Brutus
Caput
1 43 | veneno sibi conscivisse mortem: hunc isti aiunt, cum taurum
2 43 | mortuum concidisse. hanc enim mortem rhetorice et tragice ornare
3 78 | Cn. Servilio consulibus mortem obiit Ennius. ~
4 205 | quae feruntur, eas post mortem eius scripsisse P. Cannutius
5 230 | Claudio dixit paulo ante mortem. ~
6 324 | sexagensumo anno, perpaucis ante mortem diebus, una tecum socerum
7 330 | Hortensi clarissimi oratoris mortem orbae eloquentiae quasi
De divinatione
Liber, Par.
8 I, 36 | censuit se maturam oppetere mortem quam P. Africani filia adulescentem;
9 I, 47 | atque divinans, siquidem ad mortem proficiscens Cafianus Indus,
10 I, 57 | sibi vivo non subvenisset, mortem suam ne inultam esse pateretur;
11 I, 63 | multo magis faciet post mortem, cum omnino corpore excesserit.
12 I, 63 | mortifero adfecti, instare mortem; itaque iis occurrunt plerumque
13 I, 65 | moriens propinquam Achilli mortem denuntiat. ~
14 I, 89 | ad Troiam proficiscenti mortem praedixisse commemorat?
15 II, 154 | iri amisso exercitu, post mortem vero ea consecutura, quae
16 II | si emissio feminae anguis mortem adferebat Ti. Graccho, emissio
17 II, 204 | iudicio damnatus est, alter mortem sibi ipse conscivit. "Flaminius
18 II, 207 | cum Ti. Gracchus, propter mortem repentinam eius qui in praerogativa
De finibus
Liber, Par.
19 I, | et firmitatem animi nec mortem nec dolorem timentis, quod
20 I, | liber cura et angore, cum et mortem contemnit, qua qui affecti
21 I, | habet cupiditates, neglegit mortem, de diis inmortalibus sine
22 II, | sint nec deos metuant nec mortem nec dolorem. et tamen quid
23 II, | edint de patella, deinde ita mortem non timentes, ut illud in
24 II, | erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium,
25 II, | confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret,
26 II, | contemneret, ita non timidus ad mortem, ut in acie sit ob rem publicam
27 II, | voluptatibus? vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico,
28 II, | Epaminondae, non Leonidae mortem huius morti antepono, quorum
29 II, | libro, quem modo nominavi, mortem nihil ad nos pertinere.
30 II, | Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? idque testamento
31 II, | oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? haec non
32 II, | doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam
33 III, | malum dolorem? ut enim qui mortem in malis ponit non potest
34 III, | hoc esse dicturi, bonam mortem et bonum partum meliorem
35 III, | ipsos, sic futurae post mortem famae tamen esse propter
36 III, | ut laudandus is sit, qui mortem oppetat pro re publica,
37 V, 39 | arbitrentur, aut quia quasdam post mortem formidines extimescant,
38 V, 39 | dolore moriantur, idcirco mortem fugiant; in parvis enim
De haruspicum responso
Caput
39 42 | videatur? qui post patris mortem primam illam aetatulam suam
40 54 | regnum est largita, adversa mortem. Idem iterum Sulla superavit;
