Academica
Liber, Caput
1 I, 1 | quidem' inquam Varro iam diu expectans non audeo tamen
2 I, 2 | de re multum ut dixi et diu cogitavi. nam cum philosophium
3 I, 4 | Academiam, a qua absum tam diu, renovari a te nisi molestum
4 I, 6 | faciunt a quibus haec iam diu tractantur, utamur verbis
Brutus
Caput
5 4 | quam iuvare, vixitque tam diu quam licuit in civitate
6 97 | Antius Briso tribunus plebis diu restitit M. Lepido consule
7 138 | commemorati sunt et quam diu in eorum enumeratione versamur,
8 157 | populum Romanum carere tam diu; quod cum per se dolendum
9 174 | utilem praebuit atque ita diu vixit ut multarum aetatum
10 233 | inimicus C. Fimbria non ita diu iactare se potuit; qui omnia
11 236 | cursum tenuit locum tam diu, quam ferre potuit laborem;
12 269 | ut dixisti, ii quos iam diu conligis viverent. omnis
13 324 | egisti, ut qui non satis diu vixerit Hortensius tamen
De consulatu suo
Caput
14 2 | populique videret.~Haec tardata diu species multumque morata~
De divinatione
Liber, Par.
15 I, 21 | 21 Haec tardata diu species multumque morata~
16 I, 38 | 38 "Idem iam diu non facit." Ut igitur nunc
17 I, 104 | in sella sederet, neque diu ulla vox exstitisset, puellam
18 II, 133 | Quaerenti mihi multumque et diu cogitanti quanam re possem
19 II, 184 | qui quidem contra eos tam diu disputem. ~
20 II, 250 | modo nostra aetate, sed iam diu [tantum modo], iam ut nihil
De finibus
Liber, Par.
