Academica
Liber, Caput
1 I, 1 | quae scribat existimo.' 'Minime vero' inquit ille; 'intemperantis
2 I, 4 | reliquerunt. ita facta est, quod minime Socrates probabat, ars quaedam
Brutus
Caput
3 131 | perfectus Epicureus evaserat, minime aptum ad dicendum genus. ~
4 177 | praestitit oratorque fuit minime ille quidem vehemens, sed
5 207 | Pomponius maxime vel dicam minime displicebat. locus erat
6 219 | paulo ante posuisset, huic minime mirum est ex tempore dicenti
7 223 | ex eodem genere compluris minime dignos elegantis conventus
8 232 | alii dicent, si qui volent. Minime vero, inquit. nam etsi me
9 239 | sermonis plenus orator, minime ille quidem tardus in excogitando,
10 246 | verborum; prudens acutus, minime incautus patronus, in causis
11 259 | Catulus erat ille quidem minime indoctus, ut a te paulo
12 288 | dolio sibi hauriendum putet? minime; sed quandam sequatur aetatem.
13 292 | elegantem puto. est enim et minime inepti hominis et eiusdem
14 302 | utrumque faciebat. adtuleratque minime volgare genus dicendi; duas
15 321 | tum propter exquisitius et minime volgare orationis genus
Commentariolum petitionis
Caput
16 I | de re publica sensisse, minime popularis fuisse; si quid
De divinatione
Liber, Par.
17 I, 29 | iudicabat ementitum; at illud minime auguris, quod adscripsit
18 I, 131 | Chryse physicus inducitur, minime naturam rerum cognosse videatur: ~"
19 II, 133 | quod genus philosophandi minime adrogans maximeque et constans
20 II | cuiusque vitae ex natali die minime esse credendum.
21 II, 226 | caeli dissimilitudinem; quod minime illis placet; volunt enim
22 II, 266 | Valde Heraclitus obscurus, minime Democritus; num igitur conferendi?
23 II, 268 | 135 Ergo obscura somnia minime consentanea maiestati deorum. ~
De fato
Caput
24 13 | 13] At hoc, Chrysippe, minime vis, maximeque tibi de hoc
De finibus
Liber, Par.
25 I, | curiosi, quos offendit noster minime nobis iniucundus labor. ~
26 I, | et cognitio rerum, quod minime ille vult expetenda. ~
27 I, | quamquam te quidem video minime esse deterritum. ~Quae cum
28 III, | consentit, pugnat oratio. ~Minime vero, inquit ille, consentit.
29 III, | sequi nos censes oportere? ~Minime vero istorum quidem, inquit.
30 III, | Stoicorumque sententiam. ~Minime id quidem, inquam, alienum,
31 III, | quam illum, a quo, sic minime mirum est primo nos sapientiae
32 III, | adsentiatur. itaque in rebus minime obscuris non multus est
33 III, | hominum in eius esse tutela. minime autem convenit, cum ipsi
34 III, | aliquo, quod sibi adsumat. minime vero probatur huic disciplinae,
35 IV, 11 | etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari
36 IV, 17 | 46] Minime vero illud probo, quod,
37 IV, 18 | esse laudabile. Illud vero minime consectarium, sed in primis
38 V, 47 | patriam, multa praeterea minime necessaria? quid, quod homines
39 V, 57 | privasse; certe, ut quam minime animus a cogitationibus
40 V, 59 | dicit? Stoici scilicet. Minime; sed isti ipsi, qui voluptate
De haruspicum responso
Caput
41 20 | Qua re, ne plura de re minime loquar dubia, adhibete animos,
42 46 | maledictis posse, id quod minime conducit ipsis, cuiusquam
De inventione
Liber, Caput
43 I, 8 | ex arte dicere, quod eum minime potuisse omnes videmus. ~
44 I, 57 | locus hic nobis in dicendo minime neglegendus videtur. ~
45 I, 104 | ostendimus ab eo factum, a quo minime oportuerit, et a quo, si
46 I, 109 | conquerimur, quod ab iis, a quibus minime conveniat, male tractemur,
47 II, 36 | causa fecisse arguatur, minime omni in vita pecuniae cupidus
48 II, 119 | ab adversariis dicetur, minime eiusmodi esse dicemus.
49 II, 130 | hanc quidem causam accipi minime oportere. Prima pars his
50 II, 135 | oportuerit, exceptum, ut minime conveniat quicquam in tam
51 II, 135 | scriptum accipi, eam tamen minime oportere, quae ab adversariis
De legibus
Liber, Caput
52 I, 49 | refert, quaecumque agit, ita minime est uir bonus, <sic> qui
53 III, 150 | iis qui in provinciis sunt minime placet. ~
De officiis
Liber, Caput
54 I, 109 | dissimilitudines sunt naturae morumque, minime tamen vituperandorum. ~
55 I, 114 | si non decore, at quam minime indecore facere possimus,
56 III, 260 | 9] Minime vero assentior iis, qui
57 III, 280 | homini ad nullam rem utili? Minime vero: non enim mihi est
58 III, 290 | hoc loco philosophi quidam minime mali illi quidem, sed non
59 III, 300 | Themistocles adferret, sed minime honestum. Itaque Athenienses,
60 III, 340 | dominus navis eripietne suum? Minime, non plus quam navigantem
De oratore
Liber, Caput
61 I, XXIV | praesente ego ineptum esse me minime vellem - quem quidem nunc
62 I, XXIX | maxime vitandum et de hoc uno minime est facile praecipere non
63 I, XXIX | non rhetorico, loquamur." "Minime vero," inquit Cotta; "nunc
64 I, XXXIII| est, quod, ut vere dicam, minime facimus (est enim magni
65 I, XLIII | acutissimo omnium ingenio, sed minime ceteris artibus eruditum,
66 I, XLIII | ius civile possit, quod minime plerique arbitrantur, mira
67 I, XLIX | quamquam est in dicendo minime contemnendus, prudentia
68 II, X | etsi," inquit "Antoni, minime impediendus est interpellatione
69 II, XII | praeceptis instruenda?" "Minime vero," inquit Catulus; "
70 II, XIII | 55] "Minime mirum," inquit Antonius "
71 II, XXXVII| 156] "Minime," inquit Antonius; "ac sic
72 II, XLIX | altera concitationem, quae minime praeceptis artium sunt perpolitae,
73 II, LI | bonos viros aut in eos, quos minime quisque debuerit, aut in
74 II, LV | diceret se sine causa sudare, "minime" inquit "modo enim existi
75 II, LXII | et cursim; aliter enim minime est liberale; tertium, oris
76 II, LXXIII| contemnenda, contemnitis?" "Minime" inquit ille "sed Caesar
77 II, LXXV | aliquid mali facere homines minime malos. Quid, illud, quod
78 II, LXXVII| reprehendo eos, qui, quae minime firma sunt, ea prima conlocant;
79 II, LXXIX | orationem confundendum nec minime in extremam; sed tamen multa
80 II, LXXXIV| quae ad orationis laudem minime accommodata est. Sed tamen,
81 III, IX | meum dicere, propterea quod minime sibi quisque notus est et
82 III, XVIII | 65] Stoicos autem, quos minime improbo, dimitto tamen nec
De partitione oratoria
Caput
83 127 | causarum locus ille communis, minime esse concedendum ut is qui
De provinciis consularibus
Caput
84 36 | sententiae virorum clarissimorum minime probandae sunt, quorum alter
85 39 | provinciam tradat ei cui minime vos velitis, per quem ordinem
De re publica
Liber
86 I | otio perfruantur, certe minime sunt audienda, cum ita dicunt
87 I | arbitrarer hanc rerum civilium minime neglegendam scientiam sapienti
88 I | diremit noster interventus?' 'minime vero', Africanus; 'soles
89 I | populus, quamquam id est minime probandum, tamen nullis
90 I | quidem pervetus?' (Laelius) 'minime, ac prope senescente iam
91 I | praeter te regit?' (Laelius) 'minime vero.' (Scipio) 'quin tu
92 I | commutationibus rerum publicarum, etsi minime facile eas in ea re publica
93 III | tractata, res (sicut est) minime quidem contemnenda, ratio
94 III | solent primum ab iis qui minime sunt in disserendo mali;
95 III | rem publicam efficiebat?' 'minime vero' Laelius 'quoniam quidem
96 III | mihi vero videtur, et minime quidem vituperanda.' (Scipio) '
97 V | esse vilici?' (Manilius) 'minime, quippe eum agri culturam
In Catilinam
Oratio, Caput
98 II, 18 | uteremur. Sed hosce homines minime puto pertimescendos, quod
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
99 XXVI | subactis, tantis rebus gestis minime fructum laborum tuorum,
Laelius de amicitia
Caput
100 11 | praeclare? Nisi enim, quod ille minime putabat, immortalitatem
101 29 | humilem sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam,
102 30 | Africanus indigens mei? Minime hercule! ac ne ego quidem
103 39 | sequebantur C. Carbo, C. Cato, et minime tum quidem C. frater, nunc
104 40 | Turpis enim excusatio est et minime accipienda cum in ceteris
105 51 | plurimum est praesidii, minime alterius indigeant, liberalissimi
106 61 | quam sequitur caritas, minime repudianda est. ~
Orator
Caput
107 25 | et Phrygia et Mysia, quod minime politae minimeque elegantes
108 41 | virtutem maior indoles; ut minime mirum futurum sit si, cum
109 63 | et de rebus placatis ac minime turbulentis docendi causa
110 114 | te his artibus eruditum minime fallit, duplicem habuit
111 171 | aliquid desidero, hos vero minime, qui nihil illorum nisi
112 194 | illa versibus; paean autem minime est aptus ad versum, quo
113 197 | miscendi et temperandi. Sic minime animadvertetur delectationis
114 222 | numerosum quam hoc, quod minime apparet et valet plurimum.
115 227 | aliud, Brute, quod quidem tu minime omnium ignoras, pulchre
116 231 | principes Hierocles et Menecles minime mea sententia contemnendi.
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
117 V, 41 | libertatem vindicari volt? Minime; quid enim adiungit? 'Nisi
118 VI, 51 | quod ei generi possessionum minime quasi noceri potest, quanti
Philippicae
Oratio, Caput
119 I, 29 | violentas et populo Romano minime ferendam potentiam, sed
120 II, 19 | enim se audacem), sed, quod minime vult, stultitiae, qua vincit
121 II, 87 | Caesarem uti noluisse. Iam iam minime miror te otium perturbare,
122 II, 113 | diuturnus. Etenim ista tua minime avara coniunx, quam ego
123 X, 2 | verear, ne, id quod fieri minime debet, minuere amicitiam
124 XI, 17 | populare atque ventosum est, minime nostrae gravitatis, minime
125 XI, 17 | minime nostrae gravitatis, minime huius ordinis. Bello Antiochino
126 XII, 1 | 1] [I] Etsi minime decere videtur, patres conscripti,
127 XII, 2 | prudentiam quaerimus, qui minime falli posset, si virtutem,
128 XII, 10 | senatu putabantur; quos minime mirum est communicata cum
129 XII, 17 | istam pacem conciliandam minime fuit deligenda. Ego numquam
130 XII, 21 | rationem? quae mihi quidem minime cara est, praesertim cum
131 XIII, 24 | nomen aetatis, sed ab eo minime usurpandum, qui suam amentiam
Post reditum in senatu
Caput
132 3 | annus et maxime fidelem et minime timidum, si dimicare placuisset,
Pro Archia
Caput
133 3 | propter otium ac studium minime in iudiciis periculisque
Pro Balbo
Caput
134 | usus mediocris, ingeni minime voluntati paris. Nam ceteris
135 | civitate donavit. Huius crimen? Minime, nisi honos ignominia putanda
Pro Caecina
Caput
136 53 | verbis hoc satis erat cautum? Minime. Quae res igitur valuit?
Pro Caelio
Caput
137 15 | auditum? Nimium multa de re minime dubia loquor; hoc tamen
138 18 | quidem iam in hac aetate minime reprehendendum est. Qui
139 53 | atrocitate esse disiunctos; minime esse credendum homini tam
140 55 | devincta auctoritas, ut res minime dubitanda in con tentione
Pro Cluentio
Caput
141 2 | aspergit huic Bulbo; itaque minime amarus eis visus est qui
142 1 | 128. Nam illud quidem minime probandum est, ad notationes
143 2 | fortunae iudicio committere minime censorium est, certe in
144 | maxime, ad vestrum iudicium minime pertinerent. ~
145 2 | multorum eius modi casum minime firmam veneni suspicionem
146 3 | servulus, percuriosus et minime mendax, multa dicitur domino
Pro Deiotaro
Caput
147 16 | viro optimo et ab homine minime stulto cogitatum esse confingitis? ~
148 28 | peterentur, tamen hoc maledictum minime in illam aetatem conveniret.
Pro Flacco
Caput
149 3 | testium; dicit enim natio minime in testimoniis dicendis
150 17 | perscripsisse dicunt, quod minime convenit. Nam aut omnia
151 20 | recuperatores contra istum rem minime dubiam prima actione iudicaverunt.
152 13 | festivus filius, aniculae minime suspiciosae, purgat se per
Pro Ligario
Pars, Caput
153 VII | noluit. Reprehendo igitur? Minime uero; neque enim licuit
Pro Marcello
Caput
154 3 | Quod quidem meum consilium minime obscurum fuit. Nam et in
155 5 | contraque summa laus, quod minime timendum fuisse senserunt. ~
Pro Milone
Caput
156 4 | quos videbatis. Res erat minime obscura. Etenim palam dictitabat
157 2 | praeconis modo defuisse, quam minime desiderarit; populi vero
158 1 | iudices, conservandum virum! 'Minime, minime,' inquit. 'Immo
159 1 | conservandum virum! 'Minime, minime,' inquit. 'Immo vero poenas
Pro Murena
Caput
160 28 | putatur quod et perpaucis et minime obscuris litteris continetur.
161 47 | paruit, denique is tulit cui minime proderant. Illa <quidem>
162 50 | possideret, quid auderet; minime timidum et valde calamitosum
163 73 | ad> prandium invitare? Minime, sed volgo, passim. Quid
Pro Quinctio
Caput
164 XXV | Hortensium contendere?" "Minime," inquam, "sed quid id ad
Pro Rabirio Postumo
Caput
165 16 | quid? hoc licere volebant? minime; neque solum hoc genus pecuniae
Pro Roscio Amerino
Caput
166 2 | Audacissimus ego ex omnibus? Minime. An tanto officiosior quam
167 96 | homine ullo coieras, ad te minime omnium pertinebat? 'Sua
168 112 | maxime videtur grave eis qui minime ipsi leves sunt. Ergo idcirco
169 118 | putatote. Tametsi hoc quidem minime latet quod ita promptum
170 122 | de eis haberi non volt? Minime, iudices; non in omnis arbitror
Pro Scauro
Caput
171 28 | hi qui te in Sardiniam minime venire voluerunt, ne longe
172 32 | causae satis et in illum minime durum aut asperum possit
Pro Sestio
Caput
173 113 | tribunicium, in quo tres minime, vehementer duo populares
Pro Sulla
Caput
174 22 | etiam, id quod tibi necesse minime fuit, facetus esse voluisti,
175 38 | 38] Iam vero illud minime probari potest, Gallos Autronio
176 47 | 47] Tu quoniam minime ignoras consuetudinem dicendi
Topica
Caput
177 3 | ignorare respondit. Quod quidem minime sum admiratus eum philosophum
Tusculanae
Liber, Caput
178 Tusc, VI | An tu haec non credis? Minime vero. Male hercule narras.
179 Tusc, XVII | pleraque— quamquam hoc quidem minime; persuadent enim mathematici
180 Tusc, XLIII | volucribusne et feris?' 'minime vero' inquit, 'sed bacillum
181 Tusc, 0 | quo utebamur antea, nunc minime nos uti posse videamus?
182 Tusc, 0 | 11 Minime mirum id quidem. Nam efficit
183 Tusc, 0 | 44 Venit Epicurus, homo minime malus vel potius vir optimus;
184 Tusc, 0 | fortasse in sententia permanes. Minime vero, meque biduo duarum
185 Tusc, VI | in rimis fuit nobilis, 'minime' inquit 'adsentior is qui
186 Tusc, XX | fuisse sententias? Ego vero minime; video enim ab eo dici multa
187 Tusc, IV | nobis adsentiebare.~ - Minime vero; nam mihi egregie probata
188 Tusc, X | qua oratione praetermissa minime necessaria ea, quae rem
189 Tusc, XXII | iratus? Vide ne fortitudo minime sit rabiosa sitque iracundia
190 Tusc, XXV | 55] Oratorem vero irasci minime decet, simulare non <de>
191 Tusc, V | conquiras oportet; ista me minime movent, non solum quia pervulgata
192 Tusc, XXXIII| putant, ab isque abstinere minime esse difficile, si aut valitudo
193 Tusc, XXXIV | Tum is qui illa coxerat: 'Minime mirum; condimenta enim defuerunt.' '
194 Tusc, XXXIV | voluptatem maxime sequantur, eos minime consequi, iucunditatemque
|