Academica
Liber, Caput
1 I, 5 | idonea, eaque ab his in naturam et mores dividebantur. naturae
2 I, 10 | essent tamen alia secundum naturam dicebat alia naturae esse
3 I, 10 | numerabat. quae autem secundum naturam essent ea sumenda et quadam
4 I, 11 | rerum illis quintam hanc naturam, ex qua superiores sensus
5 I, 11 | statuebat enim ignem esse ipsam naturam quae quidque gigneret et
Brutus
Caput
6 280 | parum a magistris institutus naturam habuit admirabilem ad dicendum;
Commentariolum petitionis
Caput
7 I | negotio posse simulatio naturam vincere. Civitas quae sit
8 XI | magis ad tempus quam ad naturam accommodatum tuam, quod
De divinatione
Liber, Par.
9 I, 13 | vulnera, quorum vini atque naturam ratio numquam explicavit,
10 I, 110 | subtditate reverenda est ad naturam deorum, a qua, ut doctissimis
11 I, 131 | physicus inducitur, minime naturam rerum cognosse videatur: ~"
12 II | quam gubernator, aut morbi naturam acutius quam medicus, aut
13 II, 183 | 50 Conceptio contra naturam fortasse, sed partus prope
14 II, 184 | Si deum, cur se contra naturam in terram abdiderat, ut
15 II, 193 | consuetudinem exstiterit, praeter naturam tamen non possit exsistere.
16 II, 213 | potius, totius augurii primum naturam ipsam videre, deinde inventionem,
17 II | sunt, ut ne caeli quidem naturam interpretes istos caeli
18 II, 229 | essent ut quaedam contra naturam depravata haberent, restituerentur
19 II, 242 | fortunam esse causam, non naturam esse docet? Deinde, si tua
20 II, 261 | 128 Naturam autem eam dico, qua numquam
21 II, 278 | quiete obsignatam habere naturam. Rettulit. Negavit eam,
22 II, 278 | ratione explicari et ad naturam revocari facile possunt,
23 II, 280 | coniecturam adhibeant, non naturam, casus autem innumerabilibus
24 II, 281 | praestantem aliquam aeternamque naturam, et eam suspiciendam admirandamque
De fato
Caput
25 6 | fato ratio omnium rerum ad naturam fortunamve referatur? ~
26 10 | ad laudem; vitiosam enim naturam ab eo sic edomitam et conpressam
27 25 | ipsius individui hanc esse naturam, ut pondere et gravitate
28 25 | motus enim voluntarius eam naturam in se ipse continet, ut
De finibus
Liber, Par.
