Brutus
Caput
1 16 | muneris: modo idem noster animus efficere possit quod ager,
De divinatione
Liber, Par.
2 I, 47 | corpore cremato, in lucem animus excesserit! " Cumque Alexander
3 I, 53 | esse interpretatum, ut, cum animus Eudemi e corpore excesserit,
4 I, 63 | ergo est somno sevocatus animus a societate et a contagione
5 I, 63 | mortui, viget autem et vivit animus. Quod multo magis faciet
6 I, 64 | somniare: uno, quod provideat animus ipse per sese, quippe qui
7 I | esset omnino: ~"praesagibat animus frustra me ire, cum exirem
8 I, 66 | appellatur, cum a corpore animus abstractus divino instinctu
9 I | gravis et copiosa, nisi est animus ipse commotior? Equidem
10 I, 113 | 113 Nec vero umquam animus hominis naturaliter divinat,
11 I | dormientibus. Viget enim animus in somnis liber ab sensibus
12 I, 121 | cernit in somnis, sic castus animus purusque vigilantis et ad
13 II, 139 | renovare coepimus, ut et animus molestiis hac potissimum
14 II | diuturna; naturale, quod animus adriperet aut exciperet
15 II, 233 | furore divino incitatus animus aut somno relaxatus solute
16 II, 261 | autem eam dico, qua numquam animus insistens agitatione et
17 II, 262 | natura fieri ut mobiliter animus agitatus, quod vigilans
18 II, 271 | quam non sibi ipse fingere animus possit, ut, quae numquam
19 II, 272 | subtracta sunt desertusque animus languore corporis, tum agitatur
De fato
Caput
20 23 | esset, cum ita moveretur animus, ut atomorum motu cogeretur.
De finibus
Liber, Par.
