Academica
Liber, Caput
1 I, 5 | naturam et mores dividebantur. naturae celeritatem ad discendum
2 I, 5 | virtus, quasi perfectio naturae omniumque rerum quas in
3 I, 5 | in quibusdam quae non tam naturae quam beatae vitae adiuncta
4 I, 6 | congruentes cum praescriptione naturae; unde et amicitia exsistebat
5 I, 9 | totumque se ad investigationem naturae contulisset, in ea ipsa
6 I, 10 | secundum naturam dicebat alia naturae esse contraria, his is ipsis
Brutus
Caput
7 132 | summa non vitae solum atque naturae sed orationis etiam comitas,
8 268 | disciplina; instrumenta naturae derant; sed tantus animi
Commentariolum petitionis
Caput
9 V | facilitate ac iucunditate naturae parta esse oportet. Sed
De divinatione
Liber, Par.
10 I, 11 | alterum artis est, alterum naturae.
11 I, 35 | fortasse obscuritate involuta naturae; non enim me deus ista scire,
12 I, 36 | exstitit in sterilitate naturae, praedictus est ab haruspicibus
13 I, 61 | mentis solet, sive deest naturae quippiam, sive abundat atque
14 I, 79 | Pythiam Delphis incitabat, naturae Sibyllam. Quid enim? Non
15 I, 90 | laudatoremque cognovi, qui et naturae rationem, quam fisiologi/
16 I, 130 | Atque hanc quidem rationem naturae difficile est fortasse traducere
17 II, 149 | ea praedicunt enim quae naturae necessitas perfectura est.
18 II, 167 | ostenditur? Qua ex coniunctione naturae et quasi concentu atque
19 II | ullam esse convenientiam naturae cum extis concessero.
20 II, 177 | esse fulmen. Quod igitur vi naturae, nulla constantia, nullo
21 II, 193 | tibi rei novitas adtulerit, naturae ratione depellito. Ita te
22 II, 229 | liberarentur. Multi etiam naturae vitium meditatione atque
23 II, 257 | conveniente et coniunctione naturae, quam vocant sumpa/qeian,
24 II, 262 | interpretari an explicatione naturae? Ut, si iam fieri possit
25 II | continuato coniunctioque naturae, quam, ut dixi, vocant sumpa/
26 II, 276 | dormienti, ut id, quod evenit, naturae vis, non opinio erroris
27 II, 276 | vetaretur navigare? Aut quid naturae copulatum habuit Alcibiadis
28 II, 277 | eorum quam vim consensumque naturae? Cursor ad Olympia proficisci
29 II, 280 | effector somniorum neque naturae societas ulla cum somniis,
30 II, 282 | est iuncta cum cognitione naturae, sic superstitionis stirpes
De fato
Caput
31 5 | ut in reliquis eius modi, naturae contagio valet, quam ego
32 19 | non enim aeternis causis naturae necessitate manantibus verum
33 48 | tributum est necessitate naturae, quod omne pondus nulla
De finibus
Liber, Par.