21 I, | eorum utrumvis, si aeque diu sit in corpore. Non placet
22 II, | Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. reliqui sibi constiterunt,
23 II, | Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,
24 II, | ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si
25 II, | tempus, sed et saepe et plane diu. quos ille, di inmortales,
26 III, | sentis enim, credo, me iam diu, quod tšlow Graeci dicant,
De haruspicum responso
Caput
27 3 | impotenti animo, nihil non diu consideratum ac multo ante
28 47 | in re publica quae, quam diu haerebant in uno me, graviter
29 49 | magis fuit quam turpe, quam diu ille tribunus plebis fuit,
De inventione
Liber, Caput
30 I, 1 | comparatas. ~Ac me quidem diu cogitantem ratio ipsa in
31 I, 39 | reponantur; et quae iam diu gesta et a memoria nostra
32 I, 108 | iacuit insepultus, a feris diu vexatus, communi quoque
33 II, 9 | parum cognito stulte et diu perseverasse turpe est,
34 II, 58 | hoc ipso multum oportet et diu consistat: cum de nece parentis
35 II, 105 | in consilio] de Syphace diu deliberatum est, et de Q.
36 II, 105 | Opimium et eius consilium diu dictum est, et magis in
De lege agraria
Oratio, Caput
37 I, 22 | contra rem publicam iam diu cogitarunt.
38 II, 88 | De Capua multum est et diu consultatum; exstant litterae,
De legibus
Liber, Caput
39 I, 5 | Atticvs: Postulatur a te iam diu uel flagitatur potius historia.
40 I, 8 | equidem a me istum laborem iam diu postulari, Attice. Quem
41 I, 52 | adsunt perparua sunt, et quam diu adfutura sint, certum sciri
42 II, 96 | nomen memoria floreret tam diu, nisi omnes hi multa ad
De officiis
Liber, Caput
43 I, 2 | philosophorum et disces quam diu voles; tam diu autem velle
44 I, 2 | disces quam diu voles; tam diu autem velle debebis, quoad
45 I, 118 | solitudinem atque ibi sedentem diu secum multumque dubitasse,
46 I, 143 | virtutum, de quibus iam diu loquimur, quae pertinent
47 II, 163 | temporis ponere. Ego autem quam diu res publica per eos gerebatur,
48 II, 187 | recordor. Verum tamen quam diu imperium populi Romani beneficiis
49 II, 204 | enim Gracchus, P. f., tam diu laudabitur, dum memoria
De oratore
Liber, Caput
50 I, IX | quam nunc vix tenemus, iam diu nullam haberemus. At vero
51 I, XI | Verbi enim controversia iam diu torquet Graeculos homines
52 I, XXVIII | delectet? Itaque hoc iam diu est consecutus, ut, in quo
53 I, XXX | omniaque iam ex ipso, quae diu cupimus, cognituros." ~
54 I, XXXIII | neque ea quisquam, nisi diu multumque scriptitarit,
55 I, XXXV | habemus oti, quantum iam diu nobis non contigit, ne graveris
56 I, XLII | facere licuerit, quod iam diu cogito, aut alius quispiam
57 I, LX | primus ostenderis, qui iam diu multo dicis remissius et
58 II, XI | publicam facta arbitrarer, eui; diu retentus sum, multa audivi,
59 II, XXIII | genere versati, quorum quam diu mansit imitatio, tam diu
60 II, XXIII | diu mansit imitatio, tam diu genus illud dicendi studiumque
61 II, LVII | de quibus Antonius iam diu loquitur, ars ulla sit:
62 II, LXXI | locum, censeo, ut satis diu te putes requiesse et iter
63 III, II | conspicere potuerunt! Nam quam diu Crassi fuit ambitionis labore
64 III, II | labore vita districta, tam diu privatis magis officiis
65 III, XI | 43] Athenis iam diu doctrina ipsorum Atheniensium
66 III, XVII | disputationibus sunt iam diu fracta et exstincta.
67 III, XXV | sensibus unguentis minus diu nos delectari summa et acerrima
68 III, XXXVIII| usu cotidiani sermonis iam diu intermissa, quae sunt poetarum
De provinciis consularibus
Caput
69 4 | multis victoriis erat iam diu triumphisque pacata, sic
70 31 | 31] Iam diu mare videmus illud immensum,
De re publica
Liber
71 I | quaesita autem a nobis iam diu. sic enim decerno, sic sentio,
72 II | ulla res magis labefactatam diu et Carthaginem et Corinthum
73 VI | loquuntur, quam loquentur diu? ~(23) Quin etiam si cupiat
Cato Maior de senectute
Caput
74 3 | omni aetate cultae, cum diu multumque vixeris, mirificos
75 1 | eo quaereretur, cur tam diu vellet esse in vita, 'Nihil
76 6 | modo; Karthagini male iam diu cogitanti bellum multo ante