De inventione
Liber, Caput
41 II, 79 | est: "Illa enim hostium mortem lugebat, fratrum neglegebat;
42 II, 79 | fit: cum Horatia fratrum mortem neglegeret, hostium lugeret,
43 II, 116 | QUAE VOLET, DATO ". Post mortem eius vasa magnifica et pretiose
De legibus
Liber, Caput
44 II, 123 | Excipit bellicam peregrinamque mortem. Haec praeterea sunt in
45 II, 131 | animorum et reliqua post mortem tranquillitate bonorum,
De officiis
Liber, Caput
46 I, 57 | pro qua quis bonus dubitet mortem oppetere, si ei sit profuturus?
47 I, 112 | habet vim, ut non numquam mortem sibi ipse consciscere alius
48 I, 113 | traditur, milies oppetere mortem quam illa perpeti maluisset.
49 I, 156 | sed hoc idem etiam post mortem monumentis litterarum assequuntur.
50 II, 199 | iustus esse potest, qui mortem, qui dolorem, qui exilium,
51 III, 277 | aut magis fugienda censet mortem, paupertatem, dolorem, amissionem
52 III, 277 | sed multo illa peiora, mortem, paupertatem, dolorem, errat
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
53 VII, 22 | ante Philippi Macedonis mortem; sed iudicium factum est
De oratore
Liber, Caput
54 I, LIII | vel exsilium fuisse vel mortem anteponendam.
55 II, XL | perspicuum est, quod Ti. Gracchi mortem saepe in contionibus deplorasti,
56 II, XL | consuetudinis causa huius mortem tam fert familiariter: quid
57 III, III | non iure beatam L. Crassi mortem illam, quae est a multis
58 III, III | reliquerat, paucis diebus post mortem Crassi depulsus per invidiam
59 III, XXIX | sitne honestum gloriae causa mortem obire.
De partitione oratoria
Caput
60 82 | aut in eis rebus quae post mortem erunt consecutae. ~
De re publica
Liber
61 II | centesimo et quadragesimo post mortem Numae primum Italiam Pythagoram
Cato Maior de senectute
Caput
62 3 | admirabilius, quam quo modo ille mortem fili tulit clari viri et
63 2 | enim undevicesimo post eius mortem hi consules T. Flamininus
64 | longe. O miserum senem qui mortem contemnendam esse in tam
65 1 | timeam, si aut non miser post mortem aut beatus etiam futurus
66 1 | civitates fuissent. Sed redeo ad mortem impendentem. Quod est istud
67 2 | dignitatem fratribus, Scipio, mortem omni aetati esse communem.
68 5 | est, ut, quo propius ad mortem accedam, quasi terram videre
69 2 | quo se negat velle suam mortem dolore amicorum et lamentis
70 3 | Non censet lugendam esse mortem, quam immortalitas consequatur.