34 I, | multis voluptatibus, cum ipsi naturae patrioque amori praetulerit
35 I, | inanitate omni et errore naturae finibus contentus sine aegritudine
36 I, | omnia dixi hausta e fonte naturae, si tota oratio nostra omnem
37 I, | hac exaudita quasi voce naturae sic eam firme graviterque
38 II, | quieto satiaret desideria naturae. recte ergo is negat umquam
39 II, | appellet haec desideria naturae, cupiditatis nomen servet
40 II, | erubuit—vis enim est permagna naturae—, confugit illuc, ut neget
41 II, | quae putat esse specula naturae, ut diceret ab iis duce
42 II, | voluptas, Stoicis consentire naturae, quod esse volunt e virtute,
43 II, | tum etiam ipsis initiis naturae et totius perfectione vitae
44 II, | intellegas eo maiorem vim esse naturae, quod ipsi vos, qui omnia
45 II, | non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed
46 III, | enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis
47 III, | inquit, ab his principiis naturae discessimus, quibus congruere
48 III, | kayƒkon—, ut se conservet in naturae statu, deinceps ut ea teneat,
49 III, | constans consentaneaque naturae, in qua primum inesse incipit
50 III, | eorum autem, quae sunt prima naturae, propter se nihil est expetendum.
51 III, | proficiscantur ab initiis naturae, necesse est ea ad haec
52 III, | ut adipiscamur principia naturae, nec tamen ut hoc sit bonorum
53 III, | quod non inest in primis naturae conciliationibus honesta
54 III, | omnia officia a principiis naturae proficiscantur, ab isdem
55 III, | sapientiae commendari ab initiis naturae, post autem ipsam sapientiam
56 III, | sit extremum, congruenter naturae convenienterque vivere,
57 III, | vacuitatem doloris aut prima naturae in summis bonis ponerent,
58 III, | convenienter congruenterque naturae vivere. ~
59 III, | perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque
60 III, | quis <se> contra studia naturae tam vehementer obduravit,
61 III, | quod in eo positum est, ut naturae consentiat, crescendi accessionem
62 III, | consequitur, prima autem illa naturae sive secunda sive contraria
63 III, | possit, quod est convenienter naturae. sic enim censent, oportunitatis
64 III, | atque etiam in bestiis vis naturae perspici potest; quarum
65 III, | educatione laborem cum cernimus, naturae ipsius vocem videmur audire.
66 III, | videamus, consentaneum est huic naturae, ut sapiens velit gerere
67 III, | propterea quod, qui convenienter naturae victurus sit, ei proficiscendum
68 III, | nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et
69 III, | debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. ~
70 IV, 4 | disserendi ratio cognitioque naturae; nam de summo mox, ut dixi,
71 IV, 5 | possunt de explicatione naturae, qua et hi utuntur et vestri,
72 IV, 5 | Inest in eadem explicatione naturae insatiabilis quaedam e cognoscendis
73 IV, 6 | dictum est, convenienter naturae vivere. ~
74 IV, 6 | iis constitutio illa prima naturae, a qua tu, quoque ordiebare,
75 IV, 7 | esse vellent, quae esset naturae comes et adiutrix, hoc sapientiae
76 IV, 11 | est enim vel e virtute vel naturae congruenter vivere - summum
77 IV, 13 | igitur mutare principia naturae? Quid enim dicis omne animal,
78 IV, 14 | considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Non
79 IV, 14 | locatur, ut omnia illa prima naturae hulus tutelae subiciantur. ~
80 IV, 15 | nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia
81 IV, 15 | intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? In qua si nihil
82 IV, 15 | corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut
83 IV, 15 | Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. ~
84 IV, 16 | ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus
85 IV, 16 | quo quae essent principia naturae acceperat, a communibus
86 IV, 17 | esse apta is et accommodata naturae, quorum ex selectione virtus
