bold = Main text
grey = Comment text
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
1 1 | ornatissimus est visus, Quirites, tamen hoc aditu laudis,
2 2 | renuntiatus sum, facile intellexi, Quirites, et quid de me iudicaretis,
3 10 | alio loco, et ita dicam, Quirites, ut neque vera laus ei detracta
4 14 | provinciarum vectigalia, Quirites, tanta sunt, ut eis ad ipsas
5 14 | Itaque haec vobis provincia, Quirites, si et belli utilitatem
6 17 | vobis pro vesta sapientia, Quirites, habenda est ratio diligenter.
7 21 | esse laudis, atque ita, Quirites, ut hoc vos intellegatis,
8 22 | esse bellum. Cognoscite, Quirites. Non enim hoc sine causa
9 25 | fecit. Sinite hoc loco, Quirites, sicut poetae solent, qui
10 27 | dicendum esse videatur. Utinam, Quirites, virorum fortium atque innocentium
11 36 | summa enim omnia sunt, Quirites, sed ea magis ex aliorum
12 37 | Vestra admurmuratio facit, Quirites, ut agnoscere videamini
13 42 | dignitas imperatoria,—vos, Quirites, hoc ipso ex loco saepe
14 45 | haberet,—amisissetis Asiam, Quirites, nisi ad ipsum discrimen
15 46 | igitur iam constituere, Quirites, hanc auctoritatem, multis
16 48 | proprium ac perpetuum sit, Quirites, cum communis solutis atque
17 49 | egregia fortuna,—dubitatis Quirites, quin hoc tantum boni, quod
18 58 | considerabunt. Mea quidem sentenia, Quirites, unus A. Gabinius belli
19 65 | 65] Difficile est dictu, Quirites, quanto in odio simus apud
20 67 | videatur? Ora maritima, Quirites, Cn. Pompeium non solum
21 68 | auctoritatibus hanc causam, Quirites, confirmandam putatis, est
22 71 | causa mihi susceptum est, Quirites, id ego omne me rei publicae
23 71 | beneficiis adfectum statui, Quirites, vestram voluntatem et rei
De lege agraria
Oratio, Caput
24 II, 1 | Est hoc in more positum, Quirites, institutoque maiorum, ut
25 II, 1 | solveretur redundaret. Mihi, Quirites, apud vos de meis maioribus
26 II, 4 | paulo ante commemoravi, Quirites, quod hoc honore ex novis
27 II, 5 | singulare vestrum beneficium, Quirites, cum ad animi mei fructum
28 II, 5 | multo magis. Versantur enim, Quirites, in animo meo multae et
29 II, 6 | aliquod adducerer, ferrem, Quirites, animo aequiore; sed mihi
30 II, 6 | vituperaturi. Mihi autem, Quirites, omnia potius perpetienda
31 II, 8 | acceperim rem publicam, Quirites, intellego, plenam sollicitudinis,
32 II, 9 | cum videam haec omnia, Quirites, pacem externam, libertatem
33 II, 10 | 10] Neque enim, Quirites, illud vobis iucundum aut
34 II, 10 | existimandi sunt. ~Nam vere dicam, Quirites, genus ipsum legis agrariae
35 II, 14 | vobis confirmare possum, Quirites, hoc animo me ad legendam
36 II, 15 | usque ad extremum reperio, Quirites, nihil aliud cogitatum,
37 II, 15 | atque nomine. Sic confirmo, Quirites, hac lege agraria pulchra
38 II, 16 | 16] Quae cum, Quirites, euero, si falsa vobis videbuntur
39 II, 20 | fides erga plebem Romanam, Quirites, aequitas in vos libertatemque
40 II, 27 | 27] Nunc, Quirites, prima illa comitia tenetis,
41 II, 29 | constituuntur, non xviri, Quirites, itaque ab his initiis fundamentisque
42 II, 32 | Formam adhuc habetis, Quirites, et speciem ipsam tyrannorum;
43 II, 32 | Omnia sunt haec huius modi, Quirites, ut, ea qui habeat sine
44 II, 35 | 35] Verbum mihi deest, Quirites, cum ego hanc potestatem
45 II, 36 | huius obscuritatis causae, Quirites, una pudoris, si quis pudor
