Brutus
Caput
1 147 | nota non erat; itaque cepi voluptatem tam ornatum virum tamque
De divinatione
Liber, Par.
2 II, 214 | Quotus quisque est, qui voluptatem neget esse bonum? plerique
De finibus
Liber, Par.
3 I, | sciscat et probet, id est voluptatem et dolorem. ad haec et quae
4 I, | ex eo perciperet corpore voluptatem, aut cum Latinis tertio
5 I, | conflixisse apud Veserim propter voluptatem; quod vero securi percussit
6 I, | per se laetitiam, id est voluptatem. homines optimi non intellegunt
7 I, | disserendi artem nullam habuit. voluptatem cum summum bonum diceret,
8 I, | simul atque natum sit, voluptatem appetere eaque gaudere ut
9 I, | fugiat aliquid, praeter voluptatem et dolorem?
10 I, | ratione intellegi posse et voluptatem ipsam per se esse expetendam
11 I, | omnis iste natus error sit voluptatem accusantium doloremque laudantium,
12 I, | explicabo. nemo enim ipsam voluptatem, quia voluptas sit, aspernatur
13 I, | dolores eos, qui ratione voluptatem sequi nesciunt, neque porro
14 I, | dolore magnam aliquam quaerat voluptatem. ut enim ad minima veniam,
15 I, | omnium virtutum cursu ad voluptatem proprius disserendi locus.
16 I, | percipitur sensibus, sed maximam voluptatem illam habemus, quae percipitur
17 I, | quiddam inter dolorem et voluptatem; illud enim ipsum, quod
18 I, | dolore careret, non modo voluptatem esse, verum etiam summam
19 I, | esse, verum etiam summam voluptatem. quisquis enim sentit, quem
20 I, | Epicurus terminari summam voluptatem, ut postea variari voluptas
21 I, | Extremum autem esse bonorum voluptatem ex hoc facillime perspici
22 I, | pulchraeque virtutes nisi voluptatem efficerent, quis eas aut
23 I, | 43] Quam autem ego dicam voluptatem, iam videtis, ne invidia
24 I, | nobis ducem praebeat ad voluptatem. sapientia enim est una,
25 I, | ob eamque causam propter voluptatem et parvam et non necessariam
26 I, | sentiant non esse faciendum, ii voluptatem maximam adipiscuntur praetermittenda
27 I, | pariant, has optari, quia voluptatem. ~
28 I, | quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. itaque
29 I, | potest, nisi derigatur ad voluptatem, voluptas autem est sola,
30 I, | idem licet transferre in voluptatem, ut ea maior sit, si nihil
31 I, | perspicuum est, maximam animi aut voluptatem aut molestiam plus aut ad
32 I, | honesto nullam requirere voluptatem atque ad beate vivendum
33 I, | administrari neque maiorem voluptatem ex infinito tempore aetatis
34 I, | quosque labores propter suam voluptatem susciperet, eosdem suscipiet
35 I, | suscipiet propter amici voluptatem. quaeque de virtutibus dicta
36 I, | amicitiam propter nostram voluptatem expetendam putemus, tota
37 I, | voluntates fieri propter voluptatem; cum autem usus progrediens
38 I, | nihil esse prosperum nisi voluptatem, nihil asperum nisi dolorem,
39 II, | viderer habere bene cognitam voluptatem et satis firme conceptam
40 II, | finem rerum expetendarum voluptatem esse dicat, id extremum,
41 II, | Quonam, inquit, modo? Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes,
42 II, | 7] Quid ergo? istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
43 II, | hilaretur. Graece *don®n, Latine voluptatem vocant. Quid est igitur,
44 II, | esset, variari, non augeri voluptatem? Memini vero, inquam; sed
45 II, | sensibus, tum esse in motu voluptatem, qui faciat varietatem voluptatum,
46 II, | augeri illam non dolendi voluptatem, quam cur voluptatem appelles
47 II, | dolendi voluptatem, quam cur voluptatem appelles nescio. ~
48 II, | in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
49 II, | nos, quam dicat Epicurus voluptatem. quod quidem mihi si quando
50 II, | intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille *don®n. et quidem
51 II, | nam et ille apud Trabeam 'voluptatem animi nimiam' laetitiam
52 II, | vivere, cur mavult dicere voluptatem quam vacuitatem doloris,
53 II, | dicat intellegit? sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae
54 II, | haesitaret. aut enim eam voluptatem tueretur, quam Aristippus,
55 II, | loqui possent, appellarent voluptatem, aut, si magis placeret
56 II, | Callipho adiunxit ad honestatem voluptatem, Diodorus ad eandem honestatem
