Academica
Liber, Caput
1 I, 1 | Et ego 'Ista quidem' inquam Varro iam diu expectans
2 I, 3 | 3] Tum ego 'Sunt' inquam 'ista Varro. nam nos in
3 I, 4 | quod audio?' ~'Quanam' inquam 'de re?' ~Va. 'Relictam
4 I, 4 | autem novam.' ~'Quid ergo' inquam 'Antiocho id magis licuerit
5 I, 4 | velim', et simul 'adsidamus' inquam 'si videtur. ~Va. 'Sane
6 I, 5 | et isto modo.' ~'Quid me' inquam 'putas, qui philosophiam
7 I, 7 | tractare conamur.' ~'Tu vero' inquam 'Varro bene etiam meriturus
8 I, 8 | exponam.' ~'Nos vero volumus' inquam, 'ut pro Attico etiam respondeam.' ~
9 I, 9 | Antiochus.' ~'Mihi vero'inquam 'videtur, quod vides idem
10 I, 12 | minimeque obscure eita est' inquam 'a te Varro et veteris Academiae
11 I, 12 | Tum ego 'Cum Zenone' inquam 'ut accepimus Arcesilas
Brutus
Caput
12 10 | postquam salutavi: Quid vos, inquam, Brute et Attice? numquid
13 11 | ulla molestia. Vos vero, inquam, Attice, et praesentem me
14 12 | 12] Recte, inquam, est visus: nam me istis
15 13 | delectaverint. Istae vero, inquam, Brute, non modo delectationem
16 13 | litterarum fuit? An mihi potuit, inquam, esse aut gratior ulla salutatio
17 14 | complexus est? Istum ipsum, inquam, Brute, dico librum mihi
18 15 | 15] Ille vero et nova, inquam, mihi quidem multa et eam
19 18 | 18] At vero, inquam, tibi ego, Brute, non solvam,
20 19 | ego a te peto. Quidnam id? inquam. Ut scribas, inquit, aliquid;
21 20 | quaerimus. Quidnam est id? inquam. Quod mihi nuper in Tusculano
22 21 | 21] Ego vero, inquam, si potuero, faciam vobis
23 22 | 22] Feci, inquam, istuc quidem et saepe facio.
24 24 | 24] Praeclare, inquam, Brute, dicis eoque magis
25 44 | 44] Sit sane, inquam, ut lubet, de isto; et ego
26 52 | breviora quam vellem. Optime, inquam, sed veniamus ad nostros,
27 75 | 75] Recte, inquam, Brute, intellegis. atque
28 91 | reliquerunt. Nec enim est eadem inquam, Brute, causa non scribendi
29 100 | ego: audivi equidem ista, inquam, de maioribus natu, sed
30 119 | 119] Et ego: non, inquam, Brute, sine causa, propterea
31 123 | voluminum effecerit. Et ego, inquam, intellego, Brute, quem
32 124 | 124] Atqui haec, inquam, de incestu laudata oratio
33 125 | solum lego. Immo plane, inquam, Brute, legas censeo. damnum
34 126 | perfecta non plane. legendus, inquam, est hic orator, Brute,
35 148 | 148] Hic ego: noli, inquam, Brute, existimare his duobus
36 150 | similitudinem iudico. Quonam, inquam, istuc modo? Quia mihi et
37 151 | 151] Et ego: de me, inquam, dicere nihil est necesse;
38 152 | nostrum anteponis? Sic enim, inquam, Brute, existumo, iuris
39 153 | videris dicere, inquit. Recte, inquam, intellegis; sed adiunxit
40 158 | 158] Pergamus ergo, inquam, ad reliqua et institutum
41 161 | Omnibus quidem aliis, inquam, in magistratibus, sed tribunus
42 162 | quem exspectas? ~Nescio, inquam. sed est etiam L. Crassi
43 164 | pueritia quasi magistra fuit, inquam, illa in legem Caepionis
44 170 | oratoribus? ~Quid censes, inquam, nisi idem quod urbanis?
45 171 | urbanitatis color? Nescio, inquam; tantum esse quendam scio.