46 II, 39 | 39] Hoc capite, Quirites, omnis gentis, nationes,
47 II, 40 | Mytilenae, quae certe vestrae, Quirites, belli lege ac victoriae
48 II, 45 | circumspicite vestris mentibus una, Quirites. Legatos nostros, homines
49 II, 46 | Illud vero quantum est, Quirites, cum is xvir qui aliquam
50 II, 47 | vectigalia vendant nominatim, Quirites.
51 II, 49 | parumper mentis vestras, Quirites, commovere videor, dum patefacio
52 II, 49 | mihi praetori biennio ante, Quirites, hoc eodem in loco personam
53 II, 56 | vectigalia non modo non vobis, Quirites, arbitris sed ne praecone
54 II, 57 | propter <rei> aequitatem, Quirites, ipse vehementer gaudeo.
55 II, 61 | versari. Sin est iniquum, Quirites, si turpe, si intolerandum
56 II, 62 | oportere. ~Parta sit pecunia, Quirites, xviris tanta quanta sit
57 II, 63 | homines appellare asperius, Quirites, nisi lacessitus. Vellem
58 II, 65 | 65] Committite vos nunc, Quirites, his hominibus haec omnia
59 II, 65 | expeditissimum est ne disputo quidem, Quirites, non esse hanc nobis a maioribus
60 II, 67 | nullum ab invito.' Hoc, Quirites, multo est quaestuosius
61 II, 68 | liberat. Quam multos enim, Quirites, existimatis esse qui latitudinem
62 II, 70 | genera agrorum spectant, Quirites. Eorum unum propter invidiam
63 II, 71 | 71] Vos vero, Quirites, si me audire voltis, retinete
64 II, 75 | occupare cogitet, quaeso, Quirites, cognoscite. Permittit xviris
65 II, 76 | commodo prius vestro dicam, Quirites; deinde ad amplitudinem
66 II, 81 | hoc agri Campani vectigal, Quirites, eius modi est ut cum domi
67 II, 86 | 86] sed multitudo, Quirites, quaeritur qua illa omnia
68 II, 88 | consultatum; exstant litterae, Quirites, publicae, sunt senatus
69 II, 95 | prospexerint, maiores nostros dico, Quirites, non eos in deorum immortalium
70 II, 100 | defendere, polliceor hoc vobis, Quirites, bona fide: rem publicam
71 II, 101 | progredi, possum vobis, Quirites, auctoribus improbitati
72 II, 102 | 102] Ex quo intellegi, Quirites, potest nihil esse tam populare
73 II, 103 | partum, otium tenueritis, Quirites! Ego ex concordia quam mihi
74 II, 103 | communibus fortunis praesidium, Quirites, ut, qualis vos hodierno
75 III, 1 | fecissent tribuni plebis, Quirites, si, quae apud vos de me
76 III, 2 | 2] Video quosdam, Quirites, strepitu significare nescio
77 III, 3 | animi auresque vestrae, Quirites, me gratificantem Septimiis,
78 III, 3 | conscriptam, num quid est causae, Quirites, quin illa criminatione
79 III, 4 | xl de quo ego consulto, Quirites, neque apud vos ante feci
80 III, 10 | 10] Video vos, Quirites, sicuti res ipsa cogit,
81 III, 12 | parvum sub hoc verbo furtum, Quirites, latet. Sunt enim multi
82 III, 15 | consule demoveri, praesertim, Quirites, cum vobis nihil quaeratur.
De oratore
Liber, Caput
83 III, XLVII| exorsus est Fannius: "si, Quirites, minas illius." Hunc ille
In Catilinam
Oratio, Caput
84 II, 1 | 1] Tandem aliquando, Quirites, L. Catilinam furentem audacia,
85 II, 2 | Iacet ille nunc prostratus, Quirites, et se perculsum atque abiectum
86 II, 3 | non est ista mea culpa, Quirites, sed temporum. Interfectum
87 II, 4 | Quem quidem ego hostem, Quirites, quam vehementer foris esse
88 II, 11 | me bello ducem profiteor, Quirites; suscipio inimicitias hominum
89 II, 12 | etiam sunt, qui dicant, Quirites, a me eiectum in exilium
90 II, 12 | paruit, ivit. Hesterno die, Quirites, cum domi meae paene interfectus