57 II, | loquatur, nec Aristippus, qui voluptatem summum bonum dicit, in voluptate
58 II, | expetendis quidem rebus numeret voluptatem. ~
59 II, | verbis. cum enim eam ipsam voluptatem, quam eodem nomine omnes
60 II, | ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. ex quo
61 II, | sed tamen ex eo, quod eam voluptatem, quam omnes gentes hoc nomine
62 II, | accedere quicquam posse ad voluptatem nihil dolentis. at iste
63 II, | videre, maximo argumento esse voluptatem illam, qua sublata neget
64 II, | expetendum quidem esse, quod eam voluptatem hoc eodem auctore non desideremus,
65 II, | faciat. quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; quae
66 II, | unum facit. hanc in motu voluptatem —sic enim has suaves et
67 II, | ab iis duce natura hanc voluptatem expeti nihil dolendi. nec
68 II, | semper hoc utitur, ut probet voluptatem natura expeti, quod ea voluptas,
69 II, | natura sua. nec vero ut voluptatem expetat, natura movet infantem,
70 II, | vero putare esse praeter voluptatem, non membra, non sensus,
71 II, | virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. * *
72 II, | cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus,
73 II, | ne> fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima
74 II, | sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum,
75 II, | pastum et ad procreandi voluptatem hoc divinum animal ortum
76 II, | contra Aristippum, qui eam voluptatem non modo summam, sed solam
77 II, | quam omnes unam appellamus voluptatem. aliter autem vobis placet.
78 II, | ad virtutem adiungunt vel voluptatem, quam unam virtus minimi
79 II, | omnia referant neque in ea voluptatem dicant inesse, ait eos voce
80 II, | tamen expetitur propter voluptatem.' ~
81 II, | laudari. nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae
82 II, | conatum suum referebat, non ad voluptatem. sic vester sapiens magno
83 II, | et, ut ipsi dicitis, ad voluptatem referatis, tamen ea faciatis,
84 II, | faciatis, e quibus appareat non voluptatem vos, sed officium sequi,
85 II, | studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. quod quidem
86 II, | esse dolorem, summum bonum voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit,
87 II, | concoquendum, vino et ad voluptatem et ne noceret. cetera illa
88 II, | cogitare pictam in tabula Voluptatem pulcherrimo vestitu et ornatu
89 II, | vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. sed
90 II, | intellegere nos quam dicatis voluptatem. rem videlicet difficilem
91 II, | tum aliam quandam summam voluptatem, quo addi nihil possit;
92 II, | inquam, qui Latine loquuntur, voluptatem vocant, sed ne haec quidem
93 II, | praeter vos nemo appellat voluptatem. Vide igitur ne non debeas
94 II, | usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil
95 II, | aliquid afferre, nec minorem voluptatem percipi in brevitate temporis,
96 II, | infinito tempore aetatis voluptatem fieri maiorem quam finito
97 II, | is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate?
98 II, | longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas
99 II, | est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? quid
100 II, | vivere beate. Quid? istam voluptatem perpetuam quis potest praestare
101 II, | quas sapientia comparat ad voluptatem. totum autem id externum
102 II, | escis et potionibus, minorem voluptatem percipi quam rebus exquisitissimis
103 II, | diceret, idque Socratem, qui voluptatem nullo loco numerat, audio
104 II, | potionis sitim. sed qui ad voluptatem omnia referens vivit ut
105 II, | natura contenta. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Non
106 II, | palatum quidem. qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet
107 II, | deserueris totam Epicuri voluptatem, si negaveris. ~
108 II, | voluptas oritur propter voluptatem corporis, et maior est animi
109 II, | nec vero id, dum omnia ad voluptatem doloremque referetis, efficietis
110 II, | summum bonum reperiendum est, voluptatem bestiis concedamus, quibus
111 II, | quiddam iis propositum, non voluptatem? partim cursu et peragratione
112 II, | nullam ad aliam rem nisi ad voluptatem conquiruntur? ~
113 II, | mari terram mente complexum voluptatem petere si dicemus, mellis
