Brutus
Caput
1 41 | bellum fuit, similisque fortuna clarorum virorum; ~
2 135 | vir acer et fortis, cui fortuna belli crimini, invidia populi
3 243 | possunt, sic ille cum omni iam fortuna prospere functus labores
4 273 | quaecumque eius in exitu vel fortuna vel mens fuit; qui quamdiu
5 331 | transversa incurrit misera fortuna rei publicae. hic me dolor
Commentariolum petitionis
Caput
6 III | commoverit. Quanto melior tibi fortuna petitionis data est quam
De divinatione
Liber, Par.
7 I, 39 | clarissimum Graeciae diuturna cum fortuna fore.
8 I, 41 | aerumnae, post ex fluvio fortuna resistet.~Haec ecfatus pater,
9 II, 146 | Talium ergo rerum, quae in fortuna positae sunt, praesensio
10 II, 147 | est enim aliud fors, quid fortuna, quid casus, quid eventus,
11 II, 150 | quod casu fieri aut forte fortuna putemus? Nihil enim est
12 II, 150 | rationi et constantiae quam fortuna, ut mihi ne in deum quidem
13 II, 150 | sin certe eveniet, nulla fortuna est; est autem fortuna;
14 II, 150 | nulla fortuna est; est autem fortuna; rerum igitur fortuitarum
15 II, 151 | tempore, quae potest esse fortuna? Qua sublata qui locus est
16 II, 156 | illo modo potest evenire, fortuna valet plurimum; quae autem
17 II | vera viderunt, usi sunt fortuna atque casu; nisi forte concessuros
De fato
Caput
18 6 | hoc ipsum potuit evenire fortuna. Quaero igitur (atque hoc
De finibus
Liber, Par.
19 II, | oratio, varii mores, varia fortuna, voluptas etiam varia dici
20 II, | fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam
21 III, | Sedulo, inquam, faciam. sed 'fortuna fortis'; quare conare, quaeso.
22 V, 47 | quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum,
23 V, 53 | assentientem iis, qui multum in fortuna secunda aut adversa, multum
24 V, 54 | efficitur, quae Theophrastus de fortuna, de dolore, de cruciatu
De haruspicum responso
Caput
25 54 | dissedit; utrique horum secunda fortuna regnum est largita, adversa
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
26 28 | quo illum non exercuerit fortuna rei publicae? Civile, Africanum,
27 45 | Pompeium ad eas regiones fortuna populi Romani attulisset.
