Academica
Liber, Caput
1 I, 5 | natura quaerendum csse illud summum bonum quo omnia referrentur,
Brutus
Caput
2 161 | et intellegeretur iam ad summum paene esse perductam, ut
3 186 | ipsum est summi oratoris summum oratorem populo videri. ~
4 207 | solerem. Cottam autem miror summum ipsum oratorem minimeque
5 293 | mercule hominem vel potius summum et singularem virum—nemo
6 320 | qui consules non fuissent—summum illud suum studium remisit,
Commentariolum petitionis
Caput
7 IV | enim homo ex equestri loco summum locum civitatis, atque ita
8 IV | locum civitatis, atque ita summum ut forti homini, diserto,
9 IV | amicos. Quam ob rem cum et summum locum civitatis petas et
10 XIV | dignitate, et si nostros ad summum studium benevolos excitamus,
De divinatione
Liber, Par.
11 II, 157 | quod fore paratum est, id summum exsuperat Iovem."~Totum
12 II, 214 | esse bonum? plerique etiam summum bonum dicunt. Num igitur
De finibus
Liber, Par.
13 I, | quid sequatur natura ut summum ex rebus expetendis, quid
14 I, | nos de litteris, quarum summum erat in utroque studium,
15 I, | inani, in quo nihil nec summum nec infimum nec medium nec
16 I, | nullam habuit. voluptatem cum summum bonum diceret, primum in
17 I, | in voluptate ponit, quod summum bonum esse vult, summumque
18 I, | bono, dolorem aspernari ut summum malum et, quantum possit,
19 I, | referta maxime fugienda est, summum profecto malum est vivere
20 I, | quoniam autem id est vel summum bonorum vel ultimum vel
21 I, | referuntur omnes, fatendum est summum esse bonum iucunde vivere. ~
22 I, | esse dubium, quin id sit summum atque extremum bonorum omnium,
23 I, | id, quod propositum est, summum bonum consequamur? clamat
24 I, | amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis nullam
25 I, | impediri rationem amicitiae, si summum bonum in voluptate ponatur,
26 II, | Voluptas mihi videtur esse summum bonum', perpetua oratione
27 II, | Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri
28 II, | quod Hieronymus, qui censet summum bonum esse sine ulla molestia
29 II, | ipsa, quae modo loquebamur. summum a vobis bonum voluptas dicitur.
30 II, | Aristippus, qui voluptatem summum bonum dicit, in voluptate
31 II, | dolere, neque Hieronymus, qui summum bonum statuit non dolere,
32 II, | Torquate, ut verum loquamur, si summum bonum voluptas est, rectissime
33 II, | sed ut voluptas non sit summum bonum. Nec ille, qui Diogenem
34 II, | faceret, si in voluptate summum bonum poneret. ~
35 II, | possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne
36 II, | sunt. quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens
37 II, | naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? ~
38 II, | dulcedine sensum moveret, summum bonum ponere contemnentis
39 II, | audiendus Hieronymus, cui summum bonum est idem, quod vos
40 II, | contra Carneadeum illud summum bonum dici, quod is non
41 II, | malo caret, tamen non est summum bonum, accessione utuntur
42 II, | esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Si enim
43 II, | beatior; deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum
44 II, | summum malum esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius
45 II, | quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum
46 II, | inconstantissime. cum enim summum bonum in voluptate ponat,
47 II, | anteponere. cui vero in voluptate summum bonum est, huic omnia sensu,
48 II, | beata vita, si modo dolor summum malum est, esse non possit.
49 II, | vesperum? dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper,
50 II, | nec tamen miser esse, quia summum id malum non erat, tantum
51 II, | Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non
52 II, | in dolore; non est igitur summum malum dolor. Iam illud quale
53 II, | aliquod, Torquate, hominis summum bonum reperiendum est, voluptatem
54 II, | quaerentibus. nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis
55 II, | Quodsi esset in voluptate summum bonum, ut dicitis, optabile
56 II, | quod is, qui voluptatem summum bonum esse decernit, non
57 III, | est enim, ubi sit illud summum bonum, quod reperire volumus,
58 III, | ullum probetur <oportet> summum bonum, quod virtute careat,
59 III, | ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis,
60 III, | statueret in eo collocatum summum illud hominis per se laudandum
61 III, | quasi ultimum, quale nos summum in vita bonum dicimus, illud
