Brutus
Caput
1 18 | adsiduum tamen et acrem fore. Tum Pomponius: ego vero,
Commentariolum petitionis
Caput
2 I | tempus sibi aliud nullum fore. Etiam hoc multum videtur
3 VI | se probatos nemini umquam fore; quod cum ita sit, tamen
4 VII | animo agere, bene se ponere, fore ex eo non brevem et suffragatoriam
5 XIII | defensorem auctoritatis suae fore, equites R. et viri boni
De consulatu suo
Caput
6 2 | tandem cecidere vetusto,~haec fore perpetuis signis clarisque
7 2 | spectaret in ortus:~tum fore ut occultos populus sanctusque
De divinatione
Liber, Par.
8 I, 19 | cecidere, vetusto,~haec fore perpetuis signis clarisque
9 I, 20 | spectaret in ortus:~tum fore ut occultos populus sanctusque
10 I, 39 | Graeciae diuturna cum fortuna fore.
11 I, 45 | commutationem rerum portendit fore~perpropinquam. Haec bene
12 I, 45 | Romanam publicam summam fore." ~
13 I, 53 | egregia facie iuvenem dicere fore ut perbrevi convalesceret,
14 I, 58 | peritis in Asia praedictum est fore eos eventus rerum qui acciderunt.
15 I, 59 | dixisse in eo tibi salutem fore. Tum et se exclamasse Sallustius
16 I, 68 | miserabilem respectum incendiorum fore; sed Rhodiorum classi propinquum
17 I | congesserunt. Divitissumum fore praedictum est; quod evenit.
18 I | illum suavitate orationis fore: ita futura eloquente provisa
19 I, 79 | clarius, nihil nobilius fore. Atque hanc speciem Pasiteles
20 I, 100 | posset, tum salutare nostris fore? Ex quo illa mirabilis a
21 I, 100 | scriptum Veientes habere fore ut brevi a Gallis Roma caperetur,
22 I, 105 | domesticum triste ac turbulentum fore; quod paucis post mensibus
23 I, 112 | scientia olearum ubertatem fore. Et quidem idem primus defectionem
24 I, 121 | defecisset in signo Leonis, fore ut armis Dareus et Persae
25 I, 121 | esset, seditionem in populo fore, corruptelam et adulterium
26 I, 121 | leonem peperisse visa esset, fore, ut ab exteris gentibus
27 II, 155 | Caesarem putamus, si divinasset fore ut in eo senatu quem maiore
28 II, 157 | sententiam versus: ~"quod fore paratum est, id summum exsuperat
29 II, 179 | quod enim intellegeres fore ut premerere, cum ex te
30 II, 192 | annonam in macello cariorem fore. ~
31 II, 199 | clarius, nihil nobilius fore, miror deos immortales histrioni
De fato
Caput
32 16 | contentos Stoicorum causa fore. Illorum tamen nemo ita
33 18 | vere diceretur; id enim fore diceretur, quod esset futurum;
34 36 | rerum natura continebatur, fore ut is in insula Lemno linqueretur?
De finibus
Liber, Par.