29 I, | necesse est, quid aut ad naturam aut contra sit, a natura
30 I, | sequimur, quae suavitate aliqua naturam ipsam movet et cum iucunditate
31 II, | notus sit, hoc est qui suam naturam sensumque perspexerit, vacuitas
32 II, | ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum
33 II, | bonorum dicerent secundum naturam vivere, id est virtute adhibita
34 II, | ea, quae essent secundum naturam, reicientemque contraria. ~
35 II, | officium sequi, plusque rectam naturam quam rationem pravam valere. ~
36 III, | qui sine ulla doctrina naturam ipsam secuti multa laudabilia
37 III, | simus, sed ipsam depravare naturam. nam nisi hoc optineatur,
38 III, | earum rerum, quae secundum naturam sint, habere delectum, qui
39 III, | rebus, quae sint contra naturam, arbitrantur. iam membrorum,
40 III, | quod aut ipsum secundum naturam sit aut tale quid efficiat,
41 III, | constitutis, ut ea, quae secundum naturam sunt, ipsa propter se sumenda
42 III, | ea teneat, quae secundum naturam sint, pellatque contraria.
43 III, | ad ea, quae sunt secundum naturam. simul autem cepit intellegentiam
44 III, | dixi. est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam
45 III, | ab iis rebus, quae contra naturam sint, earum rerum, quae
46 III, | rerum, quae sint secundum naturam, <fore ut> tollatur omnis
47 III, | seligentem quae secundum naturam et quae contra naturam sint
48 III, | secundum naturam et quae contra naturam sint reicientem, id est
49 III, | rebus, quae sunt secundum naturam, ascendit animus collatione
50 III, | mediis, quod aut secundum naturam esset aut contra, nec, cum
51 III, | sumpturum, quae secundum naturam sint, reiecturumque contraria.
52 III, | plura sunt quae secundum naturam sunt, huius officium est
53 III, | rerum earum, quas secundum naturam esse dicimus. et quoniam
54 IV, 5 | quae voluntas; cuius ad naturam apta ratio vera illa et
55 IV, 5 | sumuntur ad cuiusque rei naturam explicandam. Ergo adhuc,
56 IV, 6 | planissime Polemo, secundum naturam vivere summum bonum esse
57 IV, 6 | rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Hoc
58 IV, 6 | rebus, quae sunt secundum naturam neque sunt in nostra potestate.
59 IV, 7 | quoque requisitas, quae naturam adiuvarent in quibus ea
60 IV, 7 | adquirat. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.
61 IV, 8 | sit probatum; quodne omnem naturam conservatricem sui dixerint,
62 IV, 8 | rebus, quae essent secundum naturam, abundaret, magis expetendam
63 IV, 10 | rerum, quae sint secundum naturam, quam plurima et quam maxima
64 IV, 10 | verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis bonorum
65 IV, 11 | omniaque ea, quae, secundum naturam cum sint, absint a nostra
66 IV, 11 | sibi constitueret secundum naturam vivere. Quod est, ut dixi,
67 IV, 11 | habere ea, quae secundum naturam sint, vel omnia vel plurima
68 IV, 11 | se, quod esset secundum naturam, ut valitudo est. ~
69 IV, 11 | etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;
70 IV, 13 | naturalis ea, quae secundum naturam sunt, appetens, eorum omnium
71 IV, 13 | earum rerum, quae secundum naturam sunt, aut motum aut statum?
72 IV, 14 | sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed
73 IV, 14 | earum rerum, quae secundum naturam sunt. Cum autem ad summum
74 IV, 15 | est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. At,
75 IV, 15 | viderant, abiecerunt obliti naturam omnem appetendarum rerum
76 IV, 16 | quod autem ea, quae ad naturam accommodata et per se assumenda
77 IV, 16 | sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; cum autem
78 IV, 16 | vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. ~
79 IV, 17 | sequi dicent, et vos ad naturam revertemini. Quibus natura
80 IV, 17 | summo bono reverti se ad naturam, ut ex ea petant agendi
81 IV, 17 | impellit ad ea, quae secundum naturam sunt, petenda, sed ab iis
82 IV, 19 | molestum, odiosum, contra naturam, difficile toleratu, sed,
83 IV, 20 | haberentur aestimabiles et ad naturam accommodatae, faterique
84 IV, 21 | cum aliquid ei secundum naturam esse videatur, omniaque,
85 IV, 21 | omniaque, quae secundum naturam sint, aestimatione aliqua
86 IV, 21 | aestimanda, quaeque secundum naturam sint, partim nihil habere