114 II, | Phidian, Polyclitum, Zeuxim ad voluptatem artes suas direxisse. ergo
115 II, | diffusi, nisi quod is, qui voluptatem summum bonum esse decernit,
116 III, | 1] Voluptatem quidem, Brute, si ipsa pro
117 III, | plerique Stoici non putant voluptatem esse ponendam. quibus ego
118 III, | vehementer adsentior, ne, si voluptatem natura posuisse in iis rebus
119 III, | bono segregaverunt, cum aut voluptatem aut vacuitatem doloris aut
120 III, | ut quasi duces sint ad voluptatem et ad valitudinem bonam;
121 IV, 21 | laudabilia dicantur, partim, quae voluptatem habeant in omni animante,
122 V, 35 | officium referent aut ad voluptatem aut ad non dolendum aut
123 V, 36 | praesentia nota esse debebunt, voluptatem semovendam esse, quando
124 V, 36 | disputatum, primum, quae contra voluptatem dicta sunt, eadem fere cadunt
125 V, 39 | rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; propter nos
126 V, 44 | quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus
127 V, 46 | quam ex discendo capiant, voluptatem? ~
128 V, 47 | utilitatem in historia, non modo voluptatem. ~
129 V, 48 | mentis acie fruuntur nec voluptatem requirentes nec fugientes
130 V, 53 | eum Diodorus, cum is alter voluptatem adamavisset, alter vacuitatem
131 V, 53 | faciant nullam quaerentes voluptatem. Stoici restant, ei quidem
132 V, 59 | virtutis causa, nisi ea voluptatem faceret, ne manum quidem
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
133 40 | devocavit, non libido ad voluptatem, non amoenitas ad delectationem,
De lege agraria
Oratio, Caput
134 II, 103 | sua turpi inertia capiunt voluptatem ex ipso otio, quam vos fortunati
De officiis
Liber, Caput
135 I, 5 | malum iudicans aut temperans voluptatem summum bonum statuens esse
136 I, 71 | contrariis parum sibi constent, voluptatem severissime contemnant,
137 I, 105 | illae nihil sentiunt nisi voluptatem ad eamque feruntur omni
138 I, 106 | quo intellegitur corporis voluptatem non satis esse dignam hominis
139 I, 106 | referatur et ad vires, non ad voluptatem. Atque etiam, si considerare
140 III, 369 | per se expetantur, sed ad voluptatem utilitatemve referantur. ~
141 III, 370 | esset contraria, sic omnem voluptatem dicimus honestati esse contrariam.
142 III, 370 | putaverunt, si cum honestate voluptatem tamquam cum homine pecudem
De oratore
Liber, Caput
143 I, XLIV | cognitione iuris laetitiam et voluptatem, quod, quantum praestiterint
144 I, LII | enervatus, tam omnia ad voluptatem corporis doloremque referens
145 I, LVIII | tibi remittunt omnes istam voluptatem et ea se carere patiuntur;
146 I, LXI | quibus enim nihil praeter voluptatem aurium quaeritur, in eis
147 III, XVII | quam non aspernantur, nec voluptatem tuentur, quam amplexari
148 III, XLIV | idem poetae, machinati ad voluptatem sunt, versum atque cantum,
149 III, XLV | genus idque ad omnem aurium voluptatem et animorum motum mutatur
De partitione oratoria
Caput
150 9 | autem animi incitatio aut ad voluptatem aut ad molestiam aut ad
151 58 | exspectationem, admirationem, voluptatem; in cohortationibus autem
152 72 | causis omnis ratio fere ad voluptatem auditoris et ad delectationem
153 73 | habent aliquam in audiendo voluptatem.
De re publica
Liber
154 I | hominum reddere, et ad hanc voluptatem ipsius naturae stimulis
Cato Maior de senectute
Caput
155 1 | capitaliorem pestem quam voluptatem corporis hominibus dicebat
156 2 | nihil tam esse inimicum quam voluptatem; ~
157 3 | detestabile tamque pestiferum quam voluptatem, siquidem ea, cum maior
158 4 | hoc? Ut intellegeretis, si voluptatem aspernari ratione et sapientia
159 1 | omnia, quae faceremus, ad voluptatem esse referenda. Quod ex
In Catilinam
Oratio, Caput
160 I, 25 | sed quandam incredibilem voluptatem. Ad hanc te amentiam natura
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
161 XXV | tenere, nihil quod referre ad voluptatem corporis possis. Quin tu
162 XXVIII | iste, simul atque audivit voluptatem a philosopho tanto opere
Laelius de amicitia
Caput
163 32 | his qui pecudum ritu ad voluptatem omnia referunt longe dissentiunt,
Orator
Caput
164 38 | iudiciorum certamen, sed ad voluptatem aurium scripserat.