28 47 | gerendas divinitus adiuncta fortuna. De huius autem hominis
29 49 | clarissima auctoritas, egregia fortuna,—dubitatis Quirites, quin
De inventione
Liber, Caput
30 I, 101 | est; aut ad pares animo, fortuna, corpore, quod iniquissimum
31 I, 107 | indigna aetate, genere, fortuna pristina, honore, beneficiis,
32 II, 30 | 30] Et ex fortuna saepe argumentatio nascitur,
33 II, 42 | adtributionibus sumuntur. Nam et ex fortuna et ex natura et ex victu,
34 II, 44 | commodius potuerit fieri vel a fortuna administrari. Nam saepe,
35 II, 112 | posset; ex casu, si non fortuna, sed industria factum videbitur
36 II, 112 | videbitur aut si industriae fortuna obstitisse. ~
De lege agraria
Oratio, Caput
37 II, 97 | Campani, quod in vetere fortuna illos natos et educatos
De officiis
Liber, Caput
38 I, 38 | dictum: ~Quorum virtuti belli Fortuna pepercit, ~Eorundem libertati
39 I, 41 | autem infima condicio et fortuna servorum, quibus non male
40 I, 58 | quibuscum communis etiam fortuna plerumque est. Quamobrem
41 I, 73 | patent in eorum vita, quae fortuna feriat, et quo minus multis
42 I, 82 | multitudinem conservare, in omni fortuna recta atque honesta retinere.]
43 I, 120 | maximam vim natura habet, fortuna proximam, utriusque omnino
44 I, 120 | firmior est et constantior, ut fortuna nonunquam tamquam ipsa mortalis
45 II, 180 | sunt. Magnam vim esse in fortuna in utramque partem, vel
46 II, 180 | affligimur. Haec igitur ipsa fortuna ceteros casus rariores habet,
47 II, 182 | suspiciunt quemque dignum fortuna quam amplissima putant,
48 II, 205 | contigisse, aut aliquo casu atque fortuna, in hunc oculi omnium coniciuntur
49 II, 230 | iuvandis aut mores spectari aut fortuna soleat, dictu quidem est
50 II, 236 | Samnis, 'ad illa tempora me fortuna reservavisset et tum essem
De oratore
Liber, Caput
51 I, XXIV | ineptiarum testem et spectatorem fortuna constituit: nam quid est
52 II, XI | principio dixit: quae natura aut fortuna darentur hominibus, in eis
53 II, LII | illa excellens opinione fortuna cum laboribus et miseriis
54 II, LXXXIV| divitiae cetera[que], quae fortuna dat aut extrinsecus aut
55 II, LXXXV | adversos, non fractum esse fortuna, retinuisse in rebus asperis
56 III, III | crudelitas aut, si qua te fortuna ab atrocitate mortis vindicasset,
De partitione oratoria
Caput
57 35 | in natura spectantur. In fortuna genus, amicitiae, liberi,
58 57 | quidem moveat, si bona ex fortuna quis cadat, et a quorum
59 117 | dicendum erit non esse ex fortuna fidem ponderandam, aut eos
De provinciis consularibus
Caput
60 8 | provinciam tetigit, sic fortuna cum improbitate certavit,
61 30 | Sed si ille hac tam eximia fortuna propter utilitatem rei publicae
De re publica
Liber
62 I | liberatus, aut firmiore fortuna quam qui ea possideat quae
63 II | esse, nec tamen adversante fortuna. ~(31) Mortuo rege Pompilio
64 II | rebus gerundis prospere fortuna comitata est. nam et omne
65 II | est igitur fragilis ea fortuna populi, quae posita est
66 III | existimatione et dignissimus omni fortuna optima iudicetur: quis tandem
Cato Maior de senectute
Caput
67 1 | ferunt, quoniam virtuti tuae fortuna coniuncta est.' ~
68 2 | 60. Hac igitur fortuna frui licet senibus, nec
In Catilinam
Oratio, Caput
69 I, 25 | peperit, voluntas exercuit, fortuna servavit. Numquam tu non
70 I, 25 | perditis atque ab omni non modo fortuna, verum etiam spe derelictis
71 III, 27 | ego gessi, non eadem est fortuna atque condicio quae illorum,
72 IV, 2 | quaecumque mihi uni proponetur fortuna, subeatur. Etenim, si P.
73 IV, 17 | nulli sunt inventi tam aut fortuna miseri aut voluntate perditi,
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
74 XVI | fortunam conferam cum florente fortuna imperatoris. Quis umquam
75 XIX | gloria et laude vivit. In fortuna quadam est illa mors non
76 XXIX | discipulo comparando meliore fortuna, fortasse austerior et gravior
Laelius de amicitia
Caput
77 12 | vita quidem talis fuit vel fortuna vel gloria, ut nihil posset
78 54 | fideles. Non enim solum ipsa Fortuna caeca est sed eos etiam
79 61 | communitas, ut, etiamsi qua fortuna acciderit ut minus iustae
80 70 | imbecilliore vel animo vel fortuna, eorum augeant opes eisque
81 71 | se a suis aut ingenio aut fortuna aut dignitate superari.