35 I, | Latinis litteris mandaremus, fore ut hic noster labor in varias
36 I, | dixi, ad lineam, numquam fore ut atomus altera alteram
37 I, | possunt, nulla spe proposita fore levius aliquando, nulla
38 I, | numquam tamen id confidet fore semper occultum. plerumque
39 I, | affirmatis nullam omnino fore. de qua Epicurus quidem
40 III, | trivit; quid censes in Latino fore? ~Facillimum id quidem est,
41 III, | alteris tribus, qui mancam fore putaverunt sine aliqua accessione
42 III, | atque ita sapientem beatum fore, nihil aliud alii momento
43 III, | sint secundum naturam, <fore ut> tollatur omnis ea, quae
44 III, | sunt plura contraria aut fore videntur, huius officium
45 III, | qui migraret, iniustum fore. sed quem ad modum, theatrum
46 III, | iustum etiam atque aequum fore. ~
47 IV, 11 | beatiorem tamen ob eam causam fore. ~
48 IV, 16 | bonorum finem, communem fore vobis cum omnibus, qui in
49 IV, 19 | una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina.
50 IV, 23 | copiosus esset, optabiliorem fore vitam melioremque et magis
51 IV, 23 | emergere velint, propius fore eos quidem ad respirandum,
52 IV, 26 | ad contemnendam pecuniam fore, si illam in rebus praepositis
53 V, 52 | temporum levis et inbecillos fore intellegant, si in virtutis
De inventione
Liber, Caput
54 I, 1 | atque amicissimus civis fore videtur. ~
55 I, 31 | quibus dictis intellegat fore peroratum. ~Nunc utroque
56 I, 109 | fecerimus, quos adiutores fore putarimus, aut a quibus
57 II, 61 | translatione autem: omnium fore perturbationem, si non ita
58 II, 84 | per quam perturbationem fore omnium iudiciorum demonstrant,
59 II, 114 | homines virtutis cupidos fore virtutis praemio pervulgato;
60 II, 139 | sed voluntatis interpretes fore putavit. ~
61 II, 142 | ab scripto diceret, hoc fore utilissimum, si quid de
De lege agraria
Oratio, Caput
62 I, 9 | nundinationem iuris ac fortunarum fore putatis?
63 I, 22 | integrum vobis in re publica fore aut in vestra libertate
64 II, 25 | incognitam acceperitis, fore uti postea cognitis insidiis,
65 II, 25 | custodem vestrae libertatis fore videant expertem fieri dignitatis? ~
66 II, 38 | invidiosum putasse hoc fore, si omnia nominasset? Non
67 II, 62 | porro vectigalia videt ea fore quae Pompeius adiunxerit.
68 II, 77 | hominibus in hoc numero locum fore putatis? Si est omnibus
69 II, 88 | nullam reliquissent, nihil fore quod Capuam timeremus. Itaque
70 II, 96 | quos impetus, quam ferociam fore putatis? Romam in montibus
71 II, 103 | consulatu inimicos esse et fore aiebant, providi omnibus,
72 III, 6 | dictatorem nominasset, perspicuum fore et invidiosum arbitratus
73 III, 6 | vestrum tam tardo ingenio fore putavit cui post eos consules
De legibus
Liber, Caput
74 I, 37 | ponantur, nec tamen <spero fore> ut omnibus probentur— nam
75 I, 42 | eam rem fructuosam putabit fore. Ita fit ut nulla sit omnino
76 I, 59 | causam, cernat se beatum fore. ~
77 II, 89 | cernerent deorum esse plena; fore enim omnis castioris, veluti
78 II, 108 | cultum segniorem suspicor fore, si ad eam utendam ferroque
De officiis
Liber, Caput
79 I, 142 | ordinis et collocationis fore; nam et ordinem sic definiunt,
80 II, 201 | in constituta re publica fore putamus? ~
81 II, 207 | opinionem adferunt populo eorum fore se similes, quos sibi ipsi
82 II, 214 | eos tibi fideles putares fore, quos pecunia corrupisses?
83 II, 214 | ministrum et praebitorem sperent fore?' Bene 'ministrum et praebitorem',
84 II, 230 | et celerior remuneratio fore videtur, in eum fere est
85 III, 372 | mihi carissimum, sed multo fore cariorem, si talibus monumentis
De oratore
Liber, Caput
86 I, I | praeclara studia referendi fore iustum et prope ab omnibus