87 IV, 20 | bona, non audet appellare, naturae accommodata esse concedit,
88 IV, 21 | aestimanda et sumenda et apta naturae esse dixit, eadem illi bona
89 V, 32 | ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi
90 V, 34 | vellet, aptum et accommodatum naturae esse oportere et tale, ut
91 V, 34 | quo sint prima invitamenta naturae; quo invento omnis ab eo
92 V, 36 | vacuitas, ut Diodoro, aut prima naturae, ut antiquis, quos eosdem
93 V, 36 | versetur in levissima parte naturae, obscurantis est omnem splendorem
94 V, 36 | proficiscatur, quod diximus naturae esse aptum et accommodatum,
95 V, 37 | appetitum coeptatque et ea, quae naturae sentit apta, appetere et
96 V, 37 | positum est in eo, quod naturae est accommodatum. ita finis
97 V, 39 | in vitio, dissolutionem naturae tam valde perhorrescere—
98 V, 39 | genere vis est perspicua naturae, cum et mendicitatem multi
99 V, 39 | continentur ea commendatione naturae, qua se ipsi diligunt. ~
100 V, 40 | corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; in quibus
101 V, 42 | carissimam, in eaque expletione naturae summi boni finem consistere,
102 V, 42 | ductum a prima commendatione naturae, multis gradibus adscendit,
103 V, 43 | sit, quam exposui, forma naturae, si, ut initio dixi, simul
104 V, 43 | quae vis et totius esset naturae et partium singularum, continuo
105 V, 43 | sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis
106 V, 43 | deum ducem subsequens ad naturae perveniat extremum. nam,
107 V, 43 | aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur;
108 V, 43 | animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi
109 V, 44 | videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa
110 V, 44 | enim constituta sunt prima naturae, ad ea si voluptas accesserit,
111 V, 45 | omnis a prima commendatione naturae. nunc autem aliud iam argumentandi
112 V, 45 | sed quia cuiusque partis naturae et in corpore et in animo
113 V, 45 | motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse?
114 V, 46 | eo dant clariora indicia naturae. Tantus est igitur innatus
115 V, 47 | caelestium eorumque omnium, quae naturae obscuritate occultantur,
116 V, 47 | inquirendo ac discendo in naturae cognitione consumant. Nos
117 V, 48 | minimeque dubitanda indicia naturae, maxime scilicet in homine
118 V, 48 | facillime se arbitrantur naturae voluntatem posse cognoscere.
119 V, 49 | Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est
120 V, 51 | et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. ~
121 V, 52 | ipsi fecerint principia naturae. Tribuendum est igitur his
122 V, 54 | incommoda et reicienda et aliena naturae esse concedunt, ea nos mala
123 V, 57 | tamen ex illa investigazione naturae consequi volebat, bono ut
De haruspicum responso
Caput
124 32 | perscriptum est, lege tamen naturae, communi iure gentium sanctum
De inventione
Liber, Caput
125 I, 3 | recederet, quae praesertim iam naturae vim optineret propter vetustatem. ~
126 II, 29 | animo, quo corpore, quae naturae sunt adtributa, ad aliquam
127 II, 65 | legibus esse firmata. Ac naturae quidem ius esse, quod nobis
128 II, 67 | 67] Ac naturae quidem iura minus ipsa quaeruntur
129 II, 159 | virtus est animi habitus naturae modo atque rationi consentaneus.
130 II, 161 | 161] Naturae ius est, quod non opinio
131 II, 161 | quae superioris cuiusdam naturae, quam divinam vocant, curam
De legibus
Liber, Caput
132 I, 19 | iuris exordium. Ea est enim naturae uis, ea mens ratioque prudentis,
133 I, 31 | fugitur quasi dissolutio naturae, uita expetitur, quia nos
134 I, 31 | sua asperitate, tum quod naturae interitus uidetur sequi;
135 I, 40 | defensionemque facinoris a naturae iure aliquo quaereret. Quae
136 I, 44 | bonam a mala nulla alia nisi natura<e> norma diuidere possumus.
137 I, 46 | iudicetur, et ea sint principia naturae, certe honesta quoque et