82 94 | Gnathonum similes cum sint loco, fortuna, fama superiores, horum
83 103 | omnibus rebus quas mihi aut fortuna aut natura tribuit, nihil
Orator
Caput
84 71 | in verbis. Non enim omnis fortuna, non omnis honos, non omnis
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
85 II, 17 | ratio et cogitatio pendet ex fortuna, huic nihil potest esse
86 V, 34 | habere maximam dicitur, Fortuna ipsa cedit, si, ut sapiens
Philippicae
Oratio, Caput
87 I, 20 | iudice enim spectari et fortuna debet et dignitas. 'Non
88 I, 27 | collegam tuum aiunt in hac sua fortuna, quae bona ipsi videtur, (
89 I, 34 | erat vita, illa secunda fortuna, libertate esse parem ceteris,
90 II, 88 | dicturum. Sustulit illum diem fortuna rei publicae; num etiam
91 III, 31 | veteranorum, virtute legionum, ne fortuna quidem fractus minuit audaciam
92 V, 29 | etiam, ut mihi videtur, fortuna quaedam rei publicae. Qui
93 V, 39 | clementiae suae. Gravis illa fortuna populi Romani, grave fatum!
94 X, 3 | cur, cum te et vita et fortuna tua ad otium, ad dignitatem
95 XI, 5 | nimirum documentum nos capere fortuna voluit, quid esset victis
96 XIII, 10 | vestrum non videt, quod Fortuna ipsa, quae dicitur caeca,
97 XIII, 12 | immortalium videtur hoc fortuna voluisse, ut actis Caesaris
98 XIII, 16 | efficit, adiuvat deinde fortuna. Omnibus enim bonis expedit
99 XIII, 29 | audaciam. [XIV] Quodsi non Fortuna nobis modo eripuisset Ser.
100 XIII, 40 | quod spectaculum adhuc ipsa Fortuna vitavit, ne videret unius
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
101 2 | aequabilis perpetuaque fortuna secundo vitae sine ulla
102 19 | voluissent, sed etiam cum fortuna belligerandum fuit—eum tamen
Pro Balbo
Caput
103 | fuerunt: in quo uno ita summa fortuna cum summa virtute certavit
104 | iudices, natus, aut si, in qua fortuna est nascendi initio constitutus,
105 | debet, et si omnes quos aut fortuna extulit aut ipsorum inlustravit
106 | servos denique, quorum ius, fortuna, condicio infima est, bene
Pro Caecina
Caput
107 12 | Sed hunc fructum mature fortuna ademit. Nam brevi tempore
108 88 | depulsus esset, in eum se fortuna restitueret, non in salum,
109 104 | Etruriae nomine, in utraque fortuna cognitum multis signis et
Pro Caelio
Caput
110 15 | naturaque volnus aut in re atque fortuna? ubi denique est in ista
Pro Cluentio
Caput
111 4 | quem tamen unum ex multis fortuna reliquum esse voluisset.
112 3 | dissolutissimus incolumi fortuna pati posset, et ius illud
113 1 | deos ad omne vitae tempus fortuna esse voluit, huius importunitatem
Pro Deiotaro
Caput
114 19 | inquit "eadem, quae saepe, fortuna servavit: negavisti tum
115 21 | insidiae. At te eadem tua fortuna servavit: in cubiculo malle
116 29 | accusetur! Vos vestra secunda fortuna, Castor, non potestis sine
117 37 | possit amittere. Quae enim fortuna aut quis casus aut quae
Pro Flacco
Caput
118 8 | Quod ergo unus Asclepiades fortuna egens, vita turpis, existimatione
Pro Fonteio
Caput
119 18 | et conscios videtur ipsa fortuna esse voluisse earum rerum
120 27 | arbitrabantur, quid fictum, quid fortuna ac tempore adlatum, quid
121 42 | fingendum ingeni, non meliore fortuna ad probra non audienda M.
Pro Ligario
Pars, Caput
122 V | sentio. Si in tanta tua fortuna lenitas tanta non esset,
123 V | esset qui in eadem causa et fortuna fuisset. Sed tamen aliud
124 XII | hominibus dando. Nihil habet nec fortuna tua maius quam ut possis,
Pro Marcello
Caput
125 2 | fuisset, non in eadem esse fortuna; nec mihi persuadere poteram,
126 2 | vero partem quasi suo iure Fortuna sibi vindicat, et quicquid
127 3 | rerum humanarum domina, Fortuna, in istius societatem gloriae
128 3 | cernimus, ut, quicquid belli fortuna reliquum rei publicae fecerit,
129 3 | incertus exitus et anceps fortuna belli: qui vero victor pacis
130 4 | excellenti bono, et fruere cum fortuna et gloria, tum etiam natura
131 4 | virtute donata, cetera a fortuna commodata esse videantur. ~
132 1 | bello: vicit is, qui non fortuna inflammaret odium suum,
Pro Milone
Caput
133 4 | vel mea vel rei publicae fortuna servasset, quis tandem de
134 1 | quam vaga volubilisque fortuna, quantae infidelitates in
135 1 | Pompeius, qui ea virtute ac fortuna est ut ea potuerit semper
136 3 | ingrata, tamen in gravi fortuna conscientia sua niteretur.
137 3 | benefici gratiam, iudices, fortuna populi Romani et vestra
138 1 | me dius fidius) mihi iam Fortuna populi Romani et crudelis
139 3 | Milonis sive invidia sive fortuna singulari, divina et incredibili
140 1 | hominum condicione atque fortuna timidos atque supplices
141 1 | sermones, quemcumque cursum fortuna dederit, se secum ablaturum
Pro Murena
Caput
142 34 | posset, etiam in extrema fortuna et fuga nomen tamen retinuit
143 37 | decesserant. Horum utrumque ei fortuna ad consulatus petitionem
144 55 | moverunt prius de L. Murenae fortuna conquerar. Nam cum saepe
145 64 | Hos ad magistros si qua te fortuna, Cato, cum ista natura detulisset,
146 64 | custodia te atque L. Murenam fortuna posuisset, aliquo te cum
147 79 | imperatorem et natura et fortuna cum rei publicae salute
148 83 | maxime tempus hoc postulat, fortuna constitutum ad amplexandum
Pro Quinctio
Caput
149 XV | potest? Pecuniam si cuipiam fortuna ademit aut si alicuius eripuit
150 XVI | voluntas congregasset aut fortuna coniunxisset. ~Ad vadimonium
Pro Rabirio Postumo
Caput
151 2 | deprecor ut, cum ab ipsa fortuna crudelissime videat huius
152 | reduxisset, nunc iam ipsius fortuna reduceret.