46 177 | Festivitate igitur et facetiis, inquam, C. Iulius L. f. et superioribus
47 183 | intellegunt? ~Recte requiris, inquam, Attice; sed audies ex me
48 184 | Bruto probaturus es? ~Plane, inquam, Attice, disputationem hanc
49 190 | Faciebat ille quidem, inquam, et mihi benevolentia, credo,
50 192 | non queam dicere. ~Ita se, inquam, res habet. ut, si tibiae
51 201 | ordiens: quando igitur, inquam, a Cotta et Sulpicio haec
52 212 | 212] Quid Crassum, inquam, illum censes istius Liciniae
53 212 | videtur et dicere. ~Recte, inquam, iudicas, Brute. etenim
54 219 | commisisset? ~Quid autem, inquam, Brute, stultius quam, si
55 231 | dicere. ~Quaenam igitur, inquam, est? ~Vereri te, inquit,
56 231 | praeterieris. ~Quid? vos, inquam, tacere non poteritis? ~
57 232 | 232] Tum ego: vere tibi, inquam, Brute, dicam. non me existimavi
58 232 | Hortensium. ~Immo vero, inquam, ad Hortensium; de me alii
59 233 | 233] Geretur, inquam, tibi mos, quoniam me non
60 244 | esse venturum. ~Non puto, inquam, existimare te ambitione
61 248 | qui fuerunt. ~Cur tandem? inquam; an exspectas quid ego iudicem
62 249 | es similem tui? ~Ne ego, inquam, si itast, velim tibi eum
63 251 | 251] Hic ego: etsi, inquam, de optumi viri nobisque
64 255 | antepono. ~Et recte quidem, inquam, Brute; modo sit hoc Caesaris
65 262 | rerum suarum. ~Valde quidem, inquam, probandos; nudi enim sunt,
66 266 | publica perdidisset. Sileamus, inquam, Brute, de istis, ne augeamus
67 270 | 270] Non, inquam, ego istuc ignoro, Pomponi,
68 279 | defuisse? ~Sit sane ita, inquam; sed redeamus ad eum, qui
69 280 | arbitror dicere. ~Recte, inquam, arbitraris; quorum quidem
70 281 | 281] Hoc modo, inquam. cum honos sit praemium
71 284 | consequebatur. ~Dicebat, inquam, ita; sed et ipse errabat
72 292 | quod sentio. ~Tu vero, inquam, Tite. ~Tum ille: ego, inquit,
73 293 | 293] Quorsus, inquam, istuc? non enim intellego. ~
74 297 | sermonis initium pepulisti, inquam, Attice, remque commovisti
75 300 | veteres explicabis? ~Vero, inquam, Brute; sed in Cumano aut
76 328 | tu afuisti. ~Sic ferunt, inquam, idque declarat totidem
77 329 | 329] Sit sane ut vis, inquam, et id non tam mea causa
De divinatione
Liber, Par.
78 I, 8 | sustulit." "Optime vero," inquam; "etenim ipse Cotta sic
79 I, 10 | Arcem tu quidem Stoicorum," inquam, "Quinte, defendis, siquidem
80 I, 11 | 11 "Ego vero," inquam, "philosophiae, Quinte,
81 I, 105 | Tuae partes sunt, tuum, inquam, auspiciorum atrocinium
82 I, 132 | Praeclare tu quidem," inquam," paratus**** ~ ~
83 II, 140 | ego: "Adcurate tu quidem", inquam, "Quinte, et stoice Stoicorum
84 II, 233 | somniandi; de quibus, Quinte," inquam, "si placet, disseramus." "
85 II, 234 | exorsus dicere. "Non ignoro," inquam, "Quinte, te semper ita
De fato
Caput
86 3 | aliquid audire? Tu vero, inquam, vel audire vel dicere;
87 3 | ornamenta dicendi. Quam ob rem, inquam, quoniam utriusque studii
88 4 | molestum, volo. An mihi, inquam, potest quicquam esse molestum,
De finibus
Liber, Par.