87 I, I | tranquillitatis plenissimus fore videbatur, in eo maximae
88 I, XVII | hominem atque admirandum fore; sed is, si quis esset aut
89 I, XXI | esse video, non despero fore aliquem aliquando, qui et
90 I, XXI | venientibus satis iucundum fore videbatur, si, cum vos de
91 II, I | probabiliorem hoc populo orationem fore censebat suam, si omnino
92 II, I | ita se uterque graviorem fore, si alter contemnere, alter
93 II, III | arbitror tibi hos libros in eo fore genere, quod merito propter
94 II, XXXVI | probabiliorem huic populo oratorem fore, qui primum quam minimam
95 II, LXXXVI| eis locis conlocanda; sic fore, ut ordinem rerum locorum
96 II, LXXXIX| quidnam est [id] quod dixisti fore, ut tibi ignosceremus, si
97 III, IX | amplecti voluerimus, nonne fore ut, quot oratores, totidem
98 III, LVI | qui orationem eandem aliam fore putarit actore mutato.
99 III, LXI | complexus es, excellentem fore."
100 III, LXI | 229] Et Crassus "fore dicis?" inquit, "ego vero
De partitione oratoria
Caput
101 133 | contrariam autem si probarint, fore ut multa vitia, stulta,
De provinciis consularibus
Caput
102 5 | praeposuit quos putavit fore diligentissimos satellites
103 24 | perciciosum patriae civem fore putabam, qui turpissima
De re publica
Liber
104 I | spero enim multo uberiora fore quae a te dicentur, quam
105 I | facere profiteantur, plusque fore dicant in pluribus consilii
106 I | regale imperium sit, unius fore dominatum, consilii scilicet—
107 I | intellegi iam licet nullum fore quod praesit inperium, quod
108 II | civitatibus aptiorem Tubero fore disserundi locum; de optimo
109 VI | postea nascentur, sermonem fore de te, cum ab iis nullus
Cato Maior de senectute
Caput
110 3 | evenit, illo exstincto, fore, unde discerem, neminem. ~
111 3 | maxima; nemini censebat fore dubium, quin tam diu, dum
112 1 | discessero, nusquam aut nullum fore. Nec enim, dum eram vobiscum,
113 3 | nos digressum et discessum fore. ~
In Catilinam
Oratio, Caput
114 I, 7 | Novembris dicere in senatu fore in armis certo die, qui
115 I, 19 | vindicandum fortissimum fore putasti. Sed quam longe
116 I, 30 | pervenerit, neminem tam stultum fore, qui non videat coniurationem
117 I, 32 | tantam in nobis consulibus fore diligentiam, tantam in vobis
118 II, 4 | meritus, morte multassem, fore ut eius socios invidia oppressus
119 II, 26 | sibi ille manum certissimam fore putavit, quamquam animo
120 III, 3 | infirmos sine illo ac debiles fore putabam. ~
121 III, 20 | forum curiamque conspiceret, fore ut ea consilia, quae clam
122 III, 26 | intellego, quam spero aeternam fore, propagatam esse et ad salutem
123 IV, 2 | ad perniciem rei publicae fore putavit, cur ego non laeter
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
124 VII | nullum domicilium sceleri suo fore putaverunt. Caedem illi
125 IX | adstipulatore paratiorem fore putaret. Ego istius pecudis
126 XXXI | cessissem; infinitam caedem fore, si restitissem. Deinde
In Vatinium
Caput
127 21 | sed etiam urbe te augurem fore putasti: verum tamen ut
Laelius de amicitia
Caput
128 15 | memoriam spero sempiternam fore, idque eo mihi magis est
129 15 | amicitiam notam posteritati fore. ~
130 88 | insuavem illam admirationem ei fore; quae iucundissima fuisset,
Philippicae
Oratio, Caput
131 I, 6 | initium senatus cogendi fore videbatur.~
132 I, 8 | Sext. senatum frequentem fore; Antonium, repudiatis malis
133 II, 1 | commendationem tibi ad impios civis fore putavisti.~
134 II, 4 | modo nisi eversa re publica fore incolumem putabas. Poteras
135 II, 54 | saeculorum umquam immemorem fore, consules ex Italia expulsos