138 I, 61 | conspectu et cognitione naturae, dii inmortales, qua<le>m
139 II, 68 | esse censeo patrias, unam naturae, alteram civitatis: ut ille
140 II, 79 | dicere ullam rem praestare naturae omnium rerum, rationem inesse
141 III, 135 | est ad ius condicionemque naturae — quod quom dico, legem
142 III, 181 | diligenter. Nos autem de iure nat<ur>ae cogitare per nos atque dicere
De officiis
Liber, Caput
143 I, 5 | consentiat et non interdum naturae bonitate vincatur, neque
144 I, 6 | firma, stabilia, coniuncta naturae tradi possunt, nisi aut
145 I, 13 | sincerumque sit, id esse naturae hominis aptissimum. Huic
146 I, 14 | Nec vero illa parva vis naturae est rationisque, quod unum
147 I, 42 | dicatur, qua quidem nihil est naturae hominis accommodatius, sed
148 I, 50 | plurimum conferetur. Sed quae naturae principia sint communitatis
149 I, 67 | ferre, ut nihil a statu naturae discedas, nihil a dignitate
150 I, 96 | decorum velint esse, quod ita naturae consentaneum sit, ut in
151 I, 100 | convenientiam conservationemque naturae; quam si sequemur ducem,
152 I, 102 | cui sunt subiecti lege naturae; a quibus non modo animi
153 I, 109 | aliae dissimilitudines sunt naturae morumque, minime tamen vituperandorum. ~
154 I, 110 | nos studia nostra nostrae naturae regula metiamur; neque enim
155 I, 110 | metiamur; neque enim attinet naturae repugnare nec quicquam sequi,
156 I, 118 | felicitate quadam sive bonitate naturae sine parentium disciplina
157 I, 120 | deligendo genere vitae, sed naturae magis; multo enim et firmior
158 I, 120 | videatur. Qui igitur ad naturae suae non vitiosae genus
159 I, 126 | partes autem corporis ad naturae necessitatem datae aspectum
160 I, 127 | 127] Hanc naturae tam diligentem fabricam
161 I, 153 | Placet igitur aptiora esse naturae ea officia, quae ex communitate,
162 I, 153 | cognitio contemplatioque [naturae] manca quodam modo atque
163 I, 159 | communitas, quae maxime est apta naturae ea sit etiam moderationi
164 III, 264 | Stoicis dicitur, convenienter naturae vivere, id habet hanc, ut
165 III, 274 | multo magis efficit ipsa naturae ratio, quae est lex divina
166 III, 276 | Ex quo efficitur, hominem naturae oboedientem homini nocere
167 III, 278 | continemur omnes et eadem lege naturae, idque ipsum si ita est,
168 III, 278 | est, certe violare alterum naturae lege prohibemur. Verum autem
169 III, 281 | inhumane feceris contraque naturae legem, sin autem is tu sis,
170 III, 282 | 31] Itaque lex ipsa naturae, quae utilitatem hominum
171 III, 297 | utile; est enim hominum naturae, quam sequi debemus, maxima
172 III, 303 | sis et ea habeas principia naturae, quibus parere et quae sequi
173 III, 320 | sanciri aut iure civili, tamen naturae lege sanctum est. Societas
174 III, 320 | feruntur enim ex optimis naturae et veritatis exemplis. ~
175 III, 352 | ea, quae sunt fundamenta naturae, cum utilitatem ab honestate
De oratore
Liber, Caput
176 I, IX | filii diserti et omnibus vel naturae vel doctrinae praesidiis
177 I, XV | tris partis est tributa, in naturae obscuritatem, in disserendi
178 I, XXV | omnia sunt enim illa dona naturae - quid de illis dicam, quae
179 I, XXV | eisdem rebus habiles, ita naturae mulieribus ornati, ut non
180 I, XXXII | quae maxime propria essent naturae, tamen his ipsis artem adhiberi
181 I, XLVII | quam aut consuetudini aut naturae meae, petimus ab Antonio,
182 I, LXI | dicitur, ut primum impedimenta naturae diligentia industriaque
183 II, LIV | omnia tradi arte possunt, naturae sunt propria certe neque
184 II, LXII | suspiciosum, gloriosum, stultum: naturae ridentur ipsae, quas personas
185 II, LXXXIV| laudationibus etiam haec sunt naturae et fortunae bona; in quibus
186 III, V | atque [una] consensione naturae constricta esse dixerunt;
187 III, XX | virtutum, officiorum omnisque naturae, quae mores hominum, quae