89 I, | accedis, saluto:~'chaere,' inquam, 'Tite!' lictores, turma
90 I, | 15] Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. oratio
91 I, | 16] Nisi mihi Phaedrum, inquam, tu mentitum aut Zenonem
92 I, | quid non probes. Principio, inquam, in physicis, quibus maxime
93 I, | igitur Epicuri non probo, inquam. De cetero vellem equidem
94 I, | 27] Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest,
95 I, | habeo quae velim. An me, inquam, nisi te audire vellem,
96 I, | est? Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Sic faciam igitur,
97 I, | 29] Certe, inquam, pertinax non ero tibique,
98 I, | interrogari. Ut placet, inquam. Tum dicere exorsus est.
99 II, | significarent paratos, Primum, inquam, deprecor, ne me tamquam
100 II, | Me ipsum esse dicerem, inquam, nisi mihi viderer habere
101 II, | quale sit, nesciat! Atqui, inquam, aut Epicurus quid sit voluptas
102 II, | Epicurus ignorat? Non semper, inquam; nam interdum nimis etiam
103 II, | ostendere! Ego vero non dubito, inquam, quin facile possis, nec
104 II, | inquit, quod requiras? Dicam, inquam, et quidem discendi causa
105 II, | reprehenderim. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid
106 II, | dolere. Quid? idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? ~
107 II, | omnis amotio. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea
108 II, | potest verius. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
109 II, | in motu est. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem
110 II, | voluptatem? Memini vero, inquam; sed tu istuc dixti bene
111 II, | Immo sit sane nihil melius, inquam—nondum enim id quaero—,
112 II, | potest. Quid dubitas igitur, inquam, summo bono a te ita constituto,
113 II, | captiones. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice
114 II, | philosophorum sit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. omnem vim loquendi,
115 II, | videtis. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam
116 II, | perspexeris; pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes
117 II, | ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine.
118 II, | omnes urbani rustici, omnes, inquam, qui Latine loquuntur, voluptatem
119 II, | graviter vituperantur; sit, inquam, tam facilis, quam vultis,
120 II, | inquit, intellegis. Age sane, inquam. sed erat aequius Triarium
121 III, | te ipse venissem. ~Heri, inquam, ludis commissis ex urbe
122 III, | aetatem vides. ~Video equidem, inquam, sed tamen iam infici debet
123 III, | Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic
124 III, | ducere. ~Vide, ne magis, inquam, tuum fuerit, cum re idem
125 III, | Dicuntur ista, Cato, magnifice, inquam, sed videsne verborum gloriam
126 III, | a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere
127 III, | igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes
128 III, | 13] Istud quidem, inquam, optime dicis, sed quaero
129 III, | 14] Quonam modo? inquam. si una virtus, unum istud,
130 III, | declarantibus—, id ergo, inquam, si solum est bonum, quid
131 III, | sententiam. ~Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea,
132 III, | Facillimum id quidem est, inquam. si enim Zenoni licuit,
133 III, | haerentem videbis. ~Sedulo, inquam, faciam. sed 'fortuna fortis';
134 III, | oratio. ~Est, ut dicis, inquam. sed tamen omne, quod de
135 III, | omnia humana ducens, is, inquam, quem efficere volumus,
136 III, | 40] Ne tu, inquam, Cato, verbis illustribus
137 IV, 1 | ille. Ego autem: Ne tu, inquam, Cato, ista exposuisti,
138 IV, 1 | Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos,