136 III, 7 | magistratum inierint, curae nobis fore hodierno die spondeamus.~
137 III, 27 | contione dixerat se custodem fore urbis seque usque ad Kalendas
138 III, 39 | senatui magnae curae esse ac fore, ut pro tantis eorum in
139 V, 36 | populoque Romano gratum esse et fore. Itaque senatum populumque
140 V, 41 | populumque Romanum memorem fore, eique statuam equestrem
141 V, 45 | XVII] Sed saepe spero fore huius adulescentis ornandi
142 V, 51 | C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit,
143 VI, 6 | magnae laudi magnoque honori fore, passurumne censetis Antonium
144 VIII, 12 | pertinere, quod te socium fore speras dominationis Antoni.
145 VIII, 21 | conveniendi non fuisse, sperabam fore ut omnes inflammati odio,
146 IX, 6 | publica susceptum vitae finem fore, maluit in maximo rei publicae
147 X, 25 | populoque Romano gratam esse et fore;~
148 XI, 6 | fuit, in Italia, si liceat, fore putatis Antonium? Mihi quidem
149 XI, 12 | nisi crudelissimum putatis fore? Accedit Saxa nescio quis,
150 XII, 7 | exarserat? An non putamus fore ut eos paeniteat professos
151 XII, 11 | coram putamus in postulando fore, quam fuerit tum, cum misit
152 XII, 13 | consiliis victos in perpetuum fore?~
153 XII, 15 | tolerabiles censes civitati fore? Aut isto tuo, mihi crede,
154 XII, 30 | satisne tutum reditum putatis fore? Cum enim et vestram auctoritatem
155 XIII, 2 | desperandum, si convenisset, fore aliquem tolerabilem statum
156 XIII, 4 | anhelitum, quas contumelias fore censetis minasque verborum!
157 XIII, 50 | honori dignitatique eam rem fore.' Hoc vel coniungi cum hoc
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
158 13 | vinci luctuosum rei publicae fore putavi. ~
159 18 | erga populum Romanum semper fore numenque vestrum aeque mihi
Post reditum in senatu
Caput
160 8 | hoc lumen consulatus sui fore putavit, si me mihi, si
161 9 | qua re meam causam semper fore firmissimam dicere solebat,
162 34 | multis, rei publicae funestum fore videbatur. ~Quod si mihi
Pro Balbo
Caput
163 | aliena re publica quemquam fore putatis qui se opponat periculis
164 | multo ante Gadibus inaudita, fore ut huic ab illo periculum
Pro Caelio
Caput
165 19 | pertimesco. Aiebant enim fore testem senatorem, qui se
166 20 | Est enim dictum ab illis fore, qui dicerent uxores suas
167 77 | nostris rationibus seiunctum fore. Quod cum fretus nostra
Pro Cluentio
Caput
168 2 | in dicendo contentionis fore videtur; altera autem, quae
169 1 | Cluentio ac formidolosum fore putaverunt, eum tandem eius
170 3 | solacium malorum omnium fore videbatur! Discedit a Melino
171 3 | iam certe incolumem filium fore putabat, ad quem non modo
172 | firmum accusatorem filio suo fore neminem putavit, nisi qui
173 | adfinitatis coniunctionem pignori fore putavit.
Pro Deiotaro
Caput
174 8 | de tuo periculo dicerent, fore putabant ut in exulcerato
175 24 | difficilis tibi Alexandriae fore exitus propter regionis
Pro Flacco
Caput
176 13 | molestum; quem spero his nervis fore magno usui et amicis et
177 4 | labem aliquam aut ruinam fore putatis? Multa enim sunt
178 1 | praedones.' Quid? nullos fore quis praestare poterat? '
179 25 | munitum sed etiam ornatum fore pollicebar. Putavi, speravi,
180 27 | quem posthac tam amentem fore putatis qui non illam viam
Pro Ligario
Pars, Caput
181 X | uestris inimicis iratum fore putetis, cum ignouerit suis.
Pro Milone
Caput
182 1 | proponeret? Solutam autem fore videbatis, nisi esset is
183 1 | ut ille scivit Milonem fore eo die in via, sic Clodium
184 1 | excelso loco, superiorem se fore putarat Milo, et ob eam
185 3 | constitutis, salutarem civitati fore. Num quis est igitur tam
186 1 | quod non hoc anno suum fore putaret.