188 III, XXXI | vivendi denique etiam de naturae ratione dicuntur.
189 III, XLV | huius totius mundi atque naturae, rotundum ut caelum terraque
190 III, XLVII | spiritu potest; sed hic naturae modus est, artis alius.
191 III, L | est vis incredibilisque naturae. Omnes enim tacito quodam
192 III, LV | quod deceat facere artis et naturae est, scire quid quandoque
De partitione oratoria
Caput
193 7 | minus sit, in quibus aut naturae rerum aut facultates comparantur. ~
194 35 | 35] In personis naturae primum spectantur, valetudinis,
195 130 | Atque haec communia sunt naturae atque legis, sed propria
De re publica
Liber
196 I | ad hanc voluptatem ipsius naturae stimulis incitamur, teneamus
197 I | quae tamen esset reddenda naturae, pro patria potissimum reddere.
198 I | civili nexo sed communi lege naturae, quae vetat ullam rem esse
199 II | exquiris optimi status, naturae imagine utendum est nobis,
200 III | verbis et artibus aluerunt naturae principia, hi autem institutis
Cato Maior de senectute
Caput
201 1 | malum potest videri quod naturae necessitas adferat. Quo
202 2 | modo bellare cum dis nisi naturae repugnare? ~
203 3 | certus aetatis et una via naturae, eaque simplex, suaque cuique
204 1 | in terram, locum divinae naturae aeternitatique contrarium.
In Catilinam
Oratio, Caput
205 IV, 7 | constitutam, sed aut necessitatem naturae aut laborum ac miseriarum
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
206 XII | Caesonine, ex miserrimis naturae tuae sordibus, cum experrecta
207 XXXIII | amnes exaruissent, non naturae praesidio sed victoria sua
Laelius de amicitia
Caput
208 17 | anteponatis; nihil est enim tam naturae aptum, tam conveniens ad
209 83 | eorum est habendus ad summum naturae bonum optumus beatissimusque
210 87 | asperitate ea est et immanitate naturae, congressus ut hominum fugiat
Orator
Caput
211 52 | quocumque torqueas, tum et naturae variae et voluntates multum
212 183 | quid accideret. Ita notatio naturae et animadversio peperit
Philippicae
Oratio, Caput
213 X, 20 | dubitare eum spiritum, quem naturae debeat, patriae reddere.~
214 XI, 2 | amore devinxit improbissimae naturae et turpissimae vitae similitudo.
215 XI, 3 | supplicia meditatur; mortem naturae poenam putat esse, iracundiae
216 XI, 10 | omnium nostrum, nisi denique naturae et humanitati inventus esset
217 XI, 28 | vero oppressis suam lege naturae.~
218 XII, 26 | acerbitas morum inmanitasque naturae ne vino quidem permixta
219 XIII, 1 | eiciendum, ex finibus humanae naturae exterminandum puto. Itaque,
220 XIV, 31 | O fortunata mors, quae naturae debita pro patria est potissimum
Post reditum in senatu
Caput
221 1 | quaeso obtestorque, ne meae naturae potius quam magnitudini
222 25 | quo tempore quantam vim naturae bonitas haberet et vera
Pro Archia
Caput
223 5 | litterarum, verum etiam naturae atque virtutis, ut domus,
224 16 | fuisse, et sine doctrina naturae ipsius habitu prope divino
Pro Caelio
Caput
225 12 | et inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque
Pro Cluentio
Caput
226 1 | et immanitate audiet ut naturae nomen amittat; quo enim
227 1 | non potestis, de eo qui et naturae et legibus satis fecit, –
228 1 | coniungendas amicitias studiorum ac naturae similitudo. Cum illi ita
229 1 | necessitudinum, non solum naturae nomen et iura mutavit, –
Pro Marcello
Caput
230 2 | incertos eventus valetudinis et naturae communis fragilitatem extimesco;
231 2 | invitus audivi: "Satis diu vel naturae vixi vel gloriae.'' Satis,
232 2 | Satis, si ita vis, fortasse naturae, addo etiam, si placet,
Pro Milone
Caput
233 1 | et non inest in hoc tanto naturae tam praeclaro motu. Nisi
234 1 | virtuti non sit locus; mortem naturae finem esse, non poenam.
Pro Murena
Caput
235 6 | quanto tandem studio debeo naturae meae consuetudinique servire?