139 IV, 1 | Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus
140 IV, 1 | sententia dissidere? ~Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris,
141 IV, 1 | postea. ~Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi
142 IV, 2 | 3] Existimo, igitur, inquam, Cato, veteres illos Platonis
143 IV, 8 | 19] Habes, inquam, Cato, formam eorum, de
144 IV, 10 | elegantiora desidero.~A mene tu? inquam. Sed tamen enitar et, si
145 IV, 16 | 45] Optime, inquam. Quid enim mihi potest esse
146 IV, 28 | nihil probari. ~Scrupulum, inquam, abeunti; sed videbimus. ~
147 V, 30 | Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur,
148 V, 30 | Etsi facit hic quidem, inquam, Piso, ut vides, ea, quae
149 V, 31 | 8] Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso,
150 V, 31 | vobis molestus sim. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
151 V, 37 | servire debemus. Ita prorsus, inquam; etsi ea quidem, quae adhuc
152 V, 50 | Immo enimvero ego sum, inquam, Orestes!' Cum autem etiam
153 V, 53 | Et ego: Tu vero, inquam, Piso, ut saepe alias, sic
154 V, 54 | sciat?~ Ego vero isti, inquam, permitto. sed nonne merninisti
155 V, 54 | habet?~ Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
156 V, 54 | malis.~ Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute
157 V, 55 | Respondebo me non quaerere, inquam, hoc tempore quid virtus
158 V, 55 | Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex
159 V, 56 | 83] Quid me istud rogas? inquam. Stoicos roga.~ Quid
160 V, 56 | Tamen a proposito, inquam, aberramus. Non enim quaero
161 V, 56 | et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt,
162 V, 56 | mala?~ Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero,
163 V, 56 | abducam, times.~ Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
164 V, 60 | atque etiam confirmandus, inquam; quem si tenueris, non modo
De haruspicum responso
Caput
165 4 | furiis et facibus, cum his, inquam, exitiosis prodigiis ac
166 4 | pontificis maximi emissum. Tum, inquam, tum vidi ac multo ante
167 8 | conscripti, Clodius: Publius, inquam, Clodius sacra et religiones
168 24 | civitatis conversi sunt, hanc, inquam, accepimus agros et nemora
169 47 | nemo redarguebat—nisi eum, inquam, exercitum signis infestis
170 60 | fulciamus iam labefacta, vix, inquam, nixa in omnium nostrum
De lege agraria
Oratio, Caput
171 III, 12 | hos privatos facit; hos, inquam, agros quos Sulla nemini
De legibus
Liber, Caput
172 III, 153 | nostra et recentia? Quis, inquam, tam audax, tam nobis inimicus
De oratore
Liber, Caput
173 II, VI | ac sentiebam: nam "si," inquam "Scaevola, nullum erit testamentum
174 II, VI | scribes unus. Quid igitur?" inquam "Quando ages negotium publicum?
175 II, XXXV | 148] diligentia, inquam, quae cum omnibus in rebus
176 II, LXVIII| 276] "Ego vero" inquam "a porta Esquilina video
177 III, XV | 56] Hanc, inquam, cogitandi pronuntiandique
178 III, XXXI | principes sumus - nostra est, inquam, omnis ista prudentiae doctrinaeque
179 III, XLIX | occurrent orationi; ipsi, inquam, se offerent et respondebunt
180 III, LVI | sunt, ut aguntur. Actio, inquam, in dicendo una dominatur;
De provinciis consularibus
Caput
181 | interclusum suis sustinerent, tum, inquam, Byzantii et postea signa
182 7 | debueras, everteras, tum, inquam, emisti grandi pecunia,
De re publica
Liber
183 VI | loqui posse coepi: 'Quaeso', inquam, 'pater sanctissime atque
184 VI | ut me recepi: 'Quid hic?' inquam, 'quis est, qui complet
185 VI | cum dixisset: 'Ego vero,' inquam, 'Africane, si quidem bene
In Catilinam
Oratio, Caput