71 3 | tempus, praesertim seni; post mortem quidem sensus aut optandus
72 3 | adulescentia debet esse mortem ut neglegamus, sine qua
73 3 | incertum an hoc ipso die. Mortem igitur omnibus horis impendentem
74 4 | Decios, qui ad voluntariam mortem cursum equorum incitaverunt,
75 2 | vero clarorum virorum post mortem honores permanerent, si
In Catilinam
Oratio, Caput
76 I, 2 | furorem ac tela vitemus. Ad mortem te, Catilina, duci iussu
77 I, 27 | hunc in vincla duci, non ad mortem rapi, non summo supplicio
78 II, 8 | fructum lubidinum, aliis mortem parentum non modo inpellendo,
79 IV, 7 | recordatur. Alter intellegit mortem ab dis inmortalibus non
80 IV, 8 | intellegebant his remotis non esse mortem ipsam pertimescendam. ~
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
81 XIX | preces audiverunt, morbum aut mortem aut cruciatum precarer.
In Vatinium
Caput
82 24 | esset se cum telo fuisse, mortem Cn. Pompeio, summo et clarissimo
83 39 | praeturam potius exoptes quam mortem, praesertim cum popularem
Laelius de amicitia
Caput
84 3 | filio, paucis diebus post mortem Africani. Eius disputationis
85 5 | ad socerum veniunt post mortem Africani; ab his sermo oritur,
86 7 | item Scaevola, quonam pacto mortem Africani feras, eoque magis
87 9 | Quo modo, ut alia omittam, mortem filii tulit! memineram Paulum,
88 14 | praesagiret, perpaucis ante mortem diebus, cum et Philus et
89 41 | viderat? Hunc etiam post mortem secuti amici et propinqui
90 42 | inventus est nemo; itaque mortem sibi uterque conscivit. ~
91 43 | qualis res publica post mortem meam futura, quam qualis
Philippicae
Oratio, Caput
92 I, 14 | licebit dignitatem tueri, mortem contemnere. Potestas modo
93 I, 23 | illas quidem, quas post mortem Caesaris prolatas esse et
94 II, 36 | aeri alieno tuo praeter mortem Caesaris subvenire potuisset?
95 II, 119 | ipso in templo negavi posse mortem immaturam esse consulari,
96 III, 23 | et constantissimo civi, mortem denuntiare, si in senatum
97 III, 29 | nominis reciperemus aut mortem servituti anteponamus! Multa,
98 IV, 13 | 13] Quamquam mortem quidem natura omnibus proposuit,
99 V, 38 | tempore civitatis, quod post mortem Caesaris consecutum est,
100 V, 48 | tertio et tricesimo anno mortem obiit? quae est aetas nostris
101 VI, 10 | labare M. Antonius videretur, mortem fratri esse minitatus. Etiamne
102 IX, 2 | Ceteri, qui in legatione mortem obierunt, ad incertum vitae
103 IX, 4 | nostri, qui ob rem publicam mortem obierant, pro brevi vita
104 IX, 5 | si Ser. Sulpicio casus mortem attulisset, dolorem equidem
105 IX, 5 | tanto rei publicae vulnere, mortem vero eius non monumento,
106 IX, 5 | legatio? Secum enim ille mortem extulit, quam, si nobiscum
107 IX, 7 | Antonius. Is enim profecto mortem attulit, qui causa mortis
108 IX, 10 | ut is quem vos inscii ad mortem misistis, immortalitatem
109 IX, 12 | ut nemo umquam unici fili mortem magis doluerit, quam ille
110 IX, 16 | rem publicam in legatione mortem obierit, senatui placere
111 IX, 16 | quod is ob rem publicam mortem obierit, eamque causam in
112 XI, 1 | acerbitas progressa ultra mortem est, quae tamen poena in
113 XI, 3 | hostem supplicia meditatur; mortem naturae poenam putat esse,
114 XI, 9 | miserior sit, isne, cuius mortem senatus populusque Romanus
115 XI, 24 | autem, liberine vivamus an mortem obeamus, quae certe servituti
116 XII, 2 | magnitudinem animi, qui praeferret mortem servituti. Vos autem, patres
117 XII, 25 | relinquere. Quis bonus non luget mortem Treboni, quis non dolet
118 XIII, 28 | Curiam vidit post Caesaris mortem, mutavit calceos, pater
119 XIII, 33 | populi sequebantur; Caesaris mortem ulcisci volebant, quam omnes
120 XIII, 38 | partibus utilius, Treboni mortem persequi an Caesaris, et
121 XIII, 39 | defectionem vocas? 'Treboni mortem an Caesaris persequi.' Treboni
122 XIII, 39 | videte, quid moliatur. Cum mortem Caesaris ulciscendam putat,
123 XIII, 39 | Caesaris ulciscendam putat, mortem proponit non iis solum,
124 XIII, 46 | sint una nobiscum Caesaris mortem.' Hac Antoni sententia cognita
125 XIV, 10 | familiarem? Aut foedissimam mortem omnes aut miserabilem fugam
126 XIV, 38 | libertate populi Romani mortem oppetiverint: senatui placere,
Pro Archia
Caput
127 21 | alienum, quia poeta fuit, post mortem etiam expetunt: nos hunc
128 33 | vero sive a meo sensu post mortem afutura est sive -- ut sapientissimi
Pro Balbo
Caput
129 | primum esse omnis etiam post mortem reos clarissimos illos viros
Pro Caecina
Caput
130 66 | fateor armasse, fateor tibi mortem esse minitatum, fateor hoc
131 94 | colonus in fundo, post eius mortem heres eodem iure possederit?
Pro Caelio
Caput
132 24 | ex omnibus maxime Dionis mortem doluerunt, qui cum doctrinae
Pro Cluentio
Caput
133 | brevi tempore post patris mortem nupsit A. Aurio Melino,
134 2 | vociferatione mortua est. Et ad hanc mortem tam repentinam vocesque
135 2 | effecit per alieni corporis mortem atque cruciatum. Ceteri
136 3 | haec quinto mense post viri mortem ipsi Oppianico nupsit. Quae
137 2 | multis locis fecisset, post mortem eius, ne lituris coargui
138 3 | vivere velle debebat? huic mortem maturabat inimicus, quod
139 3 | viri in eius modi dolore, mortem sibi ipse conscisset, huis
140 2 | id ut intellegatis, et mortem eius et quem ad modum post
141 2 | eius et quem ad modum post mortem in Habitum sit crimen a
142 1 | 176. Post mortem eius Sassia moliri statim
143 3 | omittam cetera, triennio post mortem Oppianici de eius morte
144 | illius funeris prosecuta mortem se filii lugere simulasset.