87 IV, 23 | ea vita sit, sed quod ad naturam accommodatior.~Et, qui sapientes
88 IV, 26 | Se omnia, quae secundum naturam sint, b o n a appellare,
89 IV, 26 | difficilem perpessu et contra naturam esse quam si malum dixero. ~
90 V, 35 | alii, quae prima secundum naturam nominant, proficiscuntur,
91 V, 35 | aut eorum, quae secundum naturam sunt, adipiscendi, etiam
92 V, 35 | aut ad prima illa secundum naturam optinenda. ~
93 V, 35 | iis, quas primas secundum naturam esse diximus, Carneades
94 V, 35 | adipiscamur, quae secundum naturam sint, etiam si ea non assequamur,
95 V, 36 | plures, si penitus rerum naturam videas, esse potuerunt.
96 V, 37 | affectum. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Hanc
97 V, 37 | bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut
98 V, 37 | animalibus extremum esse secundum naturam vivere, non ita accipiendum
99 V, 37 | animalium omnium secundum naturam vivere, sed naturas esse
100 V, 37 | dubitantemque dicere omnem naturam esse servatricem sui idque
101 V, 37 | bonis ultimum, secundum naturam vivere, quod ita interpretemur:
102 V, 39 | argomenti est ab interitu naturam abhorrere; idque quo magis
103 V, 39 | hoc intellegant, si quando naturam hominis dicam, hominem dicere
104 V, 39 | illum appetitum rerum ad naturam accommodatarum ingeneratum
105 V, 40 | et statura quam apta ad naturam sit, apparet, neque est
106 V, 40 | hominem ex homine exuena naturam odisse videatur. Quam ob
107 V, 40 | mollium esse solent, contra naturam sunt, ut, etiamsi animi
108 V, 40 | ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Iam vero animus
109 V, 42 | illis et apta quaedam ad naturam putare et aliena earumque
110 V, 42 | sed volet secundum eam naturam, quae postea ei adiuncta
111 V, 43 | aculeis. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
112 V, 44 | Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet
113 V, 44 | quasi in ultimo consistere naturam, atque id esse summum bonum;
114 V, 44 | rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit
115 V, 45 | eorum tamen species ad naturam revertatur? Etenim, cum
116 V, 47 | laboris afferret, contra naturam putaremus datum; aufert
117 V, 47 | discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus. ~
118 V, 52 | putare ea, quae secundum naturam illi ipsi gloriosi esse
119 V, 53 | esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; hoc
120 V, 53 | consuetudine quasi alteram quandam naturam effici, qua inpulsi multa
121 V, 57 | appello quicquid secundurn naturam est, quod contra malum,
122 V, 58 | igitur cetera, quae secundum naturam sint, bona appellare nec
De inventione
Liber, Caput
123 I, 29 | et ad eorum, qui agent, naturam et ad vulgi morem et ad
124 I, 34 | adtributas putamus: nomen, naturam, victum, fortunam, habitum,
125 I, 57 | deinceps ratiocinationis vim et naturam consideremus. Ratiocinatio
126 I, 59 | mediocri quodam consilio naturam mundi administrari. Quinto
127 II, 33 | 33] Item in omni causa naturam aut victum aut studium aut
128 II, 100 | est, iuris et aequitatis naturam oportebit quaerere et quasi
129 II, 110 | diligenter omnium causarum vim et naturam cognoverit, genere et prima
130 II, 157 | non propter suam vim et naturam, sed propter fructum atque
De lege agraria
Oratio, Caput
131 II, 67 | non definis locum; quid? naturam agri? 'Vero,' inquit, 'qvi
De legibus
Liber, Caput
132 I, 21 | planius significem quod uolo) naturam omnem regi? Nam, si hoc
133 I, 27 | disserantur), ipsam per se naturam longius progredi, quae etiam
134 I, 30 | gentis ullius, qui ducem naturam nactus ad uirtutem peruenire
135 I, 33 | intellegi uolo, quo<m> dicam naturam [esse]; tantam autem esse
136 I, 46 | honesta et turpia non ad naturam referri necesse erit? <Si>
137 I, 46 | ratione diiudicanda et ad naturam referenda sunt. ~
138 I, 54 | antiqui omne quod secundum naturam esset, quo iuuaremur in
139 I, 56 | uirtu<ti> perfrui; atqui naturam sequi et eius quasi lege
140 I, 61 | terras, maria rerumque omnium naturam perspexerit, eaque unde
141 II, 65 | et de iure disserens ad naturam referebas omnia, sic in
142 II, 76 | omnium principem expressa naturam, ad quam leges hominum diriguntur,