Pro Murena
Caput
187 33 | Mithridates Asiae ianuam fore putasset qua effracta et
188 36 | Non modo horum nihil ita fore putatum est sed, ne cum
189 82 | tuorum potestate conlegarum fore; sperant sibi <D.> Silanum,
190 87 | cum re qua se honestiorem fore putavit etiam ceteris ante
Pro Plancio
Caput
191 2 | devinctas haberet, eosdem fore testis et iudices. acerbum
Pro Quinctio
Caput
192 III | quaesiverat magno sibi quaestui fore putabat. Itaque hercule
193 V | suspicaretur aliqua de re fore controversiam, videret ut
194 XXIV | attente auditurus Philippus, fore uti permultis in rebus timore
Pro Rabirio
Caput
195 21 | ad fugiendum impedimento fore putabat, cum denique Q.
Pro Rabirio Postumo
Caput
196 20 | timeret, quod mare refertum fore praedonum putaret; lege
Pro Roscio Amerino
Caput
197 28 | parricidi et atrocitate criminis fore, ut hic nullo negotio tolleretur,
198 81 | erant huic crimini putabunt fore? qui non modo Romae non
199 151 | eo loco quo fugam hostium fore arbitrentur milites conlocent,
Pro Roscio Comoedo
Caput
200 49 | compendi facias, paratum fore scito; non fuit causa cur
Pro Scauro
Caput
201 31 | violaret, aut facilem sibi fore in gratiam reditum arbitrabatur;
202 33 | fratris sui, competitorem fore putasset.
203 34 | cum hoc sibi contentionem fore putabat, Appius autem hoc
204 34 | patricius esset, parem Scauro fore videbat, nisi hunc aliquo
Pro Sestio
Caput
205 18 | se incolumem nullo modo fore arbitrabatur.~
206 30 | nunc estis in re publica fore putasset, si denique imaginem
207 49 | peremisset, neminem umquam fore qui auderet suscipere contra
208 49 | morbo exstinctus essem, fore putabam ut exemplum rei
209 129a | plane eversorem rei publicae fore idque senatum gravissime
Pro Sulla
Caput
210 27 | omnium civium satis adeptum fore, si ex hoc tanto in omnis
211 41 | publicis testatus essem, fore ut aliquando non Torquatus
212 65 | abiecta est, se intercessorem fore professus est, improbis
Timaeus
Caput
213 <LIV2 | ostendit primum ortum unum fore omnibus eumque moderatum
214 <LIV2 | et quasi sparsis animis fore uti certis temporum intervallis
Topica
Caput
215 93 | in sententia dicta sunt fore, si aut omnino fieri non
Tusculanae
Liber, Caput
216 Tusc, XX | quod tandem spectaculum fore putamus, cum totam terram
217 Tusc, XXXIV | in caelum migrare. spero fore ut contingat id nobis. sed
218 Tusc, XXXIV | mortem miseros nos putemus fore, etiam vitam efficere deplorando
219 Tusc, XLVIII| esset, victrices Athenas fore; Menoeceus non praetermittitur,
220 Tusc, 0 | quidam et dolor cogitanti fore aliquando finem huius lucis
221 Tusc, 0 | et exploratum ita semper fore. Quis autem est iste, cui
222 Tusc, VI | finem miseriarum nullum fore. Quam ob rem, quoniam coepimus,
223 Tusc, XVII | quam mali; haec cogitantem fore beatum, praesertim cum et
224 Tusc, XVIII | omnium, quae supra dixi, fore ut natura iis potiens dolore
225 Tusc, XIX | quae videbantur sempiternae fore, quid adiungit? ~'Haec omnia
226 Tusc, XXII | ita positum esset, videri fore in aegritudine sapientem
227 Tusc, XXVIII| philosophiam plane absolutam fore. Theophrastus autem moriens
228 Tusc, XX | vitae diligentiam sublatam fore, quae summa esset in eis
229 Tusc, XXI | inquit,~'Verum illud credo fore: in os prius accipiam ipse~
230 Tusc, X | semper sapientem beatum fore, cum vel in omnibus his
231 Tusc, XXXII | illi nihil satis umquam fore; se eius voluptates non
232 Tusc, XXXIII| contextas voluptates in sapiente fore semper, cum expectatio speratarum
|