62 III, | extremum, tum ultimum, tum summum; licebit etiam finem pro
63 III, | sententias, eorum dico, qui summum bonum, quod ultimum appello,
64 III, | antepono, cuicuimodi sunt, qui summum bonum in animo atque in
65 III, | dicuntur, extremum bonorum et summum munus esse sapientis obsistere
66 III, | earum sunt, relinquitur ut summum bonum sit vivere scientiam
67 III, | summaque eloquentia rem in summum discrimen adduxit, propterea
68 IV, 6 | secundum naturam vivere summum bonum esse dixissent, his
69 IV, 6 | nostra potestate. Sed hoc summum bonum, quod tertia significatione
70 IV, 11 | naturae congruenter vivere - summum bonum sit, et quonam modo
71 IV, 11 | 27] Quodsi non hominis summum bonum quaeremus, sed cuiusdam
72 IV, 11 | tribueret animi excellentiam, summum bonum id constituit, non
73 IV, 11 | autem modo in virtute sola summum bonum recte poneretur, si
74 IV, 13 | oblivisceretur corporis, quae summum bonum non in toto homine,
75 IV, 14 | sententias afferunt, ut summum bonum in eo genere ponant,
76 IV, 14 | In omni enim animante est summum aliquid atque optimum, ut
77 IV, 14 | naturam sunt. Cum autem ad summum bonum volunt pervenire,
78 IV, 17 | minimi quidem momenti ad summum bonum adipiscendum esse
79 IV, 18 | ducendum. Illi autem, quibus summum bonum sine virtute est,
80 IV, 19 | nobisque dignum, et maxime, cum summum bonum quaereremus, vitam
81 IV, 19 | natura recessit, cumque summum bonum posuisset in ingenii
82 IV, 24 | illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam
83 V, 33 | Peripateticum appellem nescio. summum ením bonum exposuit vacuitatem
84 V, 34 | quibus neglectum est aliquíd. summum autem bonum si ignoretur,
85 V, 34 | est inter philosophos, cum summum bonum exquiritur, omnis
86 V, 36 | sententiam. Quocumque enim modo summum bonum sic exponitur, ut
87 V, 41 | expleta virtutibus, in eoque summum bonum poni necesse est,
88 V, 41 | sunt aut multo secus, earum summum bonum in corpore est, ut
89 V, 42 | gradibus adscendit, ut ad summum perveniret, quod cumulatur
90 V, 43 | rerum, quasi expetimus, summum et ultimum nec ulla in re
91 V, 44 | consistere naturam, atque id esse summum bonum; quod certe universum
92 V, 51 | non sunt. nec vero umquam summum bonum assequi quisquam posset,
93 V, 52 | poterit omnia referri ad summum bonum, si amicítiae, si
94 V, 53 | captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec
95 V, 53 | non dolere; hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. at vero
96 V, 55 | dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Eadem
97 V, 57 | esset animo. Id enim ille summum bonum eu)qumi/an et saepe
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
98 12 | Quid? quod salus sociorum summum in periculum ac discrimen
99 68 | amplissimis vestris honoribus summum consilium, summam gravitatem
De inventione
Liber, Caput
100 I, 1 | civitatibus copia dicendi ac summum eloquentiae studium. Nam
101 I, 103 | acriter excitata indignatio summum in eum, qui violarit horum
102 II, 22 | negandum. Nam in eum culpa et summum odium transferetur, qui
De lege agraria
Oratio, Caput
103 II, 103 | turbulenti me consule conflarent. Summum et firmissimum est illud
De legibus
Liber, Caput
104 I, 25 | aliud, nisi perfecta et ad summum perducta natura: est igitur
105 I, 55 | cum decus, quod antiqui summum bonum esse dixerant, hic
106 I, 55 | itemque dedecus <quod> illi summum malum, hic solum; diuitias,
107 I, 56 | habet, ut ex natura uiuere summum bonum sit, id est uita modica
108 III, 140 | consules appellamino. Militiae summum ius habento, nemini parento.
109 III, 159 | populare <est> sane neminem in summum locum nisi per populum venire,
De officiis
Liber, Caput
110 I, 5 | omne pervertant. Nam qui summum bonum sic instituit, ut
111 I, 5 | liberalitatem; fortis vero dolorem summum malum iudicans aut temperans
112 I, 5 | aut temperans voluptatem summum bonum statuens esse certe
113 I, 33 | interpretatione. Ex quo illud "summum ius summa iniuria" factum
114 III, 262 | quod honestum est, id ita summum bonum est, quemadmodum Peripateticis
115 III, 264 | 13] Etenim quod summum bonum a Stoicis dicitur,
116 III, 286 | sit, id esse aut solum aut summum bonum, quod autem bonum,
117 III, 330 | Metellum, cuius legatus erat, summum virum et civem cum ab eo,
118 III, 356 | dolere. Id autem non modo non summum malum, sed ne malum quidem
119 III, 357 | remissius, ii tamen non dubitant summum malum dicere. Nam illud