186 III, 9 | signum. Adnuit. 'Est vero', inquam, 'notum quidem signum, imago
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
187 V | quae sunt palam—non modo, inquam, ad eum cui primam comitiis
188 IX | tum quaerebam, consulem inquam, non illum quidem quem in
In Vatinium
Caput
189 24 | indicem in rostris, in illo, inquam, augurato templo ac loco
Laelius de amicitia
Caput
190 3 | ipsos induxi loquentes, ne 'inquam' et 'inquit' saepius interponeretur,
191 84 | 84] Haec est, inquam, societas, in qua omnia
192 100 | aliquando. ~Virtus, virtus, inquam, C. Fanni, et tu, Q. Muci,
Orator
Caput
193 73 | minimis et maximi—cum hoc, inquam, decere dicimus, illud non
194 118 | ieiunius aguntur, nihil, inquam, sine ea scientia quam dixi
195 157 | noras? ~Post idem ~Stilponem inquam noveras. ~Sient plenum est,
Philippicae
Oratio, Caput
196 I, 24 | provinciis, de iudiciis, eas, inquam, Caesaris leges nos, qui
197 I, 31 | loquor cum dolore) hanc tu, inquam, potuisti aequo animo tantam
198 I, 32 | iniusta est a te, a te, inquam, mortuo Caesari nota ad
199 II, 30 | causam; edormi crapulam, inquam, et exhala. An faces admovendae
200 II, 53 | contulisses. [XXII] Tu, tu, inquam, M. Antoni, princeps C.
201 II, 64 | haeret animo dolor), bona, inquam, Cn. Pompei Magni voci acerbissimae
202 II, 91 | 91] tu, tu, inquam, illas faces incendisti,
203 II, 112 | omittamus: hunc unum diem, unum, inquam, hodiernum diem, hoc punctum
204 V, 33 | conscripti, bello, bello, inquam, decertandum est, idque
205 VII, 15 | exclusit senatum: ut haec, inquam, omittam, ne hoc quidem
206 VII, 24 | facultatibus suis sublevavit, huic, inquam, tali viro, quem nos senatus
207 VIII, 22 | contumeliose: Deserti, deserti, inquam, sumus, patres conscripti,
208 IX, 8 | sed dicendum tamen), vos, inquam, Ser. Sulpicium vita privastis;
209 XI, 9 | 9] Alia sunt, alia, inquam, o perditissimi homines
210 XII, 3 | II] Decepti, decepti, inquam, sumus, patres conscripti;
211 XII, 7 | eiecit, exclusit. Illi, illi, inquam, urbi fortissime conanti
212 XII, 20 | crediturum putavit. Non ferent, inquam, oculi Saxam, Cafonem, non
213 XIII, 10 | Antonius, redimet, redimet, inquam, Cn. Pompei domum filius.
214 XIII, 41 | Caesarem dicere audes? Tu, tu, inquam, illum occidisti Lupercalibus;
215 XIV, 12 | interfecta (hostium dico; ita, inquam, hostium, quamvis hoc isti
Pro Caecina
Caput
216 36 | suis prohibito, <prohibito> inquam, per homines coactos et
217 49 | adferantur? Necesse est, inquam, si ad verbum rem volumus
218 74 | teneri non potest? quid, inquam, prodest fundum habere,
219 80 | diligenter attendere. 'Quonam,' inquam, 'modo?' 'Quia certe,' inquit, '
Pro Caelio
Caput
220 14 | etiam bonis. Me ipsum, me, inquam, quondam paene ille decepit,
221 30 | adulescentiae veniamque petere; non, inquam, audeo; perfugiis non utor
Pro Cluentio
Caput
222 1 | crudelitate est, mater, inquam, appellabitur, neque umquam
223 | Fabricium factas? Nihil: nihil, inquam, aliud, iudices, reperietis.
224 1 | pecuniam datam, negate, inquam, in eo loco. Quid tacetis?
225 3 | corrumpendas – dum haec, inquam, de Oppianico constabunt,
226 4 | luctus, pater, – pater, inquam, illius adulescentis; quem
Pro Deiotaro
Caput
227 8 | hospiti porrexisti, istam, inquam, dexteram non tam in bellis
228 34 | 34] Solus, inquam, es, C. Caesar, cuius in
Pro Flacco
Caput
229 3 | iudicum imploravit, hoc, hoc inquam, tempore implorat. Non estis
230 5 | 5] Di, inquam, immortales Lentulum * * * ~
231 45 | non potest; filiam, filiam inquam, aerumnoso patri, Deciane,
232 16 | iudicio vestris, <vestris> inquam, umeris, iudices, sustinetis.