21 I, | perdiderunt, sic robustus animus et excelsus omni est liber
22 I, | dominorum domus; quo minus animus a se ipse dissidens secumque
23 I, | quibus partis confirmatur animus et a spe pariendarum voluptatum
24 II, | eum, qui: 'Nunc demum mihi animus ardet', quorum alter laetitia
25 II, | trium temporum particeps animus sit, corpore autem praesentia
26 III, | secundum naturam, ascendit animus collatione rationis, tum
27 IV, 11 | is autem esset nihil nisi animus - liceat enim fingere aliquid
28 IV, 11 | constituit, non ut excelleret animus, sed ut nihil esse praeter
29 IV, 14 | cum praesertim ipse quoque animus non inane nescio quid sit -
30 V, 40 | naturam videntur. Iam vero animus non esse solum, sed etiam
31 V, 42 | ei sit datus, verum etiam animus hominis? Non necesse est
32 V, 43 | progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae
33 V, 48 | omni animali, ut appetat animus aliquid agere semper neque
34 V, 57 | privasse; certe, ut quam minime animus a cogitationibus abduceretur,
De haruspicum responso
Caput
35 60 | tenentur a paucis, bonorum animus ad nutum nostri ordinis
De inventione
Liber, Caput
36 I, 5 | cognitis facilius et expeditius animus unius cuiusque ipsam rationem
37 I, 20 | oratione nostra favet auditoris animus; ~a d m i r a b i l e, a
38 I, 20 | l e, a quo est alienatus animus eorum, qui audituri sunt; ~
39 I, 23 | est, ut ante diximus, cum animus auditoris infestus est.
40 I, 23 | duabus in oratore nonnumquam animus auditoris offenditur. ~
41 I, 24 | quod diligit, auditoris animus traducatur; et dissimulare
42 I, 25 | aut dulci mitigatur, sic animus defessus audiendo aut admiratione
43 I, 32 | neque extraneis ornamentis animus auditoris tenendus est.
44 I, 47 | esse non potest tutus, sic animus sine fide stabilis amicis
45 I, 106 | sententiose maxime demittitur animus hominum et ad misericordiam
46 I, 109 | alicuius accommodes, quibus animus eorum, qui audiunt et aliquem
47 II, 17 | omnino omnia, in quibus animus ita videtur affectus fuisse,
48 II, 18 | vitasse aut secutus esse animus videbitur: si amicitiae
49 II, 19 | tali perturbatione commotus animus accesserit. ~
50 II, 23 | oportere, sed qua cogitatione animus et spe ad maleficium profectus
51 II, 24 | demonstrabuntur. V o l u n t a s, si animus a talibus factis vacuus
52 II, 32 | firmitudinis habet, nisi animus eius, qui insimulatur, in
53 II, 32 | intercedere leve est, si animus nulli minus honestae rationi
54 II, 36 | demonstrabitur [;ut], cum animus in vita fuerit omni a vitiis
55 II, 37 | dissimili in genere vitiorum, ut animus non omnino integer, sed
56 II, 45 | Facilius autem ad inventionem animus incidet, si gesti negotii
57 II, 46 | 46] Cum animus hac intentione omnes totius
58 II, 49 | tractatus est et auditoris animus aut renovatur ad ea, quae
59 II, 109 | rerum diductus alicuius animus in quendam errorem deferatur,
60 II, 160 | Memoria est, per quam animus repetit illa, quae fuerunt;
61 II, 163 | honestis in rebus multum ipse animus in se fiduciae certa cum
De legibus
Liber, Caput
62 I, 60 | 60] Nam quom animus cognitis percep tisque uirtutibus
63 II, 87 | oportet intellegi, quom multum animus corpori praestet, observeturque
64 II, 91 | exspectatione rerum bonarum erigitur animus, recte etiam Spes a Calatino
65 III, 172 | non ad actorem referatur animus, sed qui per se ipse spectari
De officiis
Liber, Caput
66 I, 9 | distrahatur in deliberando animus afferatque ancipitem curam
67 I, 13 | principatus, ut nemini parere animus bene informatus a natura
68 I, 25 | In quibus autem maior est animus, in is pecuniae cupiditas
69 I, 45 | beneficium conferetur, et animus erga nos et communitas ac
70 I, 46 | sunt, iustitia. Nam fortis animus et magnus in homine non
71 I, 63 | appellanda, verum etiam animus paratus ad periculum, si
72 I, 66 | 66] Omnino fortis animus et magnus duabus rebus maxime
73 II, 165 | 4] Nihil agere autem cum animus non posset, in his studiis
74 II, 168 | sumus ii, quorum vagetur animus errore nec habeat umquam
De oratore
Liber, Caput
75 II, XX | militi prodest aliquid; sed animus acer et praesens et acutus
76 II, XXVIII | ornamentum, quae vis, qui animus, quae dignitas illi oratori
77 II, XXXIV | esse possunt; sed tamen animus referendus est ad ea capita
78 II, XXXV | paulo post, pervolvatur animus, ut penitus insinuet in
79 II, XLIII | minus potest inflammari animus iudicis acri et vehementi
De provinciis consularibus
Caput
80 23 | me meus in rem publicam animus pristinus ac perennis cum
De re publica
Liber
81 VI | quae terra dicitur, iisque animus datus est ex illis sempiternis
82 VI | piis omnibus retinendus animus est in custodia corporis
83 VI | exstinguique visus est, cum Romuli animus haec ipsa in templa penetravit,
84 VI | aeternus, sic fragile corpus animus sempiternus movet. ~(27)