120 III, 368 | turpius? Iam, qui dolorem summum malum dicat, apud eum quem
121 III, 368 | temperantiam laudare is, qui ponat summum bonum in voluptate? Est
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
122 I, 2 | Itaque licet dicere et Ennium summum epicum poetam, si cui ita
123 VI, 17 | Socrate quemque omnes docti summum oratorem esse dixerunt,
De oratore
Liber, Caput
124 I, XXVI | accusationis exanimatus sum, ut hoc summum beneficium Q. Maximo debuerim,
125 I, XXVIII| inque eo vel maxime probavi summum illum doctorem, Alabandensem
126 I, XXIX | quamquam in utroque vestrum summum esse ingenium studiumque
127 I, LI | neque exquirat oratione, summum illud bonum in animone sit
128 I, LIV | atque hoc et hoc sine illo summum esse posse. ~
129 II, XLVII | debilitatum, maerentem, in summum discrimen adductum viderem,
130 III, XXI | quam ob rem voluptas sit summum bonum, quod ego non copiosius
131 III, XXXIV | praestantissimi imperatoris filium, summum ipsum imperatorem hominemque
132 III, XXXIV | Epaminondam, haud scio an summum virum unum omnis Graeciae?
De partitione oratoria
Caput
133 1 | Otium autem primum est summum, quoniam aliquando Roma
De provinciis consularibus
Caput
134 29 | triumphum, ad gratulationem, ad summum honorem senatus, equestris
De re publica
Liber
135 II | gravitate mixtus lepos, et summum vel discendi studium vel
136 II | addita centuria quae ad summum usum urbis fabris tignariis
137 II | provocatione crearentur, qui et summum imperium haberent et leges
138 VI | atque caelum. Ex quibus summum globum possidet illa, quam
Cato Maior de senectute
Caput
139 7 | nisi essent in senibus, non summum consilium maiores nostri
140 3 | hominis natura diu? Da enim summum tempus, exspectemus Tartessiorum
In Catilinam
Oratio, Caput
141 I, 28 | commendatione maiorum tam mature ad summum imperium per omnis honorum
142 IV, 2 | consecratus, non curia, summum auxilium omnium gentium,
143 IV, 14 | maiore populi Romani ad summum imperium retinendum et ad
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
144 XXX | Tuae dicis," inquit, "togae summum imperatorem esse cessurum."
Laelius de amicitia
Caput
145 20 | temeritate. Qui autem in virtute summum bonum ponunt, praeclare
146 83 | est, eorum est habendus ad summum naturae bonum optumus beatissimusque
Orator
Caput
147 3 | nihil addi possit, quod ego summum et perfectissimum iudicem.
148 44 | hic quidem orator, quem summum esse volumus, argumentorum
149 52 | inveniendo et in conlocando summum esse oratorem vellem, sed
150 74 | Agamemnonis esse, quoniam summum illum luctum penicillo non
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
151 I, 14 | defendunt, voluptatem esse summum bonum; quae quidem mihi
Phaenomena Aratea
Pars
152 Equus | micanti~~~~ ~~~~210~~~~~~summum contingit caput alvo, stellaque
153 Sagitti | et magis erectum ad summum versarier orbem.~~~~ ~~~~ ~~~~~~
154 Hydra | jam caput, et summum flexo de corpore lumen.~~~~ ~~~~ ~~~~~~
Philippicae
Oratio, Caput
155 XI, 2 | barbarum. Itaque, quorum summum quondam inter ipsos odium
156 XIII, 23 | boni et locupletes omnes summum ordinem subsequantur. At
157 XIII, 29 | eiectos, si L. Afranium, summum ducem, si P. Lentulum, civem
Post reditum in senatu
Caput
158 26 | salutis defensor, qui ante hoc summum beneficium fuerat inimicus,
Pro Archia
Caput
159 22 | patiatur. Themistoclem illum, summum Athenis virum, dixisse aiunt,
Pro Cluentio
Caput
160 1 | propositos esse oportere, qui summum locum civitatis aut non
Pro Fonteio
Caput
161 40 | 38] M. Aemilium Scaurum, summum nostrae civitatis virum,
Pro Milone
Caput
162 1 | frequentissimo senatu quattuor aut summum quinque sunt inventi qui
163 4 | respondit triduo illum aut summum quadriduo esse periturum:
Pro Murena
Caput
164 74 | Quippe' inquit 'tu mihi summum imperium, tu summam auctoritatem,
Pro Plancio
Caput
165 2 | cuius non exstet in me summum meritum, cui non sim obstrictus
166 1 | equites Romani fuerint, summum in praefectura florentissima
Pro Quinctio
Caput
167 XX | omnia vitae ornamenta per summum dedecus et ignominiam deripi
168 XXV | esse qui possit biduo aut summum triduo DCC milia passuum
Pro Rabirio
Caput
169 2 | vocaverunt, sed ut illud summum auxilium maiestatis atque
170 3 | praesidia rei publicae, summum in consulibus imperium,
171 3 | in consulibus imperium, summum in senatu consilium putare;
172 26 | vivunt eodem crimine in summum periculum capitis arcessas?