236 65 | impetu concitatum et vi naturae atque ingeni elatum et recentibus
237 66 | propositum domi, sed tamen naturae similitudo illius ad te
Pro Plancio
Caput
238 | dulcissima commendatione naturae. ~
Pro Quinctio
Caput
239 XXX | nihil aliud nisi ut vestrae naturae bonitatique obsequamini,
Pro Roscio Comoedo
Caput
240 1 | 1] . . . . malitiam naturae crederetur. Is scilicet
Pro Scauro
Caput
241 5 | foedus fieri dicant legemque naturae. Aliam quidem causam mortis
242 16 | potest — rerum vox est, naturae vestigium, veritatis nota;
Pro Sestio
Caput
243 47 | potius donata quam reservata naturae videretur? nesciebam inter
Pro Sulla
Caput
244 20 | enim est causa adversata naturae, nec homo nec res misericordiae
Timaeus
Caput
245 <LIV2 | admiscuit, quod esset eiusdem naturae et quod alterius, idque
246 <LIV2 | amplexus orbem, illum eiusdem naturae, hunc alterius motavit.
247 <LIV2 | didicerunt, tunc ex alterius naturae motione transversa in eiusdem
248 <LIV2 | motione transversa in eiusdem naturae motum incurrentia in eaque
249 <LIV2 | minorem, motu unius eiusdemque naturae quae velocissume movebantur
250 <LIV2 | cumque eum similem universi naturae efficere vellet, ad volubilitatem
251 <LIV2 | qua omnem animum universae naturae temperans permiscebat superiorisque
252 <LIV2 | excitatum coniunctumque naturae, deinde voluptate et molestia
253 <LIV2 | intellegentis sapientisque naturae primas causas conquirere,
254 <LIV2 | et ad quaestionem totius naturae inpulerunt; quibus ex rebus
Topica
Caput
255 6 | usum potior erat et ordine naturae certe prior, totam reliquerunt.
256 73 | natura aut tempus affert. Naturae auctoritas in virtute inest
Tusculanae
Liber, Caput
257 Tusc, X | figuratum ut temperatione naturae vigeat et sentiat. ~
258 Tusc, XIII | consensio omnium gentium lex naturae putanda est) —quis est igitur,
259 Tusc, XIV | num dubitas, quin specimen naturae capi deceat ex optima quaque
260 Tusc, XV | Quodsi omnium consensus naturae vox est, omnesque qui ubique
261 Tusc, XV | natura optima sint, cernere naturae vim maxume, veri simile
262 Tusc, XXI | insolentiam philosophorum, qui naturae cognitionem admirantur eiusque
263 Tusc, 0 | aspera, amara, inimica naturae, ad patiendum tolerandumque
264 Tusc, 0 | igitur opinionis esse, non naturae malum? Et tamen fuisse acrem
265 Tusc, I | restinguimus, ut nusquam naturae lumen appareat. Sunt enim
266 Tusc, II | desciscimus, ut nobis optime naturae vim vidisse videantur, qui
267 Tusc, XV | illud opinionis esse, non naturae; si enim in re esset, cur
268 Tusc, XXVII | ergo opinionis esse, non naturae malum. Quid, quos res ipsa
269 Tusc, XXIX | disputant, hoc student efficere, naturae obsisti nullo modo posse;
270 Tusc, XXX | dissolvitur. Sunt enim ista non naturae vitia, sed culpae. Stultitiam.
271 Tusc, VI | qui longius discesserit a naturae constantia. Partes autem
272 Tusc, XXI | intellegatur is qui procul absit a naturae constantia. ~[48] Quid ad
273 Tusc, XIII | natura est datus, vis ipsius naturae perspici potest. Namque
274 Tusc, XIII | non possit, manet in lege naturae. Et ut bestiis aliud alii
275 Tusc, XXIV | positus et in explicatione naturae, alter in discriptione expetendarum
276 Tusc, XXVIII| esse senserint congruere naturae cumque ea convenienter vivere,
277 Tusc, XXX | Hieronymus, nihil bonum nisi naturae primis bonis aut omnibus
278 Tusc, XXXIII| paene nihilo; divitias enim naturae esse parabiles; secundum
279 Tusc, XXXVI | infinitatem rerum atque naturae et in hoc ipso mundo caelum
|