85 VI | agitatus et exercitatus animus velocius in hanc sedem et
Cato Maior de senectute
Caput
86 2 | 56. Poteratne tantus animus efficere non iucundam senctutem?
87 1 | opere perfungimur; est enim animus caelestis ex altissimo domicilio
88 2 | cumque semper agitetur animus nec principium motus habeat,
89 2 | illuc omnia, unde orta sunt, animus autem solus nec cum adest
90 3 | sin una est interiturus animus cum corpore, vos tamen,
91 1 | traducere? Sed nescio quo modo animus erigens se posteritatem
92 1 | essent, haud optimi cuiusque animus maxime ad inmortalitatem
93 2 | nonne vobis videtur is animus qui plus cernat et longius,
94 3 | contra decuit ab illo meum, animus vero, non me deserens sed
In Catilinam
Oratio, Caput
95 III, 28 | 28] Est enim in nobis is animus, Quirites, ut non modo nullius
In Vatinium
Caput
96 15 | studium gloriae, praestans animus, excellens nobilitas aliquo
Laelius de amicitia
Caput
97 14 | est, ut optimi cuiusque animus in morte facillime evolet
98 45 | securitatem, qua frui non possit animus, si tamquam parturiat unus
99 48 | eluceat, ad quam se similis animus applicet et adiungat, id
100 59 | Saepe enim in quibusdam aut animus abiectior est aut spes amplificandae
101 92 | sit in eo, ut unus quasi animus fiat ex pluribus, qui id
102 92 | in uno quidem quoque unus animus erit idemque semper, sed
103 93 | flexibile, tam devium quam animus eius qui ad alterius non
Orator
Caput
104 132 | 132] Nullo enim modo animus audientis aut incitari aut
105 150 | ut in legendo oculus sic animus in dicendo prospiciet quid
106 177 | fuerunt. Ipsae enim aures vel animus aurium nuntio naturalem
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
107 II, 16 | ulla virtus, non denique animus ipse, qui tot virtutum praesidio
108 IV, 27 | invictus potest. Sapientis animus magnitudine consilii, tolerantia
109 VI, 43 | 43] Animus oportet tuus se iudicet
110 VI, 44 | 44] Animus hominis dives, non arca, <
Philippicae
Oratio, Caput
111 II, 21 | At ego suasi. Scilicet is animus erat Milonis, ut prodesse
112 II, 29 | aliis consilium, aliis animus, aliis occasio defuit, voluntas
113 II, 47 | cotidie facit, festinat animus. Quae peto ut, quamquam
114 IV, 1 | spem recuperandae. Quamquam animus mihi quidem numquam defuit,
115 V, 13 | 13] Avet animus apud consilium illud pro
116 VII, 1 | explicatio videtur, tamen animus aberrat a sententia suspensus
117 XI, 22 | tempore. Quamvis enim intentus animus tuus sit, C. Pansa, sicut
118 XI, 32 | potestis ignorare nec copias. Animus is est, quem videtis; copiae,
119 XII, 22 | ad Mutinam, quo festinat animus, ut quam primum illud pignus
120 XII, 26 | facillime esse poterunt, animus tamen erit sollicitus, ut
121 XIV, 9 | 9] Refugit animus, patres conscripti, eaque
Post reditum in senatu
Caput
122 33 | defendere, nec mihi ipsi ille animus idem meus vobis non incognitus
Pro Archia
Caput
123 13 | suppeditat nobis ubi et animus ex hoc forensi strepitu
124 32 | 29] Certe si nihil animus praesentiret in posterum,
Pro Caecina
Caput
125 42 | adhibita vis ei sit cuius animus sit perterritus quam illi
Pro Caelio
Caput
126 37 | durum: ~Nunc enim demum mi animus ardet, nunc meum cor ~cumulatur
127 45 | Fieri enim non potest, ut animus libidini deditus, amore,
128 67 | 67] Praegestit animus iam videre primum lautos
Pro Cluentio
Caput
129 | fons aequitatis: mens et animus et consilium et sententia
Pro Flacco
Caput
130 33 | ad quam opprimendam non animus eis, sed vires defuerunt?
131 9 | omnium familiaris, multorum animus iratus, iracundiae occultae,
132 25 | ne funesta nobis! Qui tum animus L. Flacci—nihil dicam enim
Pro Marcello
Caput
133 1 | futura. Quamquam iste tuus animus numquam his angustiis, quas
Pro Milone
Caput
134 1 | certe vis et incredibilis animus, et non unius viri vires
Pro Plancio
Caput
135 1 | animos tuus ille fortis animus offenderet; qui te incautum
Pro Rabirio
Caput
136 14 | maior quam <C.> Gracchi, an animus, an consilium, an opes,
137 29 | et sapientissimi cuiusque animus ita praesentit in posterum
Pro Roscio Amerino
Caput
138 12 | in hac causa, qui vester animus sit, ostendetis, eo prorumpere
139 46 | intellegere posses, qui animus patrius in liberos esset,
140 48 | novi et, nisi me fallit animus, unus quisque vestrum qui
141 145 | misericordia vivo; concedo, et quod animus aequus est et quia necesse
Pro Scauro
Caput
142 4 | vitam putaremus, cum corpore animus tamquam carcere saeptus
143 4 | autem esse eam cum idem animus vinclis corporis liberatus
144 5 | versaris, atque divinus animus mortale nihil habuit, neque
Pro Sestio
Caput
145 12 | M. Petrei non excellens animus et amor rei publicae, non
146 22a | commendatum sciebam; etenim animus eius vultu, flagitia parietibus
147 87 | summum studium, alterius animus paene placatus, de praetoribus
Pro Sulla
Caput
148 26 | industria, si domus, si animus, si aures patent omnibus;