77 | Quod diu vivendo multa, quae non
78 2 | mature fieri senem, si diu velis senex esse.' Ego vero
79 2 | esse.' Ego vero me minus diu senem esse mallem quam esse
80 4 | ultroque adfero res multum et diu cogitatas, easque tueor
81 3 | censebat fore dubium, quin tam diu, dum ita gauderet, nihil
82 2 | communem. At sperat adulescens diu se victurum, quod sperare
83 2 | consecutus est; ille vult diu vivere, hic diu vixit. ~
84 2 | ille vult diu vivere, hic diu vixit. ~
85 3 | quid est in hominis natura diu? Da enim summum tempus,
In Catilinam
Oratio, Caput
86 I, 1 | patientia nostra? quam diu etiam furor iste tuus nos
87 I, 2 | quam tu in nos [omnes iam diu] machinaris. ~
88 I, 10 | portae; proficiscere. Nimium diu te imperatorem tua illa
89 I, 17 | odium omnium iustum et iam diu tibi debitum, dubitas, quorum
90 I, 17 | nostrum, odit ac metuit et iam diu nihil te iudicat nisi de
91 I, 21 | Quorum ego vix abs te iam diu manus ac tela contineo,
92 I, 31 | 31] Etenim iam diu, patres conscripti, in his
93 II, 11 | fatum aliquod, et poenam iam diu improbitati, nequitiae,
94 II, 17 | 17] Sed cur tam diu de uno hoste loquimur, et
95 III, 16 | ex istis omnibus, sed tam diu, dum urbis moenibus continebatur.
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
96 XXVIII | cognovi—humanus, sed tam diu quam diu aut cum aliis est
97 XXVIII | humanus, sed tam diu quam diu aut cum aliis est aut ipse
Orator
Caput
98 1 | efficere id quod rogares diu multumque, Brute, dubitavi.
99 209 | est quo loco, deinde quam diu retinenda sit, tum quot
100 211 | autem forma retinenda non diu est, nec dico in peroratione,
Phaenomena Aratea
Pars
101 Pisces | discessuque diu versae per lumina serpunt,~~~~ ~~~~
Philippicae
Oratio, Caput
102 II, 68 | praeterire, hac te in domo tam diu deversari non pudet, in
103 II, 113 | contumelia describo, nimium diu debet populo Romano tertiam
104 II, 119 | Romani pariat, quod iam diu parturit. Etenim, si abhinc
105 III, 8 | deque eius exercitu, iam diu nota sunt nobis. Virtute
106 III, 36 | dignitate moriamur. Nimium diu teximus, quid sentiremus;
107 VII, 14 | rebus hic ordo caruit nimium diu. Sed erat tunc excusatio
108 XI, 26 | providendum. Quamquam miror tam diu morari Antonium; solet enim
109 XI, 39 | aetas succedit aetati. Diu legiones Caesaris viguerunt,
110 XII, 2 | hortari ad pacem, quod iam diu non fecissent, non sine
111 XIII, 10 | acerbam! Sed haec satis diu multumque defleta sunt.
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
112 1 | omnes bonos conceptum iam diu continerent, id in me uno
Post reditum in senatu
Caput
113 13 | nobis haec auctoritas tam diu tanta latuit? cur in lustris
114 13 | calamistrati tam eximia virtus tam diu cessavit? ~Nam ille alter,
Pro Archia
Caput
115 10 | dicerentur; Gabini, quam diu incolumis fuit, levitas,
Pro Balbo
Caput
116 | defui. Sed contentio tam diu sapiens est quam diu aut
117 | tam diu sapiens est quam diu aut proficit aliquid, aut,
Pro Caecina
Caput
118 13 | Aebutius iste, qui iam diu Caesenniae viduitate ac
Pro Caelio
Caput
119 3 | propter senectutem, quod iam diu minus in foro nobiscumque
Pro Cluentio
Caput
120 1 | capta, primo, neque id ipsum diu, quoquo modo poterat, in
121 | Oppianicum, sed aliquam diu incolumem fuisse miremini. ~
122 1 | eloquentissimo, graviter et diu diceretur.
123 1 | Bulbo, et eum, quod iam diu nihil quaesierat, tristem
124 2 | Ita multum agitata, ita diu iactata ista res est, ut
125 1 | viderat? Qui quod rostra iam diu vacua locumque illum post
126 1 | voluit dixit? Cur mihi tam diu potestas dicendi datur?
127 | Asellium esse inultum tam diu sinis? Cur non Habiti exemplo
128 1 | 202. Satis diu fuit in miseriis, iudices,
Pro Deiotaro
Caput
129 41 | tibi nobisque omnibus iam diu noti, eademque fide et virtute
Pro Flacco
Caput
130 16 | ut hanc Graeciam quae iam diu suis consiliis perculsa
131 14 | profuit? qui valuit tam diu dum huc prodiret, mortuus
132 26 | solverat Castricio pecuniam iam diu debitam. Hinc totum odium,
133 42 | quod unis vestimentis tam diu lautus es.