Pro Roscio Amerino
Caput
173 30 | an insutus in culleum per summum dedecus vitam amittere.
174 111 | neglegentius, eum maiores summum admisisse dedecus existimabant.
Pro Roscio Comoedo
Caput
175 20 | unguibus usque ad verticem summum, si quam coniecturam adfert
Pro Sestio
Caput
176 87 | habebat; consulis alterius summum studium, alterius animus
177 87 | agebat consilio, agebat per summum ordinem, agebat exemplo
178 93 | explicabat, quo fortissimum ac summum civem in invidiam homo castus
179 121a | exspectationi nostrae plauderetur: ~summum amicum summo in bello -- ~
180 137 | populo aditusque in illum summum ordinem omnium civium industriae
Timaeus
Caput
181 <LIV2 | aequabilem et a medio ad summum parem et perfectum atque
Tusculanae
Liber, Caput
182 Tusc, XLVI | gradietur ad mortem; in qua aut summum bonum aut nullum malum esse
183 Tusc, 0 | ducta ab humili venit ad summum, ut iam, quod natura fert
184 Tusc, 0 | existimo. Quare ne sit sane summum malum dolor, malum certe
185 Tusc, 0 | Aristippus, non dubitavit summum malum dolorem dicere. Deinde
186 Tusc, 0 | Hieronymus dolore vacare summum bonum dixit; tantum in dolore
187 Tusc, 0 | respuit, ne scilicet dolorem summum malum diceres oppositoque
188 Tusc, 0 | corporis velit, qui dolorem summum malum sibi esse persuaserit?
189 Tusc, 0 | effugiat dolorem, si id summum malum esse decreverit? quis
190 Tusc, 0 | doloribus, si in his est summum malum, sed etiam cum sciet
191 Tusc, 0 | philosophi inventi sunt, qui summum malum dolorem dicerent.
192 Tusc, 0 | dolor, cum hoc ipsum dicit, summum malum esse dolorem? quo
193 Tusc, 0 | dicit? Idem qui dolorem summum malum. Vix satis constanter.
194 Tusc, 0 | enim satis intellego quid summum dicas esse, quid breve. "
195 Tusc, 0 | dicas esse, quid breve. "Summum, quo nihil sit superius,
196 Tusc, 0 | ab eo derideri puto. Ego summum dolorem ("summum" autem
197 Tusc, 0 | puto. Ego summum dolorem ("summum" autem dico, etiamsi decem
198 Tusc, 0 | diuturnitatis modum, ut sciam quid summum dicat in dolore, quid breve
199 Tusc, 0 | quibus, quod honestum sit, summum bonum, quod turpe, summum
200 Tusc, 0 | summum bonum, quod turpe, summum videtur malum. His tu praesentibus
201 Tusc, 0 | citius dixerim solum quam non summum bonum. Atque ut haec de
202 Tusc, XVIII | copiam dicunt? Fac sane esse summum bonum non dolere —quamquam
203 Tusc, XVIII | luctum levemus? Sit sane summum malum dolere: in eo igitur
204 Tusc, XX | meminero quod videatur ei summum bonum. Non enim verbo solum
205 Tusc, XX | quaesita sit, ille a virtute summum bonum separavit. ~[48] '
206 Tusc, XX | igitur eius esse, qui dolore summum malum metiatur, mentionem
207 Tusc, XXI | dignitate contendimus. Mihi summum in animo bonum videtur,
208 Tusc, XXXII | posse ex eo ipso, quod esse summum malum Cleanthes ipse fateatur.
209 Tusc, XV | voluptatem animi nimiam summum esse errorem' arbitratur.
210 Tusc, XXIX | quod honestum est, id sit summum bonum, sive voluptas sive
211 Tusc, XXXII | Caecilius ~'deum qui non summum putet,~aut stultum aut rerum
212 Tusc, IX | condideris et definieris summum bonum firma corporis adfectione
213 Tusc, X | conveniat, quam ut is, qui vel summum vel solum malum dolorem
214 Tusc, XXVI | cum constituerit non modo summum malum esse dolorem, sed
215 Tusc, XXVIII| ut, cuius in potestate summum bonum, in eiusdem vita beata
|