149 47 | excusationes iniuriae tuae, iratus animus tuus, aetas, amicitia nostra,
150 69 | Etenim de principio studuit animus occurrere magnitudini criminis,
Timaeus
Caput
151 <LIV2 | accommodans copulabat. Sic animus a medio profectus extremitatem
152 <LIV2 | aspectabile effectum est; animus autem oculorum effugit optutum,
153 <LIV2 | alia in natura reperiantur; animus autem sensum omnem effugit
Tusculanae
Liber, Caput
154 Tusc, IX | semper. quid sit porro ipse animus, aut ubi, aut unde, magna
155 Tusc, IX | dissensio est. aliis cor ipsum animus videtur, ex quo excordes,
156 Tusc, IX | animi sententia; ipse autem animus ab anima dictus est; Zenoni
157 Tusc, IX | dictus est; Zenoni Stoico animus ignis videtur.
158 Tusc, XI | sanguis aut cerebrum est animus, certe, quoniam est corpus,
159 Tusc, XV | aut ingenio aut virtute animus excellit, eos arbitrabimur,
160 Tusc, XVII | vero aut numerus quidam sit animus, quod subtiliter magis quam
161 Tusc, XVII | ecferant. Horum igitur aliquid animus, ne tam vegeta mens aut
162 Tusc, XVIII | animalem, esse volt. is autem animus, qui, si est horum quattuor
163 Tusc, XVIII | enim vel potius ardentior animus quam est hic aer, quem modo
164 Tusc, XIX | 43 accedit ut eo facilius animus evadat ex hoc aere, quem
165 Tusc, XIX | Quam regionem cum superavit animus naturamque sui similem contigit
166 Tusc, XX | numquam quinque nuntiis animus cognosceret, nisi ad eum
167 Tusc, XX | quo natura fert, liber animus pervenerit. ~
168 Tusc, XXI | varia, quanta spectacula animus in locis caelestibus esset
169 Tusc, XXII | nisi quod nequeunt qualis animus sit vacans corpore intellegere
170 Tusc, XXII | casurusne in conspectum videatur animus, an tanta sit eius tenuitas,
171 Tusc, XXII | multo obscurior, qualis animus in corpore sit tamquam alienae
172 Tusc, XXII | 53 Sed si, qualis sit animus, ipse animus nesciet, dic
173 Tusc, XXII | qualis sit animus, ipse animus nesciet, dic quaeso, ne
174 Tusc, XXIII | intellegent. sentit igitur animus se moveri; quod cum sentit,
175 Tusc, XXIV | vivere. item si nihil haberet animus hominis nisi ut appeteret
176 Tusc, XXIV | vocant, haberemus, nisi animus, ante quam in corpus intravisset,
177 Tusc, XXIV | nos speciem) —, non potuit animus haec in corpore inclusus
178 Tusc, XXIV | tollitur. neque ea plane videt animus, cum repente in tam insolitum
179 Tusc, XXV | sive anima sive ignis sit animus, eum iurarem esse divinum.
180 Tusc, XXVI | invenire, meminisse. ergo animus qui , ut ego dico, divinus
181 Tusc, XXVI | aut ignis est, idem est animus hominis. nam ut illa natura
182 Tusc, XXVI | utriusque harum rerum humanus animus est expers; sin autem est
183 Tusc, XXVII | licebit? non valet tantum animus, ut se ipse videat, at ut
184 Tusc, XXVII | videat, at ut oculus, sic animus se non videns, alia cernit.
185 Tusc, XXIX | possum. sed alias, ubi sit animus; certe quidem in te est.
186 Tusc, XLIII | pertinere, sive occiderit animus sive vigeat. in corpore
187 Tusc, 0 | potest, sic sine doctrina animus; ita est utraque res sine
188 Tusc, 0 | malumne sit, quam firmandus animus ad dolorem ferendum. ~
189 Tusc, 0 | laboris est! Ex hoc ille animus in proeliis paratus ad vulnera.
190 Tusc, 0 | tamen dicitur. ~Est enim animus in partis tributus duas,
191 Tusc, 0 | remissis opprimunt, simillime animus intentione sua depellit
192 Tusc, I | non sentimus? Ita fit ut animus de se ipse tum iudicet,
193 Tusc, III | probari potest ut sibi mederi animus non possit, cum ipsam medicinam
194 Tusc, III | ipsam medicinam corporis animus invenerit, cumque ad corporurn
195 Tusc, V | non sanos. Qui est enim animus in aliquo morbo—morbos autem
196 Tusc, VI | sic habeto, nisi sanatus animus sit, quod sine philosophia
197 Tusc, VII | muneri, sic conturbatus animus non est aptus ad exequendum
198 Tusc, VII | ratione bene uti; et sapientis animus ita semper adfectus est,
199 Tusc, IX | igitur inflatus et tumens animus in vitio est. Sapientis
200 Tusc, IX | vitio est. Sapientis autem animus semper vacat vitio, numquam
201 Tusc, IX | numquam tumet; at irati animus eius modi est: numquam igitur
202 Tusc, XVIII | cui, ut ait idem, 'simul animus cum re concidit', a gravibus
203 Tusc, XXXI | coniecimus; erat enim in tumore animus, et omnis in eo temptabatur
204 Tusc, VI | contingit. Nam cum ratione animus movetur placide atque constanter,
205 Tusc, VI | autem inaniter et effuse animus exultat, tum illa laetitia
206 Tusc, XIV | morbum ac perturbationem animus ingeniosi cadit; non enim
207 Tusc, XVII | omnibus. HÏs autem vacuus animus perfecte atque absolute
208 Tusc, XVIII | enim id non potest, sic animus perturbatus et incitatus
209 Tusc, XXXVII | aestumetur ea res ex qua animus aegrotat, oriantur? Unde
210 Tusc, XXXVII | aliquem morbum proclivior, sic animus alius ad alia vitia propensior.
211 Tusc, XIII | comparationem, humanus autem animus decerptus ex mente divina
212 Tusc, XXXVIII| In oculis tale nil fit; animus accipit, quae videmus. Animo
|