143 II, 92 | et sentiant mulieres <in> naturam feminarum omnem castitatem
144 II, 124 | habemus in XII, sane secundum naturam, quae norma legis est. Reliqua
145 II, 125 | Gaudeo nostra iura ad naturam accommodari, maiorumque
De officiis
Liber, Caput
146 I, 18 | autem locis, in quos honesti naturam vimque divisimus, primus
147 I, 18 | cognitione consistit, maxime naturam attingit humanam. Omnes
148 I, 22 | prodesse possent, in hoc naturam debemus ducem sequi, communes
149 I, 100 | enim solum corporis, qui ad naturam apti sunt, sed multo etiam
150 I, 100 | motus probandi, qui item ad naturam accommodati sunt. ~
151 I, 110 | faciendum, ut contra universam naturam nihil contendamus, ea tamen
152 I, 111 | conservare non possis, si aliorum naturam imitans, omittas tuam. Ut
153 I, 119 | deliberatione ad suam cuiusque naturam consilium est omne revocandum.
154 I, 128 | verecundiam disputantur. Nos autem naturam sequamur et ab omni, quod
155 III, 264 | cetera autem, quae secundum naturam essent, ita legere, si ea
156 III, 272 | augere magis est contra naturam quam mors, quam paupertas,
157 III, 272 | quae maxime est secundum naturam, humani generis societatem. ~
158 III, 274 | autem parebunt, qui secundum naturam volent vivere), numquam
159 III, 275 | multo magis est secundum naturam excelsitas animi et magnitudo
160 III, 275 | commodi causa magis est contra naturam quam mors, quam dolor, quam
161 III, 276 | Itemque magis est secundum naturam, pro omnibus gentibus, si
162 III, 277 | existimat se facere contra naturam aut magis fugienda censet
163 III, 277 | Si nihil existimat contra naturam fieri hominibus violandis,
164 III, 278 | necesse est secundum eandem naturam omnium utilitatem esse communem.
165 III, 279 | magis arbitrari esse contra naturam hominem homini detrahere
166 III, 281 | igitur magis est contra naturam morbus aut egestas aut quid
167 III, 281 | utilitatis derelictio contra naturam est; est enim iniusta. ~
168 III, 283 | distractio est, neque est contra naturam spoliare eum, si possis,
169 III, 286 | si nihil est tam contra naturam quam turpitudo (recta enim
170 III, 286 | contraria) nihilque tam secundum naturam quam utilitas, certe in
171 III, 323 | natura fons sit, hoc secundum naturam esse, neminem id agere,
De oratore
Liber, Caput
172 I, XXV | inquit "sentio," Crassus "naturam primum atque ingenium ad
173 I, XXV | rationem dicendi et viam, sed naturam defuisse; nam et animi atque
174 I, XLIX | divinarum atque humanarum vim naturam causasque nosse et omnem
175 I, LI | nisi qui <rerum omnium> naturam et mores hominum atque rationes
176 II, XXX | 132] Ac primum naturam causae videat, quae numquam
177 II, XXXI | universi generis vim et naturam referri;
178 II, XXXI | oportet ad genus et [ad] naturam universam: quod sumptuosus,
179 II, XXXII | argumentorum neque ad causae vim ac naturam nomen Coponi aut Curi pertinuit;
180 II, LXXXVII| confiteor equidem huius boni naturam esse principem, sicut earum
181 III, IX | laudandos, cum ad cuiusque naturam institutio doctoris accommodaretur.
182 III, XXVIII | dicunt; sed neque vim neque naturam eius nec partis nec genera
183 III, XXIX | igitur res eandem habet naturam ambigendi, de qua quaeri
184 III, XLVI | retinendam conservandamque naturam, nusquam tamen est ulla
185 III, XLVI | nisi venusta. Linquamus naturam artisque videamus.
De partitione oratoria
Caput
186 37 | illa quae temporis quasi naturam notant, ut [hiems, ver,
187 90 | inimica virtuti bonique naturam fallaciter imitando adulterat,
188 129 | dividitur in duas partes primas, naturam atque legem, et utriusque
De re publica
Liber
189 V | Scipio) 'ergo, ut vilicus naturam agri novit, dispensator
190 VI | moveatur, quis est, qui hanc naturam animis esse tributam neget?
Cato Maior de senectute
Caput
191 2 | hoc sumus sapientes, quod naturam optimam ducem tamquam deum
192 5 | Omnia autem quae secundum naturam fiunt sunt habenda in bonis.
193 5 | Quid est autem tam secundum naturam quam senibus emori? Quod
194 2 | tot inventa, non posse eam naturam, quae res eas contineat,
Laelius de amicitia
Caput
195 19 | quantum homines possunt, naturam optimam bene vivendi ducem.