Pro Ligario
Pars, Caput
145 V | est igitur alia praeter mortem? Si enim est in exsilio,
Pro Milone
Caput
146 | quidem exspectatam esse mortem! Num igitur ulla quaestio
147 | Tolerabilia fuerunt illa: P. Clodi mortem aequo animo ferre nemo potest.
148 4 | 52. mortem ab illo denuntiatam Miloni
149 3 | arbitrabantur eum tanti mortem P. Clodi putasse, ut aequo
150 4 | Apinio dicam? quorum utrique mortem est minitatus, nisi sibi
151 3 | acciperet, quo taeterrimam mortem obiret; ut non absolutus
152 | neque ullo in loco potius mortem eius lacerari quam in quo
153 1 | ubi virtuti non sit locus; mortem naturae finem esse, non
Pro Plancio
Caput
154 1 | 90] mortem me timuisse dicis. ego vero
155 1 | dicatis—numquam me hercule eos mortem potius quam immortalitatem
Pro Quinctio
Caput
156 XI | Annum et eo diutius post mortem C. Quincti fuit in Gallia
Pro Rabirio
Caput
157 14 | iure tu ulcisceris patrui mortem atque ille persequeretur
158 21 | tuo patruo et ceteris ad mortem propter vitae turpitudinem
159 24 | modum seditiosi imagine aut mortem eius honestaret, aut desideria
Pro Roscio Amerino
Caput
160 33 | indignius nisi eiusdem viri mortem, quae tantum potuit, ut
161 37 | acre reperietur in eum, qui mortem obtulerit parenti? Pro quo
162 40 | ut illud incredibile est, mortem oblatam esse patri a filio
163 78 | eone qui propter illius mortem in egestate et in insidiis
164 95 | sicut cetera, quae post mortem Sex. Rosci abs te, T. Rosci,
Pro Scauro
Caput
165 4 | permulta disputat, hanc esse mortem quam nos vitam putaremus,
166 5 | legerat? qui tamen ipsi mortem ita laudant ut fugere vitam
Pro Sestio
Caput
167 23 | pericula, vulnera excipienda, mortem oppetendam, vaticinari atque
168 29a | tum pro re publica vel mortem oppetere cupiebat, in contione
169 39 | potius domesticorum hostium mortem maereret. sed me illa moverunt:
170 45 | restitisses, repugnasses, mortem pugnans oppetisses.' de
171 45 | cupidos non modo ad certam mortem, sed in magnum vitae discrimen
172 48 | homini in vita putassem, mortem, quam etiam virgines Athenis,
173 48 | vitandae turpitudinis causa mortem in variis bellis aequissimis
174 48 | manu vitam exhausisse qua mortem saepe hostibus obtulisset. ~
175 79 | neque ulla alia re ab se mortem nisi opinione mortis depulit.