134 16 | aut de Deciani censu tam diu disputo, de salute omnium
Pro Ligario
Pars, Caput
135 I | praefecisset. Itaque Ligarius, cum diu recusans nihil profecisset,
Pro Marcello
Caput
136 2 | vocem invitus audivi: "Satis diu vel naturae vixi vel gloriae.''
137 1 | satietate vivendi, satis diu vixisse dicito. Quid est
138 1 | enim [omnino] hoc ipsum diu, in quo est aliquid extremum?
139 2 | sollicitudine, cura, labore tam diu praestiterim, quam diu est
140 2 | tam diu praestiterim, quam diu est de illius salute dubitatum,
Pro Milone
Caput
141 1 | semper miseri lugeamus, an, diu vexati a perditissimis civibus,
142 2 | moenia stare eo vivo tam diu et consulatum eius exspectare
Pro Murena
Caput
143 21 | non attigeris; afueris tam diu et, cum longo intervallo
144 85 | flammamque metuemus. Quae iam diu comparantur, eadem ista
Pro Plancio
Caput
145 2 | amicitiae quae mihi cum illo iam diu est, ut idem amici semper
146 3 | is qui est princeps iam diu publicanorum, vel quod is
147 1 | et id te accusantem tam diu dicere quod ego defensor
Pro Quinctio
Caput
148 IX | educerent, ut nobis tempus quam diu diceremus praestitueres;
149 XII | debitum Naevio, quod tam diu nihil petivit. ~
150 XXXI | Naevi, quorum saepe et diu ad pedes iacuit stratus
Pro Rabirio Postumo
Caput
151 33 | proiecissem. <nec,> quam diu inimicissimus Gabinio fui,
Pro Roscio Amerino
Caput
152 28 | homines: 'Quod iudicia tam diu facta non essent, condemnari
153 78 | filio non licet! Ne tam diu quidem dominus erit in suos
154 89 | nanctus esses in reo, quam diu diceres? quo te modo iactares!
155 91 | commemoravi, posset ea quamvis diu dicere, et ego, iudices,
156 123 | ac necessario facio neque diu neque diligenter facere
Pro Roscio Comoedo
Caput
157 8 | sunt sex menses. Cur tam diu iacet hoc nomen in adversariis?
158 45 | 45] Tibi vero, Piso, diu deliberandum et concoquendum
Pro Scauro
Caput
159 8 | infami ac noto adulterio iam diu diligebat. is cum hanc suam
Pro Sestio
Caput
160 69 | ille inclusus domi tam diu fuit quam diu inimicus meus
161 69 | inclusus domi tam diu fuit quam diu inimicus meus in tribunatu.
Pro Sulla
Caput
162 73 | quoque ordine multitudo! Haec diu multumque et multo labore
Tusculanae
Liber, Caput
163 Tusc, IX | alii statim dissipari, alii diu permanere, alii semper.
164 Tusc, XXXI | largiuntur tamquam cornicibus: diu mansuros aiunt animos, semper
165 Tusc, XXXII | id vero non dant, ut, cum diu permanserit, ne intereat. ~
166 Tusc, XLIV | quem Hectorem, aut quam diu ille erit Hector? melius
167 Tusc, XLV | consolari potest. nemo parum diu vixit, qui virtutis perfectae
168 Tusc, XVI | primum quod posse accidere diu cogitavit, quae cogitatio
169 Tusc, XXIV | mortalem.' Hi enim omnes diu cogitantes de rebus humanis
170 Tusc, XXXI | ante acciderit, sed quam diu in illo opinato malo vis
171 Tusc, XXXI | quandam viriditatem, tam diu appelletur recens. Ut Artemisia
172 Tusc, XXXI | Halicarnasi fecit sepulcrum, quam diu vixit, vixit in luctu eodemque
173 Tusc, XXXVI | 77] Ira vero, quae quam diu perturbat animum, dubitationem
174 Tusc, V | possitne quis beatus esse, quam diu torqueatur. ~[14] Quam ob
175 Tusc, XXXIII | Quocirca corpus gaudere tam diu, dum praesentem sentiret
|