165 58 | naturam ducem ad aurium voluptatem sequatur industria.
166 | intellegentiam referuntur, haec ad voluptatem, in illis ratio invenit,
167 203 | verborum; si quae res efficiat voluptatem, eadem quae in versibus,
168 237 | adsensum spectet et ad aurium voluptatem, quae duo sunt ad iudicandum
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
169 I, 14 | tenent accurateque defendunt, voluptatem esse summum bonum; quae
Pro Murena
Caput
170 11 | Asia; quae ab hoc non ad voluptatem et luxuriam expetita est
171 40 | solum dignitatem sed etiam voluptatem. Itaque lex haec quae ad
Pro Plancio
Caput
172 1 | capiebam animo non mediocrem voluptatem quod, cuius officium mihi
Tusculanae
Liber, Caput
173 Tusc, 0 | adficias quibus Epicurus voluptatem, homo, ut scis, voluptarius.
174 Tusc, XVIII | nec fatemur eam nos dicere voluptatem, quam tu idem. cum os perfricuisti,
175 Tusc, XVIII | quivis ut intellegat, quam voluptatem norit Epicurus. Deinde paulo
176 Tusc, XX | enim verbo solum posuit voluptatem, sed explanavit quid diceret: '
177 Tusc, XX | At idem ait non crescere voluptatem dolore detracto, summamque
178 Tusc, XX | detracto, summamque esse voluptatem nihil dolere.' Paucis verbis
179 Tusc, XX | voluptate; nunc autem summam voluptatem esse dolore carere: potestne
180 Tusc, XX | distinguit a non dolendo voluptatem. Tertium peccatum commune
181 Tusc, XX | pugnantia. 'Non istam dicit voluptatem.' Dicat quamlibet; nempe
182 Tusc, XX | nulla pars, insit. Age, si voluptatem non intellegimus, ne dolorem
183 Tusc, XV | quod agat, ut ille, qui 'voluptatem animi nimiam summum esse
184 Tusc, XXVIII | arbitrantur. Putat aliquis esse voluptatem bonum, alius autem, pecuniam;
185 Tusc, XXXI | sit, malis autem alienis voluptatem capere laetitiae, utrumque
186 Tusc, VII | proposuit, qui invenisset novam voluptatem—qua ipsa non fuit contentus;
187 Tusc, IX | non is qui finem bonorum voluptatem esse dixerit. Negat quemquam
188 Tusc, IX | honeste sapienter iuste' ad voluptatem referret. Quid melius quam: '
189 Tusc, XXX | Stoici, nihil bonum nisi voluptatem, ut Epicurus, nihil bonum
190 Tusc, XXX | veteres Academici secus; voluptatem cum honestate Dinomachus
191 Tusc, XXXIII | voluptate sic ille praecipit, ut voluptatem ipsam per se, quia voluptas
192 Tusc, XXXIII | compensatione sapientem, <ut> et voluptatem fugiat, si ea maiorem dolorem
193 Tusc, XXXIII | suscipiat maiorem efficientem voluptatem; omniaque iucunda, quamquam
194 Tusc, XXXIII | dum praesentem sentiret voluptatem, animum et praesentem percipere
195 Tusc, XXXIV | 100] tum intelleges, qui voluptatem maxime sequantur, eos minime
196 Tusc, XXXVII | ratio est eorum, qui ad voluptatem ea referunt quae secuntur
197 Tusc, XXXVIII| leniuntur traductis animis ad voluptatem. Non sine causa igitur Epicurus
198 Tusc, XXXIX | Homero delectationem animi ac voluptatem aut cuiquam docto defuisse
199 Tusc, XL | legendis iis quam audiendis voluptatem. ~[117] Tum, ut paulo ante
200 Tusc, XL | caecos ad aurium traducebamus voluptatem, sic licet surdos ad oculorum.
|