Academica
Liber, Caput
1 I, 7 | quo intereat); ~quam vim animum esse dicunt mundi, eandemque
2 I, 11 | Xenocrates et superiores etiam animum esse dixerant, nec vero
Brutus
Caput
3 21 | inquit: relaxa modo paulum animum aut sane, si potes, libera.
4 322 | posset adducere, nemo qui animum eius, quod unum est oratoris
Commentariolum petitionis
Caput
5 XI | natura non habes induc in animum ita simulandum esse ut natura
De divinatione
Liber, Par.
6 I, 22 | nobisque sacrasti." ~Tu igitur animum poteris inducere contra
7 I, 70 | intellegitur esse extra divinum animum, humanus unde ducatur),
8 II, 179 | conlocabatur. "Tu igitur animum induces - sic enim mecum
9 II, 222 | ex eoque ingenia, mores, animum, corpus, actionem vitae,
10 II, 252 | sint futura. Contrahi autem animum Zeno et quasi labi putat
De fato
Caput
11 24 | dicamus, sic, cum sine causa animum dicimus moveri, sine antecedente
De finibus
Liber, Par.
12 I, | libido et ignavia semper animum excruciant et semper sollicitant
13 I, | inquit, 'scientia confirmavit animum, ne quod aut sempiternum
14 II, | iucunditatem, si vis, transfer in animum; iuvare enim in utroque
15 II, | habet ictum, quo pellat animum, status hic non dolendi,
16 II, | in primis amplectitur, animum et corpus, deinde utriusque
17 II, | voluptatum; sin autem ad animum, falsum est, quod negas
18 IV, 7 | diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Cumque eorum
19 IV, 7 | esse dicebant, <et> cum animum infinita quadam laude anteponerent
20 IV, 11 | sed ut nihil esse praeter animum videretur. Uno autem modo
21 IV, 14 | sit hominis, ita praeter animum nihil curant, cum praesertim
22 V, 41 | dictum videatur in sue, animum illi pecudi datum pro sale,
23 V, 49 | et adventiciis uteretur. Animum autem reliquis rebus ita
24 V, 57 | qambi/an appellat, id est animum terrore liberum. ~
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
25 11 | meae— videte quem vobis animum suscipiendum putetis. Maiores
26 27 | quae res est quae cuiusquam animum in hac causa dubium facere
27 66 | gazaque regia manus, oculos, animum cohibere possit, non erit
De inventione
Liber, Caput
28 I, 19 | Orestes dicere eiusmodi animum matris suae fuisse in patrem
29 I, 20 | x o r d i u m est oratio animum auditoris idonee comparans
30 I, 20 | obscure subiens auditoris animum. ~
31 I, 31 | destinatur auditori, in quo animum debeat habere occupatum.
32 I, 106 | misericordiam captans. In hac primum animum auditoris mitem et misericordem
33 I, 109 | Sextus decimus, per quem animum nostrum in alios misericordem
34 II, 14 | videlicet qui nummos haberet, animum advertisset, noctu postquam
35 II, 25 | traducatur et oratio tamen ad animum eius, qui audiet, et ad
36 II, 32 | videatur abhorruisse. Ut enim animum alicuius inprobare nihil
37 II, 33 | facultas non erit, inprobare animum adversarii oportebit: si
38 II, 84 | in eam is maxime debuerit animum advertere, qui animum advertit;
39 II, 84 | debuerit animum advertere, qui animum advertit; ut non tam rectum,
40 II, 102 | infirmitate et, uti suum animum, non eventum considerent.
41 II, 109 | cogitare oportere, quem animum in eum et quod odium habuerint.
42 II, 153 | et manus ad se tendentem animum adverterunt; misericordia
43 II, 177 | qui volet, partiatur in animum et corpus et extraneas res
De legibus
Liber, Caput
44 I, 24 | fragilia essent et caduca, animum esse ingeneratum a deo.
45 I, 32 | benignitatem, non gratum animum et beneficii memorem diligit?
De officiis
Liber, Caput
46 I, 14 | natura ratioque ab oculis ad animum transferens multo etiam
47 I, 61 | potest: ~"Vos enim, iuvenes, animum geritis muliebrem,~
48 III, 286 | necesse est. Sed si, cum animum attenderis, turpitudinem
49 III, 292 | Species enim utilitatis animum pepulit eius; cui cum visum
50 III, 365 | quidem re audita fractum animum Hannibalis scribit idem,
De oratore
Liber, Caput
51 I, I | initium requiescendi atque animum ad utriusque nostrum praeclara
52 I, II | comparandam putet, convertat animum ad ea ipsa artium genera
53 I, XXVI | puto. Equidem et in vobis animum advertere soleo et in me
54 II, LXXXVII| occurrere celeriterque percutere animum possint; quam facultatem
55 III, XLIII | orationem pro longa, minutum animum pro parvo dicimus. Verum
56 III, XLV | possit ornatior. Referte nunc animum ad hominum vel etiam ceterarum
De partitione oratoria
Caput
57 119 | utetur si aut vires aut animum aut copias aut opes abfuisse
De re publica
Liber
58 I | ille (Tubero): 'at vero animum quoque relaxes oportet;
59 I | quam ob rem si ut dicis animum quoque contulisti in istam
60 I | Scipio) 'probas igitur animum ita adfectum?' (Laelius) '
61 I | quonam modo?' (Scipio) 'quia animum adverti nuper, cum essemus
62 II | iudicaretur. et ut advertatis animum quam sapienter iam reges
63 II | modice nec puniendo inritet animum inmanem ac ferum (Fremdzitat) ~(
Cato Maior de senectute
Caput
64 3 | et senex, intentum enim animum tamquam arcum habebat nec
65 4 | 49. At illa quanti sunt, animum, tamquam emeritis stipendiis
66 | est, si omnino exstinguit animum, aut etiam optanda, si aliquo
67 1 | enim, dum eram vobiscum, animum meum videbatis, sed eum
68 2 | eis, emori, nec vero tum animum esse insipientem, cum ex
In Catilinam
Oratio, Caput
69 I, 22 | perterritus ire in exilium animum induxeris quanta tempestas
70 IV, 9 | levitatem contionatorum et animum vere popularem saluti populi
Laelius de amicitia
Caput
71 5 | loquetur. Tu velim a me animum parumper avertas, Laelium
72 8 | sed ego id respondeo, quod animum adverti, te dolorem, quem
73 59 | efficere ut amici iacentem animum excitet inducatque in spem
74 81 | alterum anquirit, cuius animum ita cum suo misceat ut efficiat
Orator
Caput
75 55 | utcumque se adfectum videri et animum audientis moveri volet,
76 94 | ut cum minutum dicimus animum pro parvo; et abutimur verbis
77 190 | quo reprehendit, ut a me animum adversum est studiose inquirente
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
78 I, 14 | rerum omnium natura dederit animum, quo nihil est praestantius
79 V, 37 | provinciis praefui.' Gere igitur animum laude dignum. Aetionis tabula
Philippicae
Oratio, Caput
80 III, 29 | patres conscripti, patrium animum virtutemque capiamus, ut
81 V, 1 | Atque ut oratio consulum animum meum erexit spemque attulit
82 VIII, 22 | sentient, erunt consulares. Animum nobis adferre legati debuerunt;
83 X, 6 | rem collige te placaque animum istum aliquando et mitiga,
84 X, 13 | studio et industria, cuius animum egregium dignumque ipso
85 X, 17 | diligentior? Atquin huius animum erga M. Brutum studiumque
86 XI, 8 | lacerando atque vexando, cum animum satiare non posset, oculos
87 XI, 22 | cogit te necessario referre animum aliquando ad Dolabellam
88 XI, 26 | nomen, exercitum, perspectum animum in re publica liberanda. [
89 XI, 32 | armabitis Cassium; nec enim animum eius potestis ignorare nec
90 XII, 21 | 21] Sed vincam animum mihique imperabo, dolorem
91 XIII, 13 | Itaque intellegitis et animum ei praesto fuisse nec consilium
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
92 24 | re publica propulsandis animum neque in sententia simpliciter
Post reditum in senatu
Caput
93 36 | debeo? nam quid est, quod animum meum frangere aut debilitare
Pro Archia
Caput
94 15 | administranda re publica proponens animum et mentem meam ipsa cognitatione
95 32 | virtus quae noctis ac dies animum gloriae stimulis concitat,
Pro Caecina
Caput
96 42 | mortis iniecto formidine animum perterritum loco saepe et
Pro Cluentio
Caput
97 2 | 13. Animum adulescentis, nondum consilio
98 2 | eius modi matri poterat animum inducere, neque testamento
99 1 | auditur eius oratio. Erigebat animum iam demissum et oppressum
100 2 | vestrae aequitatis erigere animum et paulum respirare a metu
101 1 | parentem fuit cuius non animum iam expletum esse putemus.
Pro Flacco
Caput
102 18 | ipsam quae levissimi hominis animum in Flaccum incitavit, quaeso,
103 7 | iniuriam faciendam Flacci animum impulerunt.
104 26 | semper ita sentiet, talem se animum et generis dignitati et
Pro Ligario
Pars, Caput
105 II | expediret. Profectio certe animum tuum non debet offendere.
106 IX | res nihil commouisset eius animum ad quem ueneratis, languidiore,
Pro Marcello
Caput
107 1 | debilitari frangique possit. Animum vincere, iracundiam cohibere,
108 1 | armorum periculo liberatus, animum tamen retinet armatum; ut
Pro Murena
Caput
109 45 | etiam ipse candidatus totum animum atque omnem curam operam
110 55 | 55] Sed pauca quae meum animum repente moverunt prius de
Pro Plancio
Caput
111 1 | continentiam, tu industriam, tu animum in rem publicam, tu virtutem,
112 3 | hostis exstitisse; nolite animum meum debilitare cum luctu
Pro Rabirio Postumo
Caput
113 33 | invitum putas, ne Cn. Pompei animum offenderem, defendisse causam,
Pro Roscio Amerino
Caput
114 48 | 48] Age nunc, refer animum sis ad veritatem et considera
115 53 | incensus parens potuerit animum inducere ut naturam ipsam
116 66 | verum usque eo permanat ad animum ut summus furor atque amentia
117 135 | vereor ne quis alienum me animum habuisse a causa nobilitatis
Pro Scauro
Caput
118 35 | putas semel exulceratum animum tam facile potuisse sanari?
Pro Sestio
Caput
119 13a | 13a. hunc igitur animum attulit ad tribunatum P.
120 71 | ad perficiundi facultatem animum Caesaris a causa non abhorrere.
121 81 | fuistisne vos ad patrium illum animum maiorumque virtutem excitaturi?
122 113 | in tribunatu Cn. Domiti animum constantem et egregium et
123 118 | sed quid ego populi Romani animum virtutemque commemoro, libertatem
Pro Sulla
Caput
124 9 | si in ea parte in qua hos animum adverteris me videbis. Nulla
125 12 | honorem ac dignitatem atque animum eximium in rem publicam,
126 19 | versari ante oculos atque animum memoria refricare coeperat,
127 40 | dispexerim—vos profecto animum meum tum conservandae patriae
128 46 | dudum fero, et non numquam animum incitatum ad ulciscendam
129 83 | ducem servare cupiam et animum inducam, cuius nuper ferrum
Timaeus
Caput
130 <LIV2 | intellegentiam in animo, animum inclusit in corpore: sic
131 <LIV2 | absolutis atque perfectis. Animum autem ut in eo medio conlocavit
132 <LIV2 | beatum deum procreavit. Sed animum haud ita ut modo locuti
133 <LIV2 | virtute antiquiorem genuit animum eumque ut dominum atque
134 <LIV2 | VIII Animum igitur cum ille procreator
135 <LIV2 | superiorem revertit, in qua omnem animum universae naturae temperans
Tusculanae
Liber, Caput
136 Tusc, IX | fieri discessum, sed una animum et corpus occidere, animumque
137 Tusc, IX | extingui. qui discedere animum censent, alii statim dissipari,
138 Tusc, IX | 19 Empedocles animum esse censet cordi suffusum
139 Tusc, IX | cerebri quandam partem esse animum, sed alii in corde, alii
140 Tusc, IX | animi esse sedem et locum; animum autem alii animam, ut fere
141 Tusc, X | doctor Plato triplicem finxit animum, cuius principatum, id est
142 Tusc, X | inducit nihil esse omnino animum, et hoc esse nomen totum
143 Tusc, X | neque in homine inesse animum vel animam nec in bestia,
144 Tusc, X | vacans nomine et sic ipsum animum endelecheian appellat novo
145 Tusc, XI | corpusculis efficientem animum concursu quodam fortuito,
146 Tusc, XI | dicam, qui nihil omnino animum dicat esse? his sententiis
147 Tusc, XVIII | quidem umquam videtur, qui animum se habere non sentiat, alter
148 Tusc, XX | facile intellegi possit animum et videre et audire, non
149 Tusc, XX | foramina illa, quae patent ad animum a corpore, callidissimo
150 Tusc, XX | autem nihil erit praeter animum, nulla res obiecta impediet,
151 Tusc, XXII | reputent isti qui negant animum sine corpore se intellegere
152 Tusc, XXII | et deum ipsum et divinum animum corpore liberatum cogitatione
153 Tusc, XXII | intellegentia, nullum omnino animum esse dixerunt. ~
154 Tusc, XXII | quidem vel maxumum animo ipso animum videre, et nimirum hanc
155 Tusc, XXII | dicit, hoc dicit: 'nosce animum tuum.' nam corpus quidem
156 Tusc, XXIV | et quo modo facta sint: animum ipsum —si nihil esset in
157 Tusc, XXV | an inprimi quasi ceram animum putamus, et esse memoriam
158 Tusc, XXV | vidit, is docuit similem animum suum eius esse, qui ea fabricatus
159 Tusc, XXIX | et locum et faciem, sic animum tibi tuum notum esse oportere,
160 Tusc, XXXI | a negotio omni sevocamus animum, quid, inquam, tum agimus
161 Tusc, XXXI | inquam, tum agimus nisi animum ad se ipsum advocamus, secum
162 Tusc, XXXI | secernere autem a corpore animum, nec quicquam aliud, est
163 Tusc, XXXII | difficillimum est, suscipiant, posse animum manere corpore vacantem,
164 Tusc, XXXIV | sententia? fac enim sic animum interire ut corpus: num
165 Tusc, XXXVIII| licet etiam mortalem esse animum iudicantem aeterna moliri,
166 Tusc, XLII | Ne ego haud paulo hunc animum malim quam eorum omnium
167 Tusc, 0 | quae non minimum valet ad animum metu liberandum. Nam qui
168 Tusc, 0 | in dolore ad confirmandum animum valebit, utemur; sin erit
169 Tusc, III | ipsi odiosi sunt, quod ad animum pertinent eumque sollicitant—, '
170 Tusc, IV | insanitatem et aegrotum animum, quam appellarunt insaniam. ~[
171 Tusc, XIII | foeditatem, lacerat exest animum planeque conficit. Hanc
172 Tusc, XV | voluptates. Parere enim censet animum rationi posse et, quo illa
173 Tusc, XX | frumentum accipiundum venerat. Animum advertit Gracchus in contione
174 Tusc, XXV | enumeratio exemplorum, non ut animum malivolorum oblectet, adfertur,
175 Tusc, IV | Atqui, si ista perturbare animum sapientis non potest, nulla
176 Tusc, V | discriptionem sequar, qui animum in duas partes dividunt:
177 Tusc, IX | voluptas suavitate auditus animum deleniens; et qualis est
178 Tusc, IX | generis ad perfundendum animum tamquam inliquefactae voluptates,
179 Tusc, X | repugnantia sanitate spoliat animum morbisque perturbat. Ex
180 Tusc, XVII | intolerabile ad demittendum animum aut nimis laetabile ad ecferendum
181 Tusc, XXIX | sit illud quod perturbet animum, sed de ipsa sit perturbatione
182 Tusc, XXXI | earum rerum, quae perturbent animum, aut in bonis aut in malis
183 Tusc, XXXVI | quae quam diu perturbat animum, dubitationem insaniae non
184 Tusc, XXXVI | horum enim potestas in totum animum esse debet. ~[78] His aut
185 Tusc, V | passura videatur; cum autem animum ab ista pictura imaginibusque
186 Tusc, X | Platone dignissimus, inducant animum illa, quorum splendori capiuntur,
187 Tusc, XXIII | frequentia sepulcrorum -, animum adverti columellam non multum
188 Tusc, XXIV | adfici necesse est sapientis animum cum his habitantem pernoctantemque
189 Tusc, XXVII | deliciis otio languore desidia animum infecimus, opinionibus maloque
190 Tusc, XXXI | enim eorum quin bonorum animum putet esse iudicem eumque
191 Tusc, XXXIII | corporis iudicentur, ad animum referri tamen. ~[96] Quocirca
192 Tusc, XXXIII | praesentem sentiret voluptatem, animum et praesentem percipere
|