153 41 | et absentem, et in tanta fortuna sua ut alienam respicere
154 43 | fulsit et sustinuit re, fortuna, fide, hodieque sustinet
155 44 | in tantis opibus, tanta fortuna liberalitatem in suos, memoriam
156 48 | facere liceat, quod ipsum fortuna eripuerat, nisi unius amici
Pro Roscio Amerino
Caput
157 46 | 46] Si tibi fortuna non dedit, ut patre certo
Pro Sestio
Caput
158 5 | Sesti tribunatus est a Fortuna ipsa conlocatus, non adgrediar
159 17 | quaedam illa rei publicae fortuna fatalis, ut ille caecus
160 47 | quas mihi aut natura aut fortuna dederat, vita retinenda?
161 69 | amicos, in ea praesertim fortuna in qua non nulli etiam quos
162 121b | ut, demonstrata pristina fortuna, cum se convertisset, ~haec
163 146 | videre. ego vero hos in omni fortuna, quaecumque erit oblata,
164 146 | sordidatos videtis umquam ulla fortuna divellet; neque eae nationes
Pro Sulla
Caput
165 37 | nobilitas hominis, si adflicta fortuna, si reliquiae pristinae
166 61 | illius coloniae si in omni fortuna atque omni honore incolumem
167 62 | Pompeianorum rei publicae fortuna diiunxerit, ita carus utrisque
168 73 | quae ita deformata sunt a fortuna ut tamen a natura inchoata
169 73 | fuit iste consulatus amor, fortuna in hoc fuit fortasse gravior
170 79 | si nihil vos P. Sullae fortuna movet, iudices, vestra moveat.
171 89 | aliquando si non integra fortuna, at ut adflicta patri suo
172 89 | erepta sunt non repetit; quod fortuna in malis reliqui fecit,
173 90 | detracta sint, cum in hac fortuna miserrima ac luctuosissima
174 91 | ullus relictus? Vrget eadem fortuna quae coepit, repperit novum
175 92 | delecti ad spem acerbitatis, a fortuna nobis ad praesidium innocentiae
Topica
Caput
176 63 | causa fiat, hoc ipsum est fortuna, qui eventus obscura causa
177 73 | ingenium, opes, aetas, fortuna, ars, usus, necessitas,
Tusculanae
Liber, Caput
178 Tusc, XXXV | nihil mali habeat, nullum a fortuna volnus acceperit: Metellus
179 Tusc, XXXV | in utroque eandem habuit fortuna potestatem, sed usa in altero
180 Tusc, XXXIX | exacta aetate moriuntur,fortuna laudatur. ~
181 Tusc, XLV | erant officia vitae, cum fortuna bella restabant. quare si
182 Tusc, 0 | Fortes" enim non modo "fortuna adiuvat", ut est in vetere
183 Tusc, 0 | non posset Aesopus: ~Ubi fortuna Hectoris nostram acrem aciem
184 Tusc, X | summa potentia summaque fortuna, sed ignarum quem ad modum
185 Tusc, XIX | qui ita dicat: ~'Pol mihi fortuna magis nunc defit quam genus.~
186 Tusc, XIX | opibus, quibus de rebus lapsa fortuna accidat.' ~Quid? huic calix
187 Tusc, XXIX | dictis adlevans~Non idem, cum fortuna mutata impetum~Convertat,
188 Tusc, XXX | cum ad eos impetum suum fortuna converterit, utrumque dissolvitur.
189 Tusc, XVII | vivendi, ut, quemcumque casum fortuna invexerit, hunc apte et
190 Tusc, I | eos casus, in quibus me fortuna vehementer exercuit, mecum
191 Tusc, VIII | ut omnia advorsa sint in fortuna, omnibus oppressum corpus
192 Tusc, IX | sententiam:~'Vitam regit fortuna, non sapientia.'~Negant
193 Tusc, IX | extra corpus in casu atque fortuna, nonne consentaneum est
194 Tusc, IX | Occupavi te' inquit, 'Fortuna, atque cepi omnisque aditus
195 Tusc, XIV | inquit 'rudentibus apta fortuna.' An dubium est quin nihil
196 Tusc, XXV | refertae tot tantisque gaudiis Fortuna ipsa cedat necesse est.
|