176 81 | videretis? cuius igitur mortem ulcisceremini, si quidem
177 83 | ornamentis esse dicet, cuius mortem ornandam monumento sempiterno
178 115 | immortalitatem, sibilum mortem videri necesse est.~
Tusculanae
Liber, Caput
179 Tusc, V | fortasse metuis et idcirco mortem censes esse sempiternum
180 Tusc, VI | non sunt, et nos, si post mortem miseri futuri sumus, miseri
181 Tusc, VIII | maiora? Quia, quoniam post mortem mali nihil est, ne mors
182 Tusc, VIII | proxumum tempus est post mortem, in quo mali nihil esse
183 Tusc, VIII | esse, sed bonum etiam esse mortem. Non postulo id quidem,
184 Tusc, IX | animi a corpore putent esse mortem; sunt qui nullum censeant
185 Tusc, XI | sententiis omnibus nihil post mortem pertinere ad quemquam potest;
186 Tusc, XI | dasne aut manere animos post mortem aut morte ipsa interire?
187 Tusc, XI | Quo modo igitur aut cur mortem malum tibi videri dicis?
188 Tusc, XII | potes, animos remanere post mortem, tum, si minus id obtinebis —
189 Tusc, XII | docebis carere omni malo mortem. ego enim istuc ipsum vereor
190 Tusc, XII | haereret in eorum mentibus mortem non interitum esse omnia
191 Tusc, XIII | quis est igitur, qui suorum mortem primum non eo lugeat, quod
192 Tusc, XIV | maxumae quidem, quae post mortem futura sint. 'serit arbores,
193 Tusc, XV | se pro patria offerret ad mortem. ~
194 Tusc, XV | quid? poetae nonne post mortem nobilitari volunt? unde
195 Tusc, XV | quid poetas? opifices post mortem nobilitari volunt. quid
196 Tusc, XV | esse aliquid, cuius is post mortem sensum sit habiturus. ~
197 Tusc, XXIX | locutus ita est, ut non ad mortem trudi, verum in caelum videretur
198 Tusc, XXXIV | animos non remanere post mortem: video nos, si ita sit,
199 Tusc, XXXIV | aliquis dolor aut omnino post mortem sensus in corpore est? nemo
200 Tusc, XXXIV | est, cum id agam ne post mortem miseros nos putemus fore,
201 Tusc, XXXIV | dicere, quod multi is auditis mortem sibi ipsi consciscerent. ~
202 Tusc, XXXV | victoribus possiderentur. qui, si mortem tum obisset, in amplissimis
203 Tusc, XXXVII | exercitus ad non dubiam mortem concurrerunt! quae quidem
204 Tusc, XXXVIII| ante ortum, sic nihil post mortem pertinebit.in quo quid potest
205 Tusc, XL | iam praecordiis conceptam mortem contineret, vereque ei,
206 Tusc, XL | cui venenum praebiberat, mortem eam est auguratus, quae
207 Tusc, XL | ipsa morte laudaret, si mortem malum iudicaret? vadit enim
208 Tusc, XLI | evenire, quod mittar ad mortem. necesse est enim sit alterum
209 Tusc, XLI | dicuntur, migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e
210 Tusc, XLI | iudices i qui me absolvistis, mortem timueritis. ~
211 Tusc, XLII | nomen quidem proditum est, mortem tantopere contempserit,
212 Tusc, XLII | ut esset, qui pro patria mortem non dubitaret occumbere'.
213 Tusc, XLIV | nihil curandum esse post mortem, cum multi inimicos etiam
214 Tusc, XLV | munere. multa mihi ipsi ad mortem tempestiva fuerunt. quam
215 Tusc, XLV | ratio minus perficiet, ut mortem neglegere possimus, at vita
216 Tusc, XLVI | res feret, gradietur ad mortem; in qua aut summum bonum
217 Tusc, XLVII | certe perfectum est, ut mortem non ducerem in malis. Num
218 Tusc, XLVIII | Elysium, cum graviter filii mortem maereret, venisse in psychomantium
219 Tusc, XLVIII | cuius etiam filiae cupide mortem expetiverunt pro vita civium; <
220 Tusc, XLIX | contionandum, ut homines mortem vel optare incipiant vel
221 Tusc, 0 | mors quod sit horrendum, mortem non timet, magnum is sibi
222 Tusc, 0 | facile in animo forti contra mortem habita insedit oratio. Sed
223 Tusc, 0 | fortior contra dolorem et mortem disciplina. ~
224 Tusc, XIV | commentabar miserias:~Aut mortem acerbam aut exili maestam
225 Tusc, XIV | fili peccatum aut uxoris mortem aut morbum filiae,~Communia
226 Tusc, XVII | contentus esset <et> nec mortem nec deos extimesceret. Habes
227 Tusc, XXVI | septimo die post filiae mortem hostias immolavisset. At
228 Tusc, XXIX | moriantur; qui alterius mortem aequo animo ferant, eos
229 Tusc, XX | paupertatem, qui ignominiam, qui mortem, qui dolorem timerent. Haec
230 Tusc, VI | relinquunt. Quis enim potest mortem aut dolorem metuens, quorum
231 Tusc, XXVII | sententiae repugnat. Nam contra mortem nostram atque nostrorum
232 Tusc, XXXI | Quis enim parum est contra mortem aut dolorem paratus? Ordiamur
233 Tusc, XL | receptaculum. Theodorus Lysimacho mortem minitanti 'Magnum vero'
234 Tusc, XL | sane periculum est ne non mortem aut optandam aut certe non
|