Orator
Caput
196 58 | citra tertiam; quo magis naturam ducem ad aurium voluptatem
197 112 | id est eloquentiae vim et naturam explicemus. Illud tamen
198 115 | institutum. Noverit primum vim, naturam, genera verborum et simplicium
199 179 | causam quoque ostendimus, naturam nunc—id enim erat tertium—
200 187 | necesse est eius modi vi naturam numeri contineri. Nam circuitus
Philippicae
Oratio, Caput
201 I, 10 | impendere videntur praeter naturam etiam praeterque fatum),
202 I, 28 | contumelia, feremus amici naturam. Sed idem illi ita mecum
Pro Archia
Caput
203 16 | ad laudem atque virtutem naturam sine doctrina quam sine
204 16 | idem ego contendo, cum ad naturam eximiam atque inlustrem
Pro Caelio
Caput
205 13 | et audacia, versare suam naturam et regere ad tempus atque
Pro Cluentio
Caput
206 2 | recordari C. Staieni vitam et naturam volueritis; nam perinde
Pro Deiotaro
Caput
207 24 | exitus propter regionis naturam et fluminis. At eo tempore
Pro Flacco
Caput
208 19 | Itaque perscrutamini penitus naturam rationemque criminum; iam
Pro Marcello
Caput
209 1 | tamen ea vicisti, quae et naturam et condicionem ut vinci
210 1 | quod debes solveris, et naturam ipsam expleveris satietate
Pro Milone
Caput
211 2 | delectaret quod aut per naturam fas esset, aut per leges
Pro Murena
Caput
212 6 | severitatem desiderabat, vici naturam et tam vehemens fui quam
Pro Roscio Amerino
Caput
213 38 | et mores feros immanemque naturam et vitam vitiis flagitiisque
214 45 | verum etiam contra rerum naturam contraque consuetudinem
215 53 | potuerit animum inducere ut naturam ipsam vinceret, ut amorem
216 109 | Capito. Vos totam vitam naturam moresque hominis ex ipsa
Pro Sestio
Caput
217 91 | 91. iudices, ignorat ita naturam rerum tulisse ut quodam
Timaeus
Caput
218 <LIV2 | simile esset, numerorum naturam vimque cognoscerent. Nox
Topica
Caput
219 58 | accendit; alterum, quod naturam efficiendi non habet sed
Tusculanae
Liber, Caput
220 Tusc, X | orerentur, quintam quandam naturam censet esse, e qua sit mens;
221 Tusc, XIII | omnes tamen esse vim et naturam divinam arbitrantur, nec
222 Tusc, XIV | Maxumum vero argumentum est naturam ipsam de inmortalitate animorum
223 Tusc, XVII | Bntron illi vocant; eam porro naturam esse quattuor omnia gignentium
224 Tusc, XXII | intellegant. mihi quidem naturam animi intuenti multo difficilior
225 Tusc, XXIII | moveat, quis est qui hanc naturam animis esse tributam neget?
226 Tusc, XXIV | quam habet vim aut unde naturam? non quaero, quanta memoria
227 Tusc, 0 | cum est idoneam complexa naturam. "Fortes" enim non modo "
228 Tusc, 0 | difficile, odiosum, contra naturam dicunt nec tamen malum.
229 Tusc, 0 | Cur? "Asperum est, contra naturam, difficile perpessu, triste,
230 Tusc, 0 | cum dicis asperum, contra naturam vix quod ferri tolerarique
231 Tusc, XVI | numquam. Neque enim, qui rerum naturam, qui vitae varietatem, qui
232 Tusc, XVI | oblivisci iubes, quod contra naturam est, qui, <quod> a natura
233 Tusc, XXII | diligenter necopinatorum naturam consideres, nihil aliud
234 Tusc, XXVIII | autem moriens accusasse naturam dicitur, quod cervis et
235 Tusc, XXXIII | tempus, ad controversiae naturam, ad personam accomodamus,
236 Tusc, VI | aversa a recta ratione contra naturam animi commotio. Quidam brevius
237 Tusc, XIII | in malis attingit animi naturam corporis similitudo, sic
238 Tusc, XXI | aversa <a> ratione contra naturam animi commotio, vel brevius,
239 Tusc, XXXVII | An quicquam est secundum naturam, quod fit repugnante ratione?
240 Tusc, XXXVII | conlegisset in eum Zopyrus, qui se naturam cuiusque ex forma perspicere
241 Tusc, I | maerore praesentia rerum naturam quam errorem nostrum damnare
242 Tusc, III | pro nihilo habitis rerum naturam studiose intuerentur; hos
243 Tusc, XXVII | maesta discedit. Numquam naturam mos vinceret; est enim ea
244 Tusc, XXXIII | necessitatem modo, sed ne naturam quidem attingerent, funditus
245 Tusc, XXXVII | Iam vero exilium, si rerum naturam, non ignominiam nominis
|