233 25 | gravius acciderit, ego te, inquam, Flacce, prodidero. <O>
Pro Fonteio
Caput
234 3 | cite . . . Nemo, nemo, inquam, iudices, reperietur qui
235 4 | negotium est? Illo, illo, inquam, loco quem videtis. Extra
236 12 | accusatori, iudices; insector, inquam, et flagito testis. Plus
237 42 | hominem, iudices, frugi, inquam, et in omnibus vitae partibus
Pro Ligario
Pars, Caput
238 V | quam tu per te, per te, inquam, obtines—intellego quid
239 IX | pacem cogitare. Omnes, inquam, uincere uolebamus: tu certe
Pro Marcello
Caput
240 3 | maximum est) totum est, inquam, tuum. Nihil sibi ex ista
241 2 | spiritu continetur. Illa, inquam, illa vita est tua, quae
Pro Milone
Caput
242 1 | exaudire possis—tuas, tuas, inquam, suspiciones perhorrescimus:
243 1 | nemo praeter illum, si is, inquam, potuisset aut quaestionem
244 2 | Confiteretur, confiteretur, inquam, si fecisset, et magno animo
245 2 | tumuli atque luci, vos, inquam, imploro atque obtestor;
246 3 | adulescentis, ante ipsam, inquam, Bonam deam, eum proelium
Pro Murena
Caput
247 14 | Murenae dici potest, nihil, inquam, omnino, iudices. Sic a
248 63 | adiumenta doctrinae--nostri, inquam, illi a Platone et Aristotele,
249 78 | pertinet. Intus, intus, inquam, est equus Troianus; a quo
250 80 | Atque haec cives, cives, inquam, si eos hoc nomine appellari
251 84 | sacrario rei publicae, in ipsa, inquam, curia non nemo hostis est.
Pro Plancio
Caput
252 | et misericordis; valeret, inquam, communi sensu omnium et
253 2 | crimen. quamcumque tribum, inquam, delegeris quam tulerit
254 | fastidiose: 'immo ex Sicilia,' inquam. tum quidam, quasi qui omnia
255 | defuisset—armis fuit, armis, inquam, fuit dimicandum; quibus
256 4 | non est passus; vi me, vi, inquam, Plancius et complexu suo
Pro Quinctio
Caput
257 XI | adversarius; in hanc rem te, te inquam, testem, Naevi, citabo.
258 XXV | Hortensium contendere?" "Minime," inquam, "sed quid id ad rem?" "
259 XXV | audire? Quid taces? dic, inquam, diem. Pudet dicere; intellego;
Pro Rabirio
Caput
260 19 | 19] Libenter, inquam, confiterer, si vere possem
261 21 | 21] De te ipso, inquam, Labiene, quaero. Cum ad
262 23 | esse confessum; nemo est, inquam, inventus tam profligatus,
263 27 | patrem patriae, parentem, inquam, vestrae libertatis atque
Pro Rabirio Postumo
Caput
264 13 | hac tenerentur, vos, vos inquam, ipsi et senatus frequens
265 22 | Romanum ex hac urbe, huius, inquam, rei publicae civem, quae
266 35 | omnes praestigiae, illinc, inquam, omnes fallaciae, omnia
Pro Roscio Comoedo
Caput
267 37 | pollicitum esse praedices, te, te inquam, Fanni, ab tuis subselliis
Pro Scauro
Caput
268 1 | maxime expetuntur. ~[1q] sic, inquam, se, iudices, res habet;
269 25 | cognoscerem? peragravi, inquam, Triari, durissima quidem
270 4 | Scaure, equidem video, video, inquam, non cogito solum, nec vero
Pro Sestio
Caput
271 26 | venistis ad senatum, vos, inquam, equites Romani et omnes
272 45 | oppetisses.' de quo te, te, inquam, patria, testor et vos,
273 53 | lucem aspicere vellet: illo, inquam, ipso die -- die dico? immo
274 116 | vix vivus effugit. semel, inquam, se ludis homo popularis
275 146 | meo, multo mihi, multo, inquam, iudices, praestat in eandem
Pro Sulla
Caput
276 75 | proposita degeret? Non, inquam, cadit in hos mores, non
277 80 | modiceque dicetur—quid? inquam, haec auctoritas nostra,
Tusculanae
Liber, Caput
278 Tusc, XXXI | sevocamus animum, quid, inquam, tum agimus nisi animum
279 Tusc, XLIX | epilogus firmiorem. Optime, inquam. sed nunc quidem valetudini
280 Tusc, 0 | semper putas, Graecia! Aliud, inquam, est dolere, aliud laborare.
281 Tusc, XXVIII| illuc, unde deflexit. Dabit, inquam, se in tormenta vita beata
|