. Pompeius pater, si L. Sulla,
179 | Corneli, sed de beneficio Cn. Pompei iudicaturos. ~
Pro Caelio
Caput
180 32 | tua praestanti prudentia, Cn. Domiti, cum hac sola rem
Pro Cluentio
Caput
181 3 | habuit M. et N. Aurios et Cn. Magnum et filiam Magiam,
182 3 | mortuus est, heredemque Cn. Magium fratrem reliquit;
183 3 | reliquus erat Dinaeae filius, Cn. Magius, est mortuus. Is
184 1 | adulescentis Oppianici, Cn. Magius, isque, cum gravi
185 3 | eodem numero L. Cassius, Cn. Heius, pari et integritate
186 3 | Getam, cum a L. Metello et Cn. Domitio censoribus ex senatu
187 4 | 120. Nunc si quem Cn. Lentuli aut L. Gelli libertus
188 4 | autem ipse L. Gellius et Cn. Lentulus, duo censores,
189 3 | recitasti de testamento Cn. Egnati patris, hominis
190 3 | subscripserunt; ipsum enim Cn. Egnatium, quem tu gravem
191 | auctoritatem sequor, qui cum Cn. Plancum defenderet, accusante
192 | Tunc C. Flavius Pusio, Cn. Titinius, C. Maecenas,
193 1 | 161. Cn. Decidio Samniti, ei qui
194 | quam de sua vita laborat. Cn. Tudici senatoris, viri
Pro Deiotaro
Caput
195 9 | functum, quod propensior in Cn. Pompeii amicitiam fuisset
196 11 | usque eo se tenuit, quoad a Cn. Pompeio ad eum legati litteraeque
197 12 | obscuritatem attulerunt, idcirco Cn. Pompeii memoriam amisimus.
198 12 | omnibus praestitisti; itaque Cn. Pompeii bella, victorias,
199 14 | 14] Ille exercitum Cn. Domitii, amplissimi viri,
200 31 | 31] O tempora, o mores ! Cn. Domitius ille, quem nos
201 32 | ad legatos? Nonne ad hunc Cn. Domitium venit? Nonne audiente
Pro Flacco
Caput
202 14 | est tota Asia dissipatus Cn. Pompeium, quod L. Flacco
203 20 | est referre soleant, ex Cn. Pompei litteris ad Hypsaeum
204 | videmur? Nisi forte qui Cn. Pompeium, qui praesentem,
205 4 | huius etiam clarissimi viri, Cn. Domiti, qui in Asia tum
206 17 | est, cumque eadem de re Cn. Lentulus, qui censor fuit,
207 39 | gravitatis summae fuit. At Cn. Pompeius captis Hierosolymis
208 40 | nostrum, Adramytii <c> per Cn. Domitium legatum, Pergami
Pro Fonteio
Caput
209 Exc | 5] Latebra mendaci. ~[6] Cn. Pompeius eximia virtute
210 Exc | Industria et studio. ~[8] Cn. Pompei, summi imperatoris
211 16 | dicunt qui ex agris ex Cn. Pompei decreto decedere
212 18 | exierunt>! Exercitus praeterea Cn. Pompei maximus atque ornatissimus
213 25 | dubitandum non putaverunt? qui Cn. et Q. Caepionibus, L. et
214 38 | esse possit, excitandus Cn. Domitius et Q. Maximus
215 45 | Rutilius, quos L. Cato, quos Cn. Pompeius habuerit; scietis
Pro Ligario
Pars, Caput
216 VI | furoris, parricidi liceat Cn. Pompeio mortuo, liceat
217 IX | uideretur; in Macedoniam ad Cn. Pompei castra uenit, in
Pro Milone
Caput
218 2 | Sed me recreat et reficit Cn. Pompei, sapientissimi et
219 1 | 15. At enim Cn. Pompeius rogatione sua
220 1 | tristem dedisset. Mihi vero Cn. Pompeius non modo nihil
221 2 | servus P. Clodi, quem ille ad Cn. Pompeium interficiendum
222 1 | adversarii, defensores mei; Cn. Pompeius, auctor et dux
223 2 | accusante P. Clodio, cum in Cn. Pompeium pro Milone dicentem
224 1 | incredibilem diligentiam Cn. Pompei, sed dicam ut sentio,
225 2 | audiebatur. Non poteram Cn. Pompeium, praestantissima
226 1 | crimen timemus, sed tuas, Cn. Pompei—te enim iam appello,
227 2 | Quamquam quis hoc credat, Cn. Pompeium, iuris publici,
228 1 | percussit? Quid! si ipse Cn. Pompeius, qui ea virtute
229 1 | coniugem meam vexarat, Cn. Pompeio nefarium bellum
Pro Murena
Caput
230 25 | Inventus est scriba quidam, Cn. Flavius, qui cornicum oculos
231 34 | studio populus Romanus ad Cn. Pompeium detulisset. Cuius
232 36 | integritate antecellentem a Cn. Mallio? quis M. Scaurum,
233 81 | tempore quo a L. Catilina et Cn. Pisone initum consilium
Pro Plancio
Caput
234 1 | propter egregiam et singularem Cn. Planci, iudices, in mea
235 1 | adversariam esse in iudicio Cn. Plancio quae in petitione
236 2 | itaque non extimesco ne Cn. Plancio custodia meae salutis
237 3 | neque adrogo, iudices, ut Cn. Plancium suis erga me meritis
238 3 | quod mihi non solum pro Cn. Plancio dicendum est, cuius
239 1 | agitata ab illis ut aut merita Cn. Planci erga me minora esse
240 1 | satis magni et consili—sed Cn. Mallium, non solum ignobilem
241 1 | defendo, Laterensis, et doceo Cn. Plancium non obrepsisse
242 1 | ornatissimi atque optimi viri, Cn. Saturnini, patrem aedilem,
243 2 | etenim si ante reditum meum Cn. Plancio se volgo viri boni,
244 1 | 27] vitia me hercule Cn. Planci res eae de quibus
245 1 | cum propinquis, cum hoc Cn. Saturnino, ornatissimo
246 1 | 32] sed cum sit Cn. Plancius is eques Romanus,
247 2 | aequitas et ea voluntas erga Cn. Planci salutem quam ille
248 1 | factus, et L. Caesaris, Cn. Octavi, M. Tulli, quos
249 2 | C. Fimbria, C. Cassius, Cn. Orestes facti non sunt,
250 3 | amplius adsequi Plancius, si Cn. Scipionis fuisset filius.
251 | Atilio Calatino, quis Cn. et P. Scipionibus, quis
252 2 | ut omne studium meum in Cn. Planci honore consumerem,
253 | commemoras. cui quidem ego, sicut Cn. Plancio, numquam dissimulavi
254 1 | gentibus commendata, uni Cn. Plancio gratias egerint—
255 | existimatio, laus aedilitatis; at Cn. Planci salus, patria, fortunae.
256 | salutem pro te abiecero quam Cn. Planci salutem tradidero
257 | XXXIX] ego autem Cn. Pompeium non dico auctorem,
258 3 | eadem timuisse quae ceteros; Cn. Plancium fuisse unum, non
259 1 | 101] O excubias tuas, Cn. Planci, miseras, o flebilis
Pro Quinctio
Caput
260 VIII | quoad potest producit, a Cn. Dolabella denique praetore
Pro Rabirio
Caput
261 21 | ac iuventus accurreret, Cn. et L. Domitii, L. Crassus,
Pro Rabirio Postumo
Caput
262 6 | syngraphae sunt in Albano Cn. Pompei, cum ille Roma profectus
263 13 | praestantissimo consule, Cn. Pompeio, de hac ipsa quaestione
264 | debeo. Quocum me si ante Cn. Pompei auctoritas in gratiam
265 33 | si me invitum putas, ne Cn. Pompei animum offenderem,
266 33 | fui, non amicissimus mihi Cn. Pompeius fuit, nec, postea
Pro Scauro
Caput
267 1 | populi iudicium inquirente Cn. Domitio tribuno plebis. ~[
268 39 | cum rei <fr>u<mentariae> Cn. Pompei missu praefuisset,
269 43 | coacuisse? hic mihi ignoscet Cn. Domitius Sincaius, vir
270 43 | ignoscent denique omnes ab eodem Cn. Pompeio civitate donati,
Pro Sestio
Caput
271 15b | repugnantibus amicissimus, Cn. Pompeius, omni cautione,
272 39 | salutem meam facere auctore Cn. Pompeio, clarissimo viro
273 58 | pristina mente mansit. hunc Cn. Pompeius cum in suis castris
274 67 | serius quam ipse vellet, Cn. Pompeius invitissimis iis
275 69 | initur consilium de interitu Cn. Pompei. quo patefacto ferroque
276 74 | diceret. sed post eum rogatus Cn. Pompeius, adprobata laudataque
277 107 | accidisse. productus est ab eo Cn. Pompeius, qui se non solum
278 113 | sibi illum in tribunatu Cn. Domiti animum constantem
279 133 | hominem mihi amicissimum, Cn. Pompeium, monebat ut meam
Pro Sulla
Caput
280 67 | saepe recitas quam ego ad Cn. Pompeium de meis rebus
281 67 | ego is sum qui existimem Cn. Pisonem et Catilinam et
Tusculanae
Liber, Caput
282 Tusc, VI | morte dimiserit, miserum Cn.Pompeium, qui tanta gloria
283 Tusc, XXVII | qui concidentem volneribus Cn. Pompeium vidissent, cum
284 Tusc, XIX | Cinna collegae sui consulis Cn. Octavi praecidi caput iussit,
285 Tusc, XXXVIII| adhibebant ducem. Pueris nobis Cn. Aufidius praetorius et
|