91 II, 15 | 15] Est mihi tanti, Quirites, huius invidiae falsae atque
92 II, 15 | dis inmortalibus optabo, Quirites, invidiae meae levandae
93 II, 17 | intellego. Exponam enim vobis, Quirites, ex quibus generibus hominum
94 II, 24 | praetoriam! Instruite nunc, Quirites, contra has tam praeclaras
95 II, 26 | 26] Quae cum ita sint, Quirites, vos, quem ad modum iam
96 II, 28 | haec omnia sic agentur, Quirites, ut maxumae res minimo motu,
97 II, 28 | Quod ego sic administrabo, Quirites, ut, si ullo modo fieri
98 II, 29 | fretus polliceor vobis, Quirites, sed multis et non dubiis
99 II, 29 | tecta defendunt. Quos vos, Quirites, precari, venerari, implorare
100 III, 1 | 1] Rem publicam, Quirites, vitamque omnium vestrum
101 III, 3 | vobis iam exponam breviter, Quirites, ut, et quanta et quam manifesta
102 III, 3 | semper vigilavi et providi, Quirites, quem ad modum in tantis
103 III, 6 | integram deferrem. Etenim, Quirites, si ea, quae erant ad me
104 III, 9 | videretur. Ac ne longum sit, Quirites, tabellas proferri iussimus,
105 III, 12 | 12] Ac mihi quidem, Quirites, cum illa certissima visa
106 III, 13 | Indiciis eitis atque editis, Quirites, senatum consului, de summa
107 III, 13 | consultum, ex memoria vobis, Quirites, quid senatus censuerit,
108 III, 15 | lenitate senatus est usus, Quirites, ut ex tanta coniuratione
109 III, 16 | 16] Nunc quoniam, Quirites, consceleratissimi periculosissimique
110 III, 16 | pellebam, hoc providebam animo, Quirites, remoto Catilina non mihi
111 III, 17 | dicam id, quod sentio, Quirites), non facile hanc tantam
112 III, 18 | 18] Quamquam haec omnia, Quirites, ita sunt a me administrata,
113 III, 21 | 21] Hic quis potest esse, Quirites, tam aversus a vero, tam
114 III, 22 | inmortalibus ducibus hanc mentem, Quirites, voluntatemque suscepi atque
115 III, 23 | 23] Quam ob rem, Quirites, quoniam ad omnia pulvinaria
116 III, 24 | 24] Etenim recordamini, Quirites, omnis civiles dissensiones,
117 III, 25 | dissensiones erant eius modi [Quirites], quae non ad delendam,
118 III, 25 | ducerentur, ita me gessi, Quirites, ut salvi omnes conservaremini,
119 III, 26 | Quibus pro tantis rebus, Quirites, nullum ego a vobis praemium
120 III, 26 | possint. Memoria vestra, Quirites, nostrae res alentur, sermonibus
121 III, 27 | reliquerunt, vestrum est, Quirites, si ceteris facta sua recte
122 III, 27 | est providere. Quamquam, Quirites, mihi quidem ipsi nihil
123 III, 28 | enim in nobis is animus, Quirites, ut non modo nullius audaciae
124 III, 28 | convorterit, vobis erit videndum, Quirites, qua condicione posthac
125 III, 29 | Illud perficiam profecto, Quirites, ut ea, quae gessi in consulatu,
126 III, 29 | gesta esse videantur. Vos, Quirites, quoniam iam est nox, venerati
Philippicae
Oratio, Caput
127 IV, 1 | Frequentia vestrum incredibilis, Quirites, contioque tanta, quantam
128 IV, 1 | possem. Hodierno enim die, Quirites, ne mediocrem rem actam
129 IV, 2 | adprobavistis. Neque enim, Quirites, fieri potest, ut non aut
130 IV, 3 | 3] Laudo, laudo vos, Quirites, quod gratissimis animis
131 IV, 3 | multa audivi, multa legi, Quirites; nihil ex omnium saeculorum
132 IV, 5 | iudicemus. Praeclare et loco, Quirites, reclamatione vestra factum
133 IV, 6 | Romanus; nisi forte vos, Quirites, consulem, non hostem iudicatis
134 IV, 7 | 7] Sic arbitrabar, Quirites, vos iudicare, ut ostenditis.
135 IV, 7 | Quid? D. Bruti iudicium, Quirites, quod ex odierno eius edicto
136 IV, 7 | Recte et vere negatis, Quirites. Est enim quasi deorum immortalium
137 IV, 10 | 10] Ita vero, Quirites, ut precamini, eveniat,
138 IV, 11 | 11] [V] Reliquum est, Quirites, ut vos in ista sententia,
139 IV, 11 | cohortabor. Non est vobis, Quirites, cum eo hoste certamen,
140 IV, 12 | 12] Non est vobis res, Quirites, cum scelerato homine ac
141 IV, 12 | comparabunt. Incumbite in causam, Quirites, ut facitis. Numquam maior
142 IV, 14 | maioribus quidem vestri, Quirites, cum eo hoste res erat,
143 IV, 15 | 15] Est igitur, Quirites, populo Romano, victori
144 VI, 1 | Audita vobis esse arbitror, Quirites, quae sint acta in senatu,
145 VI, 2 | 2] Eo die primum, Quirites, fundamenta sunt iacta rei
146 VI, 3 | Itaque haec sententia, Quirites, sic per triduum valuit,
147 VI, 3 | experiremur. Intellego, Quirites, a vobis hanc sententiam
148 VI, 4 | 4] Quamquam, Quirites, non est illa legatio, sed
149 VI, 9 | gerendae queremur. Non metuo, Quirites, ne, cum audierit Antonius
150 VI, 11 | Audisse enim vos arbitror, Quirites, quod etiam videre potuistis,
151 VI, 14 | agrorum adsignatio paulo ante, Quirites, L. Caesaris, clarissimi
152 VI, 15 | cogitare. Ego autem vos hortor, Quirites, ut, etiamsi melius aliud
153 VI, 16 | etiam, ut confitear vobis, Quirites, minus hodierno die contendi,
154 VI, 17 | 17] Quapropter, Quirites, exspectate legatorum reditum
155 VI, 17 | Quid enim non debeo vobis, Quirites, quem vos a se ortum hominibus
156 VI, 18 | 18] [VII] Quam ob rem, Quirites, consilio, quantum potero,
157 VI, 19 | 19] Venit tempus, Quirites, serius omnino, quam dignum
158 VI, 19 | decernitur. Aut vincatis oportet, Quirites, quod profecto et pietate
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
159 | Post reditum ad Quirites oratio~
160 1 | ceterisque dis immortalibus sum, Quirites, eo tempore, cum me fortunasque
161 8 | renovaret; qui statuerat, Quirites, si vos me sibi non reddidissetis,
162 17 | 17] Huic ego homini, Quirites, tantum debeo, quantum hominem
163 18 | En ego <tot> testimoniis, Quirites, hac auctoritate senatus,
164 18 | quantum facere possum, Quirites, pollicebor: primum, qua
165 21 | permittit, cogitabo. ~Denique, Quirites, quoniam me quattuor omnino
166 22 | 22] Quamquam mihi, Quirites, maiori curae est, quem
167 25 | 25] Atque haec cura, Quirites, erit infixa animo meo sempiterna,
Pro Rabirio
Caput
168 1 | 1] Etsi, Quirites, non est meae consuetudinis
169 2 | delicti, non invidia vitae, Quirites, non denique veteres iustae
170 4 | enim existimare debetis, Quirites, post hominum memoriam rem
171 4 | nihil aliud in hac causa, Quirites, <nisi> ut nullum sit posthac
172 5 | inluxisse patiantur. Deinde vos, Quirites, quorum potestas proxime
173 10 | non Rabiri. Quod utinam, Quirites, ego id aut primus aut solus
174 10 | primum est maiorum nostrorum, Quirites, qui expulsis regibus nullum
175 13 | svspendito,' quae verba, Quirites, iam pridem in hac re publica
176 29 | arbitrabatur. Non est ita, Quirites; neque quisquam nostrum
177 30 | salute ceperunt. Etenim, Quirites, exiguum nobis vitae curriculum
178 34 | vellent>.' Huic voci fave<te, Quirites, neque v>estro iudicio <abstu>leritis
Pro Sulla
Caput
179 33 | dicam. Adeste omnes animis, Quirites, quorum